Pogoda jesienią w: Timbuktu Mali

Maksymalne dzienne temperatury spadają o 5°C, z 37°C do 32°C, rzadko spadając poniżej 28°C lub przekraczając 41°C. Najwyższa średnia dzienna temperatura maksymalna wynosi 39°C w dniu 4 października.

Dzienne temperatury minimalne spadają o 9°C, z 26°C do 17°C, rzadko spadając poniżej 14°C lub przekraczając 28°C.

W celach poglądowych, w dniu 24 maja, będącym najgorętszym dniem roku, temperatury w: Timbuktu wynoszą zwykle od 28°C do 42°C, natomiast w dniu 7 stycznia, będącym najzimniejszym dniem roku, słupek rtęci wskazuje od 14°C do 28°C.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę średnich temperatur godzinowych w okresie jesiennym. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a kolor wskazuje średnią temperaturę dla danej godziny i dnia.

Badin, Pakistan (odległość: 7 453 kilometry) jest to odległe obce miejsce o temperaturach najbardziej zbliżonych do Timbuktu (zobacz porównanie).

© OpenStreetMap contributors

Porównaj Timbuktu z innym miastem:

PorównajMapa

Jesienią w: Timbuktu zachmurzenie stopniowo maleje, a odsetek czasu, kiedy niebo jest pochmurne lub znacznie zachmurzone spada z 50% do 45%. Najniższe prawdopodobieństwo, że będzie pochmurno lub że wystąpi znaczne zachmurzenie wynosi 35% w dniu 10 października.

Najbardziej pogodny dzień jesieni to 10 października, kiedy niebo jest bezchmurne, niemal bezchmurne, lub częściowo zachmurzone 65% czasu.

W celach poglądowych, w dniu 17 sierpnia, będącym najbardziej pochmurnym dniem roku, prawdopodobieństwo wystąpienia pochmurnego lub znacznie zachmurzonego nieba wynosi 54%, natomiast w dniu 16 czerwca, będącym najbardziej bezchmurnym dniem w roku, szansa wystąpienia bezchmurnego, niemal bezchmurnego nieba lub częściowego zachmurzenia wynosi 69%.

Dzień obfitujący w opady to dzień kiedy opad atmosferyczny lub równoważnik wodny takiego opadu wynosi przynajmniej 1 milimetr. W: Timbuktu w okresie jesiennym szansa, że dzień będzie obfitował w opady bardzo szybko maleje z 33% na początku tej pory roku do -0% pod koniec pory roku.

W celach poglądowych, najwyższe prawdopodobieństwo obfitych opadów ciągu roku wynosi 40% w dniu 13 sierpnia, natomiast najniższe prawdopodobieństwo to -0% w dniu 10 grudnia.

Opad deszczu

Aby przedstawić nie tylko sumę dla pory roku ale również zmiany w ciągu tej pory roku, schemat pokazuje skumulowany opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem stanowiącym środek tego okresu.

Średni opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni jesienią w: Timbuktu szybko maleje, z poziomu 43 milimetry na początku pory roku, kiedy rzadko przekracza on 76 milimetrów lub spada poniżej 17 milimetrów, do poziomu 0 milimetrów na koniec pory roku, kiedy rzadko przekracza on 0 milimetrów lub spada poniżej -0 milimetrów.

Jesienią w: Timbuktu, długość dnia szybko maleje. Od początku do końca pory roku, długość dnia maleje o 1 godzina i 14 minut, co w ujęciu dziennym oznacza średni spadek o 49 sekund i spadek o 5 minut i 45 sekund w kontekście tygodniowym.

Najkrótszy dzień jesieni to 30 listopada, kiedy światło dzienne trwa 11 godzin i 13 minut, a najdłuższy dzień to 1 września, obejmujący 12 godzin i 26 minut światła dziennego.

Jesienią w: Timbuktu słońce wschodzi najwcześniej o godz. 05:58 w dniu 1 września, a najpóźniej 26 minut później o godz. 06:24 w dniu 30 listopada.

Słońce zachodzi najpóźniej o godz. 18:25 w dniu 1 września a najwcześniej 49 minut wcześniej, o godz. 17:36 w dniu 23 listopada.

W 2025 r. w Timbuktu nie obowiązuje czas letni.

W celach poglądowych, w dniu 21 czerwca, będącym najdłuższym dniem roku, słońce wschodzi o godzinie 05:40 i zachodzi 13 godzin i 8 minut później, o godzinie 18:47, natomiast w dniu 21 grudnia, będącym najkrótszym dniem roku, wschód słońca ma miejsce o godzinie 06:36 a zachód 11 godzin i 8 minut później, o godzinie 17:44.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę wysokości wzniesienia słońca (kąta wzniosu słońca nad horyzontem) oraz azymutu (jego namiaru kompasowego) dla każdej godziny każdego dnia w okresie raportowania. Oś pozioma oznacza konkretny dzień roku, a oś pionowa daną godzinę dnia. Kolor tła wskazuje azymut słońca w danym dniu i o konkretnej godzinie tego dnia. Czarne izolinie to linie konturowe stałej wysokości wzniesienia słońca.

