Pogoda latem w: Tajpej Tajwan

Maksymalne dzienne temperatury wzrastają o 2°C, z 30°C do 32°C, rzadko spadając poniżej 25°C lub przekraczając 36°C. Najwyższa średnia dzienna temperatura maksymalna wynosi 34°C w dniu 16 lipca.

Dzienne temperatury minimalne wynoszą około 25°C, rzadko spadając poniżej 21°C lub przekraczając 28°C. Najwyższa średnia dzienna temperatura minimalna wynosi 27°C w dniu 27 lipca.

W celach poglądowych, w dniu 13 lipca, będącym najgorętszym dniem roku, temperatury w: Tajpej wynoszą zwykle od 27°C do 34°C, natomiast w dniu 27 stycznia, będącym najzimniejszym dniem roku, słupek rtęci wskazuje od 14°C do 19°C.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę średnich temperatur godzinowych w okresie letnim. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a kolor wskazuje średnią temperaturę dla danej godziny i dnia.

South Padre Island, Stany Zjednoczone (odległość: 12 986 kilometrów) i Redington Shores, Stany Zjednoczone (13 598 kilometrów) są to odległe obce miejsca o temperaturach najbardziej zbliżonych do Tajpej (zobacz porównanie).

© OpenStreetMap contributors

Porównaj Tajpej z innym miastem:

PorównajMapa

Latem w: Tajpej zachmurzenie maleje, a odsetek czasu, kiedy niebo jest pochmurne lub znacznie zachmurzone spada z 76% do 68%. Najwyższe prawdopodobieństwo, że będzie pochmurno lub że wystąpi znaczne zachmurzenie wynosi 82% w dniu 20 czerwca.

Najbardziej pogodny dzień lata to 31 sierpnia, kiedy niebo jest bezchmurne, niemal bezchmurne, lub częściowo zachmurzone 32% czasu.

W celach poglądowych, w dniu 20 czerwca, będącym najbardziej pochmurnym dniem roku, prawdopodobieństwo wystąpienia pochmurnego lub znacznie zachmurzonego nieba wynosi 82%, natomiast w dniu 23 października, będącym najbardziej bezchmurnym dniem w roku, szansa wystąpienia bezchmurnego, niemal bezchmurnego nieba lub częściowego zachmurzenia wynosi 62%.

Dzień obfitujący w opady to dzień kiedy opad atmosferyczny lub równoważnik wodny takiego opadu wynosi przynajmniej 1 milimetr. W: Tajpej w okresie letnim szansa, że dzień będzie obfitował w opady bardzo szybko maleje z 59% na początku tej pory roku do 48% pod koniec pory roku.

W celach poglądowych, najwyższe prawdopodobieństwo obfitych opadów ciągu roku wynosi 60% w dniu 31 maja, natomiast najniższe prawdopodobieństwo to 22% w dniu 16 grudnia.

Opad deszczu

Aby przedstawić nie tylko sumę dla pory roku ale również zmiany w ciągu tej pory roku, schemat pokazuje skumulowany opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem stanowiącym środek tego okresu.

Średni opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni latem w: Tajpej maleje, z poziomu 208 milimetrów na początku pory roku, kiedy rzadko przekracza on 360 milimetrów lub spada poniżej 96 milimetrów, do poziomu 194 milimetry na koniec pory roku, kiedy rzadko przekracza on 342 milimetrów lub spada poniżej 51 milimetrów.

Najwyższa średnia kumulacja w okresie 31-dniowym wynosi 208 milimetrów w dniu 3 czerwca. Najniższa średnia kumulacja w okresie 31-dniowym wynosi 114 milimetrów w dniu 12 lipca.

Latem w: Tajpej, długość dnia maleje. Od początku do końca pory roku, długość dnia maleje o 56 minut, co w ujęciu dziennym oznacza średni spadek o 37 sekund i spadek o 4 minuty i 21 sekund w kontekście tygodniowym.

