Pogoda jesienią w: Atalaia Brazylia

Maksymalne dzienne temperatury spadają o 4°C, z 32°C do 29°C, rzadko spadając poniżej 27°C lub przekraczając 34°C. Najwyższa średnia dzienna temperatura maksymalna wynosi 32°C w dniu 11 marca.

Dzienne temperatury minimalne wynoszą około 22°C, rzadko spadając poniżej 19°C lub przekraczając 24°C. Najwyższa średnia dzienna temperatura minimalna wynosi 23°C w dniu 16 marca.

W celach poglądowych, w dniu 8 grudnia, będącym najgorętszym dniem roku, temperatury w: Atalaia wynoszą zwykle od 22°C do 32°C, natomiast w dniu 10 sierpnia, będącym najzimniejszym dniem roku, słupek rtęci wskazuje od 19°C do 27°C.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę średnich temperatur godzinowych w okresie jesiennym. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a kolor wskazuje średnią temperaturę dla danej godziny i dnia.

Holguín, Kuba (odległość: 5 551 kilometrów) jest to odległe obce miejsce o temperaturach najbardziej zbliżonych do Atalaia (zobacz porównanie).

© OpenStreetMap contributors

Porównaj Atalaia z innym miastem:

PorównajMapa

Jesienią w: Atalaia zachmurzenie szybko maleje, a odsetek czasu, kiedy niebo jest pochmurne lub znacznie zachmurzone spada z 53% do 38%. Najwyższe prawdopodobieństwo, że będzie pochmurno lub że wystąpi znaczne zachmurzenie wynosi 57% w dniu 20 kwietnia.

Najbardziej pogodny dzień jesieni to 31 maja, kiedy niebo jest bezchmurne, niemal bezchmurne, lub częściowo zachmurzone 62% czasu.

W celach poglądowych, w dniu 5 grudnia, będącym najbardziej pochmurnym dniem roku, prawdopodobieństwo wystąpienia pochmurnego lub znacznie zachmurzonego nieba wynosi 59%, natomiast w dniu 11 lipca, będącym najbardziej bezchmurnym dniem w roku, szansa wystąpienia bezchmurnego, niemal bezchmurnego nieba lub częściowego zachmurzenia wynosi 75%.

Dzień obfitujący w opady to dzień kiedy opad atmosferyczny lub równoważnik wodny takiego opadu wynosi przynajmniej 1 milimetr. W: Atalaia w okresie jesiennym szansa, że dzień będzie obfitował w opady bardzo szybko wzrasta z 26% na początku tej pory roku do 56% pod koniec pory roku.

W celach poglądowych, najwyższe prawdopodobieństwo obfitych opadów ciągu roku wynosi 61% w dniu 22 czerwca, natomiast najniższe prawdopodobieństwo to 8% w dniu 30 listopada.

Opad deszczu

Aby przedstawić nie tylko sumę dla pory roku ale również zmiany w ciągu tej pory roku, schemat pokazuje skumulowany opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem stanowiącym środek tego okresu.

Średni opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni jesienią w: Atalaia bardzo szybko wzrasta, z poziomu 58 milimetrów na początku pory roku, kiedy rzadko przekracza on 142 milimetry lub spada poniżej 6 milimetrów, do poziomu 151 milimetrów na koniec pory roku, kiedy rzadko przekracza on 267 milimetrów lub spada poniżej 71 milimetrów.

Jesienią w: Atalaia, długość dnia maleje. Od początku do końca pory roku, długość dnia maleje o 40 minut, co w ujęciu dziennym oznacza średni spadek o 26 sekund i spadek o 3 minuty i 5 sekund w kontekście tygodniowym.

Najkrótszy dzień jesieni to 31 maja, kiedy światło dzienne trwa 11 godzin i 36 minut, a najdłuższy dzień to 1 marca, obejmujący 12 godzin i 16 minut światła dziennego.

Jesienią w: Atalaia słońce wschodzi najwcześniej o godz. 05:27 w dniu 14 kwietnia, a najpóźniej 6 minut później o godz. 05:33 w dniu 31 maja.

Słońce zachodzi najpóźniej o godz. 17:44 w dniu 1 marca a najwcześniej 35 minut wcześniej, o godz. 17:09 w dniu 27 maja.

W 2024 r. w Atalaia nie obowiązuje czas letni.

W celach poglądowych, w dniu 21 grudnia, będącym najdłuższym dniem roku, słońce wschodzi o godzinie 05:01 i zachodzi 12 godzin i 41 minut później, o godzinie 17:42, natomiast w dniu 20 czerwca, będącym najkrótszym dniem roku, wschód słońca ma miejsce o godzinie 05:38 a zachód 11 godzin i 34 minuty później, o godzinie 17:12.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę wysokości wzniesienia słońca (kąta wzniosu słońca nad horyzontem) oraz azymutu (jego namiaru kompasowego) dla każdej godziny każdego dnia w okresie raportowania. Oś pozioma oznacza konkretny dzień roku, a oś pionowa daną godzinę dnia. Kolor tła wskazuje azymut słońca w danym dniu i o konkretnej godzinie tego dnia. Czarne izolinie to linie konturowe stałej wysokości wzniesienia słońca.

Poniższy rysunek obrazuje specyfikę kluczowych danych dotyczących księżyca jesienią 2024 r. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a obszary kolorowe wskazują, kiedy księżyc jest widoczny nad linią horyzontu. Pionowe kreski w kolorze szarym (nów) i niebieskim (pełnia) wskazują główne fazy księżyca. Etykieta powiązana z każdym paskiem wskazuje datę i godzinę osiągnięcia danej fazy, a towarzyszące jej etykiety czasowe wskazują godziny wschodu i zachodu księżyca dla najbliższego przedziału czasu, w którym księżyc znajduje się ponad linią horyzontu.

