Pogoda jesienią w: Marco Brazylia

Dzienne temperatury maksymalne wynoszą około 31°C, rzadko spadając poniżej 29°C lub przekraczając 34°C. Najniższa średnia dzienna temperatura maksymalna wynosi 31°C w dniu 5 kwietnia.

Dzienne temperatury minimalne wynoszą około 25°C, rzadko spadając poniżej 24°C lub przekraczając 26°C.

W celach poglądowych, w dniu 26 listopada, będącym najgorętszym dniem roku, temperatury w: Marco wynoszą zwykle od 26°C do 34°C, natomiast w dniu 5 lipca, będącym najzimniejszym dniem roku, słupek rtęci wskazuje od 24°C do 32°C.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę średnich temperatur godzinowych w okresie jesiennym. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a kolor wskazuje średnią temperaturę dla danej godziny i dnia.

Klang, Malezja (odległość: 15 769 kilometrów) i Cagayan de Oro, Filipiny (18 251 kilometrów) są to odległe obce miejsca o temperaturach najbardziej zbliżonych do Marco (zobacz porównanie).

© OpenStreetMap contributors

Porównaj Marco z innym miastem:

PorównajMapa

Jesienią w: Marco zachmurzenie szybko maleje, a odsetek czasu, kiedy niebo jest pochmurne lub znacznie zachmurzone spada z 71% do 55%. Najwyższe prawdopodobieństwo, że będzie pochmurno lub że wystąpi znaczne zachmurzenie wynosi 80% w dniu 16 kwietnia.

Najbardziej pogodny dzień jesieni to 31 maja, kiedy niebo jest bezchmurne, niemal bezchmurne, lub częściowo zachmurzone 45% czasu.

W celach poglądowych, w dniu 16 kwietnia, będącym najbardziej pochmurnym dniem roku, prawdopodobieństwo wystąpienia pochmurnego lub znacznie zachmurzonego nieba wynosi 80%, natomiast w dniu 1 sierpnia, będącym najbardziej bezchmurnym dniem w roku, szansa wystąpienia bezchmurnego, niemal bezchmurnego nieba lub częściowego zachmurzenia wynosi 75%.

Dzień obfitujący w opady to dzień kiedy opad atmosferyczny lub równoważnik wodny takiego opadu wynosi przynajmniej 1 milimetr. W: Marco w okresie jesiennym szansa, że dzień będzie obfitował w opady bardzo szybko maleje z 64% na początku tej pory roku do 31% pod koniec pory roku.

W celach poglądowych, najwyższe prawdopodobieństwo obfitych opadów ciągu roku wynosi 78% w dniu 4 kwietnia, natomiast najniższe prawdopodobieństwo to 0% w dniu 30 września.

Opad deszczu

Aby przedstawić nie tylko sumę dla pory roku ale również zmiany w ciągu tej pory roku, schemat pokazuje skumulowany opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem stanowiącym środek tego okresu.

Średni opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni jesienią w: Marco bardzo szybko maleje, z poziomu 162 milimetry na początku pory roku, kiedy rzadko przekracza on 304 milimetry lub spada poniżej 44 milimetry, do poziomu 50 milimetrów na koniec pory roku, kiedy rzadko przekracza on 116 milimetrów lub spada poniżej 6 milimetrów.

Najwyższa średnia kumulacja w okresie 31-dniowym wynosi 211 milimetrów w dniu 29 marca.

Jesienią w: Marco, długość dnia zasadniczo pozostaje taka sama. Najkrótszy dzień jesieni to 31 maja, kiedy światło dzienne trwa 11 godzin i 57 minut, a najdłuższy dzień to 1 marca, obejmujący 12 godzin i 10 minut światła dziennego.

Jesienią w: Marco słońce wstaje najpóźniej o godz. 05:47 w dniu 1 marca, a najwcześniej 10 minut wcześniej o godz. 05:37 w dniu 6 maja.

Słońce zachodzi najpóźniej o godz. 17:57 w dniu 1 marca a najwcześniej 22 minuty wcześniej, o godz. 17:36 w dniu 18 maja.

W 2024 r. w Marco nie obowiązuje czas letni.

W celach poglądowych, w dniu 21 grudnia, będącym najdłuższym dniem roku, słońce wschodzi o godzinie 05:29 i zachodzi 12 godzin i 18 minut później, o godzinie 17:48, natomiast w dniu 20 czerwca, będącym najkrótszym dniem roku, wschód słońca ma miejsce o godzinie 05:44 a zachód 11 godzin i 57 minut później, o godzinie 17:40.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę wysokości wzniesienia słońca (kąta wzniosu słońca nad horyzontem) oraz azymutu (jego namiaru kompasowego) dla każdej godziny każdego dnia w okresie raportowania. Oś pozioma oznacza konkretny dzień roku, a oś pionowa daną godzinę dnia. Kolor tła wskazuje azymut słońca w danym dniu i o konkretnej godzinie tego dnia. Czarne izolinie to linie konturowe stałej wysokości wzniesienia słońca.

Poniższy rysunek obrazuje specyfikę kluczowych danych dotyczących księżyca jesienią 2024 r. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a obszary kolorowe wskazują, kiedy księżyc jest widoczny nad linią horyzontu. Pionowe kreski w kolorze szarym (nów) i niebieskim (pełnia) wskazują główne fazy księżyca. Etykieta powiązana z każdym paskiem wskazuje datę i godzinę osiągnięcia danej fazy, a towarzyszące jej etykiety czasowe wskazują godziny wschodu i zachodu księżyca dla najbliższego przedziału czasu, w którym księżyc znajduje się ponad linią horyzontu.

