Pogoda zimą w: Vancouver Kanada

Dzienne temperatury maksymalne wynoszą około 7°C, rzadko spadając poniżej 1°C lub przekraczając 12°C. Najniższa średnia dzienna temperatura maksymalna wynosi 6°C w dniu 27 grudnia.

Dzienne temperatury minimalne wynoszą około 3°C, rzadko spadając poniżej -4°C lub przekraczając 7°C. Najniższa średnia dzienna temperatura minimalna wynosi 2°C w dniu 2 stycznia.

W celach poglądowych, w dniu 31 lipca, będącym najgorętszym dniem roku, temperatury w: Vancouver wynoszą zwykle od 15°C do 23°C, natomiast w dniu 2 stycznia, będącym najzimniejszym dniem roku, słupek rtęci wskazuje od 2°C do 6°C.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę średnich temperatur godzinowych w okresie zimowym. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a kolor wskazuje średnią temperaturę dla danej godziny i dnia.

Bruksela, Belgia (odległość: 7 828 kilometrów) jest to odległe obce miejsce o temperaturach najbardziej zbliżonych do Vancouver (zobacz porównanie).

© OpenStreetMap contributors

Porównaj Vancouver z innym miastem:

PorównajMapa

Zimą w: Vancouver zachmurzenie zasadniczo pozostaje takie samo, a niebo o tej porze roku jest pochmurne lub znacznie zachmurzone przez około 71% czasu. Najwyższe prawdopodobieństwo, że będzie pochmurno lub że wystąpi znaczne zachmurzenie wynosi 74% w dniu 22 stycznia.

Najbardziej pogodny dzień zimy to 20 lutego, kiedy niebo jest bezchmurne, niemal bezchmurne, lub częściowo zachmurzone 32% czasu.

W celach poglądowych, w dniu 22 stycznia, będącym najbardziej pochmurnym dniem roku, prawdopodobieństwo wystąpienia pochmurnego lub znacznie zachmurzonego nieba wynosi 74%, natomiast w dniu 2 sierpnia, będącym najbardziej bezchmurnym dniem w roku, szansa wystąpienia bezchmurnego, niemal bezchmurnego nieba lub częściowego zachmurzenia wynosi 71%.

Dzień obfitujący w opady to dzień kiedy opad atmosferyczny lub równoważnik wodny takiego opadu wynosi przynajmniej 1 milimetr. W: Vancouver w okresie zimowym szansa, że dzień będzie obfitował w opady bardzo szybko maleje z 57% na początku tej pory roku do 48% pod koniec pory roku.

W celach poglądowych, najwyższe prawdopodobieństwo obfitych opadów ciągu roku wynosi 60% w dniu 17 listopada, natomiast najniższe prawdopodobieństwo to 11% w dniu 5 sierpnia.

Zimą w: Vancouver, szansa, że w ciągu dnia wystąpią opady samego deszczu maleje z 55% do 47%; szansa, że w ciągu dnia wystąpią opady deszczu ze śniegiem utrzymuje się zasadniczo na stałym poziomie 3% przez cały czas i szansa, że w ciągu dnia wystąpią opady samego śniegu utrzymuje się zasadniczo na stałym poziomie 1% przez cały czas.

Opad deszczu

Aby przedstawić nie tylko sumę dla pory roku ale również zmiany w ciągu tej pory roku, schemat pokazuje skumulowany opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem stanowiącym środek tego okresu.

Średni opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni zimą w: Vancouver bardzo szybko maleje, z poziomu 239 milimetrów na początku pory roku, kiedy rzadko przekracza on 353 milimetry lub spada poniżej 112 milimetrów, do poziomu 158 milimetrów na koniec pory roku, kiedy rzadko przekracza on 259 milimetrów lub spada poniżej 64 milimetry.

Opad śniegu

Tak jak w przypadku opadu deszczu, bierzemy pod uwagę skumulowany opad śniegu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem stanowiącym środek tego okresu.

Średni opad śniegu w ruchomym okresie 31 dni zimą w: Vancouver stopniowo maleje z poziomu 25 milimetry na początku pory roku, kiedy rzadko przekracza on 95 milimetrów lub spada poniżej -0 milimetrów, do poziomu 15 milimetrów na koniec pory roku, kiedy rzadko przekracza on 75 milimetrów lub spada poniżej -0 milimetrów.

