Pogoda zimą w: Tampere Finlandia

Dzienne temperatury maksymalne wynoszą około -2°C, rzadko spadając poniżej -14°C lub przekraczając 5°C. Najniższa średnia dzienna temperatura maksymalna wynosi -4°C w dniu 3 lutego.

Dzienne temperatury minimalne spadają o 4°C, z -5°C do -9°C, rzadko spadając poniżej -23°C lub przekraczając 2°C. Najniższa średnia dzienna temperatura minimalna wynosi -11°C w dniu 8 lutego.

W celach poglądowych, w dniu 21 lipca, będącym najgorętszym dniem roku, temperatury w: Tampere wynoszą zwykle od 12°C do 22°C, natomiast w dniu 8 lutego, będącym najzimniejszym dniem roku, słupek rtęci wskazuje od -11°C do -4°C.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę średnich temperatur godzinowych w okresie zimowym. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a kolor wskazuje średnią temperaturę dla danej godziny i dnia.

Anchorage, Stany Zjednoczone (odległość: 6 366 kilometrów); Laurium, Stany Zjednoczone (6 511 kilometrów) i Corner Brook, Kanada (5 003 kilometry) są to odległe obce miejsca o temperaturach najbardziej zbliżonych do Tampere (zobacz porównanie).

© OpenStreetMap contributors

Porównaj Tampere z innym miastem:

PorównajMapa

Zimą w: Tampere zachmurzenie zasadniczo pozostaje takie samo, a niebo o tej porze roku jest pochmurne lub znacznie zachmurzone przez około 80% czasu. Najwyższe prawdopodobieństwo, że będzie pochmurno lub że wystąpi znaczne zachmurzenie wynosi 83% w dniu 28 stycznia.

Najbardziej pogodny dzień zimy to 28 lutego, kiedy niebo jest bezchmurne, niemal bezchmurne, lub częściowo zachmurzone 24% czasu.

W celach poglądowych, w dniu 25 stycznia, będącym najbardziej pochmurnym dniem roku, prawdopodobieństwo wystąpienia pochmurnego lub znacznie zachmurzonego nieba wynosi 83%, natomiast w dniu 16 lipca, będącym najbardziej bezchmurnym dniem w roku, szansa wystąpienia bezchmurnego, niemal bezchmurnego nieba lub częściowego zachmurzenia wynosi 55%.

Dzień obfitujący w opady to dzień kiedy opad atmosferyczny lub równoważnik wodny takiego opadu wynosi przynajmniej 1 milimetr. W: Tampere w okresie zimowym szansa, że dzień będzie obfitował w opady bardzo szybko maleje z 28% na początku tej pory roku do 17% pod koniec pory roku.

W celach poglądowych, najwyższe prawdopodobieństwo obfitych opadów ciągu roku wynosi 36% w dniu 27 lipca, natomiast najniższe prawdopodobieństwo to 16% w dniu 10 marca.

Zimą w: Tampere, szansa, że w ciągu dnia wystąpią opady samego deszczu maleje z 13% do 3%; szansa, że w ciągu dnia wystąpią opady deszczu ze śniegiem utrzymuje się zasadniczo na stałym poziomie 5% przez cały czas i szansa, że w ciągu dnia wystąpią opady samego śniegu utrzymuje się zasadniczo na stałym poziomie 10% przez cały czas.

Opad deszczu

Aby przedstawić nie tylko sumę dla pory roku ale również zmiany w ciągu tej pory roku, schemat pokazuje skumulowany opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem stanowiącym środek tego okresu.

Średni opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni zimą w: Tampere maleje, z poziomu 23 milimetry na początku pory roku, kiedy rzadko przekracza on 53 milimetry lub spada poniżej 4 milimetry, do poziomu 9 milimetrów na koniec pory roku, kiedy rzadko przekracza on 21 milimetrów.

Najniższa średnia kumulacja w okresie 31-dniowym wynosi 8 milimetrów w dniu 13 lutego.

Opad śniegu

Tak jak w przypadku opadu deszczu, bierzemy pod uwagę skumulowany opad śniegu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem stanowiącym środek tego okresu.

