Pogoda latem w: El Tío Argentyna

Dzienne temperatury maksymalne wynoszą około 30°C, rzadko spadając poniżej 24°C lub przekraczając 35°C. Najwyższa średnia dzienna temperatura maksymalna wynosi 31°C w dniu 8 stycznia.

Dzienne temperatury minimalne wynoszą około 19°C, rzadko spadając poniżej 14°C lub przekraczając 24°C. Najwyższa średnia dzienna temperatura minimalna wynosi 20°C w dniu 9 stycznia.

W celach poglądowych, w dniu 8 stycznia, będącym najgorętszym dniem roku, temperatury w: El Tío wynoszą zwykle od 20°C do 31°C, natomiast w dniu 18 lipca, będącym najzimniejszym dniem roku, słupek rtęci wskazuje od 6°C do 17°C.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę średnich temperatur godzinowych w okresie letnim. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a kolor wskazuje średnią temperaturę dla danej godziny i dnia.

Ash Shafā, Arabia Saudyjska (odległość: 12 425 kilometry) jest to odległe obce miejsce o temperaturach najbardziej zbliżonych do El Tío (zobacz porównanie).

© OpenStreetMap contributors

Porównaj El Tío z innym miastem:

PorównajMapa

Latem w: El Tío zachmurzenie zasadniczo pozostaje takie samo, a niebo o tej porze roku jest pochmurne lub znacznie zachmurzone przez około 26% czasu. Najwyższe prawdopodobieństwo, że będzie pochmurno lub że wystąpi znaczne zachmurzenie wynosi 28% w dniu 10 stycznia.

Najbardziej pogodny dzień lata to 2 lutego, kiedy niebo jest bezchmurne, niemal bezchmurne, lub częściowo zachmurzone 77% czasu.

W celach poglądowych, w dniu 31 maja, będącym najbardziej pochmurnym dniem roku, prawdopodobieństwo wystąpienia pochmurnego lub znacznie zachmurzonego nieba wynosi 43%, natomiast w dniu 17 marca, będącym najbardziej bezchmurnym dniem w roku, szansa wystąpienia bezchmurnego, niemal bezchmurnego nieba lub częściowego zachmurzenia wynosi 77%.

Dzień obfitujący w opady to dzień kiedy opad atmosferyczny lub równoważnik wodny takiego opadu wynosi przynajmniej 1 milimetr. W: El Tío w okresie letnim szansa, że dzień będzie obfitował w opady stopniowo maleje z 40% na początku tej pory roku do 36% pod koniec pory roku.

W celach poglądowych, najwyższe prawdopodobieństwo obfitych opadów ciągu roku wynosi 41% w dniu 18 grudnia, natomiast najniższe prawdopodobieństwo to 5% w dniu 8 sierpnia.

Opad deszczu

Aby przedstawić nie tylko sumę dla pory roku ale również zmiany w ciągu tej pory roku, schemat pokazuje skumulowany opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem stanowiącym środek tego okresu.

Średni opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni latem w: El Tío stopniowo maleje, z poziomu 130 milimetrów na początku pory roku, kiedy rzadko przekracza on 210 milimetrów lub spada poniżej 64 milimetry, do poziomu 122 milimetry na koniec pory roku, kiedy rzadko przekracza on 186 milimetrów lub spada poniżej 64 milimetry.

Najwyższa średnia kumulacja w okresie 31-dniowym wynosi 133 milimetry w dniu 8 grudnia.

Latem w: El Tío, długość dnia szybko maleje. Od początku do końca pory roku, długość dnia maleje o 1 godzina i 17 minut, co w ujęciu dziennym oznacza średni spadek o 52 sekundy i spadek o 6 minut i 4 sekundy w kontekście tygodniowym.

Najkrótszy dzień lata to 28 lutego, kiedy światło dzienne trwa 12 godzin i 46 minut, a najdłuższy dzień to 21 grudnia, obejmujący 14 godzin i 12 minut światła dziennego.

Latem w: El Tío słońce wschodzi najwcześniej o godz. 05:59 w dniu 3 grudnia, a najpóźniej 1 godzina i 1 minuta później o godz. 07:00 w dniu 28 lutego.

Słońce zachodzi najpóźniej o godz. 20:20 w dniu 7 stycznia a najwcześniej 34 minuty wcześniej, o godz. 19:46 w dniu 28 lutego.

W 2024 r. w El Tío nie obowiązuje czas letni.

W celach poglądowych, w dniu 21 grudnia, będącym najdłuższym dniem roku, słońce wschodzi o godzinie 06:03 i zachodzi 14 godzin i 12 minut później, o godzinie 20:15, natomiast w dniu 20 czerwca, będącym najkrótszym dniem roku, wschód słońca ma miejsce o godzinie 08:09 a zachód 10 godzin i 6 minut później, o godzinie 18:16.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę wysokości wzniesienia słońca (kąta wzniosu słońca nad horyzontem) oraz azymutu (jego namiaru kompasowego) dla każdej godziny każdego dnia w okresie raportowania. Oś pozioma oznacza konkretny dzień roku, a oś pionowa daną godzinę dnia. Kolor tła wskazuje azymut słońca w danym dniu i o konkretnej godzinie tego dnia. Czarne izolinie to linie konturowe stałej wysokości wzniesienia słońca.

