Pogoda wiosną w: Manismata Indonezja

Dzienne temperatury maksymalne wynoszą około 30°C, rzadko spadając poniżej 28°C lub przekraczając 33°C. Najwyższa średnia dzienna temperatura maksymalna wynosi 31°C w dniu 2 października.

Dzienne temperatury minimalne wynoszą około 23°C, rzadko spadając poniżej 21°C lub przekraczając 24°C.

W celach poglądowych, w dniu 1 października, będącym najgorętszym dniem roku, temperatury w: Manismata wynoszą zwykle od 23°C do 31°C, natomiast w dniu 6 sierpnia, będącym najzimniejszym dniem roku, słupek rtęci wskazuje od 22°C do 30°C.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę średnich temperatur godzinowych w okresie wiosennym. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a kolor wskazuje średnią temperaturę dla danej godziny i dnia.

Guápiles, Kostaryka (odległość: 18 186 kilometrów) i Iquitos, Peru (19 197 kilometrów) są to odległe obce miejsca o temperaturach najbardziej zbliżonych do Manismata (zobacz porównanie).

© OpenStreetMap contributors

Porównaj Manismata z innym miastem:

PorównajMapa

Wiosną w: Manismata zachmurzenie bardzo szybko wzrasta, a odsetek czasu, kiedy niebo jest pochmurne lub znacznie zachmurzone wzrasta z 67% do 89%.

Najbardziej pogodny dzień wiosny to 1 września, kiedy niebo jest bezchmurne, niemal bezchmurne, lub częściowo zachmurzone 33% czasu.

W celach poglądowych, w dniu 23 stycznia, będącym najbardziej pochmurnym dniem roku, prawdopodobieństwo wystąpienia pochmurnego lub znacznie zachmurzonego nieba wynosi 90%, natomiast w dniu 25 czerwca, będącym najbardziej bezchmurnym dniem w roku, szansa wystąpienia bezchmurnego, niemal bezchmurnego nieba lub częściowego zachmurzenia wynosi 40%.

Dzień obfitujący w opady to dzień kiedy opad atmosferyczny lub równoważnik wodny takiego opadu wynosi przynajmniej 1 milimetr. W: Manismata w okresie wiosennym szansa, że dzień będzie obfitował w opady bardzo szybko wzrasta z 26% na początku tej pory roku do 61% pod koniec pory roku.

W celach poglądowych, najwyższe prawdopodobieństwo obfitych opadów ciągu roku wynosi 62% w dniu 28 listopada, natomiast najniższe prawdopodobieństwo to 20% w dniu 18 sierpnia.

Opad deszczu

Aby przedstawić nie tylko sumę dla pory roku ale również zmiany w ciągu tej pory roku, schemat pokazuje skumulowany opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem stanowiącym środek tego okresu.

Średni opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni wiosną w: Manismata bardzo szybko wzrasta, z poziomu 110 milimetrów na początku pory roku, kiedy rzadko przekracza on 271 milimetrów lub spada poniżej 5 milimetry, do poziomu 283 milimetry na koniec pory roku, kiedy rzadko przekracza on 396 milimetrów lub spada poniżej 181 milimetrów.

Wiosną w: Manismata, długość dnia zasadniczo pozostaje taka sama. Najkrótszy dzień wiosny to 1 września, kiedy światło dzienne trwa 12 godzin i 4 minuty, a najdłuższy dzień to 30 listopada, obejmujący 12 godzin i 15 minut światła dziennego.

Wiosną w: Manismata słońce wstaje najpóźniej o godz. 05:34 w dniu 1 września, a najwcześniej 21 minut wcześniej o godz. 05:13 w dniu 8 listopada.

Słońce zachodzi najpóźniej o godz. 17:37 w dniu 1 września a najwcześniej 12 minut wcześniej, o godz. 17:25 w dniu 28 października.

W 2025 r. w Manismata nie obowiązuje czas letni.

W celach poglądowych, w dniu 21 grudnia, będącym najdłuższym dniem roku, słońce wschodzi o godzinie 05:25 i zachodzi 12 godzin i 16 minut później, o godzinie 17:41, natomiast w dniu 21 czerwca, będącym najkrótszym dniem roku, wschód słońca ma miejsce o godzinie 05:38 a zachód 11 godzin i 59 minut później, o godzinie 17:37.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę wysokości wzniesienia słońca (kąta wzniosu słońca nad horyzontem) oraz azymutu (jego namiaru kompasowego) dla każdej godziny każdego dnia w okresie raportowania. Oś pozioma oznacza konkretny dzień roku, a oś pionowa daną godzinę dnia. Kolor tła wskazuje azymut słońca w danym dniu i o konkretnej godzinie tego dnia. Czarne izolinie to linie konturowe stałej wysokości wzniesienia słońca.

Poniższy rysunek obrazuje specyfikę kluczowych danych dotyczących księżyca wiosną 2025 r. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a obszary kolorowe wskazują, kiedy księżyc jest widoczny nad linią horyzontu. Pionowe kreski w kolorze szarym (nów) i niebieskim (pełnia) wskazują główne fazy księżyca. Etykieta powiązana z każdym paskiem wskazuje datę i godzinę osiągnięcia danej fazy, a towarzyszące jej etykiety czasowe wskazują godziny wschodu i zachodu księżyca dla najbliższego przedziału czasu, w którym księżyc znajduje się ponad linią horyzontu.

