Pogoda wiosną w: Parma Idaho, Stany Zjednoczone

Maksymalne dzienne temperatury wzrastają o 14°C, z 11°C do 25°C, rzadko spadając poniżej 6°C lub przekraczając 32°C.

Dzienne temperatury minimalne wzrastają o 10°C, z 0°C do 10°C, rzadko spadając poniżej -5°C lub przekraczając 15°C.

W celach poglądowych, w dniu 27 lipca, będącym najgorętszym dniem roku, temperatury w: Parma wynoszą zwykle od 16°C do 34°C, natomiast w dniu 1 stycznia, będącym najzimniejszym dniem roku, słupek rtęci wskazuje od -5°C do 2°C.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę średnich temperatur godzinowych w okresie wiosennym. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a kolor wskazuje średnią temperaturę dla danej godziny i dnia.

Gorobinci, Macedonia (odległość: 9 653 kilometry); Ankara, Turcja (10 239 kilometrów) i Pasragad Branch, Iran (11 168 kilometrów) są to odległe obce miejsca o temperaturach najbardziej zbliżonych do Parma (zobacz porównanie).

© OpenStreetMap contributors

Porównaj Parma z innym miastem:

PorównajMapa

Wiosną w: Parma zachmurzenie szybko maleje, a odsetek czasu, kiedy niebo jest pochmurne lub znacznie zachmurzone spada z 59% do 43%. Najwyższe prawdopodobieństwo, że będzie pochmurno lub że wystąpi znaczne zachmurzenie wynosi 59% w dniu 1 marca.

Najbardziej pogodny dzień wiosny to 31 maja, kiedy niebo jest bezchmurne, niemal bezchmurne, lub częściowo zachmurzone 57% czasu.

W celach poglądowych, w dniu 11 stycznia, będącym najbardziej pochmurnym dniem roku, prawdopodobieństwo wystąpienia pochmurnego lub znacznie zachmurzonego nieba wynosi 60%, natomiast w dniu 28 lipca, będącym najbardziej bezchmurnym dniem w roku, szansa wystąpienia bezchmurnego, niemal bezchmurnego nieba lub częściowego zachmurzenia wynosi 84%.

Dzień obfitujący w opady to dzień kiedy opad atmosferyczny lub równoważnik wodny takiego opadu wynosi przynajmniej 1 milimetr. W: Parma w okresie wiosennym szansa, że dzień będzie obfitował w opady stopniowo maleje z 19% na początku tej pory roku do 16% pod koniec pory roku.

W celach poglądowych, najwyższe prawdopodobieństwo obfitych opadów ciągu roku wynosi 23% w dniu 1 grudnia, natomiast najniższe prawdopodobieństwo to 3% w dniu 28 lipca.

Opad deszczu

Aby przedstawić nie tylko sumę dla pory roku ale również zmiany w ciągu tej pory roku, schemat pokazuje skumulowany opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem stanowiącym środek tego okresu.

Średni opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni w okresie wiosennym w: Parma zasadniczo pozostaje taki sam, utrzymując się na stałym poziomie około 20 milimetrów przez cały okres i rzadko przekraczając 44 milimetry lub spadając poniżej 3 milimetry.

Najwyższa średnia kumulacja w okresie 31-dniowym wynosi 23 milimetry w dniu 17 maja.

Wiosną w: Parma, długość dnia bardzo szybko wzrasta. Od początku do końca pory roku, długość dnia rośnie o 4 godziny i 0 minut, co w ujęciu dziennym oznacza średni wzrost o 2 minuty i 39 sekund i wzrost o 18 minut i 30 sekund w kontekście tygodniowym.

Najkrótszy dzień wiosny to 1 marca, kiedy światło dzienne trwa 11 godzin i 13 minut, a najdłuższy dzień to 31 maja, obejmujący 15 godzin i 14 minut światła dziennego.

Wiosną w: Parma słońce wstaje najpóźniej o godz. 08:09 w dniu 9 marca, a najwcześniej 2 godziny i 1 minuta wcześniej o godz. 06:08 w dniu 31 maja.

Słońce zachodzi najwcześniej o godz. 18:36 w dniu 1 marca a najpóźniej 2 godziny i 46 minut później o godz. 21:22 w dniu 31 maja.

Stosowanie czasu letniego (DST) rozpoczyna się o godz. 03:00 w dniu 9 marca 2025, przesuwając wschód i zachód słońca o godzinę później.

W celach poglądowych, w dniu 21 czerwca, będącym najdłuższym dniem roku, słońce wschodzi o godzinie 06:05 i zachodzi 15 godzin i 28 minut później, o godzinie 21:33, natomiast w dniu 21 grudnia, będącym najkrótszym dniem roku, wschód słońca ma miejsce o godzinie 08:18 a zachód 8 godzin i 55 minut później, o godzinie 17:13.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę wysokości wzniesienia słońca (kąta wzniosu słońca nad horyzontem) oraz azymutu (jego namiaru kompasowego) dla każdej godziny każdego dnia w okresie raportowania. Oś pozioma oznacza konkretny dzień roku, a oś pionowa daną godzinę dnia. Kolor tła wskazuje azymut słońca w danym dniu i o konkretnej godzinie tego dnia. Czarne izolinie to linie konturowe stałej wysokości wzniesienia słońca.

