Pogoda zimą w: Montauk Stany Zjednoczone

Maksymalne dzienne temperatury spadają o 4°C, z 9°C do 5°C, rzadko spadając poniżej -3°C lub przekraczając 14°C. Najniższa średnia dzienna temperatura maksymalna wynosi 3°C w dniu 30 stycznia.

Dzienne temperatury minimalne spadają o 4°C, z 4°C do -0°C, rzadko spadając poniżej -9°C lub przekraczając 9°C. Najniższa średnia dzienna temperatura minimalna wynosi -2°C w dniu 31 stycznia.

W celach poglądowych, w dniu 20 lipca, będącym najgorętszym dniem roku, temperatury w: Montauk wynoszą zwykle od 20°C do 26°C, natomiast w dniu 30 stycznia, będącym najzimniejszym dniem roku, słupek rtęci wskazuje od -2°C do 3°C.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę średnich temperatur godzinowych w okresie zimowym. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a kolor wskazuje średnią temperaturę dla danej godziny i dnia.

Kōya, Japonia (odległość: 11 197 kilometrów) i Sendai, Japonia (10 600 kilometrów) są to odległe obce miejsca o temperaturach najbardziej zbliżonych do Montauk (zobacz porównanie).

© OpenStreetMap contributors

Porównaj Montauk z innym miastem:

PorównajMapa

Zimą w: Montauk zachmurzenie zasadniczo pozostaje takie samo, a niebo o tej porze roku jest pochmurne lub znacznie zachmurzone przez około 50% czasu. Najwyższe prawdopodobieństwo, że będzie pochmurno lub że wystąpi znaczne zachmurzenie wynosi 51% w dniu 28 lutego.

Najbardziej pogodny dzień zimy to 2 grudnia, kiedy niebo jest bezchmurne, niemal bezchmurne, lub częściowo zachmurzone 52% czasu.

W celach poglądowych, w dniu 8 kwietnia, będącym najbardziej pochmurnym dniem roku, prawdopodobieństwo wystąpienia pochmurnego lub znacznie zachmurzonego nieba wynosi 52%, natomiast w dniu 5 września, będącym najbardziej bezchmurnym dniem w roku, szansa wystąpienia bezchmurnego, niemal bezchmurnego nieba lub częściowego zachmurzenia wynosi 64%.

Dzień obfitujący w opady to dzień kiedy opad atmosferyczny lub równoważnik wodny takiego opadu wynosi przynajmniej 1 milimetr. W: Montauk w okresie zimowym szansa, że dzień bedzie obfitował w opady zasadniczo pozostaje taka sama, utrzymując się przez cały czas na poziomie około 27%.

W celach poglądowych, najwyższe prawdopodobieństwo obfitych opadów ciągu roku wynosi 30% w dniu 30 maja, natomiast najniższe prawdopodobieństwo to 22% w dniu 3 lipca.

Zimą w: Montauk, szansa, że w ciągu dnia wystąpią opady samego deszczu maleje z 26% do 22%; szansa, że w ciągu dnia wystąpią opady deszczu ze śniegiem wzrasta z 2% do 5% i szansa, że w ciągu dnia wystąpią opady samego śniegu utrzymuje się zasadniczo na stałym poziomie 1% przez cały czas.

Opad deszczu

Aby przedstawić nie tylko sumę dla pory roku ale również zmiany w ciągu tej pory roku, schemat pokazuje skumulowany opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem stanowiącym środek tego okresu.

Średni opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni zimą w: Montauk maleje, z poziomu 101 milimetrów na początku pory roku, kiedy rzadko przekracza on 168 milimetrów lub spada poniżej 42 milimetrów, do poziomu 81 milimetrów na koniec pory roku, kiedy rzadko przekracza on 143 milimetry lub spada poniżej 35 milimetry.

Najniższa średnia kumulacja w okresie 31-dniowym wynosi 71 milimetrów w dniu 29 stycznia.

Opad śniegu

Tak jak w przypadku opadu deszczu, bierzemy pod uwagę skumulowany opad śniegu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem stanowiącym środek tego okresu.

Średni opad śniegu w ruchomym okresie 31 dni zimą w: Montauk wzrasta z poziomu 17 milimetrów na początku pory roku, kiedy rzadko przekracza on 58 milimetrów lub spada poniżej -0 milimetrów, do poziomu 77 milimetrów na koniec pory roku, kiedy rzadko przekracza on 204 milimetry lub spada poniżej -0 milimetrów.

