Pogoda wiosną na: Mae Sariang Tajlandia

Maksymalne dzienne temperatury spadają o 3°C, z 34°C do 32°C, rzadko spadając poniżej 28°C lub przekraczając 39°C. Najwyższa średnia dzienna temperatura maksymalna wynosi 37°C w dniu 14 kwietnia.

Dzienne temperatury minimalne wzrastają o 8°C, z 16°C do 24°C, rzadko spadając poniżej 13°C lub przekraczając 26°C. Najwyższa średnia dzienna temperatura minimalna wynosi 24°C w dniu 22 maja.

W celach poglądowych, w dniu 14 kwietnia, będącym najgorętszym dniem roku, temperatury na: Mae Sariang wynoszą zwykle od 23°C do 37°C, natomiast w dniu 30 stycznia, będącym najzimniejszym dniem roku, słupek rtęci wskazuje od 13°C do 31°C.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę średnich temperatur godzinowych w okresie wiosennym. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a kolor wskazuje średnią temperaturę dla danej godziny i dnia.

Macedonio Alonso, Meksyk (odległość: 15 430 kilometrów); Totolapa, Meksyk (16 002 kilometrów) i Ipinda, Tanzania (7 677 kilometrów) są to odległe obce miejsca o temperaturach najbardziej zbliżonych do Mae Sariang (zobacz porównanie).

© OpenStreetMap contributors

Porównaj Mae Sariang z innym miastem:

PorównajMapa

Wiosną na: Mae Sariang zachmurzenie bardzo szybko wzrasta, a odsetek czasu, kiedy niebo jest pochmurne lub znacznie zachmurzone wzrasta z 30% do 92%.

Najbardziej pogodny dzień wiosny to 1 marca, kiedy niebo jest bezchmurne, niemal bezchmurne, lub częściowo zachmurzone 70% czasu.

W celach poglądowych, w dniu 1 sierpnia, będącym najbardziej pochmurnym dniem roku, prawdopodobieństwo wystąpienia pochmurnego lub znacznie zachmurzonego nieba wynosi 95%, natomiast w dniu 20 lutego, będącym najbardziej bezchmurnym dniem w roku, szansa wystąpienia bezchmurnego, niemal bezchmurnego nieba lub częściowego zachmurzenia wynosi 73%.

Dzień obfitujący w opady to dzień kiedy opad atmosferyczny lub równoważnik wodny takiego opadu wynosi przynajmniej 1 milimetr. Na: Mae Sariang w okresie wiosennym szansa, że dzień będzie obfitował w opady bardzo szybko wzrasta z 4% na początku tej pory roku do 56% pod koniec pory roku.

W celach poglądowych, najwyższe prawdopodobieństwo obfitych opadów ciągu roku wynosi 67% w dniu 6 sierpnia, natomiast najniższe prawdopodobieństwo to 1% w dniu 26 stycznia.

Opad deszczu

Aby przedstawić nie tylko sumę dla pory roku ale również zmiany w ciągu tej pory roku, schemat pokazuje skumulowany opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem stanowiącym środek tego okresu.

Średni opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni wiosną na: Mae Sariang bardzo szybko wzrasta, z poziomu 9 milimetrów na początku pory roku, kiedy rzadko przekracza on 28 milimetrów lub spada poniżej -0 milimetrów, do poziomu 148 milimetrów na koniec pory roku, kiedy rzadko przekracza on 231 milimetrów lub spada poniżej 74 milimetry.

Wiosną na: Mae Sariang, długość dnia szybko wzrasta. Od początku do końca pory roku, długość dnia rośnie o 1 godzina i 21 minut, co w ujęciu dziennym oznacza średni wzrost o 54 sekundy i wzrost o 6 minut i 15 sekund w kontekście tygodniowym.

Najkrótszy dzień wiosny to 1 marca, kiedy światło dzienne trwa 11 godzin i 47 minut, a najdłuższy dzień to 31 maja, obejmujący 13 godzin i 9 minut światła dziennego.

Wiosną na: Mae Sariang słońce wstaje najpóźniej o godz. 06:46 w dniu 1 marca, a najwcześniej 55 minut wcześniej o godz. 05:51 w dniu 31 maja.

Słońce zachodzi najwcześniej o godz. 18:34 w dniu 1 marca a najpóźniej 26 minut później o godz. 19:00 w dniu 31 maja.

W 2024 r. na Mae Sariang nie obowiązuje czas letni.

W celach poglądowych, w dniu 20 czerwca, będącym najdłuższym dniem roku, słońce wschodzi o godzinie 05:53 i zachodzi 13 godzin i 13 minut później, o godzinie 19:06, natomiast w dniu 21 grudnia, będącym najkrótszym dniem roku, wschód słońca ma miejsce o godzinie 06:55 a zachód 11 godzin i 3 minuty później, o godzinie 17:57.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę wysokości wzniesienia słońca (kąta wzniosu słońca nad horyzontem) oraz azymutu (jego namiaru kompasowego) dla każdej godziny każdego dnia w okresie raportowania. Oś pozioma oznacza konkretny dzień roku, a oś pionowa daną godzinę dnia. Kolor tła wskazuje azymut słońca w danym dniu i o konkretnej godzinie tego dnia. Czarne izolinie to linie konturowe stałej wysokości wzniesienia słońca.

Poniższy rysunek obrazuje specyfikę kluczowych danych dotyczących księżyca wiosną 2024 r. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a obszary kolorowe wskazują, kiedy księżyc jest widoczny nad linią horyzontu. Pionowe kreski w kolorze szarym (nów) i niebieskim (pełnia) wskazują główne fazy księżyca. Etykieta powiązana z każdym paskiem wskazuje datę i godzinę osiągnięcia danej fazy, a towarzyszące jej etykiety czasowe wskazują godziny wschodu i zachodu księżyca dla najbliższego przedziału czasu, w którym księżyc znajduje się ponad linią horyzontu.

Za podstawę poziomu komfortu w kontekście wilgotności powietrza przyjęliśmy punkt rosy, jako że to od niego zależy czy pot paruje z powierzchni skóry, chłodząc tym samym ciało. Niższe punkty rosy odczuwane są jako bardziej suche, natomiast wyższe punkty rosy odczuwane są jako wyższa wilgotność. W przeciwieństwie do temperatury, która zwykle różni się znacząco między dniem a nocą, punkt rosy zmienia się wolniej, więc nawet jeśli w nocy temperatura może spaść, po parnym dniu można zazwyczaj oczekiwać parnej nocy.

Prawdopodobieństwo, że wiosną na: Mae Sariang danego dnia będzie parno bardzo szybko wzrasta, rosnąc z 17% do 100% na przestrzeni pory roku.

W celach poglądowych, w dniu 2 czerwca, będącym najbardziej parnym dniem roku, warunki parności występują w 100% przypadków, natomiast w dniu 25 stycznia, będącym najmniej parnym dniem roku, parność występuje w 10% przypadków.

W tej części przedstawiono średni godzinowy wektor wiatru (prędkość i kierunek) w terenie otwartym, na wysokości 10 metrów nad powierzchnią gruntu. Wiatr występujący w danym miejscu zależy w dużym stopniu od miejscowej topografii terenu i innych czynników, a wartości chwilowe prędkości i kierunku wiatru są o wiele bardziej zróżnicowane niż średnie godzinowe.

Średnia godzinowa prędkość wiatru wiosną na: Mae Sariang zasadniczo pozostaje taka sama, nie odbiegając od 3,9 kilometra na godzinę o więcej niż 0,3 kilometra na godzinę przez cały okres.

W celach poglądowych, w dniu 24 czerwca, będącym najbardziej wietrznym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 4,9 kilometra na godzinę, natomiast w dniu 29 września, będącym najspokojniejszym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 3,0 kilometra na godzinę.

Wiosną najniższa średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 3,5 kilometra na godzinę w dniu 29 kwietnia.

Jeżeli chodzi o średni godzinowy kierunek wiatru, na: Mae Sariang wiosną wiatr wieje głównie z kierunku południowego, ze szczytowym udziałem w wysokości 63% w dniu 29 maja.

W różnych miejscach na świecie sezon wegetacyjny jest definiowany inaczej, natomiast dla celów niniejszego raportu zdefiniowaliśmy go jako najdłuższy nieprzerwany okres z temperaturami powyżej zera (≥ 0°C) w ciągu roku (rozumianego jako rok kalendarzowy na półkuli północnej, lub okres od 1 lipca do 30 czerwca na półkuli południowej).

Na Mae Sariang temperatury są na tyle wysokie przez cały rok, że omawianie sezonu wegetacyjnego w tym kontekście nie ma raczej sensu. Niemniej jednak, poniżej znajduje się wykres służący jako ilustracja rozkładu temperatur panujących w ciągu roku.

Wskaźnik stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) stanowi miernik całorocznej akumulacji ciepła stosowany do przewidywania rozwoju roślin i zwierząt i jest definiowany jako całka ciepła powyżej temperatury progowej, z pominięciem nadwyżki wartości powyżej temperatury maksymalnej. W ramach tego raportu, stosujemy temperaturę bazową równą 10°C i limit górny w wysokości 30°C.

Średnia skumulowana stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) na: Mae Sariang wiosną bardzo szybko wzrasta, rosnąc o 1 490°C, z 650°C do 2 140°C w miarę upływu tej pory roku.

Ta część opisuje łączne dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne docierające do powierzchni ziemi na terenie otwartym, z pełnym uwzględnieniem sezonowej zmienności długości dnia, wysokości górowania słońca nad linią horyzontu oraz pochłaniania promieniowania przez chmury i inne składniki atmosfery. Promieniowanie krótkofalowe obejmuje światło widzialne oraz promieniowanie ultrafioletowe.

Średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne na: Mae Sariang wiosną maleje, spadając o tej porze roku o 1,3 kWh, z 6,4 kWh do 5,1 kWh.

Wiosną najwyższe średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne wynosi 6,6 kWh w dniu 26 marca.

Dla celów niniejszego raportu, współrzędne geograficzne Mae Sariang to: szerokość geograficzna 18,167°, długość geograficzna 97,933° i wysokość 221 m n.p.m.

Topografię w obrębie 3 kilometry od Mae Sariang charakteryzują bardzo znaczne różnice wysokości terenu, maksymalnie do 503 metry, przy średniej wysokości nad poziomem morza wynoszącej 274 metry. W obrębie 16 kilometrów występują bardzo znaczne różnice wysokości terenu (1 272 metry). W obrębie 80 kilometrów również występują ogromne różnice wysokości terenu (2 565 metrów).

Teren w obrębie 3 kilometry od Mae Sariang obejmuje drzewa (66%) i pola uprawne (34%), w obrębie 16 kilometrów obejmuje drzewa (89%) i pola uprawne (11%), natomiast w obrębie 80 kilometrów obejmuje drzewa (82%) i krzewy (11%).