Pogoda wiosną w: Esko Stany Zjednoczone

Maksymalne dzienne temperatury wzrastają o 21°C, z -1°C do 20°C, rzadko spadając poniżej -9°C lub przekraczając 26°C.

Dzienne temperatury minimalne wzrastają o 18°C, z -10°C do 8°C, rzadko spadając poniżej -21°C lub przekraczając 12°C.

W celach poglądowych, w dniu 18 lipca, będącym najgorętszym dniem roku, temperatury w: Esko wynoszą zwykle od 14°C do 25°C, natomiast w dniu 20 stycznia, będącym najzimniejszym dniem roku, słupek rtęci wskazuje od -15°C do -7°C.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę średnich temperatur godzinowych w okresie wiosennym. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a kolor wskazuje średnią temperaturę dla danej godziny i dnia.

Nizhniy Novgorod, Rosja (odległość: 7 870 kilometrów); Tsovasar, Armenia (9 493 kilometry) i Cholpon-Ata, Kirgistan (10 036 kilometrów) są to odległe obce miejsca o temperaturach najbardziej zbliżonych do Esko (zobacz porównanie).

© OpenStreetMap contributors

Porównaj Esko z innym miastem:

PorównajMapa

Wiosną w: Esko zachmurzenie szybko maleje, a odsetek czasu, kiedy niebo jest pochmurne lub znacznie zachmurzone spada z 61% do 47%.

Najbardziej pogodny dzień wiosny to 29 maja, kiedy niebo jest bezchmurne, niemal bezchmurne, lub częściowo zachmurzone 54% czasu.

W celach poglądowych, w dniu 5 lutego, będącym najbardziej pochmurnym dniem roku, prawdopodobieństwo wystąpienia pochmurnego lub znacznie zachmurzonego nieba wynosi 63%, natomiast w dniu 1 sierpnia, będącym najbardziej bezchmurnym dniem w roku, szansa wystąpienia bezchmurnego, niemal bezchmurnego nieba lub częściowego zachmurzenia wynosi 72%.

Dzień obfitujący w opady to dzień kiedy opad atmosferyczny lub równoważnik wodny takiego opadu wynosi przynajmniej 1 milimetr. W: Esko w okresie wiosennym szansa, że dzień będzie obfitował w opady bardzo szybko wzrasta z 12% na początku tej pory roku do 34% pod koniec pory roku.

W celach poglądowych, najwyższe prawdopodobieństwo obfitych opadów ciągu roku wynosi 42% w dniu 29 czerwca, natomiast najniższe prawdopodobieństwo to 7% w dniu 3 lutego.

Wiosną w: Esko, szansa, że w ciągu dnia wystąpią opady samego deszczu wzrasta z 3% do 34%; szansa, że w ciągu dnia wystąpią opady deszczu ze śniegiem utrzymuje się zasadniczo na stałym poziomie 2% przez cały czas i szansa, że w ciągu dnia wystąpią opady samego śniegu maleje z 9% do 0%.

Opad deszczu

Aby przedstawić nie tylko sumę dla pory roku ale również zmiany w ciągu tej pory roku, schemat pokazuje skumulowany opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem stanowiącym środek tego okresu.

Średni opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni wiosną w: Esko bardzo szybko wzrasta, z poziomu 7 milimetrów na początku pory roku, kiedy rzadko przekracza on 23 milimetry do poziomu 84 milimetry na koniec pory roku, kiedy rzadko przekracza on 130 milimetrów lub spada poniżej 36 milimetrów.

Opad śniegu

Tak jak w przypadku opadu deszczu, bierzemy pod uwagę skumulowany opad śniegu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem stanowiącym środek tego okresu.

Średni opad śniegu w ruchomym okresie 31 dni wiosną w: Esko bardzo szybko maleje z poziomu 129 milimetrów na początku pory roku, kiedy rzadko przekracza on 293 milimetry lub spada poniżej 18 milimetrów, do poziomu 0 milimetrów na koniec pory roku, kiedy rzadko przekracza on 0 milimetrów lub spada poniżej -0 milimetrów.

