Pogoda latem w: Tokio Japonia

Maksymalne dzienne temperatury wzrastają o 5°C, z 24°C do 29°C, rzadko spadając poniżej 20°C lub przekraczając 34°C. Najwyższa średnia dzienna temperatura maksymalna wynosi 31°C w dniu 8 sierpnia.

Dzienne temperatury minimalne wzrastają o 5°C, z 18°C do 23°C, rzadko spadając poniżej 15°C lub przekraczając 27°C. Najwyższa średnia dzienna temperatura minimalna wynosi 25°C w dniu 7 sierpnia.

W celach poglądowych, w dniu 8 sierpnia, będącym najgorętszym dniem roku, temperatury w: Tokio wynoszą zwykle od 25°C do 31°C, natomiast w dniu 26 stycznia, będącym najzimniejszym dniem roku, słupek rtęci wskazuje od 2°C do 9°C.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę średnich temperatur godzinowych w okresie letnim. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a kolor wskazuje średnią temperaturę dla danej godziny i dnia.

Southern Shores, Stany Zjednoczone (odległość: 11 241 kilometrów) i Langarūd, Iran (7 684 kilometry) są to odległe obce miejsca o temperaturach najbardziej zbliżonych do Tokio (zobacz porównanie).

© OpenStreetMap contributors

Porównaj Tokio z innym miastem:

PorównajMapa

Latem w: Tokio zachmurzenie maleje, a odsetek czasu, kiedy niebo jest pochmurne lub znacznie zachmurzone spada z 62% do 52%. Najwyższe prawdopodobieństwo, że będzie pochmurno lub że wystąpi znaczne zachmurzenie wynosi 73% w dniu 26 czerwca.

Najbardziej pogodny dzień lata to 16 sierpnia, kiedy niebo jest bezchmurne, niemal bezchmurne, lub częściowo zachmurzone 49% czasu.

W celach poglądowych, w dniu 26 czerwca, będącym najbardziej pochmurnym dniem roku, prawdopodobieństwo wystąpienia pochmurnego lub znacznie zachmurzonego nieba wynosi 73%, natomiast w dniu 26 grudnia, będącym najbardziej bezchmurnym dniem w roku, szansa wystąpienia bezchmurnego, niemal bezchmurnego nieba lub częściowego zachmurzenia wynosi 76%.

Dzień obfitujący w opady to dzień kiedy opad atmosferyczny lub równoważnik wodny takiego opadu wynosi przynajmniej 1 milimetr. W: Tokio w okresie letnim szansa, że dzień bedzie obfitował w opady zasadniczo pozostaje taka sama, utrzymując się przez cały czas na poziomie około 41%.

W celach poglądowych, najwyższe prawdopodobieństwo obfitych opadów ciągu roku wynosi 48% w dniu 23 czerwca, natomiast najniższe prawdopodobieństwo to 12% w dniu 27 grudnia.

Opad deszczu

Aby przedstawić nie tylko sumę dla pory roku ale również zmiany w ciągu tej pory roku, schemat pokazuje skumulowany opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem stanowiącym środek tego okresu.

Średni opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni latem w: Tokio szybko wzrasta, z poziomu 133 milimetry na początku pory roku, kiedy rzadko przekracza on 214 milimetrów lub spada poniżej 66 milimetrów, do poziomu 159 milimetrów na koniec pory roku, kiedy rzadko przekracza on 272 milimetry lub spada poniżej 59 milimetrów.

Latem w: Tokio, długość dnia szybko maleje. Od początku do końca pory roku, długość dnia maleje o 1 godzina i 28 minut, co w ujęciu dziennym oznacza średni spadek o 58 sekund i spadek o 6 minut i 45 sekund w kontekście tygodniowym.

Najkrótszy dzień lata to 31 sierpnia, kiedy światło dzienne trwa 12 godzin i 57 minut, a najdłuższy dzień to 21 czerwca, obejmujący 14 godzin i 35 minut światła dziennego.

Latem w: Tokio słońce wschodzi najwcześniej o godz. 04:24 w dniu 13 czerwca, a najpóźniej 48 minut później o godz. 05:12 w dniu 31 sierpnia.

Słońce zachodzi najpóźniej o godz. 19:01 w dniu 28 czerwca a najwcześniej 51 minut wcześniej, o godz. 18:09 w dniu 31 sierpnia.

W 2024 r. w Tokio nie obowiązuje czas letni.

W celach poglądowych, w dniu 20 czerwca, będącym najdłuższym dniem roku, słońce wschodzi o godzinie 04:25 i zachodzi 14 godzin i 35 minut później, o godzinie 19:00, natomiast w dniu 21 grudnia, będącym najkrótszym dniem roku, wschód słońca ma miejsce o godzinie 06:47 a zachód 9 godzin i 44 minuty później, o godzinie 16:31.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę wysokości wzniesienia słońca (kąta wzniosu słońca nad horyzontem) oraz azymutu (jego namiaru kompasowego) dla każdej godziny każdego dnia w okresie raportowania. Oś pozioma oznacza konkretny dzień roku, a oś pionowa daną godzinę dnia. Kolor tła wskazuje azymut słońca w danym dniu i o konkretnej godzinie tego dnia. Czarne izolinie to linie konturowe stałej wysokości wzniesienia słońca.

Poniższy rysunek obrazuje specyfikę kluczowych danych dotyczących księżyca latem 2024 r. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a obszary kolorowe wskazują, kiedy księżyc jest widoczny nad linią horyzontu. Pionowe kreski w kolorze szarym (nów) i niebieskim (pełnia) wskazują główne fazy księżyca. Etykieta powiązana z każdym paskiem wskazuje datę i godzinę osiągnięcia danej fazy, a towarzyszące jej etykiety czasowe wskazują godziny wschodu i zachodu księżyca dla najbliższego przedziału czasu, w którym księżyc znajduje się ponad linią horyzontu.

Za podstawę poziomu komfortu w kontekście wilgotności powietrza przyjęliśmy punkt rosy, jako że to od niego zależy czy pot paruje z powierzchni skóry, chłodząc tym samym ciało. Niższe punkty rosy odczuwane są jako bardziej suche, natomiast wyższe punkty rosy odczuwane są jako wyższa wilgotność. W przeciwieństwie do temperatury, która zwykle różni się znacząco między dniem a nocą, punkt rosy zmienia się wolniej, więc nawet jeśli w nocy temperatura może spaść, po parnym dniu można zazwyczaj oczekiwać parnej nocy.

Prawdopodobieństwo, że latem w: Tokio danego dnia będzie parno bardzo szybko wzrasta, rosnąc z 11% do 80% na przestrzeni pory roku.

Latem najwyższa szansa, że będzie parno wynosi 91% w dniu 7 sierpnia.

W celach poglądowych, w dniu 7 sierpnia, będącym najbardziej parnym dniem roku, warunki parności występują w 91% przypadków, natomiast w dniu 20 grudnia, będącym najmniej parnym dniem roku, parność występuje w 0% przypadków.

W tej części przedstawiono średni godzinowy wektor wiatru (prędkość i kierunek) w terenie otwartym, na wysokości 10 metrów nad powierzchnią gruntu. Wiatr występujący w danym miejscu zależy w dużym stopniu od miejscowej topografii terenu i innych czynników, a wartości chwilowe prędkości i kierunku wiatru są o wiele bardziej zróżnicowane niż średnie godzinowe.

Średnia godzinowa prędkość wiatru latem w: Tokio zasadniczo pozostaje taka sama, nie odbiegając od 11,7 kilometra na godzinę o więcej niż 0,3 kilometra na godzinę przez cały okres.

W celach poglądowych, w dniu 24 marca, będącym najbardziej wietrznym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 14,6 kilometra na godzinę, natomiast w dniu 31 lipca, będącym najspokojniejszym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 11,3 kilometra na godzinę.

Latem najniższa średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 11,3 kilometra na godzinę w dniu 31 lipca.

Jeżeli chodzi o średni godzinowy kierunek wiatru, w: Tokio latem wiatr wieje głównie z kierunku południowego, ze szczytowym udziałem w wysokości 51% w dniu 23 lipca.

Tokio znajduje się w pobliżu dużego zbiornika wodnego (np. oceanu, morza czy dużego jeziora). Ta część zawiera dane dotyczące średniej temperatury rozległej powierzchni tej wody.

Średnia temperatura wody powierzchniowej w: Tokio latem szybko wzrasta, rosnąc w ciągu tej pory roku o 6°C, z 20°C do 26°C.

Latem najwyższa średnia temperatura wody powierzchniowej wynosi 26°C w dniu 19 sierpnia.

W różnych miejscach na świecie sezon wegetacyjny jest definiowany inaczej, natomiast dla celów niniejszego raportu zdefiniowaliśmy go jako najdłuższy nieprzerwany okres z temperaturami powyżej zera (≥ 0°C) w ciągu roku (rozumianego jako rok kalendarzowy na półkuli północnej, lub okres od 1 lipca do 30 czerwca na półkuli południowej).

Sezon wegetacyjny w Tokio trwa zazwyczaj 11 miesięcy (322 dni), od około 12 lutego do około 29 grudnia i rzadko rozpoczyna się po 4 marca lub dobiega końca przed 13 grudnia.

Lato w: Tokio przypada niezawodnie i całkowicie w trakcie sezonu wegetacyjnego.

Wskaźnik stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) stanowi miernik całorocznej akumulacji ciepła stosowany do przewidywania rozwoju roślin i zwierząt i jest definiowany jako całka ciepła powyżej temperatury progowej, z pominięciem nadwyżki wartości powyżej temperatury maksymalnej. W ramach tego raportu, stosujemy temperaturę bazową równą 10°C i limit górny w wysokości 30°C.

Średnia skumulowana stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) w: Tokio latem bardzo szybko wzrasta, rosnąc o 1 347°C, z 491°C do 1 838°C w miarę upływu tej pory roku.

Ta część opisuje łączne dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne docierające do powierzchni ziemi na terenie otwartym, z pełnym uwzględnieniem sezonowej zmienności długości dnia, wysokości górowania słońca nad linią horyzontu oraz pochłaniania promieniowania przez chmury i inne składniki atmosfery. Promieniowanie krótkofalowe obejmuje światło widzialne oraz promieniowanie ultrafioletowe.

Średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne w: Tokio latem stopniowo maleje, spadając o tej porze roku o 0,7 kWh, z 5,8 kWh do 5,2 kWh.

Dla celów niniejszego raportu, współrzędne geograficzne Tokio to: szerokość geograficzna 35,689°, długość geograficzna 139,692° i wysokość 43 m n.p.m.

Topografię w obrębie 3 kilometry od Tokio charakteryzują jedynie niewielkie różnice wysokości terenu, maksymalnie do 57 metrów, przy średniej wysokości nad poziomem morza wynoszącej 38 metrów. W obrębie 16 kilometrów również występują jedynie niewielkie różnice wysokości terenu (116 metrów). W obrębie 80 kilometrów różnice wysokości terenu są niewielkie i wynoszą (2 125 metrów).

Teren w obrębie 3 kilometry od Tokio obejmuje powierzchnie sztuczne (94%), w obrębie 16 kilometrów obejmuje powierzchnie sztuczne (79%), natomiast w obrębie 80 kilometrów obejmuje drzewa (33%) i pola uprawne (26%).