Pogoda jesienią w: Līhuʻe Stany Zjednoczone

Maksymalne dzienne temperatury spadają o 3°C, z 29°C do 26°C, rzadko spadając poniżej 24°C lub przekraczając 30°C. Najwyższa średnia dzienna temperatura maksymalna wynosi 29°C w dniu 3 września.

Dzienne temperatury minimalne spadają o 3°C, z 24°C do 21°C, rzadko spadając poniżej 18°C lub przekraczając 25°C.

W celach poglądowych, w dniu 2 września, będącym najgorętszym dniem roku, temperatury w: Līhuʻe wynoszą zwykle od 24°C do 29°C, natomiast w dniu 26 stycznia, będącym najzimniejszym dniem roku, słupek rtęci wskazuje od 19°C do 25°C.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę średnich temperatur godzinowych w okresie jesiennym. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a kolor wskazuje średnią temperaturę dla danej godziny i dnia.

Vaini, Tonga (odległość: 5 103 kilometry) jest to odległe obce miejsce o temperaturach najbardziej zbliżonych do Līhuʻe (zobacz porównanie).

© OpenStreetMap contributors

Porównaj Līhuʻe z innym miastem:

PorównajMapa

Jesienią w: Līhuʻe zachmurzenie zasadniczo pozostaje takie samo, a niebo o tej porze roku jest pochmurne lub znacznie zachmurzone przez około 36% czasu. Najwyższe prawdopodobieństwo, że będzie pochmurno lub że wystąpi znaczne zachmurzenie wynosi 42% w dniu 12 października.

Najbardziej pogodny dzień jesieni to 1 września, kiedy niebo jest bezchmurne, niemal bezchmurne, lub częściowo zachmurzone 70% czasu.

W celach poglądowych, w dniu 12 października, będącym najbardziej pochmurnym dniem roku, prawdopodobieństwo wystąpienia pochmurnego lub znacznie zachmurzonego nieba wynosi 42%, natomiast w dniu 17 stycznia, będącym najbardziej bezchmurnym dniem w roku, szansa wystąpienia bezchmurnego, niemal bezchmurnego nieba lub częściowego zachmurzenia wynosi 79%.

Dzień obfitujący w opady to dzień kiedy opad atmosferyczny lub równoważnik wodny takiego opadu wynosi przynajmniej 1 milimetr. W: Līhuʻe w okresie jesiennym szansa, że dzień będzie obfitował w opady szybko wzrasta z 20% na początku tej pory roku do 26% pod koniec pory roku.

W celach poglądowych, najwyższe prawdopodobieństwo obfitych opadów ciągu roku wynosi 30% w dniu 23 grudnia, natomiast najniższe prawdopodobieństwo to 10% w dniu 3 czerwca.

Opad deszczu

Aby przedstawić nie tylko sumę dla pory roku ale również zmiany w ciągu tej pory roku, schemat pokazuje skumulowany opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem stanowiącym środek tego okresu.

Średni opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni jesienią w: Līhuʻe szybko wzrasta, z poziomu 54 milimetry na początku pory roku, kiedy rzadko przekracza on 144 milimetry do poziomu 97 milimetrów na koniec pory roku, kiedy rzadko przekracza on 272 milimetry lub spada poniżej 2 milimetry.

Jesienią w: Līhuʻe, długość dnia szybko maleje. Od początku do końca pory roku, długość dnia maleje o 1 godzina i 39 minut, co w ujęciu dziennym oznacza średni spadek o 1 minuta i 6 sekund i spadek o 7 minut i 42 sekundy w kontekście tygodniowym.

Najkrótszy dzień jesieni to 30 listopada, kiedy światło dzienne trwa 10 godzin i 54 minuty, a najdłuższy dzień to 1 września, obejmujący 12 godzin i 33 minuty światła dziennego.

Jesienią w: Līhuʻe słońce wschodzi najwcześniej o godz. 06:20 w dniu 1 września, a najpóźniej 39 minut później o godz. 06:59 w dniu 30 listopada.

Słońce zachodzi najpóźniej o godz. 18:53 w dniu 1 września a najwcześniej 1 godzina i 0 minut wcześniej, o godz. 17:53 w dniu 26 listopada.

W 2024 r. w Līhuʻe nie obowiązuje czas letni.

W celach poglądowych, w dniu 20 czerwca, będącym najdłuższym dniem roku, słońce wschodzi o godzinie 05:54 i zachodzi 13 godzin i 29 minut później, o godzinie 19:23, natomiast w dniu 21 grudnia, będącym najkrótszym dniem roku, wschód słońca ma miejsce o godzinie 07:12 a zachód 10 godzin i 48 minut później, o godzinie 17:59.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę wysokości wzniesienia słońca (kąta wzniosu słońca nad horyzontem) oraz azymutu (jego namiaru kompasowego) dla każdej godziny każdego dnia w okresie raportowania. Oś pozioma oznacza konkretny dzień roku, a oś pionowa daną godzinę dnia. Kolor tła wskazuje azymut słońca w danym dniu i o konkretnej godzinie tego dnia. Czarne izolinie to linie konturowe stałej wysokości wzniesienia słońca.

Poniższy rysunek obrazuje specyfikę kluczowych danych dotyczących księżyca jesienią 2024 r. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a obszary kolorowe wskazują, kiedy księżyc jest widoczny nad linią horyzontu. Pionowe kreski w kolorze szarym (nów) i niebieskim (pełnia) wskazują główne fazy księżyca. Etykieta powiązana z każdym paskiem wskazuje datę i godzinę osiągnięcia danej fazy, a towarzyszące jej etykiety czasowe wskazują godziny wschodu i zachodu księżyca dla najbliższego przedziału czasu, w którym księżyc znajduje się ponad linią horyzontu.

