Pogoda latem w: Meridian Stany Zjednoczone

Maksymalne dzienne temperatury wzrastają o 3°C, z 24°C do 27°C, rzadko spadając poniżej 17°C lub przekraczając 34°C. Najwyższa średnia dzienna temperatura maksymalna wynosi 30°C w dniu 13 lipca.

Dzienne temperatury minimalne wzrastają o 3°C, z 10°C do 13°C, rzadko spadając poniżej 6°C lub przekraczając 19°C. Najwyższa średnia dzienna temperatura minimalna wynosi 16°C w dniu 20 lipca.

W celach poglądowych, w dniu 12 lipca, będącym najgorętszym dniem roku, temperatury w: Meridian wynoszą zwykle od 15°C do 30°C, natomiast w dniu 29 grudnia, będącym najzimniejszym dniem roku, słupek rtęci wskazuje od -7°C do 6°C.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę średnich temperatur godzinowych w okresie letnim. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a kolor wskazuje średnią temperaturę dla danej godziny i dnia.

Ankara, Turcja (odległość: 10 203 kilometry) jest to odległe obce miejsce o temperaturach najbardziej zbliżonych do Meridian (zobacz porównanie).

© OpenStreetMap contributors

Porównaj Meridian z innym miastem:

PorównajMapa

Latem w: Meridian zachmurzenie stopniowo maleje, a odsetek czasu, kiedy niebo jest pochmurne lub znacznie zachmurzone spada z 37% do 31%.

Najbardziej pogodny dzień lata to 1 lipca, kiedy niebo jest bezchmurne, niemal bezchmurne, lub częściowo zachmurzone 73% czasu.

W celach poglądowych, w dniu 6 maja, będącym najbardziej pochmurnym dniem roku, prawdopodobieństwo wystąpienia pochmurnego lub znacznie zachmurzonego nieba wynosi 46%, natomiast w dniu 15 września, będącym najbardziej bezchmurnym dniem w roku, szansa wystąpienia bezchmurnego, niemal bezchmurnego nieba lub częściowego zachmurzenia wynosi 75%.

Dzień obfitujący w opady to dzień kiedy opad atmosferyczny lub równoważnik wodny takiego opadu wynosi przynajmniej 1 milimetr. W: Meridian w okresie letnim szansa, że dzień będzie obfitował w opady stopniowo maleje z 25% na początku tej pory roku do 21% pod koniec pory roku.

W celach poglądowych, najwyższe prawdopodobieństwo obfitych opadów ciągu roku wynosi 32% w dniu 3 sierpnia, natomiast najniższe prawdopodobieństwo to 5% w dniu 18 grudnia.

Opad deszczu

Aby przedstawić nie tylko sumę dla pory roku ale również zmiany w ciągu tej pory roku, schemat pokazuje skumulowany opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem stanowiącym środek tego okresu.

Średni opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni latem w: Meridian stopniowo maleje, z poziomu 41 milimetrów na początku pory roku, kiedy rzadko przekracza on 71 milimetrów lub spada poniżej 14 milimetrów, do poziomu 30 milimetrów na koniec pory roku, kiedy rzadko przekracza on 53 milimetry lub spada poniżej 9 milimetrów.

Najwyższa średnia kumulacja w okresie 31-dniowym wynosi 46 milimetrów w dniu 29 lipca.

Latem w: Meridian, długość dnia szybko maleje. Od początku do końca pory roku, długość dnia maleje o 1 godzina i 44 minuty, co w ujęciu dziennym oznacza średni spadek o 1 minuta i 8 sekund i spadek o 7 minut i 59 sekund w kontekście tygodniowym.

Najkrótszy dzień lata to 31 sierpnia, kiedy światło dzienne trwa 13 godzin i 4 minuty, a najdłuższy dzień to 20 czerwca, obejmujący 14 godzin i 58 minut światła dziennego.

Latem w: Meridian słońce wschodzi najwcześniej o godz. 05:31 w dniu 13 czerwca, a najpóźniej 56 minut później o godz. 06:27 w dniu 31 sierpnia.

Słońce zachodzi najpóźniej o godz. 20:30 w dniu 27 czerwca a najwcześniej 1 godzina i 0 minut wcześniej, o godz. 19:30 w dniu 31 sierpnia.

W 2024 r. w: Meridian obowiązuje czas letni, natomiast ani początek ani koniec stosowania czasu letniego nie przypada latem, więc przez całą tę porę roku obowiązuje czas standardowy.

W celach poglądowych, w dniu 20 czerwca, będącym najdłuższym dniem roku, słońce wschodzi o godzinie 05:32 i zachodzi 14 godzin i 58 minut później, o godzinie 20:30, natomiast w dniu 21 grudnia, będącym najkrótszym dniem roku, wschód słońca ma miejsce o godzinie 07:16 a zachód 9 godzin i 22 minuty później, o godzinie 16:39.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę wysokości wzniesienia słońca (kąta wzniosu słońca nad horyzontem) oraz azymutu (jego namiaru kompasowego) dla każdej godziny każdego dnia w okresie raportowania. Oś pozioma oznacza konkretny dzień roku, a oś pionowa daną godzinę dnia. Kolor tła wskazuje azymut słońca w danym dniu i o konkretnej godzinie tego dnia. Czarne izolinie to linie konturowe stałej wysokości wzniesienia słońca.

