Pogoda wiosną w: Matina Kostaryka

Dzienne temperatury maksymalne wynoszą około 31°C, rzadko spadając poniżej 28°C lub przekraczając 33°C. Najwyższa średnia dzienna temperatura maksymalna wynosi 31°C w dniu 5 maja.

Dzienne temperatury minimalne wynoszą około 25°C, rzadko spadając poniżej 23°C lub przekraczając 27°C. Najniższa średnia dzienna temperatura minimalna wynosi 24°C w dniu 17 marca.

W celach poglądowych, w dniu 18 września, będącym najgorętszym dniem roku, temperatury w: Matina wynoszą zwykle od 25°C do 31°C, natomiast w dniu 15 marca, będącym najzimniejszym dniem roku, słupek rtęci wskazuje od 24°C do 30°C.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę średnich temperatur godzinowych w okresie wiosennym. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a kolor wskazuje średnią temperaturę dla danej godziny i dnia.

Fortaleza, Brazylia (odległość: 5 193 kilometry); Samarinda, Indonezja (17 536 kilometrów) i Nabire, Indonezja (15 688 kilometrów) są to odległe obce miejsca o temperaturach najbardziej zbliżonych do Matina (zobacz porównanie).

© OpenStreetMap contributors

Porównaj Matina z innym miastem:

PorównajMapa

Wiosną w: Matina zachmurzenie bardzo szybko wzrasta, a odsetek czasu, kiedy niebo jest pochmurne lub znacznie zachmurzone wzrasta z 47% do 95%.

Najbardziej pogodny dzień wiosny to 1 marca, kiedy niebo jest bezchmurne, niemal bezchmurne, lub częściowo zachmurzone 53% czasu.

W celach poglądowych, w dniu 14 czerwca, będącym najbardziej pochmurnym dniem roku, prawdopodobieństwo wystąpienia pochmurnego lub znacznie zachmurzonego nieba wynosi 96%, natomiast w dniu 2 stycznia, będącym najbardziej bezchmurnym dniem w roku, szansa wystąpienia bezchmurnego, niemal bezchmurnego nieba lub częściowego zachmurzenia wynosi 62%.

Dzień obfitujący w opady to dzień kiedy opad atmosferyczny lub równoważnik wodny takiego opadu wynosi przynajmniej 1 milimetr. W: Matina w okresie wiosennym szansa, że dzień będzie obfitował w opady bardzo szybko wzrasta z 13% na początku tej pory roku do 50% pod koniec pory roku.

W celach poglądowych, najwyższe prawdopodobieństwo obfitych opadów ciągu roku wynosi 58% w dniu 8 października, natomiast najniższe prawdopodobieństwo to 11% w dniu 15 marca.

Opad deszczu

Aby przedstawić nie tylko sumę dla pory roku ale również zmiany w ciągu tej pory roku, schemat pokazuje skumulowany opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem stanowiącym środek tego okresu.

Średni opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni wiosną w: Matina bardzo szybko wzrasta, z poziomu 37 milimetrów na początku pory roku, kiedy rzadko przekracza on 102 milimetry do poziomu 169 milimetrów na koniec pory roku, kiedy rzadko przekracza on 291 milimetrów lub spada poniżej 64 milimetry.

Najniższa średnia kumulacja w okresie 31-dniowym wynosi 31 milimetrów w dniu 16 marca.

Wiosną w: Matina, długość dnia wzrasta. Od początku do końca pory roku, długość dnia rośnie o 44 minuty, co w ujęciu dziennym oznacza średni wzrost o 29 sekund i wzrost o 3 minuty i 23 sekundy w kontekście tygodniowym.

Najkrótszy dzień wiosny to 1 marca, kiedy światło dzienne trwa 11 godzin i 56 minut, a najdłuższy dzień to 31 maja, obejmujący 12 godzin i 40 minut światła dziennego.

Wiosną w: Matina słońce wstaje najpóźniej o godz. 05:47 w dniu 1 marca, a najwcześniej 36 minut wcześniej o godz. 05:10 w dniu 28 maja.

Słońce zachodzi najwcześniej o godz. 17:43 w dniu 1 marca a najpóźniej 8 minut później o godz. 17:51 w dniu 31 maja.

W 2024 r. w Matina nie obowiązuje czas letni.

W celach poglądowych, w dniu 20 czerwca, będącym najdłuższym dniem roku, słońce wschodzi o godzinie 05:13 i zachodzi 12 godzin i 43 minuty później, o godzinie 17:56, natomiast w dniu 21 grudnia, będącym najkrótszym dniem roku, wschód słońca ma miejsce o godzinie 05:45 a zachód 11 godzin i 32 minuty później, o godzinie 17:17.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę wysokości wzniesienia słońca (kąta wzniosu słońca nad horyzontem) oraz azymutu (jego namiaru kompasowego) dla każdej godziny każdego dnia w okresie raportowania. Oś pozioma oznacza konkretny dzień roku, a oś pionowa daną godzinę dnia. Kolor tła wskazuje azymut słońca w danym dniu i o konkretnej godzinie tego dnia. Czarne izolinie to linie konturowe stałej wysokości wzniesienia słońca.

Poniższy rysunek obrazuje specyfikę kluczowych danych dotyczących księżyca wiosną 2024 r. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a obszary kolorowe wskazują, kiedy księżyc jest widoczny nad linią horyzontu. Pionowe kreski w kolorze szarym (nów) i niebieskim (pełnia) wskazują główne fazy księżyca. Etykieta powiązana z każdym paskiem wskazuje datę i godzinę osiągnięcia danej fazy, a towarzyszące jej etykiety czasowe wskazują godziny wschodu i zachodu księżyca dla najbliższego przedziału czasu, w którym księżyc znajduje się ponad linią horyzontu.

