Pogoda latem w: Wyspa Bożego Narodzenia Wyspa Bożego Narodzenia

Dzienne temperatury maksymalne wynoszą około 28°C, rzadko spadając poniżej 27°C lub przekraczając 30°C.

Dzienne temperatury minimalne wynoszą około 25°C, rzadko spadając poniżej 23°C lub przekraczając 26°C. Najniższa średnia dzienna temperatura minimalna wynosi 24°C w dniu 27 grudnia.

W celach poglądowych, w dniu 22 marca, będącym najgorętszym dniem roku, temperatury w: Wyspa Bożego Narodzenia wynoszą zwykle od 25°C do 29°C, natomiast w dniu 28 sierpnia, będącym najzimniejszym dniem roku, słupek rtęci wskazuje od 24°C do 27°C.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę średnich temperatur godzinowych w okresie letnim. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a kolor wskazuje średnią temperaturę dla danej godziny i dnia.

© OpenStreetMap contributors

Porównaj Wyspa Bożego Narodzenia z innym miastem:

PorównajMapa

Latem w: Wyspa Bożego Narodzenia zachmurzenie zasadniczo pozostaje takie samo, a niebo o tej porze roku jest pochmurne lub znacznie zachmurzone przez około 72% czasu. Najwyższe prawdopodobieństwo, że będzie pochmurno lub że wystąpi znaczne zachmurzenie wynosi 75% w dniu 5 lutego. Najniższe prawdopodobieństwo, że będzie pochmurno lub że wystąpi znaczne zachmurzenie wynosi 69% w dniu 28 grudnia.

Najbardziej pogodny dzień lata to 28 grudnia, kiedy niebo jest bezchmurne, niemal bezchmurne, lub częściowo zachmurzone 31% czasu.

W celach poglądowych, w dniu 5 lutego, będącym najbardziej pochmurnym dniem roku, prawdopodobieństwo wystąpienia pochmurnego lub znacznie zachmurzonego nieba wynosi 75%, natomiast w dniu 31 lipca, będącym najbardziej bezchmurnym dniem w roku, szansa wystąpienia bezchmurnego, niemal bezchmurnego nieba lub częściowego zachmurzenia wynosi 46%.

Dzień obfitujący w opady to dzień kiedy opad atmosferyczny lub równoważnik wodny takiego opadu wynosi przynajmniej 1 milimetr. W: Wyspa Bożego Narodzenia w okresie letnim szansa, że dzień będzie obfitował w opady bardzo szybko wzrasta z 32% na początku tej pory roku do 48% pod koniec pory roku.

W celach poglądowych, najwyższe prawdopodobieństwo obfitych opadów ciągu roku wynosi 55% w dniu 5 lutego, natomiast najniższe prawdopodobieństwo to 4% w dniu 4 września.

Opad deszczu

Aby przedstawić nie tylko sumę dla pory roku ale również zmiany w ciągu tej pory roku, schemat pokazuje skumulowany opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem stanowiącym środek tego okresu.

Średni opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni latem w: Wyspa Bożego Narodzenia bardzo szybko wzrasta, z poziomu 86 milimetrów na początku pory roku, kiedy rzadko przekracza on 186 milimetrów lub spada poniżej 13 milimetrów, do poziomu 145 milimetrów na koniec pory roku, kiedy rzadko przekracza on 274 milimetry lub spada poniżej 38 milimetrów.

Najwyższa średnia kumulacja w okresie 31-dniowym wynosi 183 milimetry w dniu 2 lutego.

Latem w: Wyspa Bożego Narodzenia, długość dnia stopniowo maleje. Od początku do końca pory roku, długość dnia maleje o 23 minuty, co w ujęciu dziennym oznacza średni spadek o 16 sekund i spadek o 1 minuta i 49 sekund w kontekście tygodniowym.

