Całoroczny klimat i średnie warunki pogodowe w Tokio Japonia

W: Tokio, lata są krótkie, ciepłe, parne, mokre i znacznie zachmurzone, a zimy są bardzo zimne i niemal bezchmurne. W ciągu roku, temperatura waha się od 2°C do 31°C i rzadko spada poniżej -0°C lub przekracza 34°C.

Ocena warunków do plażowania/kąpieli w basenie wskazuje, że aby skorzystać z upalnej pogody Tokio najlepiej odwiedzić w okresie od późnego lipiec do wczesnego wrzesień.

Pora upałów trwa 2,7 miesiąca, od 26 czerwca do 17 września, a średnia dobowa temperatura maksymalna przekracza wtedy 26°C. Najgorętszy miesiąc roku w: Tokio to sierpień, kiedy średnia temperatura maksymalna wynosi 30°C a minimalna 24°C.

Chłodna pora roku trwa 3,5 miesiąca, od 3 grudnia do 19 marca, a średnia dobowa temperatura maksymalna kształtuje się poniżej 13°C. Najzimniejszy miesiąc roku w: Tokio to styczeń, kiedy średnia temperatura minimalna wynosi 3°C a maksymalna 9°C.

W Tokio w ciągu roku występują znaczne sezonowe zmiany pod względem stopnia zachmurzenia.

Okres roku z większymi przejaśnieniami zaczyna się w Tokio około 4 października, trwa 5,8 miesiąca i kończy około 30 marca.

Najbardziej pogodnym miesiącem roku w: Tokio jest grudzień, kiedy niebo jest bezchmurne, niemal bezchmurne lub częściowo zachmurzone średnio 74% czasu.

Okres roku ze znaczniejszym zachmurzeniem zaczyna się 30 marca, trwa 6,2 miesiąca i kończy się 4 października.

Najbardziej pochmurnym miesiącem roku w: Tokio jest czerwiec, kiedy niebo jest pochmurne lub znacznie zachmurzone średnio 69% czasu.

Dzień obfitujący w opady to dzień kiedy opad atmosferyczny lub równoważnik wodny takiego opadu wynosi przynajmniej 1 milimetr. Prawdopodobieństwo dni obfitujących w opady w Tokio ulega w ciągu roku znacznym zmianom.

Pora występowania bardziej intensywnych opadów trwa 7,2 miesiąca, od 9 marca do 15 października, kiedy szansa wystąpienia obfitych opadów w danym dniu jest wyższa niż 30%. Miesiącem z największą liczbą dni obfitujących w opady w: Tokio jest czerwiec, kiedy opad na poziomie przynajmniej 1 milimetr występuje średnio przez 13,2 dnia.

Pora bardziej sucha trwa 4,8 miesiąca, od 15 października do 9 marca. Miesiącem z najmniejszą liczbą dni obfitujących w opady w: Tokio jest grudzień, kiedy opad na poziomie przynajmniej 1 milimetr występuje średnio przez 4,6 dnia.

Jeżeli chodzi o dni obfitujące w opady, rozróżniamy pomiędzy dniami z opadami deszczu, śniegu lub deszczu ze śniegiem. Miesiącem z największą liczbą dni z opadem deszczu w: Tokio jest czerwiec, kiedy średnio pada przez 13,2 dnia. W oparciu o tę klasyfikację, najczęściej występująca w ciągu roku forma opadu to deszcz, a najwyższe prawdopodobieństwo wystąpienia tego opadu to 48% w dniu 23 czerwca.

Opad deszczu

Aby przedstawić nie tylko sumy miesięczne ale również zmiany w ciągu miesięcy, schemat pokazuje skumulowany opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem roku stanowiącym środek tego okresu. W Tokio występują ogromne sezonowe wahania miesięcznych opadów deszczu.

Opady deszczu występują w Tokio przez cały rok. Najbardziej deszczowym miesiącem w: Tokio jest wrzesień, kiedy średni opad deszczu wynosi 187 milimetrów.

Najmniej deszczowym miesiącem w: Tokio jest styczeń, kiedy średni opad deszczu wynosi 48 milimetrów.

W Tokio długość dnia ulega w ciągu roku znaczącej zmianie. Najkrótszy dzień 2024 r. to 21 grudnia, kiedy światło dzienne trwa 9 godzin i 44 minuty, a najdłuższy dzień to 21 czerwca, obejmujący 14 godzin i 35 minut światła dziennego.

Słońce wschodzi najwcześniej o godz. 04:24 w dniu 13 czerwca, a najpóźniej 2 godziny i 27 minut później o godz. 06:51 w dniu 8 stycznia. Słońce zachodzi najwcześniej o godz. 16:27 w dniu 5 grudnia, a najpóźniej 2 godziny i 34 minuty później o godz. 19:01 w dniu 28 czerwca.

W 2024 r. w Tokio nie obowiązuje czas letni.

Poniższy rysunek obrazuje specyfikę kluczowych danych dotyczących księżyca za 2024 r. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a obszary kolorowe wskazują, kiedy księżyc jest widoczny nad linią horyzontu. Pionowe kreski w kolorze szarym (nów) i niebieskim (pełnia) wskazują główne fazy księżyca.

