Pogoda wiosną w: Manta Kolumbia

Dzienne temperatury maksymalne wynoszą około 22°C, rzadko spadając poniżej 19°C lub przekraczając 25°C.

Dzienne temperatury minimalne wynoszą około 13°C, rzadko spadając poniżej 9°C lub przekraczając 16°C. Najwyższa średnia dzienna temperatura minimalna wynosi 14°C w dniu 26 kwietnia.

W celach poglądowych, w dniu 6 lutego, będącym najgorętszym dniem roku, temperatury w: Manta wynoszą zwykle od 11°C do 23°C, natomiast w dniu 16 stycznia, będącym najzimniejszym dniem roku, słupek rtęci wskazuje od 11°C do 22°C.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę średnich temperatur godzinowych w okresie wiosennym. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a kolor wskazuje średnią temperaturę dla danej godziny i dnia.

Nanyuki, Kenia (odległość: 12 304 kilometry) jest to odległe obce miejsce o temperaturach najbardziej zbliżonych do Manta (zobacz porównanie).

© OpenStreetMap contributors

Porównaj Manta z innym miastem:

PorównajMapa

Wiosną w: Manta zachmurzenie stopniowo maleje, a odsetek czasu, kiedy niebo jest pochmurne lub znacznie zachmurzone spada z 88% do 83%. Najwyższe prawdopodobieństwo, że będzie pochmurno lub że wystąpi znaczne zachmurzenie wynosi 91% w dniu 13 kwietnia.

Najbardziej pogodny dzień wiosny to 31 maja, kiedy niebo jest bezchmurne, niemal bezchmurne, lub częściowo zachmurzone 17% czasu.

W celach poglądowych, w dniu 13 kwietnia, będącym najbardziej pochmurnym dniem roku, prawdopodobieństwo wystąpienia pochmurnego lub znacznie zachmurzonego nieba wynosi 91%, natomiast w dniu 8 sierpnia, będącym najbardziej bezchmurnym dniem w roku, szansa wystąpienia bezchmurnego, niemal bezchmurnego nieba lub częściowego zachmurzenia wynosi 28%.

Dzień obfitujący w opady to dzień kiedy opad atmosferyczny lub równoważnik wodny takiego opadu wynosi przynajmniej 1 milimetr. W: Manta w okresie wiosennym szansa, że dzień będzie obfitował w opady bardzo szybko wzrasta z 40% na początku tej pory roku do 69% pod koniec pory roku.

W celach poglądowych, najwyższe prawdopodobieństwo obfitych opadów ciągu roku wynosi 76% w dniu 27 kwietnia, natomiast najniższe prawdopodobieństwo to 22% w dniu 16 stycznia.

Opad deszczu

Aby przedstawić nie tylko sumę dla pory roku ale również zmiany w ciągu tej pory roku, schemat pokazuje skumulowany opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem stanowiącym środek tego okresu.

Średni opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni wiosną w: Manta bardzo szybko wzrasta, z poziomu 76 milimetrów na początku pory roku, kiedy rzadko przekracza on 127 milimetrów lub spada poniżej 24 milimetry, do poziomu 175 milimetry na koniec pory roku, kiedy rzadko przekracza on 238 milimetrów lub spada poniżej 95 milimetrów.

Najwyższa średnia kumulacja w okresie 31-dniowym wynosi 216 milimetrów w dniu 30 kwietnia.

Wiosną w: Manta, długość dnia stopniowo wzrasta. Od początku do końca pory roku, długość dnia rośnie o 22 minuty, co w ujęciu dziennym oznacza średni wzrost o 15 sekund i wzrost o 1 minuta i 42 sekundy w kontekście tygodniowym.

Najkrótszy dzień wiosny to 1 marca, kiedy światło dzienne trwa 12 godzin i 2 minuty, a najdłuższy dzień to 31 maja, obejmujący 12 godzin i 24 minuty światła dziennego.

Wiosną w: Manta słońce wstaje najpóźniej o godz. 06:05 w dniu 1 marca, a najwcześniej 26 minut wcześniej o godz. 05:39 w dniu 22 maja.

Słońce zachodzi najpóźniej o godz. 18:07 w dniu 1 marca a najwcześniej 7 minut wcześniej, o godz. 18:00 w dniu 30 kwietnia.

W 2024 r. w Manta nie obowiązuje czas letni.

W celach poglądowych, w dniu 20 czerwca, będącym najdłuższym dniem roku, słońce wschodzi o godzinie 05:43 i zachodzi 12 godzin i 25 minut później, o godzinie 18:08, natomiast w dniu 21 grudnia, będącym najkrótszym dniem roku, wschód słońca ma miejsce o godzinie 05:57 a zachód 11 godzin i 50 minut później, o godzinie 17:47.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę wysokości wzniesienia słońca (kąta wzniosu słońca nad horyzontem) oraz azymutu (jego namiaru kompasowego) dla każdej godziny każdego dnia w okresie raportowania. Oś pozioma oznacza konkretny dzień roku, a oś pionowa daną godzinę dnia. Kolor tła wskazuje azymut słońca w danym dniu i o konkretnej godzinie tego dnia. Czarne izolinie to linie konturowe stałej wysokości wzniesienia słońca.

