Pogoda jesienią w: Wyspy Cooka Wyspy Cooka

Maksymalne dzienne temperatury spadają o 3°C, z 29°C do 26°C, rzadko spadając poniżej 24°C lub przekraczając 30°C.

Dzienne temperatury minimalne spadają o 3°C, z 25°C do 22°C, rzadko spadając poniżej 19°C lub przekraczając 26°C.

W celach poglądowych, w dniu 19 lutego, będącym najgorętszym dniem roku, temperatury w: Wyspy Cooka wynoszą zwykle od 25°C do 29°C, natomiast w dniu 9 sierpnia, będącym najzimniejszym dniem roku, słupek rtęci wskazuje od 20°C do 25°C.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę średnich temperatur godzinowych w okresie jesiennym. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a kolor wskazuje średnią temperaturę dla danej godziny i dnia.

© OpenStreetMap contributors

Porównaj Wyspy Cooka z innym miastem:

PorównajMapa

Jesienią w: Wyspy Cooka zachmurzenie szybko maleje, a odsetek czasu, kiedy niebo jest pochmurne lub znacznie zachmurzone spada z 74% do 59%.

Najbardziej pogodny dzień jesieni to 31 maja, kiedy niebo jest bezchmurne, niemal bezchmurne, lub częściowo zachmurzone 41% czasu.

W celach poglądowych, w dniu 15 stycznia, będącym najbardziej pochmurnym dniem roku, prawdopodobieństwo wystąpienia pochmurnego lub znacznie zachmurzonego nieba wynosi 76%, natomiast w dniu 4 sierpnia, będącym najbardziej bezchmurnym dniem w roku, szansa wystąpienia bezchmurnego, niemal bezchmurnego nieba lub częściowego zachmurzenia wynosi 60%.

Dzień obfitujący w opady to dzień kiedy opad atmosferyczny lub równoważnik wodny takiego opadu wynosi przynajmniej 1 milimetr. W: Wyspy Cooka w okresie jesiennym szansa, że dzień będzie obfitował w opady bardzo szybko maleje z 44% na początku tej pory roku do 24% pod koniec pory roku.

W celach poglądowych, najwyższe prawdopodobieństwo obfitych opadów ciągu roku wynosi 47% w dniu 13 lutego, natomiast najniższe prawdopodobieństwo to 16% w dniu 15 czerwca.

Opad deszczu

Aby przedstawić nie tylko sumę dla pory roku ale również zmiany w ciągu tej pory roku, schemat pokazuje skumulowany opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem stanowiącym środek tego okresu.

Średni opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni jesienią w: Wyspy Cooka bardzo szybko maleje, z poziomu 154 milimetry na początku pory roku, kiedy rzadko przekracza on 289 milimetrów lub spada poniżej 33 milimetry, do poziomu 85 milimetry na koniec pory roku, kiedy rzadko przekracza on 162 milimetry lub spada poniżej 14 milimetrów.

Jesienią w: Wyspy Cooka, długość dnia szybko maleje. Od początku do końca pory roku, długość dnia maleje o 1 godzina i 34 minuty, co w ujęciu dziennym oznacza średni spadek o 1 minuta i 2 sekundy i spadek o 7 minut i 14 sekund w kontekście tygodniowym.

Najkrótszy dzień jesieni to 31 maja, kiedy światło dzienne trwa 10 godzin i 55 minut, a najdłuższy dzień to 1 marca, obejmujący 12 godzin i 29 minut światła dziennego.

Jesienią w: Wyspy Cooka słońce wschodzi najwcześniej o godz. 06:36 w dniu 1 marca, a najpóźniej 33 minuty później o godz. 07:09 w dniu 31 maja.

Słońce zachodzi najpóźniej o godz. 19:05 w dniu 1 marca a najwcześniej 1 godzina i 1 minuta wcześniej, o godz. 18:04 w dniu 31 maja.

W 2024 r. w Wyspy Cooka nie obowiązuje czas letni.

W celach poglądowych, w dniu 21 grudnia, będącym najdłuższym dniem roku, słońce wschodzi o godzinie 05:54 i zachodzi 13 godzin i 26 minut później, o godzinie 19:20, natomiast w dniu 20 czerwca, będącym najkrótszym dniem roku, wschód słońca ma miejsce o godzinie 07:15 a zachód 10 godzin i 50 minut później, o godzinie 18:06.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę wysokości wzniesienia słońca (kąta wzniosu słońca nad horyzontem) oraz azymutu (jego namiaru kompasowego) dla każdej godziny każdego dnia w okresie raportowania. Oś pozioma oznacza konkretny dzień roku, a oś pionowa daną godzinę dnia. Kolor tła wskazuje azymut słońca w danym dniu i o konkretnej godzinie tego dnia. Czarne izolinie to linie konturowe stałej wysokości wzniesienia słońca.

Poniższy rysunek obrazuje specyfikę kluczowych danych dotyczących księżyca jesienią 2024 r. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a obszary kolorowe wskazują, kiedy księżyc jest widoczny nad linią horyzontu. Pionowe kreski w kolorze szarym (nów) i niebieskim (pełnia) wskazują główne fazy księżyca. Etykieta powiązana z każdym paskiem wskazuje datę i godzinę osiągnięcia danej fazy, a towarzyszące jej etykiety czasowe wskazują godziny wschodu i zachodu księżyca dla najbliższego przedziału czasu, w którym księżyc znajduje się ponad linią horyzontu.