Za podstawę poziomu komfortu w kontekście wilgotności powietrza przyjęliśmy punkt rosy, jako że to od niego zależy czy pot paruje z powierzchni skóry, chłodząc tym samym ciało. Niższe punkty rosy odczuwane są jako bardziej suche, natomiast wyższe punkty rosy odczuwane są jako wyższa wilgotność. W przeciwieństwie do temperatury, która zwykle różni się znacząco między dniem a nocą, punkt rosy zmienia się wolniej, więc nawet jeśli w nocy temperatura może spaść, po parnym dniu można zazwyczaj oczekiwać parnej nocy.

W Tokio występują ogromne sezonowe wahania pod względem odczuwalnej wilgotności powietrza.

Bardziej parny okres roku trwa 3,6 miesiąca, od 10 czerwca do 28 września, kiedy parno, uciążliwie lub męcząco może być przynajmniej 23% czasu. Miesiącem z największą liczbą parnych dni w: Tokio jest sierpień, kiedy parno lub gorzej jest przez 27,4 dnia.

Najmniej parny dzień roku to 13 lutego, kiedy parne warunki pogodowe są w zasadzie niespotykane.

W tej części przedstawiono średni godzinowy wektor wiatru (prędkość i kierunek) w terenie otwartym, na wysokości 10 metrów nad powierzchnią gruntu. Wiatr występujący w danym miejscu zależy w dużym stopniu od miejscowej topografii terenu i innych czynników, a wartości chwilowe prędkości i kierunku wiatru są o wiele bardziej zróżnicowane niż średnie godzinowe.

W Tokio w ciągu roku występują niewielkie sezonowe zmiany pod względem średniej godzinowej prędkości wiatru.

Bardziej wietrzne warunki pogodowe panują przez 4,5 miesiąca, od 3 stycznia do 17 maja, kiedy średnia prędkość wiatru przekracza 13,0 kilometra na godzinę. Najbardziej wietrznym miesiącem roku w: Tokio jest marzec, kiedy średnia godzinowa prędkość wiatru wynosi 14,5 kilometra na godzinę.

Mniej wietrzne warunki pogodowe panują przez 7,5 miesiąca, od 17 maja do 3 stycznia. Najmniej wietrznym miesiącem roku w: Tokio jest lipiec, kiedy średnia godzinowa prędkość wiatru wynosi 11,6 kilometra na godzinę.

Przeważający średni godzinowy kierunek wiatru w Tokio zmienia się w ciągu roku.

Wiatr wieje najczęściej z kierunku południowego przez 4,9 miesiąca, od 14 kwietnia do 12 września, z najwyższym prawdopodobieństwem na poziomie 51% w dniu 23 lipca. Wiatr wieje najczęściej z kierunku wschodniego przez 2,0 dnia, od 12 września do 14 września, z najwyższym prawdopodobieństwem na poziomie 32% w dniu 13 września. Wiatr wieje najczęściej z kierunku północnego przez 7,0 miesiąca, od 14 września do 14 kwietnia, z najwyższym prawdopodobieństwem na poziomie 52% w dniu 1 stycznia.

Tokio znajduje się w pobliżu dużego zbiornika wodnego (np. oceanu, morza czy dużego jeziora). Ta część zawiera dane dotyczące średniej temperatury rozległej powierzchni tej wody.

Średnia temperatura wody ulega w ciągu roku ogromnym zmianom sezonowym.

Okres roku, kiedy woda jest cieplejsza trwa 2,5 miesiąca, od 13 lipca do 28 września, a średnia temperatura przekracza wtedy 24°C. Woda w: Tokio jest najcieplejsza w miesiącu sierpień, kiedy jej średnia temperatura wynosi 26°C.

Okres roku, kiedy woda jest zimniejsza trwa 4,0 miesiąca, od 24 grudnia do 23 kwietnia, ze średnią temperaturą poniżej 16°C. Woda w: Tokio jest najzimniejsza w miesiącu luty, kiedy jej średnia temperatura wynosi 14°C.

Przyjemne warunki pogodowe panujące w ciągu roku w Tokio określamy obliczając dwie oceny atrakcyjności w kontekście podróży.

Na ocenę atrakcyjności turystycznej korzystnie wpływają pogodne dni bez opadów, z odczuwalną temperaturą od 18°C do 27°C. Zgodnie z tą oceną, aby skorzystać z atrakcji turystycznych na świeżym powietrzu Tokio najlepiej odwiedzić w okresach od połowy maj do wczesnego czerwiec i od wczesnego wrzesień do późnego październik, a ocena atrakcyjności turystycznej jest najwyższa w ostatnim tygodniu miesiąca wrzesień.

Na ocenę warunków do plażowania/kąpieli w basenie korzystnie wpływają pogodne dni bez opadów, z odczuwalną temperaturą między 24°C a 32°C. Zgodnie z tą oceną, aby skorzystać z upalnej pogody, Tokio najlepiej odwiedzić w okresie od późnego lipiec do wczesnego wrzesień, a ocena jest najwyższa w trzecim tygodniu miesiąca sierpień.

