Pogoda latem w: Manicoré Brazylia

Dzienne temperatury maksymalne wynoszą około 29°C, rzadko spadając poniżej 27°C lub przekraczając 32°C.

Dzienne temperatury minimalne wynoszą około 23°C, rzadko spadając poniżej 22°C lub przekraczając 25°C. Najniższa średnia dzienna temperatura minimalna wynosi 23°C w dniu 6 lutego.

W celach poglądowych, w dniu 23 września, będącym najgorętszym dniem roku, temperatury w: Manicoré wynoszą zwykle od 24°C do 31°C, natomiast w dniu 20 lipca, będącym najzimniejszym dniem roku, słupek rtęci wskazuje od 22°C do 29°C.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę średnich temperatur godzinowych w okresie letnim. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a kolor wskazuje średnią temperaturę dla danej godziny i dnia.

Tabu, Filipiny (odległość: 19 403 kilometry) jest to odległe obce miejsce o temperaturach najbardziej zbliżonych do Manicoré (zobacz porównanie).

© OpenStreetMap contributors

Porównaj Manicoré z innym miastem:

PorównajMapa

Latem w: Manicoré zachmurzenie zasadniczo pozostaje takie samo, a niebo o tej porze roku jest pochmurne lub znacznie zachmurzone przez około 85% czasu. Najwyższe prawdopodobieństwo, że będzie pochmurno lub że wystąpi znaczne zachmurzenie wynosi 86% w dniu 15 grudnia.

Najbardziej pogodny dzień lata to 28 lutego, kiedy niebo jest bezchmurne, niemal bezchmurne, lub częściowo zachmurzone 17% czasu.

W celach poglądowych, w dniu 15 grudnia, będącym najbardziej pochmurnym dniem roku, prawdopodobieństwo wystąpienia pochmurnego lub znacznie zachmurzonego nieba wynosi 86%, natomiast w dniu 22 lipca, będącym najbardziej bezchmurnym dniem w roku, szansa wystąpienia bezchmurnego, niemal bezchmurnego nieba lub częściowego zachmurzenia wynosi 59%.

Dzień obfitujący w opady to dzień kiedy opad atmosferyczny lub równoważnik wodny takiego opadu wynosi przynajmniej 1 milimetr. W: Manicoré w okresie letnim szansa, że dzień będzie obfitował w opady bardzo szybko wzrasta z 69% na początku tej pory roku do 81% pod koniec pory roku.

W celach poglądowych, najwyższe prawdopodobieństwo obfitych opadów ciągu roku wynosi 82% w dniu 20 lutego, natomiast najniższe prawdopodobieństwo to 19% w dniu 27 lipca.

Opad deszczu

Aby przedstawić nie tylko sumę dla pory roku ale również zmiany w ciągu tej pory roku, schemat pokazuje skumulowany opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem stanowiącym środek tego okresu.

Średni opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni latem w: Manicoré bardzo szybko wzrasta, z poziomu 193 milimetry na początku pory roku, kiedy rzadko przekracza on 287 milimetrów lub spada poniżej 96 milimetrów, do poziomu 270 milimetrów na koniec pory roku, kiedy rzadko przekracza on 364 milimetry lub spada poniżej 188 milimetrów.

Najwyższa średnia kumulacja w okresie 31-dniowym wynosi 283 milimetry w dniu 8 lutego.

Latem w: Manicoré, długość dnia zasadniczo pozostaje taka sama. Najkrótszy dzień lata to 28 lutego, kiedy światło dzienne trwa 12 godzin i 13 minut, a najdłuższy dzień to 22 grudnia, obejmujący 12 godzin i 28 minut światła dziennego.

Latem w: Manicoré słońce wschodzi najwcześniej o godz. 05:41 w dniu 1 grudnia, a najpóźniej 30 minut później o godz. 06:11 w dniu 26 lutego.

Słońce zachodzi najwcześniej o godz. 18:07 w dniu 1 grudnia a najpóźniej 22 minuty później o godz. 18:29 w dniu 31 stycznia.

W 2024 r. w Manicoré nie obowiązuje czas letni.

W celach poglądowych, w dniu 21 grudnia, będącym najdłuższym dniem roku, słońce wschodzi o godzinie 05:49 i zachodzi 12 godzin i 28 minut później, o godzinie 18:17, natomiast w dniu 20 czerwca, będącym najkrótszym dniem roku, wschód słońca ma miejsce o godzinie 06:13 a zachód 11 godzin i 47 minut później, o godzinie 18:00.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę wysokości wzniesienia słońca (kąta wzniosu słońca nad horyzontem) oraz azymutu (jego namiaru kompasowego) dla każdej godziny każdego dnia w okresie raportowania. Oś pozioma oznacza konkretny dzień roku, a oś pionowa daną godzinę dnia. Kolor tła wskazuje azymut słońca w danym dniu i o konkretnej godzinie tego dnia. Czarne izolinie to linie konturowe stałej wysokości wzniesienia słońca.

Poniższy rysunek obrazuje specyfikę kluczowych danych dotyczących księżyca latem 2024 r. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a obszary kolorowe wskazują, kiedy księżyc jest widoczny nad linią horyzontu. Pionowe kreski w kolorze szarym (nów) i niebieskim (pełnia) wskazują główne fazy księżyca. Etykieta powiązana z każdym paskiem wskazuje datę i godzinę osiągnięcia danej fazy, a towarzyszące jej etykiety czasowe wskazują godziny wschodu i zachodu księżyca dla najbliższego przedziału czasu, w którym księżyc znajduje się ponad linią horyzontu.