Najwyższa średnia kumulacja w okresie 31-dniowym wynosi 67 milimetrów w dniu 29 grudnia.

Zimą w: Vancouver, długość dnia bardzo szybko wzrasta. Od początku do końca pory roku, długość dnia rośnie o 2 godziny i 30 minut, co w ujęciu dziennym oznacza średni wzrost o 1 minuta i 41 sekund i wzrost o 11 minut i 46 sekund w kontekście tygodniowym.

Najkrótszy dzień zimy to 20 grudnia, kiedy światło dzienne trwa 8 godzin i 11 minut, a najdłuższy dzień to 28 lutego, obejmujący 10 godzin i 59 minut światła dziennego.

Zimą w: Vancouver słońce wstaje najpóźniej o godz. 08:07 w dniu 31 grudnia, a najwcześniej 1 godzina i 12 minut wcześniej o godz. 06:55 w dniu 28 lutego.

Słońce zachodzi najwcześniej o godz. 16:13 w dniu 10 grudnia a najpóźniej 1 godzina i 41 minut później o godz. 17:54 w dniu 28 lutego.

W 2024 r. w: Vancouver obowiązuje czas letni, natomiast ani początek ani koniec stosowania czasu letniego nie przypada zimą, więc przez całą tę porę roku obowiązuje czas letni.

W celach poglądowych, w dniu 20 czerwca, będącym najdłuższym dniem roku, słońce wschodzi o godzinie 05:06 i zachodzi 16 godzin i 15 minut później, o godzinie 21:21, natomiast w dniu 21 grudnia, będącym najkrótszym dniem roku, wschód słońca ma miejsce o godzinie 08:05 a zachód 8 godzin i 11 minut później, o godzinie 16:16.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę wysokości wzniesienia słońca (kąta wzniosu słońca nad horyzontem) oraz azymutu (jego namiaru kompasowego) dla każdej godziny każdego dnia w okresie raportowania. Oś pozioma oznacza konkretny dzień roku, a oś pionowa daną godzinę dnia. Kolor tła wskazuje azymut słońca w danym dniu i o konkretnej godzinie tego dnia. Czarne izolinie to linie konturowe stałej wysokości wzniesienia słońca.

Poniższy rysunek obrazuje specyfikę kluczowych danych dotyczących księżyca zimą 2024 r. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a obszary kolorowe wskazują, kiedy księżyc jest widoczny nad linią horyzontu. Pionowe kreski w kolorze szarym (nów) i niebieskim (pełnia) wskazują główne fazy księżyca. Etykieta powiązana z każdym paskiem wskazuje datę i godzinę osiągnięcia danej fazy, a towarzyszące jej etykiety czasowe wskazują godziny wschodu i zachodu księżyca dla najbliższego przedziału czasu, w którym księżyc znajduje się ponad linią horyzontu.

Za podstawę poziomu komfortu w kontekście wilgotności powietrza przyjęliśmy punkt rosy, jako że to od niego zależy czy pot paruje z powierzchni skóry, chłodząc tym samym ciało. Niższe punkty rosy odczuwane są jako bardziej suche, natomiast wyższe punkty rosy odczuwane są jako wyższa wilgotność. W przeciwieństwie do temperatury, która zwykle różni się znacząco między dniem a nocą, punkt rosy zmienia się wolniej, więc nawet jeśli w nocy temperatura może spaść, po parnym dniu można zazwyczaj oczekiwać parnej nocy.

Prawdopodobieństwo, że zimą w: Vancouver danego dnia będzie parno zasadniczo pozostaje takie samo, utrzymując się na stałym poziomie około 0% przez cały okres.

W celach poglądowych, w dniu 27 lipca, będącym najbardziej parnym dniem roku, warunki parności występują w 0% przypadków, natomiast w dniu 1 stycznia, będącym najmniej parnym dniem roku, parność występuje w 0% przypadków.

W tej części przedstawiono średni godzinowy wektor wiatru (prędkość i kierunek) w terenie otwartym, na wysokości 10 metrów nad powierzchnią gruntu. Wiatr występujący w danym miejscu zależy w dużym stopniu od miejscowej topografii terenu i innych czynników, a wartości chwilowe prędkości i kierunku wiatru są o wiele bardziej zróżnicowane niż średnie godzinowe.

