Pogoda zimą w: Qilan Chiny

Maksymalne dzienne temperatury wzrastają o 4°C, z 6°C do 9°C, rzadko spadając poniżej -3°C lub przekraczając 14°C. Najniższa średnia dzienna temperatura maksymalna wynosi 1°C w dniu 10 stycznia.

Dzienne temperatury minimalne wynoszą około -5°C, rzadko spadając poniżej -12°C lub przekraczając 1°C. Najniższa średnia dzienna temperatura minimalna wynosi -9°C w dniu 12 stycznia.

W celach poglądowych, w dniu 23 lipca, będącym najgorętszym dniem roku, temperatury w: Qilan wynoszą zwykle od 22°C do 36°C, natomiast w dniu 11 stycznia, będącym najzimniejszym dniem roku, słupek rtęci wskazuje od -9°C do 1°C.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę średnich temperatur godzinowych w okresie zimowym. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a kolor wskazuje średnią temperaturę dla danej godziny i dnia.

Moab, Utah, Stany Zjednoczone (odległość: 11 178 kilometrów) i Washington, Kansas, Stany Zjednoczone (11 083 kilometry) są to odległe obce miejsca o temperaturach najbardziej zbliżonych do Qilan (zobacz porównanie).

© OpenStreetMap contributors

Porównaj Qilan z innym miastem:

PorównajMapa

Zimą w: Qilan zachmurzenie szybko wzrasta, a odsetek czasu, kiedy niebo jest pochmurne lub znacznie zachmurzone wzrasta z 41% do 55%.

Najbardziej pogodny dzień zimy to 7 grudnia, kiedy niebo jest bezchmurne, niemal bezchmurne, lub częściowo zachmurzone 59% czasu.

W celach poglądowych, w dniu 23 marca, będącym najbardziej pochmurnym dniem roku, prawdopodobieństwo wystąpienia pochmurnego lub znacznie zachmurzonego nieba wynosi 58%, natomiast w dniu 9 sierpnia, będącym najbardziej bezchmurnym dniem w roku, szansa wystąpienia bezchmurnego, niemal bezchmurnego nieba lub częściowego zachmurzenia wynosi 87%.

Zimą w: Qilan, długość dnia szybko wzrasta. Od początku do końca pory roku, długość dnia rośnie o 1 godzina i 45 minut, co w ujęciu dziennym oznacza średni wzrost o 1 minuta i 11 sekund i wzrost o 8 minut i 17 sekund w kontekście tygodniowym.

Najkrótszy dzień zimy to 21 grudnia, kiedy światło dzienne trwa 9 godzin i 16 minut, a najdłuższy dzień to 28 lutego, obejmujący 11 godzin i 15 minut światła dziennego.

Zimą w: Qilan słońce wstaje najpóźniej o godz. 10:05 w dniu 4 stycznia, a najwcześniej 48 minut wcześniej o godz. 09:17 w dniu 28 lutego.

Słońce zachodzi najwcześniej o godz. 19:14 w dniu 7 grudnia a najpóźniej 1 godzina i 17 minut później o godz. 20:31 w dniu 28 lutego.

W 2024 r. w Qilan nie obowiązuje czas letni.

W celach poglądowych, w dniu 20 czerwca, będącym najdłuższym dniem roku, słońce wschodzi o godzinie 07:10 i zachodzi 15 godzin i 5 minut później, o godzinie 22:15, natomiast w dniu 21 grudnia, będącym najkrótszym dniem roku, wschód słońca ma miejsce o godzinie 10:01 a zachód 9 godzin i 16 minut później, o godzinie 19:17.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę wysokości wzniesienia słońca (kąta wzniosu słońca nad horyzontem) oraz azymutu (jego namiaru kompasowego) dla każdej godziny każdego dnia w okresie raportowania. Oś pozioma oznacza konkretny dzień roku, a oś pionowa daną godzinę dnia. Kolor tła wskazuje azymut słońca w danym dniu i o konkretnej godzinie tego dnia. Czarne izolinie to linie konturowe stałej wysokości wzniesienia słońca.

Poniższy rysunek obrazuje specyfikę kluczowych danych dotyczących księżyca zimą 2024 r. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a obszary kolorowe wskazują, kiedy księżyc jest widoczny nad linią horyzontu. Pionowe kreski w kolorze szarym (nów) i niebieskim (pełnia) wskazują główne fazy księżyca. Etykieta powiązana z każdym paskiem wskazuje datę i godzinę osiągnięcia danej fazy, a towarzyszące jej etykiety czasowe wskazują godziny wschodu i zachodu księżyca dla najbliższego przedziału czasu, w którym księżyc znajduje się ponad linią horyzontu.

