Pogoda zimą w: Pima Stany Zjednoczone

Maksymalne dzienne temperatury wzrastają o 3°C, z 18°C do 21°C, rzadko spadając poniżej 10°C lub przekraczając 26°C. Najniższa średnia dzienna temperatura maksymalna wynosi 15°C w dniu 25 grudnia.

Dzienne temperatury minimalne wynoszą około 3°C, rzadko spadając poniżej -3°C lub przekraczając 10°C. Najniższa średnia dzienna temperatura minimalna wynosi 2°C w dniu 4 stycznia.

W celach poglądowych, w dniu 27 czerwca, będącym najgorętszym dniem roku, temperatury w: Pima wynoszą zwykle od 22°C do 38°C, natomiast w dniu 4 stycznia, będącym najzimniejszym dniem roku, słupek rtęci wskazuje od 2°C do 15°C.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę średnich temperatur godzinowych w okresie zimowym. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a kolor wskazuje średnią temperaturę dla danej godziny i dnia.

Qurayyat, Arabia Saudyjska (odległość: 12 098 kilometrów) i Fīrūzābād, Iran (12 918 kilometrów) są to odległe obce miejsca o temperaturach najbardziej zbliżonych do Pima (zobacz porównanie).

© OpenStreetMap contributors

Porównaj Pima z innym miastem:

PorównajMapa

Zimą w: Pima zachmurzenie stopniowo wzrasta, a odsetek czasu, kiedy niebo jest pochmurne lub znacznie zachmurzone wzrasta z 32% do 36%. Najwyższe prawdopodobieństwo, że będzie pochmurno lub że wystąpi znaczne zachmurzenie wynosi 39% w dniu 19 lutego.

Najbardziej pogodny dzień zimy to 2 grudnia, kiedy niebo jest bezchmurne, niemal bezchmurne, lub częściowo zachmurzone 68% czasu.

W celach poglądowych, w dniu 29 lipca, będącym najbardziej pochmurnym dniem roku, prawdopodobieństwo wystąpienia pochmurnego lub znacznie zachmurzonego nieba wynosi 45%, natomiast w dniu 8 czerwca, będącym najbardziej bezchmurnym dniem w roku, szansa wystąpienia bezchmurnego, niemal bezchmurnego nieba lub częściowego zachmurzenia wynosi 83%.

Dzień obfitujący w opady to dzień kiedy opad atmosferyczny lub równoważnik wodny takiego opadu wynosi przynajmniej 1 milimetr. W: Pima w okresie zimowym szansa, że dzień będzie obfitował w opady stopniowo wzrasta z 11% na początku tej pory roku do 13% pod koniec pory roku.

W celach poglądowych, najwyższe prawdopodobieństwo obfitych opadów ciągu roku wynosi 40% w dniu 3 sierpnia, natomiast najniższe prawdopodobieństwo to 3% w dniu 8 czerwca.

Opad deszczu

Aby przedstawić nie tylko sumę dla pory roku ale również zmiany w ciągu tej pory roku, schemat pokazuje skumulowany opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem stanowiącym środek tego okresu.

Średni opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni zimą w: Pima zasadniczo pozostaje taki sam, utrzymując się na stałym poziomie około 26 milimetrów przez cały okres i rzadko przekraczając 70 milimetrów.

Najwyższa średnia kumulacja w okresie 31-dniowym wynosi 28 milimetrów w dniu 19 grudnia.

Zimą w: Pima, długość dnia szybko wzrasta. Od początku do końca pory roku, długość dnia rośnie o 1 godzina i 20 minut, co w ujęciu dziennym oznacza średni wzrost o 54 sekundy i wzrost o 6 minut i 18 sekund w kontekście tygodniowym.

Najkrótszy dzień zimy to 21 grudnia, kiedy światło dzienne trwa 9 godzin i 59 minut, a najdłuższy dzień to 28 lutego, obejmujący 11 godzin i 28 minut światła dziennego.

Zimą w: Pima słońce wstaje najpóźniej o godz. 07:22 w dniu 8 stycznia, a najwcześniej 35 minut wcześniej o godz. 06:47 w dniu 28 lutego.

Słońce zachodzi najwcześniej o godz. 17:12 w dniu 3 grudnia a najpóźniej 1 godzina i 4 minuty później o godz. 18:15 w dniu 28 lutego.

W 2024 r. w Pima nie obowiązuje czas letni.

W celach poglądowych, w dniu 20 czerwca, będącym najdłuższym dniem roku, słońce wschodzi o godzinie 05:11 i zachodzi 14 godzin i 19 minut później, o godzinie 19:30, natomiast w dniu 21 grudnia, będącym najkrótszym dniem roku, wschód słońca ma miejsce o godzinie 07:18 a zachód 9 godzin i 59 minut później, o godzinie 17:17.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę wysokości wzniesienia słońca (kąta wzniosu słońca nad horyzontem) oraz azymutu (jego namiaru kompasowego) dla każdej godziny każdego dnia w okresie raportowania. Oś pozioma oznacza konkretny dzień roku, a oś pionowa daną godzinę dnia. Kolor tła wskazuje azymut słońca w danym dniu i o konkretnej godzinie tego dnia. Czarne izolinie to linie konturowe stałej wysokości wzniesienia słońca.