Najwyższa średnia kumulacja w okresie 31-dniowym wynosi 132 milimetry w dniu 7 marca.

Wiosną w: Esko, długość dnia bardzo szybko wzrasta. Od początku do końca pory roku, długość dnia rośnie o 4 godziny i 27 minut, co w ujęciu dziennym oznacza średni wzrost o 2 minuty i 56 sekund i wzrost o 20 minut i 34 sekundy w kontekście tygodniowym.

Najkrótszy dzień wiosny to 1 marca, kiedy światło dzienne trwa 11 godzin i 8 minut, a najdłuższy dzień to 31 maja, obejmujący 15 godzin i 36 minut światła dziennego.

Wiosną w: Esko słońce wstaje najpóźniej o godz. 07:30 w dniu 10 marca, a najwcześniej 2 godziny i 11 minut wcześniej o godz. 05:19 w dniu 31 maja.

Słońce zachodzi najwcześniej o godz. 17:56 w dniu 1 marca a najpóźniej 2 godziny i 59 minut później o godz. 20:55 w dniu 31 maja.

Stosowanie czasu letniego (DST) kończy się o godz. 03:00 w dniu 10 marca 2024, przesuwając wschód i zachód słońca o godzinę wcześniej.

W celach poglądowych, w dniu 20 czerwca, będącym najdłuższym dniem roku, słońce wschodzi o godzinie 05:15 i zachodzi 15 godzin i 51 minut później, o godzinie 21:06, natomiast w dniu 21 grudnia, będącym najkrótszym dniem roku, wschód słońca ma miejsce o godzinie 07:51 a zachód 8 godzin i 33 minuty później, o godzinie 16:24.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę wysokości wzniesienia słońca (kąta wzniosu słońca nad horyzontem) oraz azymutu (jego namiaru kompasowego) dla każdej godziny każdego dnia w okresie raportowania. Oś pozioma oznacza konkretny dzień roku, a oś pionowa daną godzinę dnia. Kolor tła wskazuje azymut słońca w danym dniu i o konkretnej godzinie tego dnia. Czarne izolinie to linie konturowe stałej wysokości wzniesienia słońca.

Poniższy rysunek obrazuje specyfikę kluczowych danych dotyczących księżyca wiosną 2024 r. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a obszary kolorowe wskazują, kiedy księżyc jest widoczny nad linią horyzontu. Pionowe kreski w kolorze szarym (nów) i niebieskim (pełnia) wskazują główne fazy księżyca. Etykieta powiązana z każdym paskiem wskazuje datę i godzinę osiągnięcia danej fazy, a towarzyszące jej etykiety czasowe wskazują godziny wschodu i zachodu księżyca dla najbliższego przedziału czasu, w którym księżyc znajduje się ponad linią horyzontu.

Za podstawę poziomu komfortu w kontekście wilgotności powietrza przyjęliśmy punkt rosy, jako że to od niego zależy czy pot paruje z powierzchni skóry, chłodząc tym samym ciało. Niższe punkty rosy odczuwane są jako bardziej suche, natomiast wyższe punkty rosy odczuwane są jako wyższa wilgotność. W przeciwieństwie do temperatury, która zwykle różni się znacząco między dniem a nocą, punkt rosy zmienia się wolniej, więc nawet jeśli w nocy temperatura może spaść, po parnym dniu można zazwyczaj oczekiwać parnej nocy.

Prawdopodobieństwo, że wiosną w: Esko danego dnia będzie parno zasadniczo pozostaje takie samo, utrzymując się na stałym poziomie około 0% przez cały okres.

W celach poglądowych, w dniu 25 lipca, będącym najbardziej parnym dniem roku, warunki parności występują w 15% przypadków, natomiast w dniu 1 stycznia, będącym najmniej parnym dniem roku, parność występuje w 0% przypadków.

W tej części przedstawiono średni godzinowy wektor wiatru (prędkość i kierunek) w terenie otwartym, na wysokości 10 metrów nad powierzchnią gruntu. Wiatr występujący w danym miejscu zależy w dużym stopniu od miejscowej topografii terenu i innych czynników, a wartości chwilowe prędkości i kierunku wiatru są o wiele bardziej zróżnicowane niż średnie godzinowe.

