Pogoda latem w: Pīrgaaj Bangladesz

Maksymalne dzienne temperatury spadają o 6°C, z 38°C do 32°C, rzadko spadając poniżej 30°C lub przekraczając 41°C.

Dzienne temperatury minimalne wynoszą około 26°C, rzadko spadając poniżej 25°C lub przekraczając 29°C. Najwyższa średnia dzienna temperatura minimalna wynosi 27°C w dniu 14 czerwca.

W celach poglądowych, w dniu 19 kwietnia, będącym najgorętszym dniem roku, temperatury w: Pīrgaaj wynoszą zwykle od 23°C do 39°C, natomiast w dniu 12 stycznia, będącym najzimniejszym dniem roku, słupek rtęci wskazuje od 9°C do 24°C.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę średnich temperatur godzinowych w okresie letnim. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a kolor wskazuje średnią temperaturę dla danej godziny i dnia.

Tamuin, Meksyk (odległość: 14 654 kilometry); Chirundu, Zimbabwe (7 952 kilometrów) i Tennant Creek, Australia (7 085 kilometrów) są to odległe obce miejsca o temperaturach najbardziej zbliżonych do Pīrgaaj (zobacz porównanie).

© OpenStreetMap contributors

Porównaj Pīrgaaj z innym miastem:

PorównajMapa

Latem w: Pīrgaaj zachmurzenie bardzo szybko wzrasta, a odsetek czasu, kiedy niebo jest pochmurne lub znacznie zachmurzone wzrasta z 29% do 81%. Najwyższe prawdopodobieństwo, że będzie pochmurno lub że wystąpi znaczne zachmurzenie wynosi 87% w dniu 7 sierpnia.

Najbardziej pogodny dzień lata to 1 czerwca, kiedy niebo jest bezchmurne, niemal bezchmurne, lub częściowo zachmurzone 71% czasu.

W celach poglądowych, w dniu 7 sierpnia, będącym najbardziej pochmurnym dniem roku, prawdopodobieństwo wystąpienia pochmurnego lub znacznie zachmurzonego nieba wynosi 87%, natomiast w dniu 9 lutego, będącym najbardziej bezchmurnym dniem w roku, szansa wystąpienia bezchmurnego, niemal bezchmurnego nieba lub częściowego zachmurzenia wynosi 90%.

Dzień obfitujący w opady to dzień kiedy opad atmosferyczny lub równoważnik wodny takiego opadu wynosi przynajmniej 1 milimetr. W: Pīrgaaj w okresie letnim szansa, że dzień będzie obfitował w opady wzrasta z 55% na początku tej pory roku do 60% pod koniec pory roku.

W celach poglądowych, najwyższe prawdopodobieństwo obfitych opadów ciągu roku wynosi 73% w dniu 12 lipca, natomiast najniższe prawdopodobieństwo to 1% w dniu 2 grudnia.

Opad deszczu

Aby przedstawić nie tylko sumę dla pory roku ale również zmiany w ciągu tej pory roku, schemat pokazuje skumulowany opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem stanowiącym środek tego okresu.

Średni opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni latem w: Pīrgaaj bardzo szybko wzrasta, z poziomu 150 milimetrów na początku pory roku, kiedy rzadko przekracza on 247 milimetrów lub spada poniżej 56 milimetrów, do poziomu 206 milimetrów na koniec pory roku, kiedy rzadko przekracza on 360 milimetrów lub spada poniżej 76 milimetrów.

Najwyższa średnia kumulacja w okresie 31-dniowym wynosi 287 milimetrów w dniu 8 lipca.

Latem w: Pīrgaaj, długość dnia maleje. Od początku do końca pory roku, długość dnia maleje o 59 minut, co w ujęciu dziennym oznacza średni spadek o 39 sekund i spadek o 4 minuty i 31 sekund w kontekście tygodniowym.

Najkrótszy dzień lata to 31 sierpnia, kiedy światło dzienne trwa 12 godzin i 40 minut, a najdłuższy dzień to 20 czerwca, obejmujący 13 godzin i 45 minut światła dziennego.

Latem w: Pīrgaaj słońce wschodzi najwcześniej o godz. 05:14 w dniu 8 czerwca, a najpóźniej 32 minuty później o godz. 05:46 w dniu 31 sierpnia.

Słońce zachodzi najpóźniej o godz. 19:02 w dniu 2 lipca a najwcześniej 35 minut wcześniej, o godz. 18:26 w dniu 31 sierpnia.

W 2024 r. w Pīrgaaj nie obowiązuje czas letni.

W celach poglądowych, w dniu 20 czerwca, będącym najdłuższym dniem roku, słońce wschodzi o godzinie 05:15 i zachodzi 13 godzin i 45 minut później, o godzinie 19:00, natomiast w dniu 21 grudnia, będącym najkrótszym dniem roku, wschód słońca ma miejsce o godzinie 06:49 a zachód 10 godzin i 31 minut później, o godzinie 17:20.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę wysokości wzniesienia słońca (kąta wzniosu słońca nad horyzontem) oraz azymutu (jego namiaru kompasowego) dla każdej godziny każdego dnia w okresie raportowania. Oś pozioma oznacza konkretny dzień roku, a oś pionowa daną godzinę dnia. Kolor tła wskazuje azymut słońca w danym dniu i o konkretnej godzinie tego dnia. Czarne izolinie to linie konturowe stałej wysokości wzniesienia słońca.