Za podstawę poziomu komfortu w kontekście wilgotności powietrza przyjęliśmy punkt rosy, jako że to od niego zależy czy pot paruje z powierzchni skóry, chłodząc tym samym ciało. Niższe punkty rosy odczuwane są jako bardziej suche, natomiast wyższe punkty rosy odczuwane są jako wyższa wilgotność. W przeciwieństwie do temperatury, która zwykle różni się znacząco między dniem a nocą, punkt rosy zmienia się wolniej, więc nawet jeśli w nocy temperatura może spaść, po parnym dniu można zazwyczaj oczekiwać parnej nocy.

Prawdopodobieństwo, że jesienią w: Wyspy Cooka danego dnia będzie parno bardzo szybko maleje, spadając z 99% do 68% na przestrzeni pory roku.

W celach poglądowych, w dniu 2 lutego, będącym najbardziej parnym dniem roku, warunki parności występują w 99% przypadków, natomiast w dniu 7 sierpnia, będącym najmniej parnym dniem roku, parność występuje w 46% przypadków.

W tej części przedstawiono średni godzinowy wektor wiatru (prędkość i kierunek) w terenie otwartym, na wysokości 10 metrów nad powierzchnią gruntu. Wiatr występujący w danym miejscu zależy w dużym stopniu od miejscowej topografii terenu i innych czynników, a wartości chwilowe prędkości i kierunku wiatru są o wiele bardziej zróżnicowane niż średnie godzinowe.

Średnia godzinowa prędkość wiatru jesienią w: Wyspy Cooka stopniowo wzrasta, rosnąc na przestrzeni pory roku z 20,8 kilometra na godzinę do 21,9 kilometra na godzinę.

W celach poglądowych, w dniu 28 lipca, będącym najbardziej wietrznym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 23,3 kilometra na godzinę, natomiast w dniu 13 marca, będącym najspokojniejszym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 20,5 kilometra na godzinę.

Jesienią najwyższa średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 23,0 kilometra na godzinę w dniu 25 kwietnia. Jesienią najniższa średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 20,5 kilometra na godzinę w dniu 13 marca.

Jeżeli chodzi o średni godzinowy kierunek wiatru, w: Wyspy Cooka jesienią wiatr wieje głównie z kierunku wschodniego, ze szczytowym udziałem w wysokości 64% w dniu 27 marca.

Wyspy Cooka znajduje się w pobliżu dużego zbiornika wodnego (np. oceanu, morza czy dużego jeziora). Ta część zawiera dane dotyczące średniej temperatury rozległej powierzchni tej wody.

Średnia temperatura wody powierzchniowej w: Wyspy Cooka jesienią stopniowo maleje, spadając w ciągu tej pory roku o 2°C, z 27°C do 26°C.

W różnych miejscach na świecie sezon wegetacyjny jest definiowany inaczej, natomiast dla celów niniejszego raportu zdefiniowaliśmy go jako najdłuższy nieprzerwany okres z temperaturami powyżej zera (≥ 0°C) w ciągu roku (rozumianego jako rok kalendarzowy na półkuli północnej, lub okres od 1 lipca do 30 czerwca na półkuli południowej).

W Wyspy Cooka temperatury są na tyle wysokie przez cały rok, że omawianie sezonu wegetacyjnego w tym kontekście nie ma raczej sensu. Niemniej jednak, poniżej znajduje się wykres służący jako ilustracja rozkładu temperatur panujących w ciągu roku.

Wskaźnik stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) stanowi miernik całorocznej akumulacji ciepła stosowany do przewidywania rozwoju roślin i zwierząt i jest definiowany jako całka ciepła powyżej temperatury progowej, z pominięciem nadwyżki wartości powyżej temperatury maksymalnej. W ramach tego raportu, stosujemy temperaturę bazową równą 10°C i limit górny w wysokości 30°C.

Średnia skumulowana stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) w: Wyspy Cooka jesienią bardzo szybko wzrasta, rosnąc o 1 400°C, z 3 464°C do 4 864°C w miarę upływu tej pory roku.

Ta część opisuje łączne dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne docierające do powierzchni ziemi na terenie otwartym, z pełnym uwzględnieniem sezonowej zmienności długości dnia, wysokości górowania słońca nad linią horyzontu oraz pochłaniania promieniowania przez chmury i inne składniki atmosfery. Promieniowanie krótkofalowe obejmuje światło widzialne oraz promieniowanie ultrafioletowe.

Średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne w: Wyspy Cooka jesienią bardzo szybko maleje, spadając o tej porze roku o 2,1 kWh, z 5,7 kWh do 3,6 kWh.

Dla celów niniejszego raportu, współrzędne geograficzne Wyspy Cooka to: szerokość geograficzna -21,248°, długość geograficzna -159,785° i wysokość 0 m n.p.m.

Topografia terenu w obrębie 3 kilometry od Wyspy Cooka jest zasadniczo płaska, z maksymalną różnicą wysokości wynoszącą 0 metrów i średnią wysokością nad poziomem morza wynoszącą 0 metrów. W obrębie 16 kilometrów teren również jest zasadniczo płaski (0 metrów). W obrębie 80 kilometrów teren również jest zasadniczo płaski (0 metrów).

Teren w obrębie 3 kilometry od Wyspy Cooka obejmuje woda (100%), w obrębie 16 kilometrów obejmuje woda (100%), natomiast w obrębie 80 kilometrów obejmuje woda (100%).