Za podstawę poziomu komfortu w kontekście wilgotności powietrza przyjęliśmy punkt rosy, jako że to od niego zależy czy pot paruje z powierzchni skóry, chłodząc tym samym ciało. Niższe punkty rosy odczuwane są jako bardziej suche, natomiast wyższe punkty rosy odczuwane są jako wyższa wilgotność. W przeciwieństwie do temperatury, która zwykle różni się znacząco między dniem a nocą, punkt rosy zmienia się wolniej, więc nawet jeśli w nocy temperatura może spaść, po parnym dniu można zazwyczaj oczekiwać parnej nocy.

Prawdopodobieństwo, że wiosną w: Matina danego dnia będzie parno bardzo szybko wzrasta, rosnąc z 63% do 99% na przestrzeni pory roku.

W celach poglądowych, w dniu 4 czerwca, będącym najbardziej parnym dniem roku, warunki parności występują w 99% przypadków, natomiast w dniu 23 stycznia, będącym najmniej parnym dniem roku, parność występuje w 53% przypadków.

W tej części przedstawiono średni godzinowy wektor wiatru (prędkość i kierunek) w terenie otwartym, na wysokości 10 metrów nad powierzchnią gruntu. Wiatr występujący w danym miejscu zależy w dużym stopniu od miejscowej topografii terenu i innych czynników, a wartości chwilowe prędkości i kierunku wiatru są o wiele bardziej zróżnicowane niż średnie godzinowe.

Średnia godzinowa prędkość wiatru wiosną w: Matina maleje, spadając na przestrzeni pory roku z 8,6 kilometra na godzinę do 5,8 kilometra na godzinę.

W celach poglądowych, w dniu 14 stycznia, będącym najbardziej wietrznym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 9,1 kilometra na godzinę, natomiast w dniu 16 września, będącym najspokojniejszym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 5,0 kilometra na godzinę.

Wiosną wiatr w: Matina wieje głównie z kierunku północnego od 1 marca do 3 marca i wschodniego od 3 marca do 31 maja.

Matina znajduje się w pobliżu dużego zbiornika wodnego (np. oceanu, morza czy dużego jeziora). Ta część zawiera dane dotyczące średniej temperatury rozległej powierzchni tej wody.

Średnia temperatura wody powierzchniowej w: Matina wiosną stopniowo wzrasta, rosnąc w ciągu tej pory roku o 1°C, z 27°C do 29°C.

W różnych miejscach na świecie sezon wegetacyjny jest definiowany inaczej, natomiast dla celów niniejszego raportu zdefiniowaliśmy go jako najdłuższy nieprzerwany okres z temperaturami powyżej zera (≥ 0°C) w ciągu roku (rozumianego jako rok kalendarzowy na półkuli północnej, lub okres od 1 lipca do 30 czerwca na półkuli południowej).

W Matina temperatury są na tyle wysokie przez cały rok, że omawianie sezonu wegetacyjnego w tym kontekście nie ma raczej sensu. Niemniej jednak, poniżej znajduje się wykres służący jako ilustracja rozkładu temperatur panujących w ciągu roku.

Wskaźnik stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) stanowi miernik całorocznej akumulacji ciepła stosowany do przewidywania rozwoju roślin i zwierząt i jest definiowany jako całka ciepła powyżej temperatury progowej, z pominięciem nadwyżki wartości powyżej temperatury maksymalnej. W ramach tego raportu, stosujemy temperaturę bazową równą 10°C i limit górny w wysokości 30°C.

Średnia skumulowana stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) w: Matina wiosną bardzo szybko wzrasta, rosnąc o 1 568°C, z 1 020°C do 2 588°C w miarę upływu tej pory roku.

Ta część opisuje łączne dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne docierające do powierzchni ziemi na terenie otwartym, z pełnym uwzględnieniem sezonowej zmienności długości dnia, wysokości górowania słońca nad linią horyzontu oraz pochłaniania promieniowania przez chmury i inne składniki atmosfery. Promieniowanie krótkofalowe obejmuje światło widzialne oraz promieniowanie ultrafioletowe.

Średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne w: Matina wiosną bardzo szybko maleje, spadając o tej porze roku o 2,5 kWh, z 6,4 kWh do 4,0 kWh.

Wiosną najwyższe średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne wynosi 6,7 kWh w dniu 23 marca.

Dla celów niniejszego raportu, współrzędne geograficzne Matina to: szerokość geograficzna 10,084°, długość geograficzna -83,284° i wysokość 10 m n.p.m.

Topografię w obrębie 3 kilometry od Matina charakteryzują jedynie niewielkie różnice wysokości terenu, maksymalnie do 32 metry, przy średniej wysokości nad poziomem morza wynoszącej 10 metrów. W obrębie 16 kilometrów różnice wysokości terenu są niewielkie i wynoszą (695 metrów). W obrębie 80 kilometrów występują duże różnice wysokości terenu (3 802 metry).

Teren w obrębie 3 kilometry od Matina obejmuje drzewa (47%), użytki zielone (29%) i krzewy (16%), w obrębie 16 kilometrów obejmuje drzewa (53%) i użytki zielone (16%), natomiast w obrębie 80 kilometrów obejmuje woda (48%) i drzewa (41%).