Najkrótszy dzień lata to 28 lutego, kiedy światło dzienne trwa 12 godzin i 18 minut, a najdłuższy dzień to 21 grudnia, obejmujący 12 godzin i 45 minut światła dziennego.

Latem w: Wyspa Bożego Narodzenia słońce wschodzi najwcześniej o godz. 05:25 w dniu 1 grudnia, a najpóźniej 35 minut później o godz. 06:00 w dniu 28 lutego.

Słońce zachodzi najwcześniej o godz. 18:07 w dniu 1 grudnia a najpóźniej 20 minut później o godz. 18:27 w dniu 26 stycznia.

W 2024 r. w Wyspa Bożego Narodzenia nie obowiązuje czas letni.

W celach poglądowych, w dniu 21 grudnia, będącym najdłuższym dniem roku, słońce wschodzi o godzinie 05:33 i zachodzi 12 godzin i 45 minut później, o godzinie 18:17, natomiast w dniu 20 czerwca, będącym najkrótszym dniem roku, wschód słońca ma miejsce o godzinie 06:13 a zachód 11 godzin i 31 minut później, o godzinie 17:44.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę wysokości wzniesienia słońca (kąta wzniosu słońca nad horyzontem) oraz azymutu (jego namiaru kompasowego) dla każdej godziny każdego dnia w okresie raportowania. Oś pozioma oznacza konkretny dzień roku, a oś pionowa daną godzinę dnia. Kolor tła wskazuje azymut słońca w danym dniu i o konkretnej godzinie tego dnia. Czarne izolinie to linie konturowe stałej wysokości wzniesienia słońca.

Poniższy rysunek obrazuje specyfikę kluczowych danych dotyczących księżyca latem 2024 r. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a obszary kolorowe wskazują, kiedy księżyc jest widoczny nad linią horyzontu. Pionowe kreski w kolorze szarym (nów) i niebieskim (pełnia) wskazują główne fazy księżyca. Etykieta powiązana z każdym paskiem wskazuje datę i godzinę osiągnięcia danej fazy, a towarzyszące jej etykiety czasowe wskazują godziny wschodu i zachodu księżyca dla najbliższego przedziału czasu, w którym księżyc znajduje się ponad linią horyzontu.

Za podstawę poziomu komfortu w kontekście wilgotności powietrza przyjęliśmy punkt rosy, jako że to od niego zależy czy pot paruje z powierzchni skóry, chłodząc tym samym ciało. Niższe punkty rosy odczuwane są jako bardziej suche, natomiast wyższe punkty rosy odczuwane są jako wyższa wilgotność. W przeciwieństwie do temperatury, która zwykle różni się znacząco między dniem a nocą, punkt rosy zmienia się wolniej, więc nawet jeśli w nocy temperatura może spaść, po parnym dniu można zazwyczaj oczekiwać parnej nocy.

Prawdopodobieństwo, że latem w: Wyspa Bożego Narodzenia danego dnia będzie parno zasadniczo pozostaje takie samo, utrzymując się na stałym poziomie około 100% przez cały okres.

Latem najwyższa szansa, że będzie parno wynosi 100% w dniu 5 lutego. Latem najniższa szansa, że będzie parno wynosi 99% w dniu 6 grudnia.

W celach poglądowych, w dniu 20 stycznia, będącym najbardziej parnym dniem roku, warunki parności występują w 100% przypadków, natomiast w dniu 17 sierpnia, będącym najmniej parnym dniem roku, parność występuje w 96% przypadków.

W tej części przedstawiono średni godzinowy wektor wiatru (prędkość i kierunek) w terenie otwartym, na wysokości 10 metrów nad powierzchnią gruntu. Wiatr występujący w danym miejscu zależy w dużym stopniu od miejscowej topografii terenu i innych czynników, a wartości chwilowe prędkości i kierunku wiatru są o wiele bardziej zróżnicowane niż średnie godzinowe.

Średnia godzinowa prędkość wiatru latem w: Wyspa Bożego Narodzenia maleje, spadając na przestrzeni pory roku z 19,1 kilometra na godzinę do 16,1 kilometra na godzinę.

