Pogoda zimą w: Kilómetro 40 Meksyk

Dzienne temperatury maksymalne wynoszą około 29°C, rzadko spadając poniżej 27°C lub przekraczając 31°C. Najniższa średnia dzienna temperatura maksymalna wynosi 29°C w dniu 2 stycznia.

Dzienne temperatury minimalne wynoszą około 18°C, rzadko spadając poniżej 14°C lub przekraczając 20°C. Najniższa średnia dzienna temperatura minimalna wynosi 17°C w dniu 25 stycznia.

W celach poglądowych, w dniu 11 maja, będącym najgorętszym dniem roku, temperatury w: Kilómetro 40 wynoszą zwykle od 20°C do 31°C, natomiast w dniu 24 stycznia, będącym najzimniejszym dniem roku, słupek rtęci wskazuje od 17°C do 29°C.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę średnich temperatur godzinowych w okresie zimowym. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a kolor wskazuje średnią temperaturę dla danej godziny i dnia.

Sadjoavato, Madagaskar (odległość: 16 681 kilometrów) i Malang, Indonezja (16 380 kilometrów) są to odległe obce miejsca o temperaturach najbardziej zbliżonych do Kilómetro 40 (zobacz porównanie).

© OpenStreetMap contributors

Porównaj Kilómetro 40 z innym miastem:

PorównajMapa

Zimą w: Kilómetro 40 zachmurzenie bardzo szybko maleje, a odsetek czasu, kiedy niebo jest pochmurne lub znacznie zachmurzone spada z 45% do 28%.

Najbardziej pogodny dzień zimy to 28 lutego, kiedy niebo jest bezchmurne, niemal bezchmurne, lub częściowo zachmurzone 72% czasu.

W celach poglądowych, w dniu 13 września, będącym najbardziej pochmurnym dniem roku, prawdopodobieństwo wystąpienia pochmurnego lub znacznie zachmurzonego nieba wynosi 93%, natomiast w dniu 29 lutego, będącym najbardziej bezchmurnym dniem w roku, szansa wystąpienia bezchmurnego, niemal bezchmurnego nieba lub częściowego zachmurzenia wynosi 72%.

Dzień obfitujący w opady to dzień kiedy opad atmosferyczny lub równoważnik wodny takiego opadu wynosi przynajmniej 1 milimetr. W: Kilómetro 40 w okresie zimowym szansa, że dzień bedzie obfitował w opady zasadniczo pozostaje taka sama, utrzymując się przez cały czas na poziomie około 3%.

W celach poglądowych, najwyższe prawdopodobieństwo obfitych opadów ciągu roku wynosi 69% w dniu 12 września, natomiast najniższe prawdopodobieństwo to 1% w dniu 2 kwietnia.

Opad deszczu

Aby przedstawić nie tylko sumę dla pory roku ale również zmiany w ciągu tej pory roku, schemat pokazuje skumulowany opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem stanowiącym środek tego okresu.

Średni opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni w okresie zimowym w: Kilómetro 40 zasadniczo pozostaje taki sam, utrzymując się na stałym poziomie około 6 milimetrów przez cały okres i rzadko przekraczając 37 milimetrów lub spadając poniżej -0 milimetrów.

Zimą w: Kilómetro 40, długość dnia wzrasta. Od początku do końca pory roku, długość dnia rośnie o 37 minut, co w ujęciu dziennym oznacza średni wzrost o 25 sekund i wzrost o 2 minuty i 55 sekund w kontekście tygodniowym.

Najkrótszy dzień zimy to 20 grudnia, kiedy światło dzienne trwa 11 godzin i 7 minut, a najdłuższy dzień to 28 lutego, obejmujący 11 godzin i 48 minut światła dziennego.

Zimą w: Kilómetro 40 słońce wschodzi najwcześniej o godz. 06:52 w dniu 1 grudnia, a najpóźniej 19 minut później o godz. 07:12 w dniu 19 stycznia.

Słońce zachodzi najwcześniej o godz. 18:03 w dniu 1 grudnia a najpóźniej 42 minuty później o godz. 18:45 w dniu 28 lutego.

W 2024 r. w Kilómetro 40 nie obowiązuje czas letni.

W celach poglądowych, w dniu 20 czerwca, będącym najdłuższym dniem roku, słońce wschodzi o godzinie 06:06 i zachodzi 13 godzin i 9 minut później, o godzinie 19:15, natomiast w dniu 21 grudnia, będącym najkrótszym dniem roku, wschód słońca ma miejsce o godzinie 07:04 a zachód 11 godzin i 7 minut później, o godzinie 18:10.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę wysokości wzniesienia słońca (kąta wzniosu słońca nad horyzontem) oraz azymutu (jego namiaru kompasowego) dla każdej godziny każdego dnia w okresie raportowania. Oś pozioma oznacza konkretny dzień roku, a oś pionowa daną godzinę dnia. Kolor tła wskazuje azymut słońca w danym dniu i o konkretnej godzinie tego dnia. Czarne izolinie to linie konturowe stałej wysokości wzniesienia słońca.

Poniższy rysunek obrazuje specyfikę kluczowych danych dotyczących księżyca zimą 2024 r. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a obszary kolorowe wskazują, kiedy księżyc jest widoczny nad linią horyzontu. Pionowe kreski w kolorze szarym (nów) i niebieskim (pełnia) wskazują główne fazy księżyca. Etykieta powiązana z każdym paskiem wskazuje datę i godzinę osiągnięcia danej fazy, a towarzyszące jej etykiety czasowe wskazują godziny wschodu i zachodu księżyca dla najbliższego przedziału czasu, w którym księżyc znajduje się ponad linią horyzontu.