Poniższy rysunek obrazuje specyfikę kluczowych danych dotyczących księżyca latem 2024 r. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a obszary kolorowe wskazują, kiedy księżyc jest widoczny nad linią horyzontu. Pionowe kreski w kolorze szarym (nów) i niebieskim (pełnia) wskazują główne fazy księżyca. Etykieta powiązana z każdym paskiem wskazuje datę i godzinę osiągnięcia danej fazy, a towarzyszące jej etykiety czasowe wskazują godziny wschodu i zachodu księżyca dla najbliższego przedziału czasu, w którym księżyc znajduje się ponad linią horyzontu.

Za podstawę poziomu komfortu w kontekście wilgotności powietrza przyjęliśmy punkt rosy, jako że to od niego zależy czy pot paruje z powierzchni skóry, chłodząc tym samym ciało. Niższe punkty rosy odczuwane są jako bardziej suche, natomiast wyższe punkty rosy odczuwane są jako wyższa wilgotność. W przeciwieństwie do temperatury, która zwykle różni się znacząco między dniem a nocą, punkt rosy zmienia się wolniej, więc nawet jeśli w nocy temperatura może spaść, po parnym dniu można zazwyczaj oczekiwać parnej nocy.

Prawdopodobieństwo, że latem w: El Tío danego dnia będzie parno bardzo szybko wzrasta, rosnąc z 28% do 55% na przestrzeni pory roku.

Latem najwyższa szansa, że będzie parno wynosi 57% w dniu 8 lutego.

W celach poglądowych, w dniu 8 lutego, będącym najbardziej parnym dniem roku, warunki parności występują w 57% przypadków, natomiast w dniu 17 lipca, będącym najmniej parnym dniem roku, parność występuje w 0% przypadków.

W tej części przedstawiono średni godzinowy wektor wiatru (prędkość i kierunek) w terenie otwartym, na wysokości 10 metrów nad powierzchnią gruntu. Wiatr występujący w danym miejscu zależy w dużym stopniu od miejscowej topografii terenu i innych czynników, a wartości chwilowe prędkości i kierunku wiatru są o wiele bardziej zróżnicowane niż średnie godzinowe.

Średnia godzinowa prędkość wiatru latem w: El Tío maleje, spadając na przestrzeni pory roku z 13,6 kilometra na godzinę do 11,7 kilometra na godzinę.

W celach poglądowych, w dniu 30 września, będącym najbardziej wietrznym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 15,0 kilometra na godzinę, natomiast w dniu 29 lutego, będącym najspokojniejszym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 11,7 kilometra na godzinę.

Latem wiatr w: El Tío wieje głównie z kierunku wschodniego od 1 grudnia do 19 stycznia i od 10 lutego do 28 lutego i północnego od 19 stycznia do 10 lutego.

W różnych miejscach na świecie sezon wegetacyjny jest definiowany inaczej, natomiast dla celów niniejszego raportu zdefiniowaliśmy go jako najdłuższy nieprzerwany okres z temperaturami powyżej zera (≥ 0°C) w ciągu roku (rozumianego jako rok kalendarzowy na półkuli północnej, lub okres od 1 lipca do 30 czerwca na półkuli południowej).

Sezon wegetacyjny w El Tío trwa zazwyczaj 10 miesięcy (316 dni), od około 8 sierpnia do około 20 czerwca i rzadko rozpoczyna się po 7 września lub dobiega końca przed 27 maja.

Lato w: El Tío przypada niezawodnie i całkowicie w trakcie sezonu wegetacyjnego.

Wskaźnik stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) stanowi miernik całorocznej akumulacji ciepła stosowany do przewidywania rozwoju roślin i zwierząt i jest definiowany jako całka ciepła powyżej temperatury progowej, z pominięciem nadwyżki wartości powyżej temperatury maksymalnej. W ramach tego raportu, stosujemy temperaturę bazową równą 10°C i limit górny w wysokości 30°C.

Średnia skumulowana stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) w: El Tío latem bardzo szybko wzrasta, rosnąc o 1 262°C, z 1 078°C do 2 340°C w miarę upływu tej pory roku.

Ta część opisuje łączne dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne docierające do powierzchni ziemi na terenie otwartym, z pełnym uwzględnieniem sezonowej zmienności długości dnia, wysokości górowania słońca nad linią horyzontu oraz pochłaniania promieniowania przez chmury i inne składniki atmosfery. Promieniowanie krótkofalowe obejmuje światło widzialne oraz promieniowanie ultrafioletowe.

Średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne w: El Tío latem maleje, spadając o tej porze roku o 1,4 kWh, z 7,7 kWh do 6,3 kWh.

Latem najwyższe średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne wynosi 7,8 kWh w dniu 10 grudnia.

Dla celów niniejszego raportu, współrzędne geograficzne El Tío to: szerokość geograficzna -31,384°, długość geograficzna -62,829° i wysokość 126 m n.p.m.

Topografia terenu w obrębie 3 kilometry od El Tío jest zasadniczo płaska, z maksymalną różnicą wysokości wynoszącą 20 metrów i średnią wysokością nad poziomem morza wynoszącą 127 metrów. W obrębie 16 kilometrów teren jest zasadniczo płaski (57 metrów). W obrębie 80 kilometrów różnice wysokości terenu są niewielkie i wynoszą (231 metrów).

Teren w obrębie 3 kilometry od El Tío obejmuje pola uprawne (94%), w obrębie 16 kilometrów obejmuje pola uprawne (87%), natomiast w obrębie 80 kilometrów obejmuje pola uprawne (73%).