Pogoda zimą w: Simacota Kolumbia

Dzienne temperatury maksymalne wynoszą około 24°C, rzadko spadając poniżej 22°C lub przekraczając 27°C. Najwyższa średnia dzienna temperatura maksymalna wynosi 25°C w dniu 28 lutego.

Dzienne temperatury minimalne wynoszą około 19°C, rzadko spadając poniżej 18°C lub przekraczając 21°C.

W celach poglądowych, w dniu 16 września, będącym najgorętszym dniem roku, temperatury w: Simacota wynoszą zwykle od 19°C do 25°C, natomiast w dniu 23 sierpnia, będącym najzimniejszym dniem roku, słupek rtęci wskazuje od 19°C do 25°C.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę średnich temperatur godzinowych w okresie zimowym. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a kolor wskazuje średnią temperaturę dla danej godziny i dnia.

Bukoba, Tanzania (odległość: 11 711 kilometrów) jest to odległe obce miejsce o temperaturach najbardziej zbliżonych do Simacota (zobacz porównanie).

© OpenStreetMap contributors

Porównaj Simacota z innym miastem:

PorównajMapa

Zimą w: Simacota zachmurzenie zasadniczo pozostaje takie samo, a niebo o tej porze roku jest pochmurne lub znacznie zachmurzone przez około 83% czasu. Najniższe prawdopodobieństwo, że będzie pochmurno lub że wystąpi znaczne zachmurzenie wynosi 78% w dniu 31 grudnia.

Najbardziej pogodny dzień zimy to 31 grudnia, kiedy niebo jest bezchmurne, niemal bezchmurne, lub częściowo zachmurzone 22% czasu.

W celach poglądowych, w dniu 5 maja, będącym najbardziej pochmurnym dniem roku, prawdopodobieństwo wystąpienia pochmurnego lub znacznie zachmurzonego nieba wynosi 94%, natomiast w dniu 30 grudnia, będącym najbardziej bezchmurnym dniem w roku, szansa wystąpienia bezchmurnego, niemal bezchmurnego nieba lub częściowego zachmurzenia wynosi 22%.

Dzień obfitujący w opady to dzień kiedy opad atmosferyczny lub równoważnik wodny takiego opadu wynosi przynajmniej 1 milimetr. W: Simacota w okresie zimowym szansa, że dzień będzie obfitował w opady bardzo szybko maleje z 49% na początku tej pory roku do 40% pod koniec pory roku.

W celach poglądowych, najwyższe prawdopodobieństwo obfitych opadów ciągu roku wynosi 75% w dniu 18 października, natomiast najniższe prawdopodobieństwo to 21% w dniu 31 grudnia.

Opad deszczu

Aby przedstawić nie tylko sumę dla pory roku ale również zmiany w ciągu tej pory roku, schemat pokazuje skumulowany opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem stanowiącym środek tego okresu.

Średni opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni zimą w: Simacota maleje, z poziomu 104 milimetry na początku pory roku, kiedy rzadko przekracza on 170 milimetrów lub spada poniżej 30 milimetrów, do poziomu 79 milimetrów na koniec pory roku, kiedy rzadko przekracza on 146 milimetrów lub spada poniżej 23 milimetry.

Najniższa średnia kumulacja w okresie 31-dniowym wynosi 37 milimetrów w dniu 8 stycznia.

Zimą w: Simacota, długość dnia zasadniczo pozostaje taka sama. Najkrótszy dzień zimy to 21 grudnia, kiedy światło dzienne trwa 11 godzin i 45 minut, a najdłuższy dzień to 28 lutego, obejmujący 12 godzin i 0 minut światła dziennego.

Zimą w: Simacota słońce wschodzi najwcześniej o godz. 05:49 w dniu 1 grudnia, a najpóźniej 22 minuty później o godz. 06:11 w dniu 31 stycznia.

Słońce zachodzi najwcześniej o godz. 17:35 w dniu 1 grudnia a najpóźniej 30 minut później o godz. 18:05 w dniu 26 lutego.

W 2024 r. w Simacota nie obowiązuje czas letni.

W celach poglądowych, w dniu 20 czerwca, będącym najdłuższym dniem roku, słońce wschodzi o godzinie 05:40 i zachodzi 12 godzin i 30 minut później, o godzinie 18:10, natomiast w dniu 21 grudnia, będącym najkrótszym dniem roku, wschód słońca ma miejsce o godzinie 05:59 a zachód 11 godzin i 45 minut później, o godzinie 17:44.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę wysokości wzniesienia słońca (kąta wzniosu słońca nad horyzontem) oraz azymutu (jego namiaru kompasowego) dla każdej godziny każdego dnia w okresie raportowania. Oś pozioma oznacza konkretny dzień roku, a oś pionowa daną godzinę dnia. Kolor tła wskazuje azymut słońca w danym dniu i o konkretnej godzinie tego dnia. Czarne izolinie to linie konturowe stałej wysokości wzniesienia słońca.

Poniższy rysunek obrazuje specyfikę kluczowych danych dotyczących księżyca zimą 2024 r. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a obszary kolorowe wskazują, kiedy księżyc jest widoczny nad linią horyzontu. Pionowe kreski w kolorze szarym (nów) i niebieskim (pełnia) wskazują główne fazy księżyca. Etykieta powiązana z każdym paskiem wskazuje datę i godzinę osiągnięcia danej fazy, a towarzyszące jej etykiety czasowe wskazują godziny wschodu i zachodu księżyca dla najbliższego przedziału czasu, w którym księżyc znajduje się ponad linią horyzontu.