Za podstawę poziomu komfortu w kontekście wilgotności powietrza przyjęliśmy punkt rosy, jako że to od niego zależy czy pot paruje z powierzchni skóry, chłodząc tym samym ciało. Niższe punkty rosy odczuwane są jako bardziej suche, natomiast wyższe punkty rosy odczuwane są jako wyższa wilgotność. W przeciwieństwie do temperatury, która zwykle różni się znacząco między dniem a nocą, punkt rosy zmienia się wolniej, więc nawet jeśli w nocy temperatura może spaść, po parnym dniu można zazwyczaj oczekiwać parnej nocy.

Prawdopodobieństwo, że zimą w: Qilan danego dnia będzie parno zasadniczo pozostaje takie samo, utrzymując się na stałym poziomie około 0% przez cały okres.

W tej części przedstawiono średni godzinowy wektor wiatru (prędkość i kierunek) w terenie otwartym, na wysokości 10 metrów nad powierzchnią gruntu. Wiatr występujący w danym miejscu zależy w dużym stopniu od miejscowej topografii terenu i innych czynników, a wartości chwilowe prędkości i kierunku wiatru są o wiele bardziej zróżnicowane niż średnie godzinowe.

Średnia godzinowa prędkość wiatru zimą w: Qilan wzrasta, rosnąc na przestrzeni pory roku z 7,5 kilometra na godzinę do 9,5 kilometra na godzinę.

W celach poglądowych, w dniu 11 maja, będącym najbardziej wietrznym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 13,3 kilometra na godzinę, natomiast w dniu 26 grudnia, będącym najspokojniejszym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 7,1 kilometra na godzinę.

Zimą najniższa średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 7,1 kilometra na godzinę w dniu 26 grudnia.

Zimą wiatr w: Qilan wieje głównie z kierunku północnego od 1 grudnia do 13 grudnia i od 5 lutego do 28 lutego i zachodniego od 13 grudnia do 5 lutego.

W różnych miejscach na świecie sezon wegetacyjny jest definiowany inaczej, natomiast dla celów niniejszego raportu zdefiniowaliśmy go jako najdłuższy nieprzerwany okres z temperaturami powyżej zera (≥ 0°C) w ciągu roku (rozumianego jako rok kalendarzowy na półkuli północnej, lub okres od 1 lipca do 30 czerwca na półkuli południowej).

Sezon wegetacyjny w Qilan trwa zazwyczaj 7,7 miesiąca (234 dni), od około 19 marca do około 8 listopada, a jego początek rzadko przypada przed 2 marca lub po 6 kwietnia, natomiast koniec rzadko przypada przed 23 października lub po 24 listopada.

Zima w: Qilan przypada z dużym prawdopodobieństwem całkowicie poza okresem sezonu wegetacyjnego, a szansa, że dany dzień mieści się w sezonie wegetacyjnym osiąga wartość minimalną wynoszącą 0% w dniu 24 stycznia.

Wskaźnik stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) stanowi miernik całorocznej akumulacji ciepła stosowany do przewidywania rozwoju roślin i zwierząt i jest definiowany jako całka ciepła powyżej temperatury progowej, z pominięciem nadwyżki wartości powyżej temperatury maksymalnej. W ramach tego raportu, stosujemy temperaturę bazową równą 10°C i limit górny w wysokości 30°C.

Średnia skumulowana stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) w: Qilan zimą bardzo szybko maleje, spadając o 2 578°C, z 2 580°C do 2°C w miarę upływu tej pory roku.

Ta część opisuje łączne dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne docierające do powierzchni ziemi na terenie otwartym, z pełnym uwzględnieniem sezonowej zmienności długości dnia, wysokości górowania słońca nad linią horyzontu oraz pochłaniania promieniowania przez chmury i inne składniki atmosfery. Promieniowanie krótkofalowe obejmuje światło widzialne oraz promieniowanie ultrafioletowe.

Średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne w: Qilan zimą szybko wzrasta, rosnąc o tej porze roku o 1,6 kWh, z 2,5 kWh do 4,1 kWh.

Zimą najniższe średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne wynosi 2,3 kWh w dniu 21 grudnia.

Dla celów niniejszego raportu, współrzędne geograficzne Qilan to: szerokość geograficzna 40,567°, długość geograficzna 79,617° i wysokość 1 081 m n.p.m.

Topografię w obrębie 3 kilometry od Qilan charakteryzują jedynie niewielkie różnice wysokości terenu, maksymalnie do 79 metrów, przy średniej wysokości nad poziomem morza wynoszącej 1 084 metry. W obrębie 16 kilometrów różnice wysokości terenu są niewielkie i wynoszą (740 metrów). W obrębie 80 kilometrów występują duże różnice wysokości terenu (2 591 metrów).

Teren w obrębie 3 kilometry od Qilan obejmuje goła gleba (91%), w obrębie 16 kilometrów obejmuje goła gleba (50%) i użytki zielone (43%), natomiast w obrębie 80 kilometrów obejmuje użytki zielone (39%) i goła gleba (37%).