Pogoda zimą w: Tang’ao Chiny

Dzienne temperatury maksymalne wynoszą około 10°C, rzadko spadając poniżej 2°C lub przekraczając 20°C. Najniższa średnia dzienna temperatura maksymalna wynosi 8°C w dniu 18 stycznia.

Dzienne temperatury minimalne wynoszą około 1°C, rzadko spadając poniżej -4°C lub przekraczając 8°C. Najniższa średnia dzienna temperatura minimalna wynosi -1°C w dniu 19 stycznia.

W celach poglądowych, w dniu 25 lipca, będącym najgorętszym dniem roku, temperatury w: Tang’ao wynoszą zwykle od 22°C do 30°C, natomiast w dniu 19 stycznia, będącym najzimniejszym dniem roku, słupek rtęci wskazuje od -1°C do 8°C.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę średnich temperatur godzinowych w okresie zimowym. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a kolor wskazuje średnią temperaturę dla danej godziny i dnia.

Shackle Island, Stany Zjednoczone (odległość: 12 649 kilometrów) i Winston-Salem, Stany Zjednoczone (12 795 kilometrów) są to odległe obce miejsca o temperaturach najbardziej zbliżonych do Tang’ao (zobacz porównanie).

© OpenStreetMap contributors

Porównaj Tang’ao z innym miastem:

PorównajMapa

Zimą w: Tang’ao zachmurzenie wzrasta, a odsetek czasu, kiedy niebo jest pochmurne lub znacznie zachmurzone wzrasta z 41% do 51%. Najniższe prawdopodobieństwo, że będzie pochmurno lub że wystąpi znaczne zachmurzenie wynosi 40% w dniu 16 grudnia.

Najbardziej pogodny dzień zimy to 16 grudnia, kiedy niebo jest bezchmurne, niemal bezchmurne, lub częściowo zachmurzone 60% czasu.

W celach poglądowych, w dniu 4 lipca, będącym najbardziej pochmurnym dniem roku, prawdopodobieństwo wystąpienia pochmurnego lub znacznie zachmurzonego nieba wynosi 72%, natomiast w dniu 16 grudnia, będącym najbardziej bezchmurnym dniem w roku, szansa wystąpienia bezchmurnego, niemal bezchmurnego nieba lub częściowego zachmurzenia wynosi 60%.

Dzień obfitujący w opady to dzień kiedy opad atmosferyczny lub równoważnik wodny takiego opadu wynosi przynajmniej 1 milimetr. W: Tang’ao w okresie zimowym szansa, że dzień będzie obfitował w opady wzrasta z 12% na początku tej pory roku do 17% pod koniec pory roku.

W celach poglądowych, najwyższe prawdopodobieństwo obfitych opadów ciągu roku wynosi 47% w dniu 13 czerwca, natomiast najniższe prawdopodobieństwo to 7% w dniu 29 grudnia.

Zimą w: Tang’ao, szansa, że w ciągu dnia wystąpią opady samego deszczu wzrasta z 11% do 15%; szansa, że w ciągu dnia wystąpią opady deszczu ze śniegiem utrzymuje się zasadniczo na stałym poziomie 2% przez cały czas i szansa, że w ciągu dnia wystąpią opady samego śniegu utrzymuje się zasadniczo na stałym poziomie 1% przez cały czas.

Opad deszczu

Aby przedstawić nie tylko sumę dla pory roku ale również zmiany w ciągu tej pory roku, schemat pokazuje skumulowany opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem stanowiącym środek tego okresu.

Średni opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni zimą w: Tang’ao zasadniczo pozostaje taki sam, utrzymując się na stałym poziomie około 18 milimetrów przez cały okres i rzadko przekraczając 53 milimetry.

Najniższa średnia kumulacja w okresie 31-dniowym wynosi 9 milimetrów w dniu 13 stycznia.

Opad śniegu

Tak jak w przypadku opadu deszczu, bierzemy pod uwagę skumulowany opad śniegu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem stanowiącym środek tego okresu.