Najwyższa średnia kumulacja w okresie 31-dniowym wynosi 102 milimetrów w dniu 7 lutego.

Zimą w: Montauk, długość dnia szybko wzrasta. Od początku do końca pory roku, długość dnia rośnie o 1 godzina i 49 minut, co w ujęciu dziennym oznacza średni wzrost o 1 minuta i 13 sekund i wzrost o 8 minut i 34 sekundy w kontekście tygodniowym.

Najkrótszy dzień zimy to 20 grudnia, kiedy światło dzienne trwa 9 godzin i 13 minut, a najdłuższy dzień to 28 lutego, obejmujący 11 godzin i 15 minut światła dziennego.

Zimą w: Montauk słońce wstaje najpóźniej o godz. 07:13 w dniu 3 stycznia, a najwcześniej 50 minut wcześniej o godz. 06:23 w dniu 28 lutego.

Słońce zachodzi najwcześniej o godz. 16:19 w dniu 7 grudnia a najpóźniej 1 godzina i 19 minut później o godz. 17:38 w dniu 28 lutego.

W 2024 r. w: Montauk obowiązuje czas letni, natomiast ani początek ani koniec stosowania czasu letniego nie przypada zimą, więc przez całą tę porę roku obowiązuje czas letni.

W celach poglądowych, w dniu 20 czerwca, będącym najdłuższym dniem roku, słońce wschodzi o godzinie 05:15 i zachodzi 15 godzin i 8 minut później, o godzinie 20:23, natomiast w dniu 21 grudnia, będącym najkrótszym dniem roku, wschód słońca ma miejsce o godzinie 07:09 a zachód 9 godzin i 13 minut później, o godzinie 16:22.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę wysokości wzniesienia słońca (kąta wzniosu słońca nad horyzontem) oraz azymutu (jego namiaru kompasowego) dla każdej godziny każdego dnia w okresie raportowania. Oś pozioma oznacza konkretny dzień roku, a oś pionowa daną godzinę dnia. Kolor tła wskazuje azymut słońca w danym dniu i o konkretnej godzinie tego dnia. Czarne izolinie to linie konturowe stałej wysokości wzniesienia słońca.

Poniższy rysunek obrazuje specyfikę kluczowych danych dotyczących księżyca zimą 2024 r. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a obszary kolorowe wskazują, kiedy księżyc jest widoczny nad linią horyzontu. Pionowe kreski w kolorze szarym (nów) i niebieskim (pełnia) wskazują główne fazy księżyca. Etykieta powiązana z każdym paskiem wskazuje datę i godzinę osiągnięcia danej fazy, a towarzyszące jej etykiety czasowe wskazują godziny wschodu i zachodu księżyca dla najbliższego przedziału czasu, w którym księżyc znajduje się ponad linią horyzontu.

Za podstawę poziomu komfortu w kontekście wilgotności powietrza przyjęliśmy punkt rosy, jako że to od niego zależy czy pot paruje z powierzchni skóry, chłodząc tym samym ciało. Niższe punkty rosy odczuwane są jako bardziej suche, natomiast wyższe punkty rosy odczuwane są jako wyższa wilgotność. W przeciwieństwie do temperatury, która zwykle różni się znacząco między dniem a nocą, punkt rosy zmienia się wolniej, więc nawet jeśli w nocy temperatura może spaść, po parnym dniu można zazwyczaj oczekiwać parnej nocy.

Prawdopodobieństwo, że zimą w: Montauk danego dnia będzie parno zasadniczo pozostaje takie samo, utrzymując się na stałym poziomie około 0% przez cały okres.

W celach poglądowych, w dniu 1 sierpnia, będącym najbardziej parnym dniem roku, warunki parności występują w 58% przypadków, natomiast w dniu 16 listopada, będącym najmniej parnym dniem roku, parność występuje w 0% przypadków.

W tej części przedstawiono średni godzinowy wektor wiatru (prędkość i kierunek) w terenie otwartym, na wysokości 10 metrów nad powierzchnią gruntu. Wiatr występujący w danym miejscu zależy w dużym stopniu od miejscowej topografii terenu i innych czynników, a wartości chwilowe prędkości i kierunku wiatru są o wiele bardziej zróżnicowane niż średnie godzinowe.