Za podstawę poziomu komfortu w kontekście wilgotności powietrza przyjęliśmy punkt rosy, jako że to od niego zależy czy pot paruje z powierzchni skóry, chłodząc tym samym ciało. Niższe punkty rosy odczuwane są jako bardziej suche, natomiast wyższe punkty rosy odczuwane są jako wyższa wilgotność. W przeciwieństwie do temperatury, która zwykle różni się znacząco między dniem a nocą, punkt rosy zmienia się wolniej, więc nawet jeśli w nocy temperatura może spaść, po parnym dniu można zazwyczaj oczekiwać parnej nocy.

Prawdopodobieństwo, że wiosną w: Manismata danego dnia będzie parno zasadniczo pozostaje takie samo, utrzymując się na stałym poziomie około 100% przez cały okres.

W celach poglądowych, w dniu 1 stycznia, będącym najbardziej parnym dniem roku, warunki parności występują w 100% przypadków, natomiast w dniu 18 sierpnia, będącym najmniej parnym dniem roku, parność występuje w 100% przypadków.

W tej części przedstawiono średni godzinowy wektor wiatru (prędkość i kierunek) w terenie otwartym, na wysokości 10 metrów nad powierzchnią gruntu. Wiatr występujący w danym miejscu zależy w dużym stopniu od miejscowej topografii terenu i innych czynników, a wartości chwilowe prędkości i kierunku wiatru są o wiele bardziej zróżnicowane niż średnie godzinowe.

Średnia godzinowa prędkość wiatru wiosną w: Manismata zasadniczo pozostaje taka sama, nie odbiegając od 3,0 kilometra na godzinę o więcej niż 0,4 kilometra na godzinę przez cały okres.

W celach poglądowych, w dniu 27 sierpnia, będącym najbardziej wietrznym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 3,4 kilometra na godzinę, natomiast w dniu 15 kwietnia, będącym najspokojniejszym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 2,4 kilometra na godzinę.

Wiosną najniższa średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 2,6 kilometra na godzinę w dniu 10 listopada.

Wiosną wiatr w: Manismata wieje głównie z kierunku południowego od 1 września do 6 listopada i zachodniego od 6 listopada do 30 listopada.

Manismata znajduje się w pobliżu dużego zbiornika wodnego (np. oceanu, morza czy dużego jeziora). Ta część zawiera dane dotyczące średniej temperatury rozległej powierzchni tej wody.

Średnia temperatura wody powierzchniowej w: Manismata wiosną stopniowo wzrasta, rosnąc w ciągu tej pory roku o 1°C, z 28°C do 29°C.

Wiosną najwyższa średnia temperatura wody powierzchniowej wynosi 29°C w dniu 16 listopada.

W różnych miejscach na świecie sezon wegetacyjny jest definiowany inaczej, natomiast dla celów niniejszego raportu zdefiniowaliśmy go jako najdłuższy nieprzerwany okres z temperaturami powyżej zera (≥ 0°C) w ciągu roku (rozumianego jako rok kalendarzowy na półkuli północnej, lub okres od 1 lipca do 30 czerwca na półkuli południowej).

W Manismata temperatury są na tyle wysokie przez cały rok, że omawianie sezonu wegetacyjnego w tym kontekście nie ma raczej sensu. Niemniej jednak, poniżej znajduje się wykres służący jako ilustracja rozkładu temperatur panujących w ciągu roku.

Wskaźnik stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) stanowi miernik całorocznej akumulacji ciepła stosowany do przewidywania rozwoju roślin i zwierząt i jest definiowany jako całka ciepła powyżej temperatury progowej, z pominięciem nadwyżki wartości powyżej temperatury maksymalnej. W ramach tego raportu, stosujemy temperaturę bazową równą 10°C i limit górny w wysokości 30°C.

Średnia skumulowana stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) w: Manismata wiosną bardzo szybko wzrasta, rosnąc o 1 416°C, z 970°C do 2 386°C w miarę upływu tej pory roku.

Ta część opisuje łączne dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne docierające do powierzchni ziemi na terenie otwartym, z pełnym uwzględnieniem sezonowej zmienności długości dnia, wysokości górowania słońca nad linią horyzontu oraz pochłaniania promieniowania przez chmury i inne składniki atmosfery. Promieniowanie krótkofalowe obejmuje światło widzialne oraz promieniowanie ultrafioletowe.

Średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne w: Manismata wiosną maleje, spadając o tej porze roku o 1,0 kWh, z 5,4 kWh do 4,4 kWh.

Dla celów niniejszego raportu, współrzędne geograficzne Manismata to: szerokość geograficzna -2,467°, długość geograficzna 111,033° i wysokość 29 m n.p.m.

Topografię w obrębie 3 kilometry od Manismata charakteryzują jedynie niewielkie różnice wysokości terenu, maksymalnie do 47 metrów, przy średniej wysokości nad poziomem morza wynoszącej 19 metrów. W obrębie 16 kilometrów również występują jedynie niewielkie różnice wysokości terenu (119 metrów). W obrębie 80 kilometrów różnice wysokości terenu są niewielkie i wynoszą (830 metrów).

Teren w obrębie 3 kilometry od Manismata obejmuje drzewa (67%) i pola uprawne (23%), w obrębie 16 kilometrów obejmuje drzewa (60%) i pola uprawne (26%), natomiast w obrębie 80 kilometrów obejmuje drzewa (54%) i pola uprawne (22%).