Pogoda wiosną w: Tupanciretã Brazylia

Maksymalne dzienne temperatury wzrastają o 8°C, z 21°C do 29°C, rzadko spadając poniżej 14°C lub przekraczając 33°C.

Dzienne temperatury minimalne wzrastają o 7°C, z 10°C do 17°C, rzadko spadając poniżej 4°C lub przekraczając 21°C.

W celach poglądowych, w dniu 25 grudnia, będącym najgorętszym dniem roku, temperatury w: Tupanciretã wynoszą zwykle od 18°C do 29°C, natomiast w dniu 20 lipca, będącym najzimniejszym dniem roku, słupek rtęci wskazuje od 8°C do 18°C.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę średnich temperatur godzinowych w okresie wiosennym. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a kolor wskazuje średnią temperaturę dla danej godziny i dnia.

Abha, Arabia Saudyjska (odległość: 11 588 kilometrów) i Nimbin, Australia (13 001 kilometrów) są to odległe obce miejsca o temperaturach najbardziej zbliżonych do Tupanciretã (zobacz porównanie).

© OpenStreetMap contributors

Porównaj Tupanciretã z innym miastem:

PorównajMapa

Wiosną w: Tupanciretã zachmurzenie stopniowo maleje, a odsetek czasu, kiedy niebo jest pochmurne lub znacznie zachmurzone spada z 41% do 37%.

Najbardziej pogodny dzień wiosny to 21 listopada, kiedy niebo jest bezchmurne, niemal bezchmurne, lub częściowo zachmurzone 64% czasu.

W celach poglądowych, w dniu 21 czerwca, będącym najbardziej pochmurnym dniem roku, prawdopodobieństwo wystąpienia pochmurnego lub znacznie zachmurzonego nieba wynosi 51%, natomiast w dniu 15 marca, będącym najbardziej bezchmurnym dniem w roku, szansa wystąpienia bezchmurnego, niemal bezchmurnego nieba lub częściowego zachmurzenia wynosi 66%.

Dzień obfitujący w opady to dzień kiedy opad atmosferyczny lub równoważnik wodny takiego opadu wynosi przynajmniej 1 milimetr. W: Tupanciretã w okresie wiosennym szansa, że dzień będzie obfitował w opady stopniowo wzrasta z 31% na początku tej pory roku do 34% pod koniec pory roku.

W celach poglądowych, najwyższe prawdopodobieństwo obfitych opadów ciągu roku wynosi 47% w dniu 9 lutego, natomiast najniższe prawdopodobieństwo to 28% w dniu 25 sierpnia.

Opad deszczu

Aby przedstawić nie tylko sumę dla pory roku ale również zmiany w ciągu tej pory roku, schemat pokazuje skumulowany opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem stanowiącym środek tego okresu.

Średni opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni w okresie wiosennym w: Tupanciretã zasadniczo pozostaje taki sam, utrzymując się na stałym poziomie około 159 milimetrów przez cały okres i rzadko przekraczając 317 milimetrów lub spadając poniżej 38 milimetrów.

Najwyższa średnia kumulacja w okresie 31-dniowym wynosi 189 milimetrów w dniu 15 października.

Wiosną w: Tupanciretã, długość dnia bardzo szybko wzrasta. Od początku do końca pory roku, długość dnia rośnie o 2 godziny i 19 minut, co w ujęciu dziennym oznacza średni wzrost o 1 minuta i 33 sekundy i wzrost o 10 minut i 51 sekund w kontekście tygodniowym.

Najkrótszy dzień wiosny to 1 września, kiedy światło dzienne trwa 11 godzin i 32 minuty, a najdłuższy dzień to 30 listopada, obejmujący 13 godzin i 51 minut światła dziennego.

Wiosną w: Tupanciretã słońce wstaje najpóźniej o godz. 06:49 w dniu 1 września, a najwcześniej 1 godzina i 21 minut wcześniej o godz. 05:28 w dniu 30 listopada.

Słońce zachodzi najwcześniej o godz. 18:21 w dniu 1 września a najpóźniej 59 minut później o godz. 19:20 w dniu 30 listopada.

W 2024 r. w Tupanciretã nie obowiązuje czas letni.

W celach poglądowych, w dniu 21 grudnia, będącym najdłuższym dniem roku, słońce wschodzi o godzinie 05:33 i zachodzi 14 godzin i 1 minuta później, o godzinie 19:33, natomiast w dniu 20 czerwca, będącym najkrótszym dniem roku, wschód słońca ma miejsce o godzinie 07:28 a zachód 10 godzin i 17 minut później, o godzinie 17:45.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę wysokości wzniesienia słońca (kąta wzniosu słońca nad horyzontem) oraz azymutu (jego namiaru kompasowego) dla każdej godziny każdego dnia w okresie raportowania. Oś pozioma oznacza konkretny dzień roku, a oś pionowa daną godzinę dnia. Kolor tła wskazuje azymut słońca w danym dniu i o konkretnej godzinie tego dnia. Czarne izolinie to linie konturowe stałej wysokości wzniesienia słońca.

Poniższy rysunek obrazuje specyfikę kluczowych danych dotyczących księżyca wiosną 2024 r. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a obszary kolorowe wskazują, kiedy księżyc jest widoczny nad linią horyzontu. Pionowe kreski w kolorze szarym (nów) i niebieskim (pełnia) wskazują główne fazy księżyca. Etykieta powiązana z każdym paskiem wskazuje datę i godzinę osiągnięcia danej fazy, a towarzyszące jej etykiety czasowe wskazują godziny wschodu i zachodu księżyca dla najbliższego przedziału czasu, w którym księżyc znajduje się ponad linią horyzontu.