Średni opad śniegu w ruchomym okresie 31 dni zimą w: Tang’ao stopniowo wzrasta z poziomu 7 milimetrów na początku pory roku, kiedy rzadko przekracza on 21 milimetrów lub spada poniżej -0 milimetrów, do poziomu 25 milimetry na koniec pory roku, kiedy rzadko przekracza on 86 milimetrów lub spada poniżej -0 milimetrów.

Najwyższa średnia kumulacja w okresie 31-dniowym wynosi 44 milimetry w dniu 19 stycznia.

Zimą w: Tang’ao, długość dnia szybko wzrasta. Od początku do końca pory roku, długość dnia rośnie o 1 godzina i 5 minut, co w ujęciu dziennym oznacza średni wzrost o 44 sekundy i wzrost o 5 minut i 7 sekund w kontekście tygodniowym.

Najkrótszy dzień zimy to 21 grudnia, kiedy światło dzienne trwa 10 godzin i 20 minut, a najdłuższy dzień to 28 lutego, obejmujący 11 godzin i 33 minuty światła dziennego.

Zimą w: Tang’ao słońce wstaje najpóźniej o godz. 07:38 w dniu 11 stycznia, a najwcześniej 28 minut wcześniej o godz. 07:10 w dniu 28 lutego.

Słońce zachodzi najwcześniej o godz. 17:47 w dniu 1 grudnia a najpóźniej 56 minut później o godz. 18:44 w dniu 28 lutego.

W 2024 r. w Tang’ao nie obowiązuje czas letni.

W celach poglądowych, w dniu 20 czerwca, będącym najdłuższym dniem roku, słońce wschodzi o godzinie 05:47 i zachodzi 13 godzin i 57 minut później, o godzinie 19:44, natomiast w dniu 21 grudnia, będącym najkrótszym dniem roku, wschód słońca ma miejsce o godzinie 07:32 a zachód 10 godzin i 20 minut później, o godzinie 17:53.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę wysokości wzniesienia słońca (kąta wzniosu słońca nad horyzontem) oraz azymutu (jego namiaru kompasowego) dla każdej godziny każdego dnia w okresie raportowania. Oś pozioma oznacza konkretny dzień roku, a oś pionowa daną godzinę dnia. Kolor tła wskazuje azymut słońca w danym dniu i o konkretnej godzinie tego dnia. Czarne izolinie to linie konturowe stałej wysokości wzniesienia słońca.

Poniższy rysunek obrazuje specyfikę kluczowych danych dotyczących księżyca zimą 2024 r. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a obszary kolorowe wskazują, kiedy księżyc jest widoczny nad linią horyzontu. Pionowe kreski w kolorze szarym (nów) i niebieskim (pełnia) wskazują główne fazy księżyca. Etykieta powiązana z każdym paskiem wskazuje datę i godzinę osiągnięcia danej fazy, a towarzyszące jej etykiety czasowe wskazują godziny wschodu i zachodu księżyca dla najbliższego przedziału czasu, w którym księżyc znajduje się ponad linią horyzontu.

Za podstawę poziomu komfortu w kontekście wilgotności powietrza przyjęliśmy punkt rosy, jako że to od niego zależy czy pot paruje z powierzchni skóry, chłodząc tym samym ciało. Niższe punkty rosy odczuwane są jako bardziej suche, natomiast wyższe punkty rosy odczuwane są jako wyższa wilgotność. W przeciwieństwie do temperatury, która zwykle różni się znacząco między dniem a nocą, punkt rosy zmienia się wolniej, więc nawet jeśli w nocy temperatura może spaść, po parnym dniu można zazwyczaj oczekiwać parnej nocy.

Prawdopodobieństwo, że zimą w: Tang’ao danego dnia będzie parno zasadniczo pozostaje takie samo, utrzymując się na stałym poziomie około 0% przez cały okres.

W celach poglądowych, w dniu 23 lipca, będącym najbardziej parnym dniem roku, warunki parności występują w 98% przypadków, natomiast w dniu 1 stycznia, będącym najmniej parnym dniem roku, parność występuje w 0% przypadków.