Średnia godzinowa prędkość wiatru zimą w: Vancouver stopniowo maleje, spadając na przestrzeni pory roku z 10,5 kilometra na godzinę do 9,3 kilometra na godzinę.

W celach poglądowych, w dniu 4 grudnia, będącym najbardziej wietrznym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 10,6 kilometra na godzinę, natomiast w dniu 8 sierpnia, będącym najspokojniejszym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 4,7 kilometra na godzinę.

Zimą najwyższa średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 10,6 kilometra na godzinę w dniu 4 grudnia.

Jeżeli chodzi o średni godzinowy kierunek wiatru, w: Vancouver zimą wiatr wieje głównie z kierunku wschodniego, ze szczytowym udziałem w wysokości 52% w dniu 28 grudnia.

Vancouver znajduje się w pobliżu dużego zbiornika wodnego (np. oceanu, morza czy dużego jeziora). Ta część zawiera dane dotyczące średniej temperatury rozległej powierzchni tej wody.

Średnia temperatura wody powierzchniowej w: Vancouver zimą zasadniczo pozostaje taka sama, nie odbiegając od 8°C o więcej niż 1°C przez cały okres.

Zimą najniższa średnia temperatura wody powierzchniowej wynosi 7°C w dniu 30 stycznia.

W różnych miejscach na świecie sezon wegetacyjny jest definiowany inaczej, natomiast dla celów niniejszego raportu zdefiniowaliśmy go jako najdłuższy nieprzerwany okres z temperaturami powyżej zera (≥ 0°C) w ciągu roku (rozumianego jako rok kalendarzowy na półkuli północnej, lub okres od 1 lipca do 30 czerwca na półkuli południowej).

Sezon wegetacyjny w Vancouver trwa zazwyczaj 8,4 miesiąca (258 dni), od około 5 marca do około 18 listopada, a jego początek rzadko przypada przed 9 lutego lub po 25 marca, natomiast koniec rzadko przypada przed 28 października lub po 13 grudnia.

Zima w: Vancouver przypada raczej całkowicie poza okresem sezonu wegetacyjnego, a szansa, że dany dzień mieści się w sezonie wegetacyjnym osiąga wartość minimalną wynoszącą 5% w dniu 4 stycznia.

Wskaźnik stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) stanowi miernik całorocznej akumulacji ciepła stosowany do przewidywania rozwoju roślin i zwierząt i jest definiowany jako całka ciepła powyżej temperatury progowej, z pominięciem nadwyżki wartości powyżej temperatury maksymalnej. W ramach tego raportu, stosujemy temperaturę bazową równą 10°C i limit górny w wysokości 30°C.

Średnia skumulowana stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) w: Vancouver zimą bardzo szybko maleje, spadając o 956°C, z 958°C do 2°C w miarę upływu tej pory roku.

Ta część opisuje łączne dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne docierające do powierzchni ziemi na terenie otwartym, z pełnym uwzględnieniem sezonowej zmienności długości dnia, wysokości górowania słońca nad linią horyzontu oraz pochłaniania promieniowania przez chmury i inne składniki atmosfery. Promieniowanie krótkofalowe obejmuje światło widzialne oraz promieniowanie ultrafioletowe.

Średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne w: Vancouver zimą wzrasta, rosnąc o tej porze roku o 1,3 kWh, z 0,9 kWh do 2,2 kWh.

Zimą najniższe średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne wynosi 0,8 kWh w dniu 25 grudnia.

Dla celów niniejszego raportu, współrzędne geograficzne Vancouver to: szerokość geograficzna 49,250°, długość geograficzna -123,119° i wysokość 66 m n.p.m.

Topografię w obrębie 3 kilometry od Vancouver charakteryzują jedynie niewielkie różnice wysokości terenu, maksymalnie do 127 metrów, przy średniej wysokości nad poziomem morza wynoszącej 60 metrów. W obrębie 16 kilometrów różnice wysokości terenu są niewielkie i wynoszą (1 283 metry). W obrębie 80 kilometrów również występują ogromne różnice wysokości terenu (2 661 metrów).

Teren w obrębie 3 kilometry od Vancouver obejmuje powierzchnie sztuczne (100%), w obrębie 16 kilometrów obejmuje powierzchnie sztuczne (39%) i woda (32%), natomiast w obrębie 80 kilometrów obejmuje drzewa (44%) i woda (32%).