Pogoda zimą w: Samarkanda Meksyk

Dzienne temperatury maksymalne wynoszą około 28°C, rzadko spadając poniżej 23°C lub przekraczając 33°C. Najniższa średnia dzienna temperatura maksymalna wynosi 27°C w dniu 8 stycznia.

Dzienne temperatury minimalne wynoszą około 20°C, rzadko spadając poniżej 16°C lub przekraczając 23°C. Najniższa średnia dzienna temperatura minimalna wynosi 20°C w dniu 18 stycznia.

W celach poglądowych, w dniu 21 maja, będącym najgorętszym dniem roku, temperatury w: Samarkanda wynoszą zwykle od 24°C do 34°C, natomiast w dniu 17 stycznia, będącym najzimniejszym dniem roku, słupek rtęci wskazuje od 20°C do 27°C.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę średnich temperatur godzinowych w okresie zimowym. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a kolor wskazuje średnią temperaturę dla danej godziny i dnia.

Malasin, Filipiny (odległość: 14 606 kilometrów) jest to odległe obce miejsce o temperaturach najbardziej zbliżonych do Samarkanda (zobacz porównanie).

© OpenStreetMap contributors

Porównaj Samarkanda z innym miastem:

PorównajMapa

Zimą w: Samarkanda zachmurzenie szybko maleje, a odsetek czasu, kiedy niebo jest pochmurne lub znacznie zachmurzone spada z 38% do 26%. Najniższe prawdopodobieństwo, że będzie pochmurno lub że wystąpi znaczne zachmurzenie wynosi 25% w dniu 20 lutego.

Najbardziej pogodny dzień zimy to 20 lutego, kiedy niebo jest bezchmurne, niemal bezchmurne, lub częściowo zachmurzone 75% czasu.

W celach poglądowych, w dniu 13 września, będącym najbardziej pochmurnym dniem roku, prawdopodobieństwo wystąpienia pochmurnego lub znacznie zachmurzonego nieba wynosi 87%, natomiast w dniu 20 lutego, będącym najbardziej bezchmurnym dniem w roku, szansa wystąpienia bezchmurnego, niemal bezchmurnego nieba lub częściowego zachmurzenia wynosi 75%.

Dzień obfitujący w opady to dzień kiedy opad atmosferyczny lub równoważnik wodny takiego opadu wynosi przynajmniej 1 milimetr. W: Samarkanda w okresie zimowym szansa, że dzień będzie obfitował w opady bardzo szybko maleje z 34% na początku tej pory roku do 23% pod koniec pory roku.

W celach poglądowych, najwyższe prawdopodobieństwo obfitych opadów ciągu roku wynosi 78% w dniu 16 września, natomiast najniższe prawdopodobieństwo to 16% w dniu 10 kwietnia.

Opad deszczu

Aby przedstawić nie tylko sumę dla pory roku ale również zmiany w ciągu tej pory roku, schemat pokazuje skumulowany opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem stanowiącym środek tego okresu.

Średni opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni zimą w: Samarkanda bardzo szybko maleje, z poziomu 144 milimetry na początku pory roku, kiedy rzadko przekracza on 284 milimetry lub spada poniżej 29 milimetrów, do poziomu 80 milimetrów na koniec pory roku, kiedy rzadko przekracza on 196 milimetrów lub spada poniżej 8 milimetrów.

Zimą w: Samarkanda, długość dnia wzrasta. Od początku do końca pory roku, długość dnia rośnie o 39 minut, co w ujęciu dziennym oznacza średni wzrost o 27 sekund i wzrost o 3 minuty i 6 sekund w kontekście tygodniowym.

Najkrótszy dzień zimy to 21 grudnia, kiedy światło dzienne trwa 11 godzin i 3 minuty, a najdłuższy dzień to 28 lutego, obejmujący 11 godzin i 47 minut światła dziennego.

Zimą w: Samarkanda słońce wschodzi najwcześniej o godz. 06:27 w dniu 1 grudnia, a najpóźniej 19 minut później o godz. 06:46 w dniu 18 stycznia.

Słońce zachodzi najwcześniej o godz. 17:34 w dniu 1 grudnia a najpóźniej 43 minuty później o godz. 18:17 w dniu 28 lutego.

W 2024 r. w Samarkanda nie obowiązuje czas letni.

W celach poglądowych, w dniu 20 czerwca, będącym najdłuższym dniem roku, słońce wschodzi o godzinie 05:37 i zachodzi 13 godzin i 13 minut później, o godzinie 18:49, natomiast w dniu 21 grudnia, będącym najkrótszym dniem roku, wschód słońca ma miejsce o godzinie 06:38 a zachód 11 godzin i 3 minuty później, o godzinie 17:41.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę wysokości wzniesienia słońca (kąta wzniosu słońca nad horyzontem) oraz azymutu (jego namiaru kompasowego) dla każdej godziny każdego dnia w okresie raportowania. Oś pozioma oznacza konkretny dzień roku, a oś pionowa daną godzinę dnia. Kolor tła wskazuje azymut słońca w danym dniu i o konkretnej godzinie tego dnia. Czarne izolinie to linie konturowe stałej wysokości wzniesienia słońca.

Poniższy rysunek obrazuje specyfikę kluczowych danych dotyczących księżyca zimą 2024 r. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a obszary kolorowe wskazują, kiedy księżyc jest widoczny nad linią horyzontu. Pionowe kreski w kolorze szarym (nów) i niebieskim (pełnia) wskazują główne fazy księżyca. Etykieta powiązana z każdym paskiem wskazuje datę i godzinę osiągnięcia danej fazy, a towarzyszące jej etykiety czasowe wskazują godziny wschodu i zachodu księżyca dla najbliższego przedziału czasu, w którym księżyc znajduje się ponad linią horyzontu.