W celach poglądowych, w dniu 4 sierpnia, będącym najbardziej wietrznym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 28,1 kilometra na godzinę, natomiast w dniu 30 grudnia, będącym najspokojniejszym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 15,5 kilometra na godzinę.

Latem najniższa średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 15,5 kilometra na godzinę w dniu 30 grudnia.

Latem wiatr w: Wyspa Bożego Narodzenia wieje głównie z kierunku południowego od 1 grudnia do 15 stycznia i zachodniego od 15 stycznia do 28 lutego.

Wyspa Bożego Narodzenia znajduje się w pobliżu dużego zbiornika wodnego (np. oceanu, morza czy dużego jeziora). Ta część zawiera dane dotyczące średniej temperatury rozległej powierzchni tej wody.

Średnia temperatura wody powierzchniowej w: Wyspa Bożego Narodzenia latem zasadniczo pozostaje taka sama, utrzymując się w ciągu tej pory roku na stałym poziomie około 28°C.

W różnych miejscach na świecie sezon wegetacyjny jest definiowany inaczej, natomiast dla celów niniejszego raportu zdefiniowaliśmy go jako najdłuższy nieprzerwany okres z temperaturami powyżej zera (≥ 0°C) w ciągu roku (rozumianego jako rok kalendarzowy na półkuli północnej, lub okres od 1 lipca do 30 czerwca na półkuli południowej).

W Wyspa Bożego Narodzenia temperatury są na tyle wysokie przez cały rok, że omawianie sezonu wegetacyjnego w tym kontekście nie ma raczej sensu. Niemniej jednak, poniżej znajduje się wykres służący jako ilustracja rozkładu temperatur panujących w ciągu roku.

Wskaźnik stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) stanowi miernik całorocznej akumulacji ciepła stosowany do przewidywania rozwoju roślin i zwierząt i jest definiowany jako całka ciepła powyżej temperatury progowej, z pominięciem nadwyżki wartości powyżej temperatury maksymalnej. W ramach tego raportu, stosujemy temperaturę bazową równą 10°C i limit górny w wysokości 30°C.

Średnia skumulowana stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) w: Wyspa Bożego Narodzenia latem bardzo szybko wzrasta, rosnąc o 1 446°C, z 2 374°C do 3 820°C w miarę upływu tej pory roku.

Ta część opisuje łączne dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne docierające do powierzchni ziemi na terenie otwartym, z pełnym uwzględnieniem sezonowej zmienności długości dnia, wysokości górowania słońca nad linią horyzontu oraz pochłaniania promieniowania przez chmury i inne składniki atmosfery. Promieniowanie krótkofalowe obejmuje światło widzialne oraz promieniowanie ultrafioletowe.

Średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne w: Wyspa Bożego Narodzenia latem stopniowo maleje, spadając o tej porze roku o 0,6 kWh, z 6,4 kWh do 5,8 kWh.

Dla celów niniejszego raportu, współrzędne geograficzne Wyspa Bożego Narodzenia to: szerokość geograficzna -10,500°, długość geograficzna 105,667° i wysokość 0 m n.p.m.

Topografia terenu w obrębie 3 kilometry od Wyspa Bożego Narodzenia jest zasadniczo płaska, z maksymalną różnicą wysokości wynoszącą 0 metrów i średnią wysokością nad poziomem morza wynoszącą 0 metrów. W obrębie 16 kilometrów teren również jest zasadniczo płaski (0 metrów). W obrębie 80 kilometrów teren również jest zasadniczo płaski (0 metrów).

Teren w obrębie 3 kilometry od Wyspa Bożego Narodzenia obejmuje drzewa (57%) i woda (30%), w obrębie 16 kilometrów obejmuje woda (87%) i drzewa (10%), natomiast w obrębie 80 kilometrów obejmuje woda (99%).