Najkrótszy dzień lata to 31 sierpnia, kiedy światło dzienne trwa 12 godzin i 39 minut, a najdłuższy dzień to 20 czerwca, obejmujący 13 godzin i 42 minuty światła dziennego.

Latem w: Tajpej słońce wschodzi najwcześniej o godz. 05:03 w dniu 8 czerwca, a najpóźniej 31 minut później o godz. 05:34 w dniu 31 sierpnia.

Słońce zachodzi najpóźniej o godz. 18:47 w dniu 3 lipca a najwcześniej 34 minuty wcześniej, o godz. 18:13 w dniu 31 sierpnia.

W 2024 r. w Tajpej nie obowiązuje czas letni.

W celach poglądowych, w dniu 20 czerwca, będącym najdłuższym dniem roku, słońce wschodzi o godzinie 05:04 i zachodzi 13 godzin i 42 minuty później, o godzinie 18:46, natomiast w dniu 21 grudnia, będącym najkrótszym dniem roku, wschód słońca ma miejsce o godzinie 06:34 a zachód 10 godzin i 35 minut później, o godzinie 17:09.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę wysokości wzniesienia słońca (kąta wzniosu słońca nad horyzontem) oraz azymutu (jego namiaru kompasowego) dla każdej godziny każdego dnia w okresie raportowania. Oś pozioma oznacza konkretny dzień roku, a oś pionowa daną godzinę dnia. Kolor tła wskazuje azymut słońca w danym dniu i o konkretnej godzinie tego dnia. Czarne izolinie to linie konturowe stałej wysokości wzniesienia słońca.

Poniższy rysunek obrazuje specyfikę kluczowych danych dotyczących księżyca latem 2024 r. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a obszary kolorowe wskazują, kiedy księżyc jest widoczny nad linią horyzontu. Pionowe kreski w kolorze szarym (nów) i niebieskim (pełnia) wskazują główne fazy księżyca. Etykieta powiązana z każdym paskiem wskazuje datę i godzinę osiągnięcia danej fazy, a towarzyszące jej etykiety czasowe wskazują godziny wschodu i zachodu księżyca dla najbliższego przedziału czasu, w którym księżyc znajduje się ponad linią horyzontu.

Za podstawę poziomu komfortu w kontekście wilgotności powietrza przyjęliśmy punkt rosy, jako że to od niego zależy czy pot paruje z powierzchni skóry, chłodząc tym samym ciało. Niższe punkty rosy odczuwane są jako bardziej suche, natomiast wyższe punkty rosy odczuwane są jako wyższa wilgotność. W przeciwieństwie do temperatury, która zwykle różni się znacząco między dniem a nocą, punkt rosy zmienia się wolniej, więc nawet jeśli w nocy temperatura może spaść, po parnym dniu można zazwyczaj oczekiwać parnej nocy.

Prawdopodobieństwo, że latem w: Tajpej danego dnia będzie parno wzrasta, rosnąc z 93% do 99% na przestrzeni pory roku.

Latem najwyższa szansa, że będzie parno wynosi 100% w dniu 17 lipca.

W celach poglądowych, w dniu 4 lipca, będącym najbardziej parnym dniem roku, warunki parności występują w 100% przypadków, natomiast w dniu 28 stycznia, będącym najmniej parnym dniem roku, parność występuje w 2% przypadków.

W tej części przedstawiono średni godzinowy wektor wiatru (prędkość i kierunek) w terenie otwartym, na wysokości 10 metrów nad powierzchnią gruntu. Wiatr występujący w danym miejscu zależy w dużym stopniu od miejscowej topografii terenu i innych czynników, a wartości chwilowe prędkości i kierunku wiatru są o wiele bardziej zróżnicowane niż średnie godzinowe.

Średnia godzinowa prędkość wiatru latem w: Tajpej wzrasta, rosnąc na przestrzeni pory roku z 13,7 kilometra na godzinę do 15,9 kilometra na godzinę.