Średnia godzinowa prędkość wiatru wiosną w: Esko maleje, spadając na przestrzeni pory roku z 18,0 kilometra na godzinę do 15,0 kilometra na godzinę.

W celach poglądowych, w dniu 1 kwietnia, będącym najbardziej wietrznym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 18,3 kilometra na godzinę, natomiast w dniu 30 lipca, będącym najspokojniejszym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 13,5 kilometra na godzinę.

Wiosną najwyższa średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 18,3 kilometra na godzinę w dniu 1 kwietnia.

Wiosną wiatr w: Esko wieje głównie z kierunku północnego od 1 marca do 4 kwietnia i wschodniego od 4 kwietnia do 31 maja.

Esko znajduje się w pobliżu dużego zbiornika wodnego (np. oceanu, morza czy dużego jeziora). Ta część zawiera dane dotyczące średniej temperatury rozległej powierzchni tej wody.

Średnia temperatura wody powierzchniowej w: Esko wiosną wzrasta, rosnąc w ciągu tej pory roku o 3°C, z 1°C do 5°C.

Wiosną najniższa średnia temperatura wody powierzchniowej wynosi 1°C w dniu 3 marca.

W różnych miejscach na świecie sezon wegetacyjny jest definiowany inaczej, natomiast dla celów niniejszego raportu zdefiniowaliśmy go jako najdłuższy nieprzerwany okres z temperaturami powyżej zera (≥ 0°C) w ciągu roku (rozumianego jako rok kalendarzowy na półkuli północnej, lub okres od 1 lipca do 30 czerwca na półkuli południowej).

Sezon wegetacyjny w Esko trwa zazwyczaj 4,3 miesiąca (131 dni), od około 18 maja do około 26 września, a jego początek rzadko przypada przed 28 kwietnia lub po 6 czerwca, natomiast koniec rzadko przypada przed 10 września lub po 13 października.

Wiosną w: Esko szansa, że dany dzień mieści się w sezonie wegetacyjnym bardzo szybko wzrasta, rosnąc w ciągu tej pory roku z 0% do 81%.

Wskaźnik stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) stanowi miernik całorocznej akumulacji ciepła stosowany do przewidywania rozwoju roślin i zwierząt i jest definiowany jako całka ciepła powyżej temperatury progowej, z pominięciem nadwyżki wartości powyżej temperatury maksymalnej. W ramach tego raportu, stosujemy temperaturę bazową równą 10°C i limit górny w wysokości 30°C.

Średnia skumulowana stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) w: Esko wiosną wzrasta, rosnąc o 113°C, z 0°C do 113°C w miarę upływu tej pory roku.

Ta część opisuje łączne dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne docierające do powierzchni ziemi na terenie otwartym, z pełnym uwzględnieniem sezonowej zmienności długości dnia, wysokości górowania słońca nad linią horyzontu oraz pochłaniania promieniowania przez chmury i inne składniki atmosfery. Promieniowanie krótkofalowe obejmuje światło widzialne oraz promieniowanie ultrafioletowe.

Średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne w: Esko wiosną bardzo szybko wzrasta, rosnąc o tej porze roku o 3,4 kWh, z 3,1 kWh do 6,5 kWh.

Dla celów niniejszego raportu, współrzędne geograficzne Esko to: szerokość geograficzna 46,706°, długość geograficzna -92,363° i wysokość 356 m n.p.m.

Topografię w obrębie 3 kilometry od Esko charakteryzują jedynie niewielkie różnice wysokości terenu, maksymalnie do 51 metrów, przy średniej wysokości nad poziomem morza wynoszącej 361 metrów. W obrębie 16 kilometrów różnice wysokości terenu są niewielkie i wynoszą (277 metrów). W obrębie 80 kilometrów również występują bardzo znaczne różnice wysokości terenu (386 metrów).

Teren w obrębie 3 kilometry od Esko obejmuje drzewa (89%), w obrębie 16 kilometrów obejmuje drzewa (83%), natomiast w obrębie 80 kilometrów obejmuje drzewa (76%).