Średni opad śniegu w ruchomym okresie 31 dni zimą w: Tampere stopniowo maleje z poziomu 141 milimetrów na początku pory roku, kiedy rzadko przekracza on 264 milimetry lub spada poniżej 17 milimetrów, do poziomu 118 milimetrów na koniec pory roku, kiedy rzadko przekracza on 234 milimetry lub spada poniżej 16 milimetrów.

Najwyższa średnia kumulacja w okresie 31-dniowym wynosi 190 milimetrów w dniu 16 stycznia.

Zimą w: Tampere, długość dnia bardzo szybko wzrasta. Od początku do końca pory roku, długość dnia rośnie o 4 godziny i 18 minut, co w ujęciu dziennym oznacza średni wzrost o 2 minuty i 54 sekundy i wzrost o 20 minut i 18 sekund w kontekście tygodniowym.

Najkrótszy dzień zimy to 21 grudnia, kiedy światło dzienne trwa 5 godzin i 21 minut, a najdłuższy dzień to 28 lutego, obejmujący 10 godzin i 18 minut światła dziennego.

Zimą w: Tampere słońce wstaje najpóźniej o godz. 09:43 w dniu 26 grudnia, a najwcześniej 2 godziny i 15 minut wcześniej o godz. 07:29 w dniu 28 lutego.

Słońce zachodzi najwcześniej o godz. 15:02 w dniu 16 grudnia a najpóźniej 2 godziny i 45 minut później o godz. 17:46 w dniu 28 lutego.

W 2024 r. w: Tampere obowiązuje czas letni, natomiast ani początek ani koniec stosowania czasu letniego nie przypada zimą, więc przez całą tę porę roku obowiązuje czas letni.

W celach poglądowych, w dniu 20 czerwca, będącym najdłuższym dniem roku, słońce wschodzi o godzinie 03:41 i zachodzi 19 godzin i 30 minut później, o godzinie 23:11, natomiast w dniu 21 grudnia, będącym najkrótszym dniem roku, wschód słońca ma miejsce o godzinie 09:42 a zachód 5 godzin i 21 minut później, o godzinie 15:03.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę wysokości wzniesienia słońca (kąta wzniosu słońca nad horyzontem) oraz azymutu (jego namiaru kompasowego) dla każdej godziny każdego dnia w okresie raportowania. Oś pozioma oznacza konkretny dzień roku, a oś pionowa daną godzinę dnia. Kolor tła wskazuje azymut słońca w danym dniu i o konkretnej godzinie tego dnia. Czarne izolinie to linie konturowe stałej wysokości wzniesienia słońca.

Poniższy rysunek obrazuje specyfikę kluczowych danych dotyczących księżyca zimą 2024 r. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a obszary kolorowe wskazują, kiedy księżyc jest widoczny nad linią horyzontu. Pionowe kreski w kolorze szarym (nów) i niebieskim (pełnia) wskazują główne fazy księżyca. Etykieta powiązana z każdym paskiem wskazuje datę i godzinę osiągnięcia danej fazy, a towarzyszące jej etykiety czasowe wskazują godziny wschodu i zachodu księżyca dla najbliższego przedziału czasu, w którym księżyc znajduje się ponad linią horyzontu.

Za podstawę poziomu komfortu w kontekście wilgotności powietrza przyjęliśmy punkt rosy, jako że to od niego zależy czy pot paruje z powierzchni skóry, chłodząc tym samym ciało. Niższe punkty rosy odczuwane są jako bardziej suche, natomiast wyższe punkty rosy odczuwane są jako wyższa wilgotność. W przeciwieństwie do temperatury, która zwykle różni się znacząco między dniem a nocą, punkt rosy zmienia się wolniej, więc nawet jeśli w nocy temperatura może spaść, po parnym dniu można zazwyczaj oczekiwać parnej nocy.

Prawdopodobieństwo, że zimą w: Tampere danego dnia będzie parno zasadniczo pozostaje takie samo, utrzymując się na stałym poziomie około 0% przez cały okres.

W celach poglądowych, w dniu 23 lipca, będącym najbardziej parnym dniem roku, warunki parności występują w 1% przypadków, natomiast w dniu 12 września, będącym najmniej parnym dniem roku, parność występuje w 0% przypadków.