Metodologia

Dla każdej godziny między 08:00 a 21:00 w każdym dniu analizowanego okresu (1980 do 2016) obliczane są niezależne oceny w kontekście odczuwalnej temperatury, zachmurzenia i sumy opadu. Oceny te są następnie łączone w jedną godzinową ocenę łączną, która jest następnie sumowana dla dni, uśredniana dla wszystkich lat objętych analizowanym okresem i wyrównywana.

Ocena zachmurzenia wynosi 10 dla całkowicie bezchmurnego nieba i spada liniowo do 9 w przypadku niemal bezchmurnego nieba i dalej do 1 w przypadku nieba pochmurnego.

Ocena opadu, której podstawą jest opad z trzech godzin z wybraną godziną stanowiącą środek tego okresu, wynosi 10 w przypadku braku opadu i spada liniowo do 9 w przypadku opadu śladowego i dalej do 0 w przypadku opadu wynoszącego 1 milimetr i więcej.

Ocena atrakcyjności turystycznej w kontekście temperatury wynosi 0 w przypadku temperatur odczuwalnych poniżej 10°C, rosnąc liniowo do 9 dla temperatur wynoszących 18°C i do 10 dla 24°C oraz spadając liniowo do 9 w przypadku temperatur na poziomie 27°C i do 1 dla temperatur wynoszących 32°C lub wyższych.

Ocena warunków do plażowania/kąpieli w basenie w kontekście temperatury wynosi 0 w przypadku temperatur odczuwalnych poniżej 18°C, rosnąc liniowo do 9 dla temperatur wynoszących 24°C i do 10 dla 28°C oraz spadając liniowo do 9 w przypadku temperatur na poziomie 32°C i do 1 dla temperatur wynoszących 38°C lub wyższych.

W różnych miejscach na świecie sezon wegetacyjny jest definiowany inaczej, natomiast dla celów niniejszego raportu zdefiniowaliśmy go jako najdłuższy nieprzerwany okres z temperaturami powyżej zera (≥ 0°C) w ciągu roku (rozumianego jako rok kalendarzowy na półkuli północnej, lub okres od 1 lipca do 30 czerwca na półkuli południowej).

Sezon wegetacyjny w Tokio trwa zazwyczaj 11 miesięcy (322 dni), od około 12 lutego do około 29 grudnia i rzadko rozpoczyna się po 4 marca lub dobiega końca przed 13 grudnia.

Wskaźnik stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) stanowi miernik całorocznej akumulacji ciepła stosowany do przewidywania rozwoju roślin i zwierząt i jest definiowany jako całka ciepła powyżej temperatury progowej, z pominięciem nadwyżki wartości powyżej temperatury maksymalnej. W ramach tego raportu, stosujemy temperaturę bazową równą 10°C i limit górny w wysokości 30°C.

Biorąc pod uwagę stopniodni okresu wegetacyjnego GDD, w: Tokio pierwsze rośliny powinny kwitnąć około 24 marca, przy czym rzadko zakwitają przed 11 marca lub po 6 kwietnia.

Ta część opisuje łączne dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne docierające do powierzchni ziemi na terenie otwartym, z pełnym uwzględnieniem sezonowej zmienności długości dnia, wysokości górowania słońca nad linią horyzontu oraz pochłaniania promieniowania przez chmury i inne składniki atmosfery. Promieniowanie krótkofalowe obejmuje światło widzialne oraz promieniowanie ultrafioletowe.

Średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne ulega w ciągu roku znaczącym zmianom sezonowym.

Jaśniejszy okres roku trwa 4,5 miesiąca, od 11 kwietnia do 29 sierpnia, kiedy średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne na metr kwadratowy przekracza 5,3 kWh. Najjaśniejszy miesiąc roku w: Tokio to maj, ze średnią wynoszącą 5,9 kWh.

Ciemniejszy okres roku trwa 3,1 miesiąca, od 31 października do 4 lutego, kiedy średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne na metr kwadratowy spada poniżej 3,3 kWh. Najciemniejszym miesiącem roku w: Tokio jest grudzień, ze średnią wynoszącą 2,6 kWh.

Dla celów niniejszego raportu, współrzędne geograficzne Tokio to: szerokość geograficzna 35,689°, długość geograficzna 139,692° i wysokość 43 m n.p.m.

Topografię w obrębie 3 kilometry od Tokio charakteryzują jedynie niewielkie różnice wysokości terenu, maksymalnie do 57 metrów, przy średniej wysokości nad poziomem morza wynoszącej 38 metrów. W obrębie 16 kilometrów również występują jedynie niewielkie różnice wysokości terenu (116 metrów). W obrębie 80 kilometrów różnice wysokości terenu są niewielkie i wynoszą (2 125 metrów).

Teren w obrębie 3 kilometry od Tokio obejmuje powierzchnie sztuczne (94%), w obrębie 16 kilometrów obejmuje powierzchnie sztuczne (79%), natomiast w obrębie 80 kilometrów obejmuje drzewa (33%) i pola uprawne (26%).