Poniższy rysunek obrazuje specyfikę kluczowych danych dotyczących księżyca latem 2024 r. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a obszary kolorowe wskazują, kiedy księżyc jest widoczny nad linią horyzontu. Pionowe kreski w kolorze szarym (nów) i niebieskim (pełnia) wskazują główne fazy księżyca. Etykieta powiązana z każdym paskiem wskazuje datę i godzinę osiągnięcia danej fazy, a towarzyszące jej etykiety czasowe wskazują godziny wschodu i zachodu księżyca dla najbliższego przedziału czasu, w którym księżyc znajduje się ponad linią horyzontu.

Za podstawę poziomu komfortu w kontekście wilgotności powietrza przyjęliśmy punkt rosy, jako że to od niego zależy czy pot paruje z powierzchni skóry, chłodząc tym samym ciało. Niższe punkty rosy odczuwane są jako bardziej suche, natomiast wyższe punkty rosy odczuwane są jako wyższa wilgotność. W przeciwieństwie do temperatury, która zwykle różni się znacząco między dniem a nocą, punkt rosy zmienia się wolniej, więc nawet jeśli w nocy temperatura może spaść, po parnym dniu można zazwyczaj oczekiwać parnej nocy.

Prawdopodobieństwo, że latem w: Meridian danego dnia będzie parno zasadniczo pozostaje takie samo, utrzymując się na stałym poziomie około 0% przez cały okres.

W celach poglądowych, w dniu 26 lipca, będącym najbardziej parnym dniem roku, warunki parności występują w 0% przypadków, natomiast w dniu 1 stycznia, będącym najmniej parnym dniem roku, parność występuje w 0% przypadków.

W tej części przedstawiono średni godzinowy wektor wiatru (prędkość i kierunek) w terenie otwartym, na wysokości 10 metrów nad powierzchnią gruntu. Wiatr występujący w danym miejscu zależy w dużym stopniu od miejscowej topografii terenu i innych czynników, a wartości chwilowe prędkości i kierunku wiatru są o wiele bardziej zróżnicowane niż średnie godzinowe.

Średnia godzinowa prędkość wiatru latem w: Meridian stopniowo maleje, spadając na przestrzeni pory roku z 13,2 kilometra na godzinę do 11,9 kilometra na godzinę.

W celach poglądowych, w dniu 31 marca, będącym najbardziej wietrznym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 15,9 kilometra na godzinę, natomiast w dniu 17 sierpnia, będącym najspokojniejszym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 11,7 kilometra na godzinę.

Latem najniższa średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 11,7 kilometra na godzinę w dniu 18 sierpnia.

Jeżeli chodzi o średni godzinowy kierunek wiatru, w: Meridian latem wiatr wieje głównie z kierunku zachodniego, ze szczytowym udziałem w wysokości 36% w dniu 29 sierpnia.

W różnych miejscach na świecie sezon wegetacyjny jest definiowany inaczej, natomiast dla celów niniejszego raportu zdefiniowaliśmy go jako najdłuższy nieprzerwany okres z temperaturami powyżej zera (≥ 0°C) w ciągu roku (rozumianego jako rok kalendarzowy na półkuli północnej, lub okres od 1 lipca do 30 czerwca na półkuli południowej).

Sezon wegetacyjny w Meridian trwa zazwyczaj 5,0 miesiąca (155 dni), od około 4 maja do około 6 października, a jego początek rzadko przypada przed 17 kwietnia lub po 20 maja, natomiast koniec rzadko przypada przed 16 września lub po 26 października.

Lato w: Meridian przypada niezawodnie i całkowicie w trakcie sezonu wegetacyjnego.

Wskaźnik stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) stanowi miernik całorocznej akumulacji ciepła stosowany do przewidywania rozwoju roślin i zwierząt i jest definiowany jako całka ciepła powyżej temperatury progowej, z pominięciem nadwyżki wartości powyżej temperatury maksymalnej. W ramach tego raportu, stosujemy temperaturę bazową równą 10°C i limit górny w wysokości 30°C.

Średnia skumulowana stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) w: Meridian latem bardzo szybko wzrasta, rosnąc o 958°C, z 258°C do 1 216°C w miarę upływu tej pory roku.

Ta część opisuje łączne dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne docierające do powierzchni ziemi na terenie otwartym, z pełnym uwzględnieniem sezonowej zmienności długości dnia, wysokości górowania słońca nad linią horyzontu oraz pochłaniania promieniowania przez chmury i inne składniki atmosfery. Promieniowanie krótkofalowe obejmuje światło widzialne oraz promieniowanie ultrafioletowe.

Średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne w: Meridian latem szybko maleje, spadając o tej porze roku o 1,5 kWh, z 7,6 kWh do 6,1 kWh.

Latem najwyższe średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne wynosi 8,0 kWh w dniu 20 czerwca.

Dla celów niniejszego raportu, współrzędne geograficzne Meridian to: szerokość geograficzna 39,540°, długość geograficzna -104,845° i wysokość 1 810 m n.p.m.

Topografię w obrębie 3 kilometry od Meridian charakteryzują jedynie niewielkie różnice wysokości terenu, maksymalnie do 145 metrów, przy średniej wysokości nad poziomem morza wynoszącej 1 806 metrów. W obrębie 16 kilometrów różnice wysokości terenu są niewielkie i wynoszą (414 metrów). W obrębie 80 kilometrów występują bardzo znaczne różnice wysokości terenu (2 897 metrów).

Teren w obrębie 3 kilometry od Meridian obejmuje krzewy (60%) i użytki zielone (29%), w obrębie 16 kilometrów obejmuje użytki zielone (38%) i krzewy (31%), natomiast w obrębie 80 kilometrów obejmuje użytki zielone (40%) i drzewa (26%).