W tej części przedstawiono średni godzinowy wektor wiatru (prędkość i kierunek) w terenie otwartym, na wysokości 10 metrów nad powierzchnią gruntu. Wiatr występujący w danym miejscu zależy w dużym stopniu od miejscowej topografii terenu i innych czynników, a wartości chwilowe prędkości i kierunku wiatru są o wiele bardziej zróżnicowane niż średnie godzinowe.

Średnia godzinowa prędkość wiatru zimą w: Tampere zasadniczo pozostaje taka sama, nie odbiegając od 9,7 kilometra na godzinę o więcej niż 0,3 kilometra na godzinę przez cały okres.

W celach poglądowych, w dniu 5 kwietnia, będącym najbardziej wietrznym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 10,0 kilometra na godzinę, natomiast w dniu 31 lipca, będącym najspokojniejszym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 8,0 kilometra na godzinę.

Zimą najwyższa średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 10,0 kilometra na godzinę w dniu 1 stycznia.

Jeżeli chodzi o średni godzinowy kierunek wiatru, w: Tampere zimą wiatr wieje głównie z kierunku południowego, ze szczytowym udziałem w wysokości 38% w dniu 3 grudnia.

W różnych miejscach na świecie sezon wegetacyjny jest definiowany inaczej, natomiast dla celów niniejszego raportu zdefiniowaliśmy go jako najdłuższy nieprzerwany okres z temperaturami powyżej zera (≥ 0°C) w ciągu roku (rozumianego jako rok kalendarzowy na półkuli północnej, lub okres od 1 lipca do 30 czerwca na półkuli południowej).

Sezon wegetacyjny w Tampere trwa zazwyczaj 4,1 miesiąca (127 dni), od około 18 maja do około 21 września, a jego początek rzadko przypada przed 30 kwietnia lub po 5 czerwca, natomiast koniec rzadko przypada przed 4 września lub po 9 października.

Zima w: Tampere przypada niezawodnie i całkowicie poza sezonem wegetacyjnym.

Wskaźnik stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) stanowi miernik całorocznej akumulacji ciepła stosowany do przewidywania rozwoju roślin i zwierząt i jest definiowany jako całka ciepła powyżej temperatury progowej, z pominięciem nadwyżki wartości powyżej temperatury maksymalnej. W ramach tego raportu, stosujemy temperaturę bazową równą 10°C i limit górny w wysokości 30°C.

Średnia skumulowana stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) w: Tampere zimą bardzo szybko maleje, spadając o 680°C, z 680°C do 0°C w miarę upływu tej pory roku.

Ta część opisuje łączne dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne docierające do powierzchni ziemi na terenie otwartym, z pełnym uwzględnieniem sezonowej zmienności długości dnia, wysokości górowania słońca nad linią horyzontu oraz pochłaniania promieniowania przez chmury i inne składniki atmosfery. Promieniowanie krótkofalowe obejmuje światło widzialne oraz promieniowanie ultrafioletowe.

Średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne w: Tampere zimą wzrasta, rosnąc o tej porze roku o 1,1 kWh, z 0,2 kWh do 1,3 kWh.

Zimą najniższe średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne wynosi 0,1 kWh w dniu 20 grudnia.

Dla celów niniejszego raportu, współrzędne geograficzne Tampere to: szerokość geograficzna 61,499°, długość geograficzna 23,787° i wysokość 109 m n.p.m.

Topografię w obrębie 3 kilometry od Tampere charakteryzują jedynie niewielkie różnice wysokości terenu, maksymalnie do 75 metrów, przy średniej wysokości nad poziomem morza wynoszącej 95 metrów. W obrębie 16 kilometrów również występują jedynie niewielkie różnice wysokości terenu (123 metry). W obrębie 80 kilometrów różnice wysokości terenu są niewielkie i wynoszą (196 metrów).

Teren w obrębie 3 kilometry od Tampere obejmuje powierzchnie sztuczne (60%) i woda (31%), w obrębie 16 kilometrów obejmuje drzewa (51%) i woda (21%), natomiast w obrębie 80 kilometrów obejmuje drzewa (69%) i pola uprawne (16%).