Pogoda jesienią w: Park Narodowy Zion Utah, Stany Zjednoczone

Maksymalne dzienne temperatury spadają o 21°C, z 33°C do 12°C, rzadko spadając poniżej 6°C lub przekraczając 37°C.

Dzienne temperatury minimalne spadają o 17°C, z 18°C do 0°C, rzadko spadając poniżej -5°C lub przekraczając 21°C.

W celach poglądowych, w dniu 11 lipca, będącym najgorętszym dniem roku, temperatury w: Park Narodowy Zion wynoszą zwykle od 20°C do 36°C, natomiast w dniu 5 stycznia, będącym najzimniejszym dniem roku, słupek rtęci wskazuje od -2°C do 9°C.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę średnich temperatur godzinowych w okresie jesiennym. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a kolor wskazuje średnią temperaturę dla danej godziny i dnia.

© OpenStreetMap contributors

Porównaj Park Narodowy Zion z innym miastem:

PorównajMapa

Jesienią w: Park Narodowy Zion zachmurzenie bardzo szybko wzrasta, a odsetek czasu, kiedy niebo jest pochmurne lub znacznie zachmurzone wzrasta z 18% do 37%. Najniższe prawdopodobieństwo, że będzie pochmurno lub że wystąpi znaczne zachmurzenie wynosi 15% w dniu 19 września.

Najbardziej pogodny dzień jesieni to 19 września, kiedy niebo jest bezchmurne, niemal bezchmurne, lub częściowo zachmurzone 85% czasu.

W celach poglądowych, w dniu 13 lutego, będącym najbardziej pochmurnym dniem roku, prawdopodobieństwo wystąpienia pochmurnego lub znacznie zachmurzonego nieba wynosi 44%, natomiast w dniu 19 września, będącym najbardziej bezchmurnym dniem w roku, szansa wystąpienia bezchmurnego, niemal bezchmurnego nieba lub częściowego zachmurzenia wynosi 85%.

Dzień obfitujący w opady to dzień kiedy opad atmosferyczny lub równoważnik wodny takiego opadu wynosi przynajmniej 1 milimetr. W: Park Narodowy Zion w okresie jesiennym szansa, że dzień będzie obfitował w opady szybko maleje z 15% na początku tej pory roku do 8% pod koniec pory roku.

W celach poglądowych, najwyższe prawdopodobieństwo obfitych opadów ciągu roku wynosi 18% w dniu 10 sierpnia, natomiast najniższe prawdopodobieństwo to 4% w dniu 18 czerwca.

Opad deszczu

Aby przedstawić nie tylko sumę dla pory roku ale również zmiany w ciągu tej pory roku, schemat pokazuje skumulowany opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem stanowiącym środek tego okresu.

Średni opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni w okresie jesiennym w: Park Narodowy Zion zasadniczo pozostaje taki sam, utrzymując się na stałym poziomie około 19 milimetrów przez cały okres i rzadko przekraczając 50 milimetrów lub spadając poniżej 1 milimetrów.

Najniższa średnia kumulacja w okresie 31-dniowym wynosi 17 milimetrów w dniu 27 listopada.

Jesienią w: Park Narodowy Zion, długość dnia bardzo szybko maleje. Od początku do końca pory roku, długość dnia maleje o 3 godziny i 9 minut, co w ujęciu dziennym oznacza średni spadek o 2 minuty i 6 sekund i spadek o 14 minut i 43 sekundy w kontekście tygodniowym.

Najkrótszy dzień jesieni to 30 listopada, kiedy światło dzienne trwa 9 godzin i 48 minut, a najdłuższy dzień to 1 września, obejmujący 12 godzin i 57 minut światła dziennego.

Jesienią w: Park Narodowy Zion słońce wstaje najpóźniej o godz. 07:58 w dniu 2 listopada, a najwcześniej 59 minut wcześniej o godz. 06:59 w dniu 3 listopada.

Słońce zachodzi najpóźniej o godz. 19:59 w dniu 1 września a najwcześniej 2 godziny i 45 minut wcześniej, o godz. 17:14 w dniu 30 listopada.

Stosowanie czasu letniego (DST) rozpoczyna się o godz. 01:00 w dniu 3 listopada 2024, przesuwając wschód i zachód słońca o godzinę później.

W celach poglądowych, w dniu 20 czerwca, będącym najdłuższym dniem roku, słońce wschodzi o godzinie 06:11 i zachodzi 14 godzin i 44 minuty później, o godzinie 20:55, natomiast w dniu 21 grudnia, będącym najkrótszym dniem roku, wschód słońca ma miejsce o godzinie 07:42 a zachód 9 godzin i 36 minut później, o godzinie 17:18.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę wysokości wzniesienia słońca (kąta wzniosu słońca nad horyzontem) oraz azymutu (jego namiaru kompasowego) dla każdej godziny każdego dnia w okresie raportowania. Oś pozioma oznacza konkretny dzień roku, a oś pionowa daną godzinę dnia. Kolor tła wskazuje azymut słońca w danym dniu i o konkretnej godzinie tego dnia. Czarne izolinie to linie konturowe stałej wysokości wzniesienia słońca.

Poniższy rysunek obrazuje specyfikę kluczowych danych dotyczących księżyca jesienią 2024 r. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a obszary kolorowe wskazują, kiedy księżyc jest widoczny nad linią horyzontu. Pionowe kreski w kolorze szarym (nów) i niebieskim (pełnia) wskazują główne fazy księżyca. Etykieta powiązana z każdym paskiem wskazuje datę i godzinę osiągnięcia danej fazy, a towarzyszące jej etykiety czasowe wskazują godziny wschodu i zachodu księżyca dla najbliższego przedziału czasu, w którym księżyc znajduje się ponad linią horyzontu.

Za podstawę poziomu komfortu w kontekście wilgotności powietrza przyjęliśmy punkt rosy, jako że to od niego zależy czy pot paruje z powierzchni skóry, chłodząc tym samym ciało. Niższe punkty rosy odczuwane są jako bardziej suche, natomiast wyższe punkty rosy odczuwane są jako wyższa wilgotność. W przeciwieństwie do temperatury, która zwykle różni się znacząco między dniem a nocą, punkt rosy zmienia się wolniej, więc nawet jeśli w nocy temperatura może spaść, po parnym dniu można zazwyczaj oczekiwać parnej nocy.

Prawdopodobieństwo, że jesienią w: Park Narodowy Zion danego dnia będzie parno zasadniczo pozostaje takie samo, utrzymując się na stałym poziomie około 0% przez cały okres.

W celach poglądowych, w dniu 23 lipca, będącym najbardziej parnym dniem roku, warunki parności występują w 0% przypadków, natomiast w dniu 1 stycznia, będącym najmniej parnym dniem roku, parność występuje w 0% przypadków.

W tej części przedstawiono średni godzinowy wektor wiatru (prędkość i kierunek) w terenie otwartym, na wysokości 10 metrów nad powierzchnią gruntu. Wiatr występujący w danym miejscu zależy w dużym stopniu od miejscowej topografii terenu i innych czynników, a wartości chwilowe prędkości i kierunku wiatru są o wiele bardziej zróżnicowane niż średnie godzinowe.

Średnia godzinowa prędkość wiatru jesienią w: Park Narodowy Zion stopniowo wzrasta, rosnąc na przestrzeni pory roku z 10,9 kilometra na godzinę do 12,4 kilometra na godzinę.

W celach poglądowych, w dniu 10 kwietnia, będącym najbardziej wietrznym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 14,6 kilometra na godzinę, natomiast w dniu 2 sierpnia, będącym najspokojniejszym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 10,4 kilometra na godzinę.

Jesienią wiatr w: Park Narodowy Zion wieje głównie z kierunku południowego od 1 września do 2 października i wschodniego od 2 października do 30 listopada.

W różnych miejscach na świecie sezon wegetacyjny jest definiowany inaczej, natomiast dla celów niniejszego raportu zdefiniowaliśmy go jako najdłuższy nieprzerwany okres z temperaturami powyżej zera (≥ 0°C) w ciągu roku (rozumianego jako rok kalendarzowy na półkuli północnej, lub okres od 1 lipca do 30 czerwca na półkuli południowej).

Sezon wegetacyjny w Park Narodowy Zion trwa zazwyczaj 7,4 miesiąca (226 dni), od około 27 marca do około 8 listopada, a jego początek rzadko przypada przed 1 marca lub po 17 kwietnia, natomiast koniec rzadko przypada przed 20 października lub po 26 listopada.

Jesienią w: Park Narodowy Zion szansa, że dany dzień mieści się w sezonie wegetacyjnym bardzo szybko maleje, spadając w ciągu tej pory roku z 100% do 6%.

Wskaźnik stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) stanowi miernik całorocznej akumulacji ciepła stosowany do przewidywania rozwoju roślin i zwierząt i jest definiowany jako całka ciepła powyżej temperatury progowej, z pominięciem nadwyżki wartości powyżej temperatury maksymalnej. W ramach tego raportu, stosujemy temperaturę bazową równą 10°C i limit górny w wysokości 30°C.

Średnia skumulowana stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) w: Park Narodowy Zion jesienią bardzo szybko wzrasta, rosnąc o 600°C, z 1 992°C do 2 592°C w miarę upływu tej pory roku.

Ta część opisuje łączne dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne docierające do powierzchni ziemi na terenie otwartym, z pełnym uwzględnieniem sezonowej zmienności długości dnia, wysokości górowania słońca nad linią horyzontu oraz pochłaniania promieniowania przez chmury i inne składniki atmosfery. Promieniowanie krótkofalowe obejmuje światło widzialne oraz promieniowanie ultrafioletowe.

Średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne w: Park Narodowy Zion jesienią bardzo szybko maleje, spadając o tej porze roku o 3,5 kWh, z 6,5 kWh do 3,0 kWh.

Dla celów niniejszego raportu, współrzędne geograficzne Park Narodowy Zion to: szerokość geograficzna 37,298°, długość geograficzna -113,026° i wysokość 0 m n.p.m.

Topografia terenu w obrębie 3 kilometry od Park Narodowy Zion jest zasadniczo płaska, z maksymalną różnicą wysokości wynoszącą 0 metrów i średnią wysokością nad poziomem morza wynoszącą 0 metrów. W obrębie 16 kilometrów teren również jest zasadniczo płaski (0 metrów). W obrębie 80 kilometrów teren również jest zasadniczo płaski (0 metrów).

Teren w obrębie 3 kilometry od Park Narodowy Zion obejmuje krzewy (85%) i użytki zielone (11%), w obrębie 16 kilometrów obejmuje krzewy (68%) i drzewa (28%), natomiast w obrębie 80 kilometrów obejmuje krzewy (76%) i drzewa (19%).