Poniższy rysunek obrazuje specyfikę kluczowych danych dotyczących księżyca wiosną 2025 r. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a obszary kolorowe wskazują, kiedy księżyc jest widoczny nad linią horyzontu. Pionowe kreski w kolorze szarym (nów) i niebieskim (pełnia) wskazują główne fazy księżyca. Etykieta powiązana z każdym paskiem wskazuje datę i godzinę osiągnięcia danej fazy, a towarzyszące jej etykiety czasowe wskazują godziny wschodu i zachodu księżyca dla najbliższego przedziału czasu, w którym księżyc znajduje się ponad linią horyzontu.

Za podstawę poziomu komfortu w kontekście wilgotności powietrza przyjęliśmy punkt rosy, jako że to od niego zależy czy pot paruje z powierzchni skóry, chłodząc tym samym ciało. Niższe punkty rosy odczuwane są jako bardziej suche, natomiast wyższe punkty rosy odczuwane są jako wyższa wilgotność. W przeciwieństwie do temperatury, która zwykle różni się znacząco między dniem a nocą, punkt rosy zmienia się wolniej, więc nawet jeśli w nocy temperatura może spaść, po parnym dniu można zazwyczaj oczekiwać parnej nocy.

Prawdopodobieństwo, że wiosną w: Parma danego dnia będzie parno zasadniczo pozostaje takie samo, utrzymując się na stałym poziomie około 0% przez cały okres.

W celach poglądowych, w dniu 5 sierpnia, będącym najbardziej parnym dniem roku, warunki parności występują w 0% przypadków, natomiast w dniu 1 stycznia, będącym najmniej parnym dniem roku, parność występuje w 0% przypadków.

W tej części przedstawiono średni godzinowy wektor wiatru (prędkość i kierunek) w terenie otwartym, na wysokości 10 metrów nad powierzchnią gruntu. Wiatr występujący w danym miejscu zależy w dużym stopniu od miejscowej topografii terenu i innych czynników, a wartości chwilowe prędkości i kierunku wiatru są o wiele bardziej zróżnicowane niż średnie godzinowe.

Średnia godzinowa prędkość wiatru wiosną w: Parma zasadniczo pozostaje taka sama, nie odbiegając od 11,4 kilometra na godzinę o więcej niż 0,5 kilometra na godzinę przez cały okres.

W celach poglądowych, w dniu 11 kwietnia, będącym najbardziej wietrznym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 11,9 kilometra na godzinę, natomiast w dniu 15 września, będącym najspokojniejszym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 9,2 kilometra na godzinę.

Wiosną najwyższa średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 11,9 kilometra na godzinę w dniu 11 kwietnia.

Wiosną wiatr w: Parma wieje głównie z kierunku południowego od 1 marca do 16 marca, zachodniego od 16 marca do 3 kwietnia i północnego od 3 kwietnia do 31 maja.

W różnych miejscach na świecie sezon wegetacyjny jest definiowany inaczej, natomiast dla celów niniejszego raportu zdefiniowaliśmy go jako najdłuższy nieprzerwany okres z temperaturami powyżej zera (≥ 0°C) w ciągu roku (rozumianego jako rok kalendarzowy na półkuli północnej, lub okres od 1 lipca do 30 czerwca na półkuli południowej).

Sezon wegetacyjny w Parma trwa zazwyczaj 5,6 miesiąca (172 dni), od około 25 kwietnia do około 14 października, a jego początek rzadko przypada przed 4 kwietnia lub po 15 maja, natomiast koniec rzadko przypada przed 24 września lub po 7 listopada.

Wiosną w: Parma szansa, że dany dzień mieści się w sezonie wegetacyjnym bardzo szybko wzrasta, rosnąc w ciągu tej pory roku z 0% do 99%.

Wskaźnik stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) stanowi miernik całorocznej akumulacji ciepła stosowany do przewidywania rozwoju roślin i zwierząt i jest definiowany jako całka ciepła powyżej temperatury progowej, z pominięciem nadwyżki wartości powyżej temperatury maksymalnej. W ramach tego raportu, stosujemy temperaturę bazową równą 10°C i limit górny w wysokości 30°C.

Średnia skumulowana stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) w: Parma wiosną szybko wzrasta, rosnąc o 299°C, z 7°C do 306°C w miarę upływu tej pory roku.

Ta część opisuje łączne dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne docierające do powierzchni ziemi na terenie otwartym, z pełnym uwzględnieniem sezonowej zmienności długości dnia, wysokości górowania słońca nad linią horyzontu oraz pochłaniania promieniowania przez chmury i inne składniki atmosfery. Promieniowanie krótkofalowe obejmuje światło widzialne oraz promieniowanie ultrafioletowe.

Średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne w: Parma wiosną bardzo szybko wzrasta, rosnąc o tej porze roku o 3,9 kWh, z 3,4 kWh do 7,3 kWh.

Dla celów niniejszego raportu, współrzędne geograficzne Parma to: szerokość geograficzna 43,785°, długość geograficzna -116,943° i wysokość 679 m n.p.m.

Topografię w obrębie 3 kilometry od Parma charakteryzują jedynie niewielkie różnice wysokości terenu, maksymalnie do 48 metrów, przy średniej wysokości nad poziomem morza wynoszącej 688 metrów. W obrębie 16 kilometrów różnice wysokości terenu są niewielkie i wynoszą (246 metrów). W obrębie 80 kilometrów występują znaczne różnice wysokości terenu (1 666 metrów).

Teren w obrębie 3 kilometry od Parma obejmuje pola uprawne (89%), w obrębie 16 kilometrów obejmuje pola uprawne (77%) i użytki zielone (17%), natomiast w obrębie 80 kilometrów obejmuje krzewy (55%) i użytki zielone (22%).