Za podstawę poziomu komfortu w kontekście wilgotności powietrza przyjęliśmy punkt rosy, jako że to od niego zależy czy pot paruje z powierzchni skóry, chłodząc tym samym ciało. Niższe punkty rosy odczuwane są jako bardziej suche, natomiast wyższe punkty rosy odczuwane są jako wyższa wilgotność. W przeciwieństwie do temperatury, która zwykle różni się znacząco między dniem a nocą, punkt rosy zmienia się wolniej, więc nawet jeśli w nocy temperatura może spaść, po parnym dniu można zazwyczaj oczekiwać parnej nocy.

Prawdopodobieństwo, że latem w: Manicoré danego dnia będzie parno zasadniczo pozostaje takie samo, utrzymując się na stałym poziomie około 100% przez cały okres.

W celach poglądowych, w dniu 1 stycznia, będącym najbardziej parnym dniem roku, warunki parności występują w 100% przypadków, natomiast w dniu 9 lipca, będącym najmniej parnym dniem roku, parność występuje w 99% przypadków.

W tej części przedstawiono średni godzinowy wektor wiatru (prędkość i kierunek) w terenie otwartym, na wysokości 10 metrów nad powierzchnią gruntu. Wiatr występujący w danym miejscu zależy w dużym stopniu od miejscowej topografii terenu i innych czynników, a wartości chwilowe prędkości i kierunku wiatru są o wiele bardziej zróżnicowane niż średnie godzinowe.

Średnia godzinowa prędkość wiatru latem w: Manicoré zasadniczo pozostaje taka sama, nie odbiegając od 2,5 kilometra na godzinę o więcej niż 0,1 kilometra na godzinę przez cały okres.

W celach poglądowych, w dniu 21 lipca, będącym najbardziej wietrznym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 3,2 kilometra na godzinę, natomiast w dniu 21 listopada, będącym najspokojniejszym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 2,4 kilometra na godzinę.

Latem najwyższa średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 2,6 kilometra na godzinę w dniu 16 lutego.

Jeżeli chodzi o średni godzinowy kierunek wiatru, w: Manicoré latem wiatr wieje głównie z kierunku wschodniego, ze szczytowym udziałem w wysokości 63% w dniu 13 lutego.

W różnych miejscach na świecie sezon wegetacyjny jest definiowany inaczej, natomiast dla celów niniejszego raportu zdefiniowaliśmy go jako najdłuższy nieprzerwany okres z temperaturami powyżej zera (≥ 0°C) w ciągu roku (rozumianego jako rok kalendarzowy na półkuli północnej, lub okres od 1 lipca do 30 czerwca na półkuli południowej).

W Manicoré temperatury są na tyle wysokie przez cały rok, że omawianie sezonu wegetacyjnego w tym kontekście nie ma raczej sensu. Niemniej jednak, poniżej znajduje się wykres służący jako ilustracja rozkładu temperatur panujących w ciągu roku.

Wskaźnik stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) stanowi miernik całorocznej akumulacji ciepła stosowany do przewidywania rozwoju roślin i zwierząt i jest definiowany jako całka ciepła powyżej temperatury progowej, z pominięciem nadwyżki wartości powyżej temperatury maksymalnej. W ramach tego raportu, stosujemy temperaturę bazową równą 10°C i limit górny w wysokości 30°C.

Średnia skumulowana stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) w: Manicoré latem bardzo szybko wzrasta, rosnąc o 1 400°C, z 2 486°C do 3 886°C w miarę upływu tej pory roku.

Ta część opisuje łączne dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne docierające do powierzchni ziemi na terenie otwartym, z pełnym uwzględnieniem sezonowej zmienności długości dnia, wysokości górowania słońca nad linią horyzontu oraz pochłaniania promieniowania przez chmury i inne składniki atmosfery. Promieniowanie krótkofalowe obejmuje światło widzialne oraz promieniowanie ultrafioletowe.

Średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne w: Manicoré latem zasadniczo pozostaje takie samo, nie odbiegając o tej porze roku od 4,7 kWh o więcej niż 0,1 kWh.

Latem najniższe średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne wynosi 4,6 kWh w dniu 15 grudnia.

Dla celów niniejszego raportu, współrzędne geograficzne Manicoré to: szerokość geograficzna -5,809°, długość geograficzna -61,300° i wysokość 38 m n.p.m.

Topografię w obrębie 3 kilometry od Manicoré charakteryzują jedynie niewielkie różnice wysokości terenu, maksymalnie do 39 metrów, przy średniej wysokości nad poziomem morza wynoszącej 36 metrów. W obrębie 16 kilometrów również występują jedynie niewielkie różnice wysokości terenu (58 metrów). W obrębie 80 kilometrów również występują jedynie niewielkie różnice wysokości terenu (102 metry).

Teren w obrębie 3 kilometry od Manicoré obejmuje woda (42%), drzewa (37%) i pola uprawne (12%), w obrębie 16 kilometrów obejmuje drzewa (89%), natomiast w obrębie 80 kilometrów obejmuje drzewa (96%).