Poniższy rysunek obrazuje specyfikę kluczowych danych dotyczących księżyca latem 2024 r. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a obszary kolorowe wskazują, kiedy księżyc jest widoczny nad linią horyzontu. Pionowe kreski w kolorze szarym (nów) i niebieskim (pełnia) wskazują główne fazy księżyca. Etykieta powiązana z każdym paskiem wskazuje datę i godzinę osiągnięcia danej fazy, a towarzyszące jej etykiety czasowe wskazują godziny wschodu i zachodu księżyca dla najbliższego przedziału czasu, w którym księżyc znajduje się ponad linią horyzontu.

Za podstawę poziomu komfortu w kontekście wilgotności powietrza przyjęliśmy punkt rosy, jako że to od niego zależy czy pot paruje z powierzchni skóry, chłodząc tym samym ciało. Niższe punkty rosy odczuwane są jako bardziej suche, natomiast wyższe punkty rosy odczuwane są jako wyższa wilgotność. W przeciwieństwie do temperatury, która zwykle różni się znacząco między dniem a nocą, punkt rosy zmienia się wolniej, więc nawet jeśli w nocy temperatura może spaść, po parnym dniu można zazwyczaj oczekiwać parnej nocy.

Prawdopodobieństwo, że latem w: Pīrgaaj danego dnia będzie parno szybko wzrasta, rosnąc z 89% do 100% na przestrzeni pory roku.

W celach poglądowych, w dniu 9 lipca, będącym najbardziej parnym dniem roku, warunki parności występują w 100% przypadków, natomiast w dniu 2 stycznia, będącym najmniej parnym dniem roku, parność występuje w 0% przypadków.

W tej części przedstawiono średni godzinowy wektor wiatru (prędkość i kierunek) w terenie otwartym, na wysokości 10 metrów nad powierzchnią gruntu. Wiatr występujący w danym miejscu zależy w dużym stopniu od miejscowej topografii terenu i innych czynników, a wartości chwilowe prędkości i kierunku wiatru są o wiele bardziej zróżnicowane niż średnie godzinowe.

Średnia godzinowa prędkość wiatru latem w: Pīrgaaj stopniowo maleje, spadając na przestrzeni pory roku z 11,2 kilometra na godzinę do 9,7 kilometra na godzinę.

W celach poglądowych, w dniu 25 czerwca, będącym najbardziej wietrznym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 12,2 kilometra na godzinę, natomiast w dniu 7 grudnia, będącym najspokojniejszym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 6,2 kilometra na godzinę.

Latem najwyższa średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 12,2 kilometra na godzinę w dniu 25 czerwca.

Jeżeli chodzi o średni godzinowy kierunek wiatru, w: Pīrgaaj latem wiatr wieje głównie z kierunku wschodniego, ze szczytowym udziałem w wysokości 56% w dniu 13 sierpnia.

W różnych miejscach na świecie sezon wegetacyjny jest definiowany inaczej, natomiast dla celów niniejszego raportu zdefiniowaliśmy go jako najdłuższy nieprzerwany okres z temperaturami powyżej zera (≥ 0°C) w ciągu roku (rozumianego jako rok kalendarzowy na półkuli północnej, lub okres od 1 lipca do 30 czerwca na półkuli południowej).

W Pīrgaaj temperatury są na tyle wysokie przez cały rok, że omawianie sezonu wegetacyjnego w tym kontekście nie ma raczej sensu. Niemniej jednak, poniżej znajduje się wykres służący jako ilustracja rozkładu temperatur panujących w ciągu roku.

Wskaźnik stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) stanowi miernik całorocznej akumulacji ciepła stosowany do przewidywania rozwoju roślin i zwierząt i jest definiowany jako całka ciepła powyżej temperatury progowej, z pominięciem nadwyżki wartości powyżej temperatury maksymalnej. W ramach tego raportu, stosujemy temperaturę bazową równą 10°C i limit górny w wysokości 30°C.

Średnia skumulowana stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) w: Pīrgaaj latem bardzo szybko wzrasta, rosnąc o 1 692°C, z 2 074°C do 3 766°C w miarę upływu tej pory roku.

Ta część opisuje łączne dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne docierające do powierzchni ziemi na terenie otwartym, z pełnym uwzględnieniem sezonowej zmienności długości dnia, wysokości górowania słońca nad linią horyzontu oraz pochłaniania promieniowania przez chmury i inne składniki atmosfery. Promieniowanie krótkofalowe obejmuje światło widzialne oraz promieniowanie ultrafioletowe.

Średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne w: Pīrgaaj latem szybko maleje, spadając o tej porze roku o 1,9 kWh, z 6,6 kWh do 4,7 kWh.

Dla celów niniejszego raportu, współrzędne geograficzne Pīrgaaj to: szerokość geograficzna 25,856°, długość geograficzna 88,359° i wysokość 49 m n.p.m.

Topografia terenu w obrębie 3 kilometry od Pīrgaaj jest zasadniczo płaska, z maksymalną różnicą wysokości wynoszącą 18 metrów i średnią wysokością nad poziomem morza wynoszącą 47 metrów. W obrębie 16 kilometrów teren jest zasadniczo płaski (30 metrów). W obrębie 80 kilometrów również występują jedynie niewielkie różnice wysokości terenu (134 metry).

Teren w obrębie 3 kilometry od Pīrgaaj obejmuje pola uprawne (51%) i użytki zielone (49%), w obrębie 16 kilometrów obejmuje pola uprawne (54%) i użytki zielone (46%), natomiast w obrębie 80 kilometrów obejmuje pola uprawne (75%) i użytki zielone (23%).