Pogoda wiosną w: Wyspy Alandzkie Wyspy Alandzkie

Maksymalne dzienne temperatury wzrastają o 15°C, z 0°C do 15°C, rzadko spadając poniżej -5°C lub przekraczając 20°C.

Dzienne temperatury minimalne wzrastają o 12°C, z -6°C do 6°C, rzadko spadając poniżej -15°C lub przekraczając 10°C.

W celach poglądowych, w dniu 24 lipca, będącym najgorętszym dniem roku, temperatury w: Wyspy Alandzkie wynoszą zwykle od 12°C do 20°C, natomiast w dniu 10 lutego, będącym najzimniejszym dniem roku, słupek rtęci wskazuje od -6°C do -1°C.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę średnich temperatur godzinowych w okresie wiosennym. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a kolor wskazuje średnią temperaturę dla danej godziny i dnia.

© OpenStreetMap contributors

Porównaj Wyspy Alandzkie z innym miastem:

PorównajMapa

Wiosną w: Wyspy Alandzkie zachmurzenie bardzo szybko maleje, a odsetek czasu, kiedy niebo jest pochmurne lub znacznie zachmurzone spada z 66% do 46%.

Najbardziej pogodny dzień wiosny to 31 maja, kiedy niebo jest bezchmurne, niemal bezchmurne, lub częściowo zachmurzone 54% czasu.

W celach poglądowych, w dniu 26 stycznia, będącym najbardziej pochmurnym dniem roku, prawdopodobieństwo wystąpienia pochmurnego lub znacznie zachmurzonego nieba wynosi 71%, natomiast w dniu 10 lipca, będącym najbardziej bezchmurnym dniem w roku, szansa wystąpienia bezchmurnego, niemal bezchmurnego nieba lub częściowego zachmurzenia wynosi 59%.

Dzień obfitujący w opady to dzień kiedy opad atmosferyczny lub równoważnik wodny takiego opadu wynosi przynajmniej 1 milimetr. W: Wyspy Alandzkie w okresie wiosennym szansa, że dzień będzie obfitował w opady stopniowo wzrasta z 17% na początku tej pory roku do 19% pod koniec pory roku.

W celach poglądowych, najwyższe prawdopodobieństwo obfitych opadów ciągu roku wynosi 31% w dniu 28 listopada, natomiast najniższe prawdopodobieństwo to 16% w dniu 27 marca.

Wiosną w: Wyspy Alandzkie, szansa, że w ciągu dnia wystąpią opady samego deszczu wzrasta z 7% do 19%; szansa, że w ciągu dnia wystąpią opady deszczu ze śniegiem maleje z 5% do 0% i szansa, że w ciągu dnia wystąpią opady samego śniegu maleje z 5% do 0%.

Opad deszczu

Aby przedstawić nie tylko sumę dla pory roku ale również zmiany w ciągu tej pory roku, schemat pokazuje skumulowany opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem stanowiącym środek tego okresu.

Średni opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni wiosną w: Wyspy Alandzkie wzrasta, z poziomu 13 milimetrów na początku pory roku, kiedy rzadko przekracza on 29 milimetrów do poziomu 38 milimetrów na koniec pory roku, kiedy rzadko przekracza on 68 milimetrów lub spada poniżej 12 milimetrów.

Opad śniegu

Tak jak w przypadku opadu deszczu, bierzemy pod uwagę skumulowany opad śniegu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem stanowiącym środek tego okresu.

Średni opad śniegu w ruchomym okresie 31 dni wiosną w: Wyspy Alandzkie szybko maleje z poziomu 79 milimetrów na początku pory roku, kiedy rzadko przekracza on 206 milimetrów lub spada poniżej 2 milimetry, do poziomu 0 milimetrów na koniec pory roku, kiedy rzadko przekracza on 0 milimetrów.

Wiosną w: Wyspy Alandzkie, długość dnia bardzo szybko wzrasta. Od początku do końca pory roku, długość dnia rośnie o 7 godzin i 51 minut, co w ujęciu dziennym oznacza średni wzrost o 5 minut i 11 sekund i wzrost o 36 minut i 15 sekund w kontekście tygodniowym.