Za podstawę poziomu komfortu w kontekście wilgotności powietrza przyjęliśmy punkt rosy, jako że to od niego zależy czy pot paruje z powierzchni skóry, chłodząc tym samym ciało. Niższe punkty rosy odczuwane są jako bardziej suche, natomiast wyższe punkty rosy odczuwane są jako wyższa wilgotność. W przeciwieństwie do temperatury, która zwykle różni się znacząco między dniem a nocą, punkt rosy zmienia się wolniej, więc nawet jeśli w nocy temperatura może spaść, po parnym dniu można zazwyczaj oczekiwać parnej nocy.

Prawdopodobieństwo, że zimą w: Samarkanda danego dnia będzie parno maleje, spadając z 89% do 82% na przestrzeni pory roku.

Zimą najniższa szansa, że będzie parno wynosi 76% w dniu 15 stycznia.

W celach poglądowych, w dniu 14 sierpnia, będącym najbardziej parnym dniem roku, warunki parności występują w 100% przypadków, natomiast w dniu 15 stycznia, będącym najmniej parnym dniem roku, parność występuje w 76% przypadków.

W tej części przedstawiono średni godzinowy wektor wiatru (prędkość i kierunek) w terenie otwartym, na wysokości 10 metrów nad powierzchnią gruntu. Wiatr występujący w danym miejscu zależy w dużym stopniu od miejscowej topografii terenu i innych czynników, a wartości chwilowe prędkości i kierunku wiatru są o wiele bardziej zróżnicowane niż średnie godzinowe.

Średnia godzinowa prędkość wiatru zimą w: Samarkanda zasadniczo pozostaje taka sama, nie odbiegając od 12,3 kilometra na godzinę o więcej niż 0,3 kilometra na godzinę przez cały okres.

W celach poglądowych, w dniu 14 lipca, będącym najbardziej wietrznym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 14,0 kilometra na godzinę, natomiast w dniu 11 września, będącym najspokojniejszym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 10,6 kilometra na godzinę.

Zimą najwyższa średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 12,6 kilometra na godzinę w dniu 13 stycznia.

Zimą wiatr w: Samarkanda wieje głównie z kierunku wschodniego od 1 grudnia do 23 stycznia i północnego od 23 stycznia do 28 lutego.

Samarkanda znajduje się w pobliżu dużego zbiornika wodnego (np. oceanu, morza czy dużego jeziora). Ta część zawiera dane dotyczące średniej temperatury rozległej powierzchni tej wody.

Średnia temperatura wody powierzchniowej w: Samarkanda zimą stopniowo maleje, spadając w ciągu tej pory roku o 2°C, z 26°C do 24°C.

Zimą najniższa średnia temperatura wody powierzchniowej wynosi 24°C w dniu 2 lutego.

W różnych miejscach na świecie sezon wegetacyjny jest definiowany inaczej, natomiast dla celów niniejszego raportu zdefiniowaliśmy go jako najdłuższy nieprzerwany okres z temperaturami powyżej zera (≥ 0°C) w ciągu roku (rozumianego jako rok kalendarzowy na półkuli północnej, lub okres od 1 lipca do 30 czerwca na półkuli południowej).

W Samarkanda temperatury są na tyle wysokie przez cały rok, że omawianie sezonu wegetacyjnego w tym kontekście nie ma raczej sensu. Niemniej jednak, poniżej znajduje się wykres służący jako ilustracja rozkładu temperatur panujących w ciągu roku.

Wskaźnik stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) stanowi miernik całorocznej akumulacji ciepła stosowany do przewidywania rozwoju roślin i zwierząt i jest definiowany jako całka ciepła powyżej temperatury progowej, z pominięciem nadwyżki wartości powyżej temperatury maksymalnej. W ramach tego raportu, stosujemy temperaturę bazową równą 10°C i limit górny w wysokości 30°C.

Średnia skumulowana stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) w: Samarkanda zimą bardzo szybko maleje, spadając o 4 630°C, z 5 404°C do 774°C w miarę upływu tej pory roku.

Ta część opisuje łączne dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne docierające do powierzchni ziemi na terenie otwartym, z pełnym uwzględnieniem sezonowej zmienności długości dnia, wysokości górowania słońca nad linią horyzontu oraz pochłaniania promieniowania przez chmury i inne składniki atmosfery. Promieniowanie krótkofalowe obejmuje światło widzialne oraz promieniowanie ultrafioletowe.

Średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne w: Samarkanda zimą wzrasta, rosnąc o tej porze roku o 1,4 kWh, z 4,7 kWh do 6,0 kWh.

Zimą najniższe średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne wynosi 4,5 kWh w dniu 22 grudnia.

Dla celów niniejszego raportu, współrzędne geograficzne Samarkanda to: szerokość geograficzna 18,042°, długość geograficzna -92,910° i wysokość 8 m n.p.m.

Topografia terenu w obrębie 3 kilometry od Samarkanda jest zasadniczo płaska, z maksymalną różnicą wysokości wynoszącą 19 metrów i średnią wysokością nad poziomem morza wynoszącą 7 metrów. W obrębie 16 kilometrów teren jest zasadniczo płaski (60 metrów). W obrębie 80 kilometrów różnice wysokości terenu są niewielkie i wynoszą (1 964 metry).

Teren w obrębie 3 kilometry od Samarkanda obejmuje pola uprawne (74%) i powierzchnie sztuczne (23%), w obrębie 16 kilometrów obejmuje pola uprawne (88%), natomiast w obrębie 80 kilometrów obejmuje pola uprawne (60%) i woda (16%).