Za podstawę poziomu komfortu w kontekście wilgotności powietrza przyjęliśmy punkt rosy, jako że to od niego zależy czy pot paruje z powierzchni skóry, chłodząc tym samym ciało. Niższe punkty rosy odczuwane są jako bardziej suche, natomiast wyższe punkty rosy odczuwane są jako wyższa wilgotność. W przeciwieństwie do temperatury, która zwykle różni się znacząco między dniem a nocą, punkt rosy zmienia się wolniej, więc nawet jeśli w nocy temperatura może spaść, po parnym dniu można zazwyczaj oczekiwać parnej nocy.

Prawdopodobieństwo, że zimą w: Kilómetro 40 danego dnia będzie parno bardzo szybko maleje, spadając z 72% do 39% na przestrzeni pory roku.

W celach poglądowych, w dniu 15 września, będącym najbardziej parnym dniem roku, warunki parności występują w 99% przypadków, natomiast w dniu 10 marca, będącym najmniej parnym dniem roku, parność występuje w 38% przypadków.

W tej części przedstawiono średni godzinowy wektor wiatru (prędkość i kierunek) w terenie otwartym, na wysokości 10 metrów nad powierzchnią gruntu. Wiatr występujący w danym miejscu zależy w dużym stopniu od miejscowej topografii terenu i innych czynników, a wartości chwilowe prędkości i kierunku wiatru są o wiele bardziej zróżnicowane niż średnie godzinowe.

Średnia godzinowa prędkość wiatru zimą w: Kilómetro 40 wzrasta, rosnąc na przestrzeni pory roku z 7,9 kilometra na godzinę do 9,8 kilometra na godzinę.

W celach poglądowych, w dniu 30 marca, będącym najbardziej wietrznym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 10,2 kilometra na godzinę, natomiast w dniu 29 listopada, będącym najspokojniejszym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 7,9 kilometra na godzinę.

Zimą wiatr w: Kilómetro 40 wieje głównie z kierunku zachodniego od 1 grudnia do 3 grudnia, północnego od 3 grudnia do 25 grudnia i południowego od 25 grudnia do 28 lutego.

Kilómetro 40 znajduje się w pobliżu dużego zbiornika wodnego (np. oceanu, morza czy dużego jeziora). Ta część zawiera dane dotyczące średniej temperatury rozległej powierzchni tej wody.

Średnia temperatura wody powierzchniowej w: Kilómetro 40 zimą stopniowo maleje, spadając w ciągu tej pory roku o 1°C, z 29°C do 28°C.

W różnych miejscach na świecie sezon wegetacyjny jest definiowany inaczej, natomiast dla celów niniejszego raportu zdefiniowaliśmy go jako najdłuższy nieprzerwany okres z temperaturami powyżej zera (≥ 0°C) w ciągu roku (rozumianego jako rok kalendarzowy na półkuli północnej, lub okres od 1 lipca do 30 czerwca na półkuli południowej).

W Kilómetro 40 temperatury są na tyle wysokie przez cały rok, że omawianie sezonu wegetacyjnego w tym kontekście nie ma raczej sensu. Niemniej jednak, poniżej znajduje się wykres służący jako ilustracja rozkładu temperatur panujących w ciągu roku.

Wskaźnik stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) stanowi miernik całorocznej akumulacji ciepła stosowany do przewidywania rozwoju roślin i zwierząt i jest definiowany jako całka ciepła powyżej temperatury progowej, z pominięciem nadwyżki wartości powyżej temperatury maksymalnej. W ramach tego raportu, stosujemy temperaturę bazową równą 10°C i limit górny w wysokości 30°C.

Średnia skumulowana stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) w: Kilómetro 40 zimą bardzo szybko maleje, spadając o 3 987°C, z 4 716°C do 729°C w miarę upływu tej pory roku.

Ta część opisuje łączne dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne docierające do powierzchni ziemi na terenie otwartym, z pełnym uwzględnieniem sezonowej zmienności długości dnia, wysokości górowania słońca nad linią horyzontu oraz pochłaniania promieniowania przez chmury i inne składniki atmosfery. Promieniowanie krótkofalowe obejmuje światło widzialne oraz promieniowanie ultrafioletowe.

Średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne w: Kilómetro 40 zimą szybko wzrasta, rosnąc o tej porze roku o 1,7 kWh, z 4,8 kWh do 6,5 kWh.

Zimą najniższe średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne wynosi 4,7 kWh w dniu 22 grudnia.

Dla celów niniejszego raportu, współrzędne geograficzne Kilómetro 40 to: szerokość geograficzna 17,049°, długość geograficzna -99,771° i wysokość 410 m n.p.m.

Topografię w obrębie 3 kilometry od Kilómetro 40 charakteryzują bardzo znaczne różnice wysokości terenu, maksymalnie do 416 metrów, przy średniej wysokości nad poziomem morza wynoszącej 517 metrów. W obrębie 16 kilometrów występują bardzo znaczne różnice wysokości terenu (2 073 metry). W obrębie 80 kilometrów również występują ogromne różnice wysokości terenu (3 599 metrów).

Teren w obrębie 3 kilometry od Kilómetro 40 obejmuje drzewa (57%) i pola uprawne (43%), w obrębie 16 kilometrów obejmuje drzewa (70%) i pola uprawne (26%), natomiast w obrębie 80 kilometrów obejmuje drzewa (36%) i woda (31%).