Pogoda latem w: Manhuaçu Brazylia

Dzienne temperatury maksymalne wynoszą około 28°C, rzadko spadając poniżej 24°C lub przekraczając 31°C. Najwyższa średnia dzienna temperatura maksymalna wynosi 29°C w dniu 14 lutego.

Dzienne temperatury minimalne wynoszą około 19°C, rzadko spadając poniżej 16°C lub przekraczając 21°C. Najwyższa średnia dzienna temperatura minimalna wynosi 19°C w dniu 14 stycznia.

W celach poglądowych, w dniu 14 lutego, będącym najgorętszym dniem roku, temperatury w: Manhuaçu wynoszą zwykle od 19°C do 29°C, natomiast w dniu 21 lipca, będącym najzimniejszym dniem roku, słupek rtęci wskazuje od 13°C do 25°C.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę średnich temperatur godzinowych w okresie letnim. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a kolor wskazuje średnią temperaturę dla danej godziny i dnia.

El Pozo, Meksyk (odległość: 6 886 kilometrów) i Kibakwe, Tanzania (8 553 kilometry) są to odległe obce miejsca o temperaturach najbardziej zbliżonych do Manhuaçu (zobacz porównanie).

© OpenStreetMap contributors

Porównaj Manhuaçu z innym miastem:

PorównajMapa

Latem w: Manhuaçu zachmurzenie maleje, a odsetek czasu, kiedy niebo jest pochmurne lub znacznie zachmurzone spada z 76% do 65%. Najwyższe prawdopodobieństwo, że będzie pochmurno lub że wystąpi znaczne zachmurzenie wynosi 80% w dniu 20 grudnia.

Najbardziej pogodny dzień lata to 14 lutego, kiedy niebo jest bezchmurne, niemal bezchmurne, lub częściowo zachmurzone 35% czasu.

W celach poglądowych, w dniu 20 grudnia, będącym najbardziej pochmurnym dniem roku, prawdopodobieństwo wystąpienia pochmurnego lub znacznie zachmurzonego nieba wynosi 80%, natomiast w dniu 28 sierpnia, będącym najbardziej bezchmurnym dniem w roku, szansa wystąpienia bezchmurnego, niemal bezchmurnego nieba lub częściowego zachmurzenia wynosi 76%.

Dzień obfitujący w opady to dzień kiedy opad atmosferyczny lub równoważnik wodny takiego opadu wynosi przynajmniej 1 milimetr. W: Manhuaçu w okresie letnim szansa, że dzień będzie obfitował w opady bardzo szybko maleje z 64% na początku tej pory roku do 43% pod koniec pory roku.

W celach poglądowych, najwyższe prawdopodobieństwo obfitych opadów ciągu roku wynosi 67% w dniu 19 grudnia, natomiast najniższe prawdopodobieństwo to 4% w dniu 26 lipca.

Opad deszczu

Aby przedstawić nie tylko sumę dla pory roku ale również zmiany w ciągu tej pory roku, schemat pokazuje skumulowany opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem stanowiącym środek tego okresu.

Średni opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni latem w: Manhuaçu bardzo szybko maleje, z poziomu 214 milimetrów na początku pory roku, kiedy rzadko przekracza on 303 milimetry lub spada poniżej 120 milimetrów, do poziomu 115 milimetrów na koniec pory roku, kiedy rzadko przekracza on 205 milimetrów lub spada poniżej 40 milimetrów.

Najwyższa średnia kumulacja w okresie 31-dniowym wynosi 233 milimetry w dniu 16 grudnia.

Latem w: Manhuaçu, długość dnia maleje. Od początku do końca pory roku, długość dnia maleje o 46 minut, co w ujęciu dziennym oznacza średni spadek o 31 sekund i spadek o 3 minuty i 39 sekund w kontekście tygodniowym.

Najkrótszy dzień lata to 28 lutego, kiedy światło dzienne trwa 12 godzin i 30 minut, a najdłuższy dzień to 21 grudnia, obejmujący 13 godzin i 22 minuty światła dziennego.

Latem w: Manhuaçu słońce wschodzi najwcześniej o godz. 04:59 w dniu 1 grudnia, a najpóźniej 46 minut później o godz. 05:45 w dniu 28 lutego.

Słońce zachodzi najpóźniej o godz. 18:34 w dniu 16 stycznia a najwcześniej 19 minut wcześniej, o godz. 18:15 w dniu 28 lutego.

W 2024 r. w Manhuaçu nie obowiązuje czas letni.

W celach poglądowych, w dniu 21 grudnia, będącym najdłuższym dniem roku, słońce wschodzi o godzinie 05:05 i zachodzi 13 godzin i 22 minuty później, o godzinie 18:27, natomiast w dniu 20 czerwca, będącym najkrótszym dniem roku, wschód słońca ma miejsce o godzinie 06:22 a zachód 10 godzin i 54 minuty później, o godzinie 17:17.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę wysokości wzniesienia słońca (kąta wzniosu słońca nad horyzontem) oraz azymutu (jego namiaru kompasowego) dla każdej godziny każdego dnia w okresie raportowania. Oś pozioma oznacza konkretny dzień roku, a oś pionowa daną godzinę dnia. Kolor tła wskazuje azymut słońca w danym dniu i o konkretnej godzinie tego dnia. Czarne izolinie to linie konturowe stałej wysokości wzniesienia słońca.

Poniższy rysunek obrazuje specyfikę kluczowych danych dotyczących księżyca latem 2024 r. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a obszary kolorowe wskazują, kiedy księżyc jest widoczny nad linią horyzontu. Pionowe kreski w kolorze szarym (nów) i niebieskim (pełnia) wskazują główne fazy księżyca. Etykieta powiązana z każdym paskiem wskazuje datę i godzinę osiągnięcia danej fazy, a towarzyszące jej etykiety czasowe wskazują godziny wschodu i zachodu księżyca dla najbliższego przedziału czasu, w którym księżyc znajduje się ponad linią horyzontu.

Za podstawę poziomu komfortu w kontekście wilgotności powietrza przyjęliśmy punkt rosy, jako że to od niego zależy czy pot paruje z powierzchni skóry, chłodząc tym samym ciało. Niższe punkty rosy odczuwane są jako bardziej suche, natomiast wyższe punkty rosy odczuwane są jako wyższa wilgotność. W przeciwieństwie do temperatury, która zwykle różni się znacząco między dniem a nocą, punkt rosy zmienia się wolniej, więc nawet jeśli w nocy temperatura może spaść, po parnym dniu można zazwyczaj oczekiwać parnej nocy.

Prawdopodobieństwo, że latem w: Manhuaçu danego dnia będzie parno szybko wzrasta, rosnąc z 68% do 82% na przestrzeni pory roku.

W celach poglądowych, w dniu 8 marca, będącym najbardziej parnym dniem roku, warunki parności występują w 82% przypadków, natomiast w dniu 21 lipca, będącym najmniej parnym dniem roku, parność występuje w 1% przypadków.

W tej części przedstawiono średni godzinowy wektor wiatru (prędkość i kierunek) w terenie otwartym, na wysokości 10 metrów nad powierzchnią gruntu. Wiatr występujący w danym miejscu zależy w dużym stopniu od miejscowej topografii terenu i innych czynników, a wartości chwilowe prędkości i kierunku wiatru są o wiele bardziej zróżnicowane niż średnie godzinowe.

Średnia godzinowa prędkość wiatru latem w: Manhuaçu maleje, spadając na przestrzeni pory roku z 11,9 kilometra na godzinę do 9,5 kilometra na godzinę.

W celach poglądowych, w dniu 5 października, będącym najbardziej wietrznym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 12,9 kilometra na godzinę, natomiast w dniu 8 kwietnia, będącym najspokojniejszym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 9,0 kilometra na godzinę.

Jeżeli chodzi o średni godzinowy kierunek wiatru, w: Manhuaçu latem wiatr wieje głównie z kierunku północnego, ze szczytowym udziałem w wysokości 65% w dniu 4 stycznia.

W różnych miejscach na świecie sezon wegetacyjny jest definiowany inaczej, natomiast dla celów niniejszego raportu zdefiniowaliśmy go jako najdłuższy nieprzerwany okres z temperaturami powyżej zera (≥ 0°C) w ciągu roku (rozumianego jako rok kalendarzowy na półkuli północnej, lub okres od 1 lipca do 30 czerwca na półkuli południowej).

W Manhuaçu temperatury są na tyle wysokie przez cały rok, że omawianie sezonu wegetacyjnego w tym kontekście nie ma raczej sensu. Niemniej jednak, poniżej znajduje się wykres służący jako ilustracja rozkładu temperatur panujących w ciągu roku.

Wskaźnik stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) stanowi miernik całorocznej akumulacji ciepła stosowany do przewidywania rozwoju roślin i zwierząt i jest definiowany jako całka ciepła powyżej temperatury progowej, z pominięciem nadwyżki wartości powyżej temperatury maksymalnej. W ramach tego raportu, stosujemy temperaturę bazową równą 10°C i limit górny w wysokości 30°C.

Średnia skumulowana stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) w: Manhuaçu latem bardzo szybko wzrasta, rosnąc o 1 138°C, z 1 558°C do 2 696°C w miarę upływu tej pory roku.

Ta część opisuje łączne dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne docierające do powierzchni ziemi na terenie otwartym, z pełnym uwzględnieniem sezonowej zmienności długości dnia, wysokości górowania słońca nad linią horyzontu oraz pochłaniania promieniowania przez chmury i inne składniki atmosfery. Promieniowanie krótkofalowe obejmuje światło widzialne oraz promieniowanie ultrafioletowe.

Średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne w: Manhuaçu latem zasadniczo pozostaje takie samo, nie odbiegając o tej porze roku od 6,3 kWh o więcej niż 0,4 kWh.

Latem najwyższe średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne wynosi 6,6 kWh w dniu 9 lutego.

Dla celów niniejszego raportu, współrzędne geograficzne Manhuaçu to: szerokość geograficzna -20,258°, długość geograficzna -42,034° i wysokość 641 m n.p.m.

Topografię w obrębie 3 kilometry od Manhuaçu charakteryzują bardzo znaczne różnice wysokości terenu, maksymalnie do 355 metrów, przy średniej wysokości nad poziomem morza wynoszącej 720 metrów. W obrębie 16 kilometrów występują bardzo znaczne różnice wysokości terenu (1 072 metry). W obrębie 80 kilometrów również występują ogromne różnice wysokości terenu (2 749 metrów).

Teren w obrębie 3 kilometry od Manhuaçu obejmuje krzewy (36%), drzewa (30%), pola uprawne (23%) i użytki zielone (11%), w obrębie 16 kilometrów obejmuje drzewa (51%) i pola uprawne (26%), natomiast w obrębie 80 kilometrów obejmuje drzewa (45%) i pola uprawne (29%).