Średnia godzinowa prędkość wiatru zimą w: Montauk zasadniczo pozostaje taka sama, nie odbiegając od 23,2 kilometra na godzinę o więcej niż 1,0 kilometra na godzinę przez cały okres.

W celach poglądowych, w dniu 13 stycznia, będącym najbardziej wietrznym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 24,1 kilometra na godzinę, natomiast w dniu 24 lipca, będącym najspokojniejszym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 13,1 kilometra na godzinę.

Zimą najwyższa średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 24,1 kilometra na godzinę w dniu 13 stycznia.

Jeżeli chodzi o średni godzinowy kierunek wiatru, w: Montauk zimą wiatr wieje głównie z kierunku zachodniego, ze szczytowym udziałem w wysokości 47% w dniu 5 stycznia.

Montauk znajduje się w pobliżu dużego zbiornika wodnego (np. oceanu, morza czy dużego jeziora). Ta część zawiera dane dotyczące średniej temperatury rozległej powierzchni tej wody.

Średnia temperatura wody powierzchniowej w: Montauk zimą bardzo szybko maleje, spadając w ciągu tej pory roku o 7°C, z 11°C do 4°C.

W różnych miejscach na świecie sezon wegetacyjny jest definiowany inaczej, natomiast dla celów niniejszego raportu zdefiniowaliśmy go jako najdłuższy nieprzerwany okres z temperaturami powyżej zera (≥ 0°C) w ciągu roku (rozumianego jako rok kalendarzowy na półkuli północnej, lub okres od 1 lipca do 30 czerwca na półkuli południowej).

Sezon wegetacyjny w Montauk trwa zazwyczaj 7,7 miesiąca (237 dni), od około 29 marca do około 21 listopada, a jego początek rzadko przypada przed 13 marca lub po 15 kwietnia, natomiast koniec rzadko przypada przed 2 listopada lub po 9 grudnia.

Zima w: Montauk przypada raczej całkowicie poza okresem sezonu wegetacyjnego, a szansa, że dany dzień mieści się w sezonie wegetacyjnym osiąga wartość minimalną wynoszącą -0% w dniu 28 grudnia.

Wskaźnik stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) stanowi miernik całorocznej akumulacji ciepła stosowany do przewidywania rozwoju roślin i zwierząt i jest definiowany jako całka ciepła powyżej temperatury progowej, z pominięciem nadwyżki wartości powyżej temperatury maksymalnej. W ramach tego raportu, stosujemy temperaturę bazową równą 10°C i limit górny w wysokości 30°C.

Średnia skumulowana stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) w: Montauk zimą bardzo szybko maleje, spadając o 1 599°C, z 1 601°C do 2°C w miarę upływu tej pory roku.

Ta część opisuje łączne dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne docierające do powierzchni ziemi na terenie otwartym, z pełnym uwzględnieniem sezonowej zmienności długości dnia, wysokości górowania słońca nad linią horyzontu oraz pochłaniania promieniowania przez chmury i inne składniki atmosfery. Promieniowanie krótkofalowe obejmuje światło widzialne oraz promieniowanie ultrafioletowe.

Średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne w: Montauk zimą wzrasta, rosnąc o tej porze roku o 1,4 kWh, z 2,0 kWh do 3,4 kWh.

Zimą najniższe średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne wynosi 1,7 kWh w dniu 23 grudnia.

Dla celów niniejszego raportu, współrzędne geograficzne Montauk to: szerokość geograficzna 41,036°, długość geograficzna -71,955° i wysokość 9 m n.p.m.

Topografię w obrębie 3 kilometry od Montauk charakteryzują jedynie niewielkie różnice wysokości terenu, maksymalnie do 56 metrów, przy średniej wysokości nad poziomem morza wynoszącej 10 metrów. W obrębie 16 kilometrów również występują jedynie niewielkie różnice wysokości terenu (56 metrów). W obrębie 80 kilometrów różnice wysokości terenu są niewielkie i wynoszą (271 metrów).

Teren w obrębie 3 kilometry od Montauk obejmuje woda (57%), drzewa (23%) i powierzchnie sztuczne (13%), w obrębie 16 kilometrów obejmuje woda (92%), natomiast w obrębie 80 kilometrów obejmuje woda (72%) i drzewa (21%).