Za podstawę poziomu komfortu w kontekście wilgotności powietrza przyjęliśmy punkt rosy, jako że to od niego zależy czy pot paruje z powierzchni skóry, chłodząc tym samym ciało. Niższe punkty rosy odczuwane są jako bardziej suche, natomiast wyższe punkty rosy odczuwane są jako wyższa wilgotność. W przeciwieństwie do temperatury, która zwykle różni się znacząco między dniem a nocą, punkt rosy zmienia się wolniej, więc nawet jeśli w nocy temperatura może spaść, po parnym dniu można zazwyczaj oczekiwać parnej nocy.

Prawdopodobieństwo, że jesienią w: Atalaia danego dnia będzie parno zasadniczo pozostaje takie samo, utrzymując się na stałym poziomie około 99% przez cały okres.

W celach poglądowych, w dniu 3 maja, będącym najbardziej parnym dniem roku, warunki parności występują w 99% przypadków, natomiast w dniu 31 lipca, będącym najmniej parnym dniem roku, parność występuje w 89% przypadków.

W tej części przedstawiono średni godzinowy wektor wiatru (prędkość i kierunek) w terenie otwartym, na wysokości 10 metrów nad powierzchnią gruntu. Wiatr występujący w danym miejscu zależy w dużym stopniu od miejscowej topografii terenu i innych czynników, a wartości chwilowe prędkości i kierunku wiatru są o wiele bardziej zróżnicowane niż średnie godzinowe.

Średnia godzinowa prędkość wiatru jesienią w: Atalaia stopniowo maleje, spadając na przestrzeni pory roku z 17,6 kilometra na godzinę do 16,2 kilometra na godzinę.

W celach poglądowych, w dniu 4 grudnia, będącym najbardziej wietrznym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 20,2 kilometra na godzinę, natomiast w dniu 13 maja, będącym najspokojniejszym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 15,6 kilometra na godzinę.

Jesienią najniższa średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 15,6 kilometra na godzinę w dniu 13 maja.

Jeżeli chodzi o średni godzinowy kierunek wiatru, w: Atalaia jesienią wiatr wieje głównie z kierunku wschodniego, ze szczytowym udziałem w wysokości 97% w dniu 1 marca.

Atalaia znajduje się w pobliżu dużego zbiornika wodnego (np. oceanu, morza czy dużego jeziora). Ta część zawiera dane dotyczące średniej temperatury rozległej powierzchni tej wody.

Średnia temperatura wody powierzchniowej w: Atalaia jesienią zasadniczo pozostaje taka sama, nie odbiegając od 28°C o więcej niż 1°C przez cały okres.

Jesienią najwyższa średnia temperatura wody powierzchniowej wynosi 28°C w dniu 11 kwietnia.

W różnych miejscach na świecie sezon wegetacyjny jest definiowany inaczej, natomiast dla celów niniejszego raportu zdefiniowaliśmy go jako najdłuższy nieprzerwany okres z temperaturami powyżej zera (≥ 0°C) w ciągu roku (rozumianego jako rok kalendarzowy na półkuli północnej, lub okres od 1 lipca do 30 czerwca na półkuli południowej).

W Atalaia temperatury są na tyle wysokie przez cały rok, że omawianie sezonu wegetacyjnego w tym kontekście nie ma raczej sensu. Niemniej jednak, poniżej znajduje się wykres służący jako ilustracja rozkładu temperatur panujących w ciągu roku.

Wskaźnik stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) stanowi miernik całorocznej akumulacji ciepła stosowany do przewidywania rozwoju roślin i zwierząt i jest definiowany jako całka ciepła powyżej temperatury progowej, z pominięciem nadwyżki wartości powyżej temperatury maksymalnej. W ramach tego raportu, stosujemy temperaturę bazową równą 10°C i limit górny w wysokości 30°C.

Średnia skumulowana stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) w: Atalaia jesienią bardzo szybko wzrasta, rosnąc o 1 424°C, z 3 628°C do 5 052°C w miarę upływu tej pory roku.

Ta część opisuje łączne dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne docierające do powierzchni ziemi na terenie otwartym, z pełnym uwzględnieniem sezonowej zmienności długości dnia, wysokości górowania słońca nad linią horyzontu oraz pochłaniania promieniowania przez chmury i inne składniki atmosfery. Promieniowanie krótkofalowe obejmuje światło widzialne oraz promieniowanie ultrafioletowe.

Średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne w: Atalaia jesienią szybko maleje, spadając o tej porze roku o 1,5 kWh, z 6,9 kWh do 5,4 kWh.

Dla celów niniejszego raportu, współrzędne geograficzne Atalaia to: szerokość geograficzna -9,502°, długość geograficzna -36,023° i wysokość 61 m n.p.m.

Topografię w obrębie 3 kilometry od Atalaia charakteryzują jedynie niewielkie różnice wysokości terenu, maksymalnie do 118 metrów, przy średniej wysokości nad poziomem morza wynoszącej 104 metry. W obrębie 16 kilometrów różnice wysokości terenu są niewielkie i wynoszą (291 metrów). W obrębie 80 kilometrów występują bardzo znaczne różnice wysokości terenu (953 metry).

Teren w obrębie 3 kilometry od Atalaia obejmuje pola uprawne (45%), użytki zielone (20%), drzewa (19%) i krzewy (15%), w obrębie 16 kilometrów obejmuje pola uprawne (42%) i drzewa (22%), natomiast w obrębie 80 kilometrów obejmuje woda (28%) i pola uprawne (22%).