W tej części przedstawiono średni godzinowy wektor wiatru (prędkość i kierunek) w terenie otwartym, na wysokości 10 metrów nad powierzchnią gruntu. Wiatr występujący w danym miejscu zależy w dużym stopniu od miejscowej topografii terenu i innych czynników, a wartości chwilowe prędkości i kierunku wiatru są o wiele bardziej zróżnicowane niż średnie godzinowe.

Średnia godzinowa prędkość wiatru zimą w: Tang’ao wzrasta, rosnąc na przestrzeni pory roku z 8,1 kilometra na godzinę do 10,4 kilometra na godzinę.

W celach poglądowych, w dniu 9 marca, będącym najbardziej wietrznym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 10,9 kilometra na godzinę, natomiast w dniu 12 grudnia, będącym najspokojniejszym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 8,1 kilometra na godzinę.

Zimą najniższa średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 8,1 kilometra na godzinę w dniu 12 grudnia.

Jeżeli chodzi o średni godzinowy kierunek wiatru, w: Tang’ao zimą wiatr wieje głównie z kierunku wschodniego, ze szczytowym udziałem w wysokości 68% w dniu 14 lutego.

W różnych miejscach na świecie sezon wegetacyjny jest definiowany inaczej, natomiast dla celów niniejszego raportu zdefiniowaliśmy go jako najdłuższy nieprzerwany okres z temperaturami powyżej zera (≥ 0°C) w ciągu roku (rozumianego jako rok kalendarzowy na półkuli północnej, lub okres od 1 lipca do 30 czerwca na półkuli południowej).

Sezon wegetacyjny w Tang’ao trwa zazwyczaj 8,9 miesiąca (271 dni), od około 6 marca do około 2 grudnia, a jego początek rzadko przypada przed 15 lutego lub po 24 marca, natomiast koniec rzadko przypada przed 14 listopada lub po 19 grudnia.

Najniższe prawdopodobieństwo, że w: Tang’ao zimą dany dzień przypadnie w trakcie sezonu wegetacyjnego wynosi 0% w dniu 13 stycznia.

Wskaźnik stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) stanowi miernik całorocznej akumulacji ciepła stosowany do przewidywania rozwoju roślin i zwierząt i jest definiowany jako całka ciepła powyżej temperatury progowej, z pominięciem nadwyżki wartości powyżej temperatury maksymalnej. W ramach tego raportu, stosujemy temperaturę bazową równą 10°C i limit górny w wysokości 30°C.

Średnia skumulowana stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) w: Tang’ao zimą bardzo szybko maleje, spadając o 2 519°C, z 2 546°C do 27°C w miarę upływu tej pory roku.

Ta część opisuje łączne dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne docierające do powierzchni ziemi na terenie otwartym, z pełnym uwzględnieniem sezonowej zmienności długości dnia, wysokości górowania słońca nad linią horyzontu oraz pochłaniania promieniowania przez chmury i inne składniki atmosfery. Promieniowanie krótkofalowe obejmuje światło widzialne oraz promieniowanie ultrafioletowe.

Średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne w: Tang’ao zimą stopniowo wzrasta, rosnąc o tej porze roku o 0,7 kWh, z 2,8 kWh do 3,5 kWh.

Zimą najniższe średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne wynosi 2,7 kWh w dniu 23 grudnia.

Dla celów niniejszego raportu, współrzędne geograficzne Tang’ao to: szerokość geograficzna 28,393°, długość geograficzna 108,813° i wysokość 584 m n.p.m.

Topografię w obrębie 3 kilometry od Tang’ao charakteryzują duże różnice wysokości terenu, maksymalnie do 668 metrów, przy średniej wysokości nad poziomem morza wynoszącej 653 metry. W obrębie 16 kilometrów występują duże różnice wysokości terenu (1 289 metrów). W obrębie 80 kilometrów również występują ogromne różnice wysokości terenu (2 362 metry).

Teren w obrębie 3 kilometry od Tang’ao obejmuje drzewa (39%), pola uprawne (33%) i użytki zielone (26%), w obrębie 16 kilometrów obejmuje drzewa (59%) i pola uprawne (18%), natomiast w obrębie 80 kilometrów obejmuje drzewa (56%) i pola uprawne (23%).