Za podstawę poziomu komfortu w kontekście wilgotności powietrza przyjęliśmy punkt rosy, jako że to od niego zależy czy pot paruje z powierzchni skóry, chłodząc tym samym ciało. Niższe punkty rosy odczuwane są jako bardziej suche, natomiast wyższe punkty rosy odczuwane są jako wyższa wilgotność. W przeciwieństwie do temperatury, która zwykle różni się znacząco między dniem a nocą, punkt rosy zmienia się wolniej, więc nawet jeśli w nocy temperatura może spaść, po parnym dniu można zazwyczaj oczekiwać parnej nocy.

Prawdopodobieństwo, że zimą w: Simacota danego dnia będzie parno maleje, spadając z 85% do 79% na przestrzeni pory roku.

Zimą najwyższa szansa, że będzie parno wynosi 86% w dniu 9 grudnia.

W celach poglądowych, w dniu 16 maja, będącym najbardziej parnym dniem roku, warunki parności występują w 89% przypadków, natomiast w dniu 13 września, będącym najmniej parnym dniem roku, parność występuje w 67% przypadków.

W tej części przedstawiono średni godzinowy wektor wiatru (prędkość i kierunek) w terenie otwartym, na wysokości 10 metrów nad powierzchnią gruntu. Wiatr występujący w danym miejscu zależy w dużym stopniu od miejscowej topografii terenu i innych czynników, a wartości chwilowe prędkości i kierunku wiatru są o wiele bardziej zróżnicowane niż średnie godzinowe.

Średnia godzinowa prędkość wiatru zimą w: Simacota zasadniczo pozostaje taka sama, nie odbiegając od 3,8 kilometra na godzinę o więcej niż 0,1 kilometra na godzinę przez cały okres.

W celach poglądowych, w dniu 6 lutego, będącym najbardziej wietrznym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 3,9 kilometra na godzinę, natomiast w dniu 27 maja, będącym najspokojniejszym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 3,3 kilometra na godzinę.

Zimą najwyższa średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 3,9 kilometra na godzinę w dniu 7 lutego.

Jeżeli chodzi o średni godzinowy kierunek wiatru, w: Simacota zimą wiatr wieje głównie z kierunku zachodniego, ze szczytowym udziałem w wysokości 50% w dniu 1 grudnia.

W różnych miejscach na świecie sezon wegetacyjny jest definiowany inaczej, natomiast dla celów niniejszego raportu zdefiniowaliśmy go jako najdłuższy nieprzerwany okres z temperaturami powyżej zera (≥ 0°C) w ciągu roku (rozumianego jako rok kalendarzowy na półkuli północnej, lub okres od 1 lipca do 30 czerwca na półkuli południowej).

W Simacota temperatury są na tyle wysokie przez cały rok, że omawianie sezonu wegetacyjnego w tym kontekście nie ma raczej sensu. Niemniej jednak, poniżej znajduje się wykres służący jako ilustracja rozkładu temperatur panujących w ciągu roku.

Wskaźnik stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) stanowi miernik całorocznej akumulacji ciepła stosowany do przewidywania rozwoju roślin i zwierząt i jest definiowany jako całka ciepła powyżej temperatury progowej, z pominięciem nadwyżki wartości powyżej temperatury maksymalnej. W ramach tego raportu, stosujemy temperaturę bazową równą 10°C i limit górny w wysokości 30°C.

Średnia skumulowana stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) w: Simacota zimą bardzo szybko maleje, spadając o 3 263°C, z 3 958°C do 695°C w miarę upływu tej pory roku.

Ta część opisuje łączne dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne docierające do powierzchni ziemi na terenie otwartym, z pełnym uwzględnieniem sezonowej zmienności długości dnia, wysokości górowania słońca nad linią horyzontu oraz pochłaniania promieniowania przez chmury i inne składniki atmosfery. Promieniowanie krótkofalowe obejmuje światło widzialne oraz promieniowanie ultrafioletowe.

Średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne w: Simacota zimą wzrasta, rosnąc o tej porze roku o 1,0 kWh, z 4,4 kWh do 5,5 kWh.

Zimą najwyższe średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne wynosi 5,5 kWh w dniu 8 lutego.

Dla celów niniejszego raportu, współrzędne geograficzne Simacota to: szerokość geograficzna 6,443°, długość geograficzna -73,337° i wysokość 1 057 m n.p.m.

Topografię w obrębie 3 kilometry od Simacota charakteryzują ogromne różnice wysokości terenu, maksymalnie do 1 122 metry, przy średniej wysokości nad poziomem morza wynoszącej 1 088 metrów. W obrębie 16 kilometrów również występują ogromne różnice wysokości terenu (2 863 metry). W obrębie 80 kilometrów również występują ogromne różnice wysokości terenu (4 210 metrów).

Teren w obrębie 3 kilometry od Simacota obejmuje drzewa (62%) i pola uprawne (32%), w obrębie 16 kilometrów obejmuje drzewa (70%) i pola uprawne (14%), natomiast w obrębie 80 kilometrów obejmuje drzewa (60%) i użytki zielone (23%).