Poniższy rysunek obrazuje specyfikę kluczowych danych dotyczących księżyca jesienią 2025 r. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a obszary kolorowe wskazują, kiedy księżyc jest widoczny nad linią horyzontu. Pionowe kreski w kolorze szarym (nów) i niebieskim (pełnia) wskazują główne fazy księżyca. Etykieta powiązana z każdym paskiem wskazuje datę i godzinę osiągnięcia danej fazy, a towarzyszące jej etykiety czasowe wskazują godziny wschodu i zachodu księżyca dla najbliższego przedziału czasu, w którym księżyc znajduje się ponad linią horyzontu.

Za podstawę poziomu komfortu w kontekście wilgotności powietrza przyjęliśmy punkt rosy, jako że to od niego zależy czy pot paruje z powierzchni skóry, chłodząc tym samym ciało. Niższe punkty rosy odczuwane są jako bardziej suche, natomiast wyższe punkty rosy odczuwane są jako wyższa wilgotność. W przeciwieństwie do temperatury, która zwykle różni się znacząco między dniem a nocą, punkt rosy zmienia się wolniej, więc nawet jeśli w nocy temperatura może spaść, po parnym dniu można zazwyczaj oczekiwać parnej nocy.

Prawdopodobieństwo, że jesienią w: Timbuktu danego dnia będzie parno bardzo szybko maleje, spadając z 83% do 0% na przestrzeni pory roku.

Jesienią najniższa szansa, że będzie parno wynosi 0% w dniu 30 listopada.

W celach poglądowych, w dniu 13 sierpnia, będącym najbardziej parnym dniem roku, warunki parności występują w 90% przypadków, natomiast w dniu 1 stycznia, będącym najmniej parnym dniem roku, parność występuje w 0% przypadków.

W tej części przedstawiono średni godzinowy wektor wiatru (prędkość i kierunek) w terenie otwartym, na wysokości 10 metrów nad powierzchnią gruntu. Wiatr występujący w danym miejscu zależy w dużym stopniu od miejscowej topografii terenu i innych czynników, a wartości chwilowe prędkości i kierunku wiatru są o wiele bardziej zróżnicowane niż średnie godzinowe.

Średnia godzinowa prędkość wiatru jesienią w: Timbuktu wzrasta, rosnąc na przestrzeni pory roku z 13,4 kilometra na godzinę do 15,7 kilometra na godzinę.

W celach poglądowych, w dniu 24 stycznia, będącym najbardziej wietrznym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 17,3 kilometra na godzinę, natomiast w dniu 1 października, będącym najspokojniejszym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 11,9 kilometra na godzinę.

Jesienią najniższa średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 11,9 kilometra na godzinę w dniu 2 października.

Jesienią wiatr w: Timbuktu wieje głównie z kierunku południowego od 1 września do 30 września, wschodniego od 30 września do 11 listopada i północnego od 11 listopada do 30 listopada.

W różnych miejscach na świecie sezon wegetacyjny jest definiowany inaczej, natomiast dla celów niniejszego raportu zdefiniowaliśmy go jako najdłuższy nieprzerwany okres z temperaturami powyżej zera (≥ 0°C) w ciągu roku (rozumianego jako rok kalendarzowy na półkuli północnej, lub okres od 1 lipca do 30 czerwca na półkuli południowej).

W Timbuktu temperatury są na tyle wysokie przez cały rok, że omawianie sezonu wegetacyjnego w tym kontekście nie ma raczej sensu. Niemniej jednak, poniżej znajduje się wykres służący jako ilustracja rozkładu temperatur panujących w ciągu roku.

Wskaźnik stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) stanowi miernik całorocznej akumulacji ciepła stosowany do przewidywania rozwoju roślin i zwierząt i jest definiowany jako całka ciepła powyżej temperatury progowej, z pominięciem nadwyżki wartości powyżej temperatury maksymalnej. W ramach tego raportu, stosujemy temperaturę bazową równą 10°C i limit górny w wysokości 30°C.

Średnia skumulowana stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) w: Timbuktu jesienią bardzo szybko wzrasta, rosnąc o 1 580°C, z 4 184°C do 5 764°C w miarę upływu tej pory roku.

Ta część opisuje łączne dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne docierające do powierzchni ziemi na terenie otwartym, z pełnym uwzględnieniem sezonowej zmienności długości dnia, wysokości górowania słońca nad linią horyzontu oraz pochłaniania promieniowania przez chmury i inne składniki atmosfery. Promieniowanie krótkofalowe obejmuje światło widzialne oraz promieniowanie ultrafioletowe.

Średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne w: Timbuktu jesienią maleje, spadając o tej porze roku o 1,1 kWh, z 6,2 kWh do 5,0 kWh.

Dla celów niniejszego raportu, współrzędne geograficzne Timbuktu to: szerokość geograficzna 16,773°, długość geograficzna -3,007° i wysokość 274 m n.p.m.

Topografia terenu w obrębie 3 kilometry od Timbuktu jest zasadniczo płaska, z maksymalną różnicą wysokości wynoszącą 22 metry i średnią wysokością nad poziomem morza wynoszącą 266 metrów. W obrębie 16 kilometrów teren jest zasadniczo płaski (47 metrów). W obrębie 80 kilometrów różnice wysokości terenu są niewielkie i wynoszą (319 metrów).

Teren w obrębie 3 kilometry od Timbuktu obejmuje goła gleba (84%) i użytki zielone (16%), w obrębie 16 kilometrów obejmuje goła gleba (73%) i użytki zielone (21%), natomiast w obrębie 80 kilometrów obejmuje goła gleba (58%) i użytki zielone (36%).