Poniższy rysunek obrazuje specyfikę kluczowych danych dotyczących księżyca wiosną 2024 r. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a obszary kolorowe wskazują, kiedy księżyc jest widoczny nad linią horyzontu. Pionowe kreski w kolorze szarym (nów) i niebieskim (pełnia) wskazują główne fazy księżyca. Etykieta powiązana z każdym paskiem wskazuje datę i godzinę osiągnięcia danej fazy, a towarzyszące jej etykiety czasowe wskazują godziny wschodu i zachodu księżyca dla najbliższego przedziału czasu, w którym księżyc znajduje się ponad linią horyzontu.

Za podstawę poziomu komfortu w kontekście wilgotności powietrza przyjęliśmy punkt rosy, jako że to od niego zależy czy pot paruje z powierzchni skóry, chłodząc tym samym ciało. Niższe punkty rosy odczuwane są jako bardziej suche, natomiast wyższe punkty rosy odczuwane są jako wyższa wilgotność. W przeciwieństwie do temperatury, która zwykle różni się znacząco między dniem a nocą, punkt rosy zmienia się wolniej, więc nawet jeśli w nocy temperatura może spaść, po parnym dniu można zazwyczaj oczekiwać parnej nocy.

Prawdopodobieństwo, że wiosną w: Manta danego dnia będzie parno zasadniczo pozostaje takie samo, utrzymując się na stałym poziomie około 0% przez cały okres.

W celach poglądowych, w dniu 6 marca, będącym najbardziej parnym dniem roku, warunki parności występują w 0% przypadków, natomiast w dniu 1 stycznia, będącym najmniej parnym dniem roku, parność występuje w 0% przypadków.

W tej części przedstawiono średni godzinowy wektor wiatru (prędkość i kierunek) w terenie otwartym, na wysokości 10 metrów nad powierzchnią gruntu. Wiatr występujący w danym miejscu zależy w dużym stopniu od miejscowej topografii terenu i innych czynników, a wartości chwilowe prędkości i kierunku wiatru są o wiele bardziej zróżnicowane niż średnie godzinowe.

Średnia godzinowa prędkość wiatru wiosną w: Manta zasadniczo pozostaje taka sama, nie odbiegając od 6,1 kilometra na godzinę o więcej niż 0,3 kilometra na godzinę przez cały okres.

W celach poglądowych, w dniu 10 lipca, będącym najbardziej wietrznym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 7,3 kilometra na godzinę, natomiast w dniu 9 listopada, będącym najspokojniejszym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 4,3 kilometra na godzinę.

Wiosną najniższa średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 5,8 kilometra na godzinę w dniu 24 kwietnia.

Jeżeli chodzi o średni godzinowy kierunek wiatru, w: Manta wiosną wiatr wieje głównie z kierunku wschodniego, ze szczytowym udziałem w wysokości 89% w dniu 1 marca.

W różnych miejscach na świecie sezon wegetacyjny jest definiowany inaczej, natomiast dla celów niniejszego raportu zdefiniowaliśmy go jako najdłuższy nieprzerwany okres z temperaturami powyżej zera (≥ 0°C) w ciągu roku (rozumianego jako rok kalendarzowy na półkuli północnej, lub okres od 1 lipca do 30 czerwca na półkuli południowej).

W Manta temperatury są na tyle wysokie przez cały rok, że omawianie sezonu wegetacyjnego w tym kontekście nie ma raczej sensu. Niemniej jednak, poniżej znajduje się wykres służący jako ilustracja rozkładu temperatur panujących w ciągu roku.

Wskaźnik stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) stanowi miernik całorocznej akumulacji ciepła stosowany do przewidywania rozwoju roślin i zwierząt i jest definiowany jako całka ciepła powyżej temperatury progowej, z pominięciem nadwyżki wartości powyżej temperatury maksymalnej. W ramach tego raportu, stosujemy temperaturę bazową równą 10°C i limit górny w wysokości 30°C.

Średnia skumulowana stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) w: Manta wiosną bardzo szybko wzrasta, rosnąc o 648°C, z 392°C do 1 041°C w miarę upływu tej pory roku.

Ta część opisuje łączne dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne docierające do powierzchni ziemi na terenie otwartym, z pełnym uwzględnieniem sezonowej zmienności długości dnia, wysokości górowania słońca nad linią horyzontu oraz pochłaniania promieniowania przez chmury i inne składniki atmosfery. Promieniowanie krótkofalowe obejmuje światło widzialne oraz promieniowanie ultrafioletowe.

Średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne w: Manta wiosną zasadniczo pozostaje takie samo, nie odbiegając o tej porze roku od 5,2 kWh o więcej niż 0,1 kWh.

Wiosną najniższe średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne wynosi 5,1 kWh w dniu 22 kwietnia.

Dla celów niniejszego raportu, współrzędne geograficzne Manta to: szerokość geograficzna 5,009°, długość geograficzna -73,541° i wysokość 1 920 m n.p.m.

Topografię w obrębie 3 kilometry od Manta charakteryzują ogromne różnice wysokości terenu, maksymalnie do 1 274 metry, przy średniej wysokości nad poziomem morza wynoszącej 1 924 metry. W obrębie 16 kilometrów również występują ogromne różnice wysokości terenu (2 188 metrów). W obrębie 80 kilometrów również występują ogromne różnice wysokości terenu (3 776 metrów).

Teren w obrębie 3 kilometry od Manta obejmuje pola uprawne (45%), drzewa (35%) i użytki zielone (12%), w obrębie 16 kilometrów obejmuje drzewa (43%) i pola uprawne (40%), natomiast w obrębie 80 kilometrów obejmuje drzewa (48%) i użytki zielone (25%).