Za podstawę poziomu komfortu w kontekście wilgotności powietrza przyjęliśmy punkt rosy, jako że to od niego zależy czy pot paruje z powierzchni skóry, chłodząc tym samym ciało. Niższe punkty rosy odczuwane są jako bardziej suche, natomiast wyższe punkty rosy odczuwane są jako wyższa wilgotność. W przeciwieństwie do temperatury, która zwykle różni się znacząco między dniem a nocą, punkt rosy zmienia się wolniej, więc nawet jeśli w nocy temperatura może spaść, po parnym dniu można zazwyczaj oczekiwać parnej nocy.

Prawdopodobieństwo, że jesienią w: Līhuʻe danego dnia będzie parno bardzo szybko maleje, spadając z 97% do 61% na przestrzeni pory roku.

W celach poglądowych, w dniu 31 sierpnia, będącym najbardziej parnym dniem roku, warunki parności występują w 97% przypadków, natomiast w dniu 18 lutego, będącym najmniej parnym dniem roku, parność występuje w 31% przypadków.

W tej części przedstawiono średni godzinowy wektor wiatru (prędkość i kierunek) w terenie otwartym, na wysokości 10 metrów nad powierzchnią gruntu. Wiatr występujący w danym miejscu zależy w dużym stopniu od miejscowej topografii terenu i innych czynników, a wartości chwilowe prędkości i kierunku wiatru są o wiele bardziej zróżnicowane niż średnie godzinowe.

Średnia godzinowa prędkość wiatru jesienią w: Līhuʻe stopniowo wzrasta, rosnąc na przestrzeni pory roku z 22,9 kilometra na godzinę do 23,7 kilometra na godzinę.

W celach poglądowych, w dniu 2 lipca, będącym najbardziej wietrznym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 26,2 kilometra na godzinę, natomiast w dniu 4 stycznia, będącym najspokojniejszym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 20,5 kilometra na godzinę.

Jeżeli chodzi o średni godzinowy kierunek wiatru, w: Līhuʻe jesienią wiatr wieje głównie z kierunku wschodniego, ze szczytowym udziałem w wysokości 94% w dniu 2 września.

Līhuʻe znajduje się w pobliżu dużego zbiornika wodnego (np. oceanu, morza czy dużego jeziora). Ta część zawiera dane dotyczące średniej temperatury rozległej powierzchni tej wody.

Średnia temperatura wody powierzchniowej w: Līhuʻe jesienią stopniowo maleje, spadając w ciągu tej pory roku o 1°C, z 27°C do 25°C.

Jesienią najwyższa średnia temperatura wody powierzchniowej wynosi 27°C w dniu 21 września.

W różnych miejscach na świecie sezon wegetacyjny jest definiowany inaczej, natomiast dla celów niniejszego raportu zdefiniowaliśmy go jako najdłuższy nieprzerwany okres z temperaturami powyżej zera (≥ 0°C) w ciągu roku (rozumianego jako rok kalendarzowy na półkuli północnej, lub okres od 1 lipca do 30 czerwca na półkuli południowej).

W Līhuʻe temperatury są na tyle wysokie przez cały rok, że omawianie sezonu wegetacyjnego w tym kontekście nie ma raczej sensu. Niemniej jednak, poniżej znajduje się wykres służący jako ilustracja rozkładu temperatur panujących w ciągu roku.

Wskaźnik stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) stanowi miernik całorocznej akumulacji ciepła stosowany do przewidywania rozwoju roślin i zwierząt i jest definiowany jako całka ciepła powyżej temperatury progowej, z pominięciem nadwyżki wartości powyżej temperatury maksymalnej. W ramach tego raportu, stosujemy temperaturę bazową równą 10°C i limit górny w wysokości 30°C.

Średnia skumulowana stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) w: Līhuʻe jesienią bardzo szybko wzrasta, rosnąc o 1 342°C, z 3 306°C do 4 648°C w miarę upływu tej pory roku.

Ta część opisuje łączne dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne docierające do powierzchni ziemi na terenie otwartym, z pełnym uwzględnieniem sezonowej zmienności długości dnia, wysokości górowania słońca nad linią horyzontu oraz pochłaniania promieniowania przez chmury i inne składniki atmosfery. Promieniowanie krótkofalowe obejmuje światło widzialne oraz promieniowanie ultrafioletowe.

Średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne w: Līhuʻe jesienią bardzo szybko maleje, spadając o tej porze roku o 2,6 kWh, z 6,8 kWh do 4,3 kWh.

Dla celów niniejszego raportu, współrzędne geograficzne Līhuʻe to: szerokość geograficzna 21,981°, długość geograficzna -159,372° i wysokość 73 m n.p.m.

Topografię w obrębie 3 kilometry od Līhuʻe charakteryzują znaczne różnice wysokości terenu, maksymalnie do 197 metrów, przy średniej wysokości nad poziomem morza wynoszącej 74 metry. W obrębie 16 kilometrów występują znaczne różnice wysokości terenu (1 583 metry). W obrębie 80 kilometrów również występują ogromne różnice wysokości terenu (1 586 metrów).

Teren w obrębie 3 kilometry od Līhuʻe obejmuje powierzchnie sztuczne (50%), pola uprawne (31%) i drzewa (13%), w obrębie 16 kilometrów obejmuje woda (46%) i drzewa (26%), natomiast w obrębie 80 kilometrów obejmuje woda (93%).