Za podstawę poziomu komfortu w kontekście wilgotności powietrza przyjęliśmy punkt rosy, jako że to od niego zależy czy pot paruje z powierzchni skóry, chłodząc tym samym ciało. Niższe punkty rosy odczuwane są jako bardziej suche, natomiast wyższe punkty rosy odczuwane są jako wyższa wilgotność. W przeciwieństwie do temperatury, która zwykle różni się znacząco między dniem a nocą, punkt rosy zmienia się wolniej, więc nawet jeśli w nocy temperatura może spaść, po parnym dniu można zazwyczaj oczekiwać parnej nocy.

Prawdopodobieństwo, że wiosną w: Tupanciretã danego dnia będzie parno bardzo szybko wzrasta, rosnąc z 7% do 34% na przestrzeni pory roku.

W celach poglądowych, w dniu 8 lutego, będącym najbardziej parnym dniem roku, warunki parności występują w 71% przypadków, natomiast w dniu 4 sierpnia, będącym najmniej parnym dniem roku, parność występuje w 3% przypadków.

W tej części przedstawiono średni godzinowy wektor wiatru (prędkość i kierunek) w terenie otwartym, na wysokości 10 metrów nad powierzchnią gruntu. Wiatr występujący w danym miejscu zależy w dużym stopniu od miejscowej topografii terenu i innych czynników, a wartości chwilowe prędkości i kierunku wiatru są o wiele bardziej zróżnicowane niż średnie godzinowe.

Średnia godzinowa prędkość wiatru wiosną w: Tupanciretã zasadniczo pozostaje taka sama, nie odbiegając od 7,5 kilometra na godzinę o więcej niż 0,3 kilometra na godzinę przez cały okres.

W celach poglądowych, w dniu 13 września, będącym najbardziej wietrznym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 7,8 kilometra na godzinę, natomiast w dniu 2 marca, będącym najspokojniejszym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 6,1 kilometra na godzinę.

Wiosną najwyższa średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 7,8 kilometra na godzinę w dniu 13 września.

Jeżeli chodzi o średni godzinowy kierunek wiatru, w: Tupanciretã wiosną wiatr wieje głównie z kierunku wschodniego, ze szczytowym udziałem w wysokości 44% w dniu 9 października.

W różnych miejscach na świecie sezon wegetacyjny jest definiowany inaczej, natomiast dla celów niniejszego raportu zdefiniowaliśmy go jako najdłuższy nieprzerwany okres z temperaturami powyżej zera (≥ 0°C) w ciągu roku (rozumianego jako rok kalendarzowy na półkuli północnej, lub okres od 1 lipca do 30 czerwca na półkuli południowej).

Sezon wegetacyjny w Tupanciretã trwa zazwyczaj 11 miesięcy (341 dni), od około 19 lipca do około 24 czerwca i rzadko rozpoczyna się po 18 sierpnia lub dobiega końca przed 24 maja.

Wiosna w: Tupanciretã przypada raczej całkowicie poza okresem sezonu wegetacyjnego, a szansa, że dany dzień mieści się w sezonie wegetacyjnym stopniowo wzrasta z 96% do 100% w miarę upływu tej pory roku.

Wskaźnik stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) stanowi miernik całorocznej akumulacji ciepła stosowany do przewidywania rozwoju roślin i zwierząt i jest definiowany jako całka ciepła powyżej temperatury progowej, z pominięciem nadwyżki wartości powyżej temperatury maksymalnej. W ramach tego raportu, stosujemy temperaturę bazową równą 10°C i limit górny w wysokości 30°C.

Średnia skumulowana stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) w: Tupanciretã wiosną bardzo szybko wzrasta, rosnąc o 779°C, z 272°C do 1 051°C w miarę upływu tej pory roku.

Ta część opisuje łączne dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne docierające do powierzchni ziemi na terenie otwartym, z pełnym uwzględnieniem sezonowej zmienności długości dnia, wysokości górowania słońca nad linią horyzontu oraz pochłaniania promieniowania przez chmury i inne składniki atmosfery. Promieniowanie krótkofalowe obejmuje światło widzialne oraz promieniowanie ultrafioletowe.

Średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne w: Tupanciretã wiosną bardzo szybko wzrasta, rosnąc o tej porze roku o 2,9 kWh, z 4,5 kWh do 7,4 kWh.

Dla celów niniejszego raportu, współrzędne geograficzne Tupanciretã to: szerokość geograficzna -29,081°, długość geograficzna -53,836° i wysokość 464 m n.p.m.

Topografię w obrębie 3 kilometry od Tupanciretã charakteryzują jedynie niewielkie różnice wysokości terenu, maksymalnie do 82 metry, przy średniej wysokości nad poziomem morza wynoszącej 444 metry. W obrębie 16 kilometrów różnice wysokości terenu są niewielkie i wynoszą (185 metrów). W obrębie 80 kilometrów występują znaczne różnice wysokości terenu (521 metrów).

Teren w obrębie 3 kilometry od Tupanciretã obejmuje pola uprawne (44%), drzewa (20%), użytki zielone (19%) i krzewy (17%), w obrębie 16 kilometrów obejmuje pola uprawne (59%) i drzewa (20%), natomiast w obrębie 80 kilometrów obejmuje pola uprawne (47%) i drzewa (27%).