Pogoda latem w: Kemisē Etiopia

Maksymalne dzienne temperatury spadają o 3°C, z 32°C do 29°C, rzadko spadając poniżej 26°C lub przekraczając 34°C. Najwyższa średnia dzienna temperatura maksymalna wynosi 32°C w dniu 17 czerwca.

Dzienne temperatury minimalne wynoszą około 20°C, rzadko spadając poniżej 18°C lub przekraczając 22°C. Najwyższa średnia dzienna temperatura minimalna wynosi 20°C w dniu 20 czerwca.

W celach poglądowych, w dniu 17 czerwca, będącym najgorętszym dniem roku, temperatury w: Kemisē wynoszą zwykle od 20°C do 32°C, natomiast w dniu 3 grudnia, będącym najzimniejszym dniem roku, słupek rtęci wskazuje od 13°C do 26°C.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę średnich temperatur godzinowych w okresie letnim. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a kolor wskazuje średnią temperaturę dla danej godziny i dnia.

Ahuaxintitla, Meksyk (odległość: 14 269 kilometrów); Araraquara, São Paulo, Brazylia (10 260 kilometrów) i Carmo, Rio de Janeiro, Brazylia (9 700 kilometrów) są to odległe obce miejsca o temperaturach najbardziej zbliżonych do Kemisē (zobacz porównanie).

© OpenStreetMap contributors

Porównaj Kemisē z innym miastem:

PorównajMapa

Latem w: Kemisē zachmurzenie stopniowo maleje, a odsetek czasu, kiedy niebo jest pochmurne lub znacznie zachmurzone spada z 58% do 52%. Najwyższe prawdopodobieństwo, że będzie pochmurno lub że wystąpi znaczne zachmurzenie wynosi 71% w dniu 17 lipca.

Najbardziej pogodny dzień lata to 30 sierpnia, kiedy niebo jest bezchmurne, niemal bezchmurne, lub częściowo zachmurzone 48% czasu.

W celach poglądowych, w dniu 17 lipca, będącym najbardziej pochmurnym dniem roku, prawdopodobieństwo wystąpienia pochmurnego lub znacznie zachmurzonego nieba wynosi 71%, natomiast w dniu 19 listopada, będącym najbardziej bezchmurnym dniem w roku, szansa wystąpienia bezchmurnego, niemal bezchmurnego nieba lub częściowego zachmurzenia wynosi 69%.

Dzień obfitujący w opady to dzień kiedy opad atmosferyczny lub równoważnik wodny takiego opadu wynosi przynajmniej 1 milimetr. W: Kemisē w okresie letnim szansa, że dzień będzie obfitował w opady bardzo szybko wzrasta z 17% na początku tej pory roku do 60% pod koniec pory roku.

W celach poglądowych, najwyższe prawdopodobieństwo obfitych opadów ciągu roku wynosi 80% w dniu 3 sierpnia, natomiast najniższe prawdopodobieństwo to 3% w dniu 19 stycznia.

Opad deszczu

Aby przedstawić nie tylko sumę dla pory roku ale również zmiany w ciągu tej pory roku, schemat pokazuje skumulowany opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem stanowiącym środek tego okresu.

Średni opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni latem w: Kemisē bardzo szybko wzrasta, z poziomu 34 milimetry na początku pory roku, kiedy rzadko przekracza on 77 milimetrów lub spada poniżej 3 milimetry, do poziomu 121 milimetrów na koniec pory roku, kiedy rzadko przekracza on 201 milimetrów lub spada poniżej 42 milimetry.

Najwyższa średnia kumulacja w okresie 31-dniowym wynosi 193 milimetry w dniu 30 lipca. Najniższa średnia kumulacja w okresie 31-dniowym wynosi 34 milimetry w dniu 1 czerwca.

Latem w: Kemisē, długość dnia stopniowo maleje. Od początku do końca pory roku, długość dnia maleje o 23 minuty, co w ujęciu dziennym oznacza średni spadek o 15 sekund i spadek o 1 minuta i 47 sekund w kontekście tygodniowym.

Najkrótszy dzień lata to 31 sierpnia, kiedy światło dzienne trwa 12 godzin i 20 minut, a najdłuższy dzień to 21 czerwca, obejmujący 12 godzin i 45 minut światła dziennego.

Latem w: Kemisē słońce wschodzi najwcześniej o godz. 05:57 w dniu 1 czerwca, a najpóźniej 14 minut później o godz. 06:11 w dniu 24 sierpnia.

Słońce zachodzi najpóźniej o godz. 18:47 w dniu 11 lipca a najwcześniej 17 minut wcześniej, o godz. 18:30 w dniu 31 sierpnia.

W 2024 r. w Kemisē nie obowiązuje czas letni.

W celach poglądowych, w dniu 20 czerwca, będącym najdłuższym dniem roku, słońce wschodzi o godzinie 05:59 i zachodzi 12 godzin i 45 minut później, o godzinie 18:44, natomiast w dniu 21 grudnia, będącym najkrótszym dniem roku, wschód słońca ma miejsce o godzinie 06:33 a zachód 11 godzin i 30 minut później, o godzinie 18:03.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę wysokości wzniesienia słońca (kąta wzniosu słońca nad horyzontem) oraz azymutu (jego namiaru kompasowego) dla każdej godziny każdego dnia w okresie raportowania. Oś pozioma oznacza konkretny dzień roku, a oś pionowa daną godzinę dnia. Kolor tła wskazuje azymut słońca w danym dniu i o konkretnej godzinie tego dnia. Czarne izolinie to linie konturowe stałej wysokości wzniesienia słońca.

Poniższy rysunek obrazuje specyfikę kluczowych danych dotyczących księżyca latem 2024 r. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a obszary kolorowe wskazują, kiedy księżyc jest widoczny nad linią horyzontu. Pionowe kreski w kolorze szarym (nów) i niebieskim (pełnia) wskazują główne fazy księżyca. Etykieta powiązana z każdym paskiem wskazuje datę i godzinę osiągnięcia danej fazy, a towarzyszące jej etykiety czasowe wskazują godziny wschodu i zachodu księżyca dla najbliższego przedziału czasu, w którym księżyc znajduje się ponad linią horyzontu.

Za podstawę poziomu komfortu w kontekście wilgotności powietrza przyjęliśmy punkt rosy, jako że to od niego zależy czy pot paruje z powierzchni skóry, chłodząc tym samym ciało. Niższe punkty rosy odczuwane są jako bardziej suche, natomiast wyższe punkty rosy odczuwane są jako wyższa wilgotność. W przeciwieństwie do temperatury, która zwykle różni się znacząco między dniem a nocą, punkt rosy zmienia się wolniej, więc nawet jeśli w nocy temperatura może spaść, po parnym dniu można zazwyczaj oczekiwać parnej nocy.

Prawdopodobieństwo, że latem w: Kemisē danego dnia będzie parno zasadniczo pozostaje takie samