Pogoda wiosną w: Tuvalu Tuvalu

Dzienne temperatury maksymalne wynoszą około 31°C, rzadko spadając poniżej 29°C lub przekraczając 32°C. Najwyższa średnia dzienna temperatura maksymalna wynosi 31°C w dniu 14 listopada.

Dzienne temperatury minimalne wynoszą około 27°C, rzadko spadając poniżej 25°C lub przekraczając 28°C. Najwyższa średnia dzienna temperatura minimalna wynosi 27°C w dniu 21 września.

W celach poglądowych, w dniu 13 listopada, będącym najgorętszym dniem roku, temperatury w: Tuvalu wynoszą zwykle od 27°C do 31°C, natomiast w dniu 25 lutego, będącym najzimniejszym dniem roku, słupek rtęci wskazuje od 27°C do 31°C.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę średnich temperatur godzinowych w okresie wiosennym. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a kolor wskazuje średnią temperaturę dla danej godziny i dnia.

© OpenStreetMap contributors

Porównaj Tuvalu z innym miastem:

PorównajMapa

Wiosną w: Tuvalu zachmurzenie bardzo szybko wzrasta, a odsetek czasu, kiedy niebo jest pochmurne lub znacznie zachmurzone wzrasta z 60% do 84%. Najniższe prawdopodobieństwo, że będzie pochmurno lub że wystąpi znaczne zachmurzenie wynosi 60% w dniu 1 września.

Najbardziej pogodny dzień wiosny to 1 września, kiedy niebo jest bezchmurne, niemal bezchmurne, lub częściowo zachmurzone 41% czasu.

W celach poglądowych, w dniu 18 grudnia, będącym najbardziej pochmurnym dniem roku, prawdopodobieństwo wystąpienia pochmurnego lub znacznie zachmurzonego nieba wynosi 87%, natomiast w dniu 1 września, będącym najbardziej bezchmurnym dniem w roku, szansa wystąpienia bezchmurnego, niemal bezchmurnego nieba lub częściowego zachmurzenia wynosi 41%.

Dzień obfitujący w opady to dzień kiedy opad atmosferyczny lub równoważnik wodny takiego opadu wynosi przynajmniej 1 milimetr. W: Tuvalu w okresie wiosennym szansa, że dzień będzie obfitował w opady bardzo szybko wzrasta z 45% na początku tej pory roku do 60% pod koniec pory roku.

W celach poglądowych, najwyższe prawdopodobieństwo obfitych opadów ciągu roku wynosi 66% w dniu 4 lutego, natomiast najniższe prawdopodobieństwo to 40% w dniu 22 kwietnia.

Opad deszczu

Aby przedstawić nie tylko sumę dla pory roku ale również zmiany w ciągu tej pory roku, schemat pokazuje skumulowany opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem stanowiącym środek tego okresu.

Średni opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni wiosną w: Tuvalu bardzo szybko wzrasta, z poziomu 117 milimetrów na początku pory roku, kiedy rzadko przekracza on 229 milimetrów lub spada poniżej 29 milimetrów, do poziomu 219 milimetrów na koniec pory roku, kiedy rzadko przekracza on 347 milimetrów lub spada poniżej 84 milimetry.

Najniższa średnia kumulacja w okresie 31-dniowym wynosi 116 milimetrów w dniu 3 września.

Wiosną w: Tuvalu, długość dnia wzrasta. Od początku do końca pory roku, długość dnia rośnie o 38 minut, co w ujęciu dziennym oznacza średni wzrost o 25 sekund i wzrost o 2 minuty i 57 sekund w kontekście tygodniowym.

Najkrótszy dzień wiosny to 1 września, kiedy światło dzienne trwa 11 godzin i 57 minut, a najdłuższy dzień to 30 listopada, obejmujący 12 godzin i 35 minut światła dziennego.

Wiosną w: Tuvalu słońce wstaje najpóźniej o godz. 06:05 w dniu 1 września, a najwcześniej 32 minuty wcześniej o godz. 05:32 w dniu 16 listopada.

Słońce zachodzi najwcześniej o godz. 17:57 w dniu 14 października a najpóźniej 12 minut później o godz. 18:09 w dniu 30 listopada.

W 2024 r. w Tuvalu nie obowiązuje czas letni.

W celach poglądowych, w dniu 21 grudnia, będącym najdłuższym dniem roku, słońce wschodzi o godzinie 05:42 i zachodzi 12 godzin i 37 minut później, o godzinie 18:20, natomiast w dniu 20 czerwca, będącym najkrótszym dniem roku, wschód słońca ma miejsce o godzinie 06:16 a zachód 11 godzin i 38 minut później, o godzinie 17:53.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę wysokości wzniesienia słońca (kąta wzniosu słońca nad horyzontem) oraz azymutu (jego namiaru kompasowego) dla każdej godziny każdego dnia w okresie raportowania. Oś pozioma oznacza konkretny dzień roku, a oś pionowa daną godzinę dnia. Kolor tła wskazuje azymut słońca w danym dniu i o konkretnej godzinie tego dnia. Czarne izolinie to linie konturowe stałej wysokości wzniesienia słońca.

Poniższy rysunek obrazuje specyfikę kluczowych danych dotyczących księżyca wiosną 2024 r. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a obszary kolorowe wskazują, kiedy księżyc jest widoczny nad linią horyzontu. Pionowe kreski w kolorze szarym (nów) i niebieskim (pełnia) wskazują główne fazy księżyca. Etykieta powiązana z każdym paskiem wskazuje datę i godzinę osiągnięcia danej fazy, a towarzyszące jej etykiety czasowe wskazują godziny wschodu i zachodu księżyca dla najbliższego przedziału czasu, w którym księżyc znajduje się ponad linią horyzontu.

Za podstawę poziomu komfortu w kontekście wilgotności powietrza przyjęliśmy punkt rosy, jako że to od niego zależy czy pot paruje z powierzchni skóry, chłodząc tym samym ciało. Niższe punkty rosy odczuwane są jako bardziej suche, natomiast wyższe punkty rosy odczuwane są jako wyższa wilgotność. W przeciwieństwie do temperatury, która zwykle różni się znacząco między dniem a nocą, punkt rosy zmienia się wolniej, więc nawet jeśli w nocy temperatura może spaść, po parnym dniu można zazwyczaj oczekiwać parnej nocy.

Prawdopodobieństwo, że wiosną w: Tuvalu danego dnia będzie parno zasadniczo pozostaje takie samo, utrzymując się na stałym poziomie około 100% przez cały okres.

W tej części przedstawiono średni godzinowy wektor wiatru (prędkość i kierunek) w terenie otwartym, na wysokości 10 metrów nad powierzchnią gruntu. Wiatr występujący w danym miejscu zależy w dużym stopniu od miejscowej topografii terenu i innych czynników, a wartości chwilowe prędkości i kierunku wiatru są o wiele bardziej zróżnicowane niż średnie godzinowe.

Średnia godzinowa prędkość wiatru wiosną w: Tuvalu bardzo szybko maleje, spadając na przestrzeni pory roku z 21,9 kilometra na godzinę do 15,1 kilometra na godzinę.

W celach poglądowych, w dniu 19 lipca, będącym najbardziej wietrznym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 22,5 kilometra na godzinę, natomiast w dniu 19 listopada, będącym najspokojniejszym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 15,1 kilometra na godzinę.

Wiosną najniższa średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 15,1 kilometra na godzinę w dniu 19 listopada.

Jeżeli chodzi o średni godzinowy kierunek wiatru, w: Tuvalu wiosną wiatr wieje głównie z kierunku wschodniego, ze szczytowym udziałem w wysokości 90% w dniu 1 września.

Tuvalu znajduje się w pobliżu dużego zbiornika wodnego (np. oceanu, morza czy dużego jeziora). Ta część zawiera dane dotyczące średniej temperatury rozległej powierzchni tej wody.

Średnia temperatura wody powierzchniowej w: Tuvalu wiosną zasadniczo pozostaje taka sama, utrzymując się w ciągu tej pory roku na stałym poziomie około 29°C.

W różnych miejscach na świecie sezon wegetacyjny jest definiowany inaczej, natomiast dla celów niniejszego raportu zdefiniowaliśmy go jako najdłuższy nieprzerwany okres z temperaturami powyżej zera (≥ 0°C) w ciągu roku (rozumianego jako rok kalendarzowy na półkuli północnej, lub okres od 1 lipca do 30 czerwca na półkuli południowej).

W Tuvalu temperatury są na tyle wysokie przez cały rok, że omawianie sezonu wegetacyjnego w tym kontekście nie ma raczej sensu. Niemniej jednak, poniżej znajduje się wykres służący jako ilustracja rozkładu temperatur panujących w ciągu roku.

Wskaźnik stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) stanowi miernik całorocznej akumulacji ciepła stosowany do przewidywania rozwoju roślin i zwierząt i jest definiowany jako całka ciepła powyżej temperatury progowej, z pominięciem nadwyżki wartości powyżej temperatury maksymalnej. W ramach tego raportu, stosujemy temperaturę bazową równą 10°C i limit górny w wysokości 30°C.

Średnia skumulowana stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) w: Tuvalu wiosną bardzo szybko wzrasta, rosnąc o 1 657°C, z 1 129°C do 2 786°C w miarę upływu tej pory roku.

Ta część opisuje łączne dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne docierające do powierzchni ziemi na terenie otwartym, z pełnym uwzględnieniem sezonowej zmienności długości dnia, wysokości górowania słońca nad linią horyzontu oraz pochłaniania promieniowania przez chmury i inne składniki atmosfery. Promieniowanie krótkofalowe obejmuje światło widzialne oraz promieniowanie ultrafioletowe.

Średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne w: Tuvalu wiosną zasadniczo pozostaje takie samo, nie odbiegając o tej porze roku od 5,5 kWh o więcej niż 0,3 kWh.

Wiosną najwyższe średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne wynosi 5,8 kWh w dniu 17 września.

Dla celów niniejszego raportu, współrzędne geograficzne Tuvalu to: szerokość geograficzna -8,517°, długość geograficzna 179,145° i wysokość 0 m n.p.m.

Topografia terenu w obrębie 3 kilometry od Tuvalu jest zasadniczo płaska, z maksymalną różnicą wysokości wynoszącą 0 metrów i średnią wysokością nad poziomem morza wynoszącą 0 metrów. W obrębie 16 kilometrów teren również jest zasadniczo płaski (0 metrów). W obrębie 80 kilometrów teren również jest zasadniczo płaski (0 metrów).

Teren w obrębie 3 kilometry od Tuvalu obejmuje woda (100%), w obrębie 16 kilometrów obejmuje woda (100%), natomiast w obrębie 80 kilometrów obejmuje woda (100%).