W celach poglądowych, w dniu 3 grudnia, będącym najbardziej wietrznym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 23,6 kilometra na godzinę, natomiast w dniu 21 czerwca, będącym najspokojniejszym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 11,2 kilometra na godzinę.

Latem najniższa średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 11,2 kilometra na godzinę w dniu 22 czerwca.

Latem wiatr w: Tajpej wieje głównie z kierunku wschodniego od 1 czerwca do 8 czerwca i od 1 sierpnia do 31 sierpnia i południowego od 8 czerwca do 1 sierpnia.

Tajpej znajduje się w pobliżu dużego zbiornika wodnego (np. oceanu, morza czy dużego jeziora). Ta część zawiera dane dotyczące średniej temperatury rozległej powierzchni tej wody.

Średnia temperatura wody powierzchniowej w: Tajpej latem stopniowo wzrasta, rosnąc w ciągu tej pory roku o 2°C, z 26°C do 28°C.

Latem najwyższa średnia temperatura wody powierzchniowej wynosi 28°C w dniu 3 sierpnia.

W różnych miejscach na świecie sezon wegetacyjny jest definiowany inaczej, natomiast dla celów niniejszego raportu zdefiniowaliśmy go jako najdłuższy nieprzerwany okres z temperaturami powyżej zera (≥ 0°C) w ciągu roku (rozumianego jako rok kalendarzowy na półkuli północnej, lub okres od 1 lipca do 30 czerwca na półkuli południowej).

W Tajpej temperatury są na tyle wysokie przez cały rok, że omawianie sezonu wegetacyjnego w tym kontekście nie ma raczej sensu. Niemniej jednak, poniżej znajduje się wykres służący jako ilustracja rozkładu temperatur panujących w ciągu roku.

Wskaźnik stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) stanowi miernik całorocznej akumulacji ciepła stosowany do przewidywania rozwoju roślin i zwierząt i jest definiowany jako całka ciepła powyżej temperatury progowej, z pominięciem nadwyżki wartości powyżej temperatury maksymalnej. W ramach tego raportu, stosujemy temperaturę bazową równą 10°C i limit górny w wysokości 30°C.

Średnia skumulowana stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) w: Tajpej latem bardzo szybko wzrasta, rosnąc o 1 644°C, z 1 464°C do 3 108°C w miarę upływu tej pory roku.

Ta część opisuje łączne dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne docierające do powierzchni ziemi na terenie otwartym, z pełnym uwzględnieniem sezonowej zmienności długości dnia, wysokości górowania słońca nad linią horyzontu oraz pochłaniania promieniowania przez chmury i inne składniki atmosfery. Promieniowanie krótkofalowe obejmuje światło widzialne oraz promieniowanie ultrafioletowe.

Średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne w: Tajpej latem zasadniczo pozostaje takie samo, nie odbiegając o tej porze roku od 5,3 kWh o więcej niż 0,2 kWh.

Latem najwyższe średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne wynosi 5,5 kWh w dniu 10 lipca.

Dla celów niniejszego raportu, współrzędne geograficzne Tajpej to: szerokość geograficzna 25,048°, długość geograficzna 121,532° i wysokość 10 m n.p.m.

Topografię w obrębie 3 kilometry od Tajpej charakteryzują jedynie niewielkie różnice wysokości terenu, maksymalnie do 53 metry, przy średniej wysokości nad poziomem morza wynoszącej 14 metrów. W obrębie 16 kilometrów różnice wysokości terenu są niewielkie i wynoszą (1 121 metrów). W obrębie 80 kilometrów również występują ogromne różnice wysokości terenu (3 893 metry).

Teren w obrębie 3 kilometry od Tajpej obejmuje powierzchnie sztuczne (93%), w obrębie 16 kilometrów obejmuje drzewa (52%) i powierzchnie sztuczne (27%), natomiast w obrębie 80 kilometrów obejmuje woda (75%) i drzewa (19%).