Najkrótszy dzień wiosny to 1 marca, kiedy światło dzienne trwa 10 godzin i 30 minut, a najdłuższy dzień to 31 maja, obejmujący 18 godzin i 21 minut światła dziennego.

Wiosną w: Wyspy Alandzkie słońce wstaje najpóźniej o godz. 07:37 w dniu 1 marca, a najwcześniej 3 godziny i 10 minut wcześniej o godz. 04:27 w dniu 31 maja.

Słońce zachodzi najwcześniej o godz. 18:07 w dniu 1 marca a najpóźniej 4 godziny i 41 minut później o godz. 22:49 w dniu 31 maja.

Stosowanie czasu letniego (DST) kończy się o godz. 04:00 w dniu 31 marca 2024, przesuwając wschód i zachód słońca o godzinę wcześniej.

W celach poglądowych, w dniu 20 czerwca, będącym najdłuższym dniem roku, słońce wschodzi o godzinie 04:12 i zachodzi 18 godzin i 58 minut później, o godzinie 23:10, natomiast w dniu 21 grudnia, będącym najkrótszym dniem roku, wschód słońca ma miejsce o godzinie 09:44 a zachód 5 godzin i 47 minut później, o godzinie 15:31.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę wysokości wzniesienia słońca (kąta wzniosu słońca nad horyzontem) oraz azymutu (jego namiaru kompasowego) dla każdej godziny każdego dnia w okresie raportowania. Oś pozioma oznacza konkretny dzień roku, a oś pionowa daną godzinę dnia. Kolor tła wskazuje azymut słońca w danym dniu i o konkretnej godzinie tego dnia. Czarne izolinie to linie konturowe stałej wysokości wzniesienia słońca.

Poniższy rysunek obrazuje specyfikę kluczowych danych dotyczących księżyca wiosną 2024 r. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a obszary kolorowe wskazują, kiedy księżyc jest widoczny nad linią horyzontu. Pionowe kreski w kolorze szarym (nów) i niebieskim (pełnia) wskazują główne fazy księżyca. Etykieta powiązana z każdym paskiem wskazuje datę i godzinę osiągnięcia danej fazy, a towarzyszące jej etykiety czasowe wskazują godziny wschodu i zachodu księżyca dla najbliższego przedziału czasu, w którym księżyc znajduje się ponad linią horyzontu.

Za podstawę poziomu komfortu w kontekście wilgotności powietrza przyjęliśmy punkt rosy, jako że to od niego zależy czy pot paruje z powierzchni skóry, chłodząc tym samym ciało. Niższe punkty rosy odczuwane są jako bardziej suche, natomiast wyższe punkty rosy odczuwane są jako wyższa wilgotność. W przeciwieństwie do temperatury, która zwykle różni się znacząco między dniem a nocą, punkt rosy zmienia się wolniej, więc nawet jeśli w nocy temperatura może spaść, po parnym dniu można zazwyczaj oczekiwać parnej nocy.

Prawdopodobieństwo, że wiosną w: Wyspy Alandzkie danego dnia będzie parno zasadniczo pozostaje takie samo, utrzymując się na stałym poziomie około 0% przez cały okres.

W celach poglądowych, w dniu 29 lipca, będącym najbardziej parnym dniem roku, warunki parności występują w 2% przypadków, natomiast w dniu 16 września, będącym najmniej parnym dniem roku, parność występuje w 0% przypadków.

W tej części przedstawiono średni godzinowy wektor wiatru (prędkość i kierunek) w terenie otwartym, na wysokości 10 metrów nad powierzchnią gruntu. Wiatr występujący w danym miejscu zależy w dużym stopniu od miejscowej topografii terenu i innych czynników, a wartości chwilowe prędkości i kierunku wiatru są o wiele bardziej zróżnicowane niż średnie godzinowe.

Średnia godzinowa prędkość wiatru wiosną w: Wyspy Alandzkie szybko maleje, spadając na przestrzeni pory roku z 23,7 kilometra na godzinę do 18,2 kilometra na godzinę.

W celach poglądowych, w dniu 14 grudnia, będącym najbardziej wietrznym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 28,4 kilometra na godzinę, natomiast w dniu 8 lipca, będącym najspokojniejszym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 18,2 kilometra na godzinę.

Wiosną najniższa średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 18,2 kilometra na godzinę w dniu 28 maja.

Jeżeli chodzi o średni godzinowy kierunek wiatru, w: Wyspy Alandzkie wiosną wiatr wieje głównie z kierunku południowego, ze szczytowym udziałem w wysokości 37% w dniu 10 maja.

Wyspy Alandzkie znajduje się w pobliżu dużego zbiornika wodnego (np. oceanu, morza czy dużego jeziora). Ta część zawiera dane dotyczące średniej temperatury rozległej powierzchni tej wody.

Średnia temperatura wody powierzchniowej w: Wyspy Alandzkie wiosną bardzo szybko wzrasta, rosnąc w ciągu tej pory roku o 7°C, z 1°C do 8°C.

Wiosną najniższa średnia temperatura wody powierzchniowej wynosi 1°C w dniu 4 marca.

W różnych miejscach na świecie sezon wegetacyjny jest definiowany inaczej, natomiast dla celów niniejszego raportu zdefiniowaliśmy go jako najdłuższy nieprzerwany okres z temperaturami powyżej zera (≥ 0°C) w ciągu roku (rozumianego jako rok kalendarzowy na półkuli północnej, lub okres od 1 lipca do 30 czerwca na półkuli południowej).

Sezon wegetacyjny w Wyspy Alandzkie trwa zazwyczaj 4,5 miesiąca (138 dni), od około 16 maja do około 1 października, a jego początek rzadko przypada przed 28 kwietnia lub po 3 czerwca, natomiast koniec rzadko przypada przed 13 września lub po 19 października.

Wiosną w: Wyspy Alandzkie szansa, że dany dzień mieści się w sezonie wegetacyjnym bardzo szybko wzrasta, rosnąc w ciągu tej pory roku z 0% do 86%.

Wskaźnik stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) stanowi miernik całorocznej akumulacji ciepła stosowany do przewidywania rozwoju roślin i zwierząt i jest definiowany jako całka ciepła powyżej temperatury progowej, z pominięciem nadwyżki wartości powyżej temperatury maksymalnej. W ramach tego raportu, stosujemy temperaturę bazową równą 10°C i limit górny w wysokości 30°C.

Średnia skumulowana stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) w: Wyspy Alandzkie wiosną stopniowo wzrasta, rosnąc o 45°C, z 0°C do 45°C w miarę upływu tej pory roku.

Ta część opisuje łączne dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne docierające do powierzchni ziemi na terenie otwartym, z pełnym uwzględnieniem sezonowej zmienności długości dnia, wysokości górowania słońca nad linią horyzontu oraz pochłaniania promieniowania przez chmury i inne składniki atmosfery. Promieniowanie krótkofalowe obejmuje światło widzialne oraz promieniowanie ultrafioletowe.

Średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne w: Wyspy Alandzkie wiosną bardzo szybko wzrasta, rosnąc o tej porze roku o 4,7 kWh, z 1,6 kWh do 6,3 kWh.

Dla celów niniejszego raportu, współrzędne geograficzne Wyspy Alandzkie to: szerokość geograficzna 60,250°, długość geograficzna 20,000° i wysokość 0 m n.p.m.

Topografia terenu w obrębie 3 kilometry od Wyspy Alandzkie jest zasadniczo płaska, z maksymalną różnicą wysokości wynoszącą 0 metrów i średnią wysokością nad poziomem morza wynoszącą 0 metrów. W obrębie 16 kilometrów teren również jest zasadniczo płaski (0 metrów). W obrębie 80 kilometrów teren również jest zasadniczo płaski (0 metrów).

Teren w obrębie 3 kilometry od Wyspy Alandzkie obejmuje drzewa (59%), pola uprawne (16%) i woda (15%), w obrębie 16 kilometrów obejmuje drzewa (54%) i woda (27%), natomiast w obrębie 80 kilometrów obejmuje woda (89%).