Za podstawę poziomu komfortu w kontekście wilgotności powietrza przyjęliśmy punkt rosy, jako że to od niego zależy czy pot paruje z powierzchni skóry, chłodząc tym samym ciało. Niższe punkty rosy odczuwane są jako bardziej suche, natomiast wyższe punkty rosy odczuwane są jako wyższa wilgotność. W przeciwieństwie do temperatury, która zwykle różni się znacząco między dniem a nocą, punkt rosy zmienia się wolniej, więc nawet jeśli w nocy temperatura może spaść, po parnym dniu można zazwyczaj oczekiwać parnej nocy.

Prawdopodobieństwo, że jesienią w: Marco danego dnia będzie parno zasadniczo pozostaje takie samo, utrzymując się na stałym poziomie około 100% przez cały okres.

W celach poglądowych, w dniu 30 stycznia, będącym najbardziej parnym dniem roku, warunki parności występują w 100% przypadków, natomiast w dniu 28 sierpnia, będącym najmniej parnym dniem roku, parność występuje w 96% przypadków.

W tej części przedstawiono średni godzinowy wektor wiatru (prędkość i kierunek) w terenie otwartym, na wysokości 10 metrów nad powierzchnią gruntu. Wiatr występujący w danym miejscu zależy w dużym stopniu od miejscowej topografii terenu i innych czynników, a wartości chwilowe prędkości i kierunku wiatru są o wiele bardziej zróżnicowane niż średnie godzinowe.

Średnia godzinowa prędkość wiatru jesienią w: Marco stopniowo wzrasta, rosnąc na przestrzeni pory roku z 14,2 kilometra na godzinę do 15,3 kilometra na godzinę.

W celach poglądowych, w dniu 5 października, będącym najbardziej wietrznym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 24,6 kilometra na godzinę, natomiast w dniu 3 kwietnia, będącym najspokojniejszym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 12,2 kilometra na godzinę.

Jesienią najniższa średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 12,2 kilometra na godzinę w dniu 4 kwietnia.

Jeżeli chodzi o średni godzinowy kierunek wiatru, w: Marco jesienią wiatr wieje głównie z kierunku wschodniego, ze szczytowym udziałem w wysokości 94% w dniu 30 maja.

Marco znajduje się w pobliżu dużego zbiornika wodnego (np. oceanu, morza czy dużego jeziora). Ta część zawiera dane dotyczące średniej temperatury rozległej powierzchni tej wody.

Średnia temperatura wody powierzchniowej w: Marco jesienią zasadniczo pozostaje taka sama, utrzymując się w ciągu tej pory roku na stałym poziomie około 28°C.

Jesienią najwyższa średnia temperatura wody powierzchniowej wynosi 28°C w dniu 27 kwietnia.

W różnych miejscach na świecie sezon wegetacyjny jest definiowany inaczej, natomiast dla celów niniejszego raportu zdefiniowaliśmy go jako najdłuższy nieprzerwany okres z temperaturami powyżej zera (≥ 0°C) w ciągu roku (rozumianego jako rok kalendarzowy na półkuli północnej, lub okres od 1 lipca do 30 czerwca na półkuli południowej).

W Marco temperatury są na tyle wysokie przez cały rok, że omawianie sezonu wegetacyjnego w tym kontekście nie ma raczej sensu. Niemniej jednak, poniżej znajduje się wykres służący jako ilustracja rozkładu temperatur panujących w ciągu roku.

Wskaźnik stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) stanowi miernik całorocznej akumulacji ciepła stosowany do przewidywania rozwoju roślin i zwierząt i jest definiowany jako całka ciepła powyżej temperatury progowej, z pominięciem nadwyżki wartości powyżej temperatury maksymalnej. W ramach tego raportu, stosujemy temperaturę bazową równą 10°C i limit górny w wysokości 30°C.

Średnia skumulowana stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) w: Marco jesienią bardzo szybko wzrasta, rosnąc o 1 556°C, z 4 264°C do 5 820°C w miarę upływu tej pory roku.

Ta część opisuje łączne dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne docierające do powierzchni ziemi na terenie otwartym, z pełnym uwzględnieniem sezonowej zmienności długości dnia, wysokości górowania słońca nad linią horyzontu oraz pochłaniania promieniowania przez chmury i inne składniki atmosfery. Promieniowanie krótkofalowe obejmuje światło widzialne oraz promieniowanie ultrafioletowe.

Średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne w: Marco jesienią zasadniczo pozostaje takie samo, nie odbiegając o tej porze roku od 5,1 kWh o więcej niż 0,4 kWh.

Jesienią najniższe średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne wynosi 4,7 kWh w dniu 15 kwietnia.

Dla celów niniejszego raportu, współrzędne geograficzne Marco to: szerokość geograficzna -3,124°, długość geograficzna -40,147° i wysokość 22 m n.p.m.

Topografię w obrębie 3 kilometry od Marco charakteryzują jedynie niewielkie różnice wysokości terenu, maksymalnie do 56 metrów, przy średniej wysokości nad poziomem morza wynoszącej 25 metrów. W obrębie 16 kilometrów również występują jedynie niewielkie różnice wysokości terenu (129 metrów). W obrębie 80 kilometrów różnice wysokości terenu są niewielkie i wynoszą (1 037 metrów).

Teren w obrębie 3 kilometry od Marco obejmuje drzewa (35%), krzewy (27%), użytki zielone (25%) i pola uprawne (13%), w obrębie 16 kilometrów obejmuje krzewy (54%) i drzewa (20%), natomiast w obrębie 80 kilometrów obejmuje woda (41%) i krzewy (26%).