Poniższy rysunek obrazuje specyfikę kluczowych danych dotyczących księżyca zimą 2024 r. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a obszary kolorowe wskazują, kiedy księżyc jest widoczny nad linią horyzontu. Pionowe kreski w kolorze szarym (nów) i niebieskim (pełnia) wskazują główne fazy księżyca. Etykieta powiązana z każdym paskiem wskazuje datę i godzinę osiągnięcia danej fazy, a towarzyszące jej etykiety czasowe wskazują godziny wschodu i zachodu księżyca dla najbliższego przedziału czasu, w którym księżyc znajduje się ponad linią horyzontu.

Za podstawę poziomu komfortu w kontekście wilgotności powietrza przyjęliśmy punkt rosy, jako że to od niego zależy czy pot paruje z powierzchni skóry, chłodząc tym samym ciało. Niższe punkty rosy odczuwane są jako bardziej suche, natomiast wyższe punkty rosy odczuwane są jako wyższa wilgotność. W przeciwieństwie do temperatury, która zwykle różni się znacząco między dniem a nocą, punkt rosy zmienia się wolniej, więc nawet jeśli w nocy temperatura może spaść, po parnym dniu można zazwyczaj oczekiwać parnej nocy.

Prawdopodobieństwo, że zimą w: Pima danego dnia będzie parno zasadniczo pozostaje takie samo, utrzymując się na stałym poziomie około 0% przez cały okres.

W celach poglądowych, w dniu 4 sierpnia, będącym najbardziej parnym dniem roku, warunki parności występują w 11% przypadków, natomiast w dniu 10 października, będącym najmniej parnym dniem roku, parność występuje w 0% przypadków.

W tej części przedstawiono średni godzinowy wektor wiatru (prędkość i kierunek) w terenie otwartym, na wysokości 10 metrów nad powierzchnią gruntu. Wiatr występujący w danym miejscu zależy w dużym stopniu od miejscowej topografii terenu i innych czynników, a wartości chwilowe prędkości i kierunku wiatru są o wiele bardziej zróżnicowane niż średnie godzinowe.

Średnia godzinowa prędkość wiatru zimą w: Pima stopniowo wzrasta, rosnąc na przestrzeni pory roku z 11,3 kilometra na godzinę do 12,2 kilometra na godzinę.

W celach poglądowych, w dniu 21 kwietnia, będącym najbardziej wietrznym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 13,8 kilometra na godzinę, natomiast w dniu 15 sierpnia, będącym najspokojniejszym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 9,3 kilometra na godzinę.

Zimą najniższa średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 11,0 kilometra na godzinę w dniu 16 grudnia.

Zimą wiatr w: Pima wieje głównie z kierunku wschodniego od 1 grudnia do 6 lutego i zachodniego od 6 lutego do 28 lutego.

W różnych miejscach na świecie sezon wegetacyjny jest definiowany inaczej, natomiast dla celów niniejszego raportu zdefiniowaliśmy go jako najdłuższy nieprzerwany okres z temperaturami powyżej zera (≥ 0°C) w ciągu roku (rozumianego jako rok kalendarzowy na półkuli północnej, lub okres od 1 lipca do 30 czerwca na półkuli południowej).

Sezon wegetacyjny w Pima trwa zazwyczaj 8,5 miesiąca (262 dni), od około 4 marca do około 21 listopada, a jego początek rzadko przypada przed 30 stycznia lub po 31 marca, natomiast koniec rzadko przypada przed 31 października lub po 10 grudnia.

Zima w: Pima przypada raczej całkowicie poza okresem sezonu wegetacyjnego, a szansa, że dany dzień mieści się w sezonie wegetacyjnym osiąga wartość minimalną wynoszącą 0% w dniu 4 stycznia.

Wskaźnik stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) stanowi miernik całorocznej akumulacji ciepła stosowany do przewidywania rozwoju roślin i zwierząt i jest definiowany jako całka ciepła powyżej temperatury progowej, z pominięciem nadwyżki wartości powyżej temperatury maksymalnej. W ramach tego raportu, stosujemy temperaturę bazową równą 10°C i limit górny w wysokości 30°C.

Średnia skumulowana stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) w: Pima zimą bardzo szybko maleje, spadając o 3 310°C, z 3 444°C do 134°C w miarę upływu tej pory roku.

Ta część opisuje łączne dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne docierające do powierzchni ziemi na terenie otwartym, z pełnym uwzględnieniem sezonowej zmienności długości dnia, wysokości górowania słońca nad linią horyzontu oraz pochłaniania promieniowania przez chmury i inne składniki atmosfery. Promieniowanie krótkofalowe obejmuje światło widzialne oraz promieniowanie ultrafioletowe.

Średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne w: Pima zimą szybko wzrasta, rosnąc o tej porze roku o 1,7 kWh, z 3,5 kWh do 5,2 kWh.

Zimą najniższe średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne wynosi 3,3 kWh w dniu 23 grudnia.

Dla celów niniejszego raportu, współrzędne geograficzne Pima to: szerokość geograficzna 32,897°, długość geograficzna -109,828° i wysokość 864 m n.p.m.

Topografię w obrębie 3 kilometry od Pima charakteryzują jedynie niewielkie różnice wysokości terenu, maksymalnie do 70 metrów, przy średniej wysokości nad poziomem morza wynoszącej 869 metrów. W obrębie 16 kilometrów różnice wysokości terenu są niewielkie i wynoszą (1 108 metrów). W obrębie 80 kilometrów również występują ogromne różnice wysokości terenu (2 605 metrów).

Teren w obrębie 3 kilometry od Pima obejmuje pola uprawne (74%) i krzewy (25%), w obrębie 16 kilometrów obejmuje krzewy (85%) i pola uprawne (12%), natomiast w obrębie 80 kilometrów obejmuje krzewy (81%) i drzewa (15%).