Pogoda jesienią w: Chicago Stany Zjednoczone

Maksymalne dzienne temperatury spadają o 20°C, z 26°C do 6°C, rzadko spadając poniżej -0°C lub przekraczając 30°C.

Dzienne temperatury minimalne spadają o 19°C, z 19°C do 0°C, rzadko spadając poniżej -6°C lub przekraczając 23°C.

W celach poglądowych, w dniu 18 lipca, będącym najgorętszym dniem roku, temperatury w: Chicago wynoszą zwykle od 22°C do 28°C, natomiast w dniu 29 stycznia, będącym najzimniejszym dniem roku, słupek rtęci wskazuje od -6°C do 0°C.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę średnich temperatur godzinowych w okresie jesiennym. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a kolor wskazuje średnią temperaturę dla danej godziny i dnia.

Dalian, Chiny (odległość: 10 572 kilometrów) jest to odległe obce miejsce o temperaturach najbardziej zbliżonych do Chicago (zobacz porównanie).

© OpenStreetMap contributors

Porównaj Chicago z innym miastem:

PorównajMapa

Jesienią w: Chicago zachmurzenie bardzo szybko wzrasta, a odsetek czasu, kiedy niebo jest pochmurne lub znacznie zachmurzone wzrasta z 33% do 55%.

Najbardziej pogodny dzień jesieni to 4 września, kiedy niebo jest bezchmurne, niemal bezchmurne, lub częściowo zachmurzone 67% czasu.

W celach poglądowych, w dniu 28 grudnia, będącym najbardziej pochmurnym dniem roku, prawdopodobieństwo wystąpienia pochmurnego lub znacznie zachmurzonego nieba wynosi 59%, natomiast w dniu 26 sierpnia, będącym najbardziej bezchmurnym dniem w roku, szansa wystąpienia bezchmurnego, niemal bezchmurnego nieba lub częściowego zachmurzenia wynosi 68%.

Dzień obfitujący w opady to dzień kiedy opad atmosferyczny lub równoważnik wodny takiego opadu wynosi przynajmniej 1 milimetr. W: Chicago w okresie jesiennym szansa, że dzień będzie obfitował w opady szybko maleje z 30% na początku tej pory roku do 23% pod koniec pory roku.

W celach poglądowych, najwyższe prawdopodobieństwo obfitych opadów ciągu roku wynosi 37% w dniu 26 maja, natomiast najniższe prawdopodobieństwo to 15% w dniu 30 stycznia.

Jesienią w: Chicago, szansa, że w ciągu dnia wystąpią opady samego deszczu maleje z 30% do 21%; szansa, że w ciągu dnia wystąpią opady deszczu ze śniegiem utrzymuje się zasadniczo na stałym poziomie 1% przez cały czas i szansa, że w ciągu dnia wystąpią opady samego śniegu utrzymuje się zasadniczo na stałym poziomie 1% przez cały czas.

Opad deszczu

Aby przedstawić nie tylko sumę dla pory roku ale również zmiany w ciągu tej pory roku, schemat pokazuje skumulowany opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem stanowiącym środek tego okresu.

Średni opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni jesienią w: Chicago szybko maleje, z poziomu 83 milimetry na początku pory roku, kiedy rzadko przekracza on 145 milimetrów lub spada poniżej 32 milimetry, do poziomu 54 milimetry na koniec pory roku, kiedy rzadko przekracza on 105 milimetry lub spada poniżej 18 milimetrów.

Jesienią w: Chicago, długość dnia bardzo szybko maleje. Od początku do końca pory roku, długość dnia maleje o 3 godziny i 44 minuty, co w ujęciu dziennym oznacza średni spadek o 2 minuty i 29 sekund i spadek o 17 minut i 23 sekundy w kontekście tygodniowym.

Najkrótszy dzień jesieni to 30 listopada, kiedy światło dzienne trwa 9 godzin i 22 minuty, a najdłuższy dzień to 1 września, obejmujący 13 godzin i 6 minut światła dziennego.

Jesienią w: Chicago słońce wschodzi najwcześniej o godz. 06:16 w dniu 1 września, a najpóźniej 1 godzina i 8 minut później o godz. 07:24 w dniu 2 listopada.

Słońce zachodzi najpóźniej o godz. 19:23 w dniu 1 września a najwcześniej 3 godziny i 2 minuty wcześniej, o godz. 16:20 w dniu 30 listopada.

Stosowanie czasu letniego (DST) rozpoczyna się o godz. 01:00 w dniu 3 listopada 2024, przesuwając wschód i zachód słońca o godzinę później.

W celach poglądowych, w dniu 20 czerwca, będącym najdłuższym dniem roku, słońce wschodzi o godzinie 05:15 i zachodzi 15 godzin i 14 minut później, o godzinie 20:29, natomiast w dniu 21 grudnia, będącym najkrótszym dniem roku, wschód słońca ma miejsce o godzinie 07:15 a zachód 9 godzin i 8 minut później, o godzinie 16:22.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę wysokości wzniesienia słońca (kąta wzniosu słońca nad horyzontem) oraz azymutu (jego namiaru kompasowego) dla każdej godziny każdego dnia w okresie raportowania. Oś pozioma oznacza konkretny dzień roku, a oś pionowa daną godzinę dnia. Kolor tła wskazuje azymut słońca w danym dniu i o konkretnej godzinie tego dnia. Czarne izolinie to linie konturowe stałej wysokości wzniesienia słońca.

Poniższy rysunek obrazuje specyfikę kluczowych danych dotyczących księżyca jesienią 2024 r. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a obszary kolorowe wskazują, kiedy księżyc jest widoczny nad linią horyzontu. Pionowe kreski w kolorze szarym (nów) i niebieskim (pełnia) wskazują główne fazy księżyca. Etykieta powiązana z każdym paskiem wskazuje datę i godzinę osiągnięcia danej fazy, a towarzyszące jej etykiety czasowe wskazują godziny wschodu i zachodu księżyca dla najbliższego przedziału czasu, w którym księżyc znajduje się ponad linią horyzontu.

Za podstawę poziomu komfortu w kontekście wilgotności powietrza przyjęliśmy punkt rosy, jako że to od niego zależy czy pot paruje z powierzchni skóry, chłodząc tym samym ciało. Niższe punkty rosy odczuwane są jako bardziej suche, natomiast wyższe punkty rosy odczuwane są jako wyższa wilgotność. W przeciwieństwie do temperatury, która zwykle różni się znacząco między dniem a nocą, punkt rosy zmienia się wolniej, więc nawet jeśli w nocy temperatura może spaść, po parnym dniu można zazwyczaj oczekiwać parnej nocy.

Prawdopodobieństwo, że jesienią w: Chicago danego dnia będzie parno bardzo szybko maleje, spadając z 34% do 0% na przestrzeni pory roku.

W celach poglądowych, w dniu 26 lipca, będącym najbardziej parnym dniem roku, warunki parności występują w 50% przypadków, natomiast w dniu 1 stycznia, będącym najmniej parnym dniem roku, parność występuje w 0% przypadków.

W tej części przedstawiono średni godzinowy wektor wiatru (prędkość i kierunek) w terenie otwartym, na wysokości 10 metrów nad powierzchnią gruntu. Wiatr występujący w danym miejscu zależy w dużym stopniu od miejscowej topografii terenu i innych czynników, a wartości chwilowe prędkości i kierunku wiatru są o wiele bardziej zróżnicowane niż średnie godzinowe.

Średnia godzinowa prędkość wiatru jesienią w: Chicago bardzo szybko wzrasta, rosnąc na przestrzeni pory roku z 15,2 kilometra na godzinę do 22,2 kilometra na godzinę.

W celach poglądowych, w dniu 4 stycznia, będącym najbardziej wietrznym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 23,2 kilometra na godzinę, natomiast w dniu 2 sierpnia, będącym najspokojniejszym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 13,6 kilometra na godzinę.

Jesienią wiatr w: Chicago wieje głównie z kierunku południowego od 1 września do 18 listopada i zachodniego od 18 listopada do 30 listopada.

Chicago znajduje się w pobliżu dużego zbiornika wodnego (np. oceanu, morza czy dużego jeziora). Ta część zawiera dane dotyczące średniej temperatury rozległej powierzchni tej wody.

Średnia temperatura wody powierzchniowej w: Chicago jesienią bardzo szybko maleje, spadając w ciągu tej pory roku o 14°C, z 22°C do 7°C.

W różnych miejscach na świecie sezon wegetacyjny jest definiowany inaczej, natomiast dla celów niniejszego raportu zdefiniowaliśmy go jako najdłuższy nieprzerwany okres z temperaturami powyżej zera (≥ 0°C) w ciągu roku (rozumianego jako rok kalendarzowy na półkuli północnej, lub okres od 1 lipca do 30 czerwca na półkuli południowej).

Sezon wegetacyjny w Chicago trwa zazwyczaj 7,2 miesiąca (222 dni), od około 1 kwietnia do około 9 listopada, a jego początek rzadko przypada przed 14 marca lub po 18 kwietnia, natomiast koniec rzadko przypada przed 22 października lub po 29 listopada.

Jesienią w: Chicago szansa, że dany dzień mieści się w sezonie wegetacyjnym bardzo szybko maleje, spadając w ciągu tej pory roku z 100% do 8%.

Wskaźnik stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) stanowi miernik całorocznej akumulacji ciepła stosowany do przewidywania rozwoju roślin i zwierząt i jest definiowany jako całka ciepła powyżej temperatury progowej, z pominięciem nadwyżki wartości powyżej temperatury maksymalnej. W ramach tego raportu, stosujemy temperaturę bazową równą 10°C i limit górny w wysokości 30°C.

Średnia skumulowana stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) w: Chicago jesienią szybko wzrasta, rosnąc o 425°C, z 1 449°C do 1 874°C w miarę upływu tej pory roku.

Ta część opisuje łączne dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne docierające do powierzchni ziemi na terenie otwartym, z pełnym uwzględnieniem sezonowej zmienności długości dnia, wysokości górowania słońca nad linią horyzontu oraz pochłaniania promieniowania przez chmury i inne składniki atmosfery. Promieniowanie krótkofalowe obejmuje światło widzialne oraz promieniowanie ultrafioletowe.

Średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne w: Chicago jesienią bardzo szybko maleje, spadając o tej porze roku o 3,7 kWh, z 5,5 kWh do 1,8 kWh.

Dla celów niniejszego raportu, współrzędne geograficzne Chicago to: szerokość geograficzna 41,850°, długość geograficzna -87,650° i wysokość 178 m n.p.m.

Topografia terenu w obrębie 3 kilometry od Chicago jest zasadniczo płaska, z maksymalną różnicą wysokości wynoszącą 21 metrów i średnią wysokością nad poziomem morza wynoszącą 180 metrów. W obrębie 16 kilometrów teren jest zasadniczo płaski (77 metrów). W obrębie 80 kilometrów różnice wysokości terenu są niewielkie i wynoszą (199 metrów).

Teren w obrębie 3 kilometry od Chicago obejmuje powierzchnie sztuczne (100%), w obrębie 16 kilometrów obejmuje powierzchnie sztuczne (66%) i woda (34%), natomiast w obrębie 80 kilometrów obejmuje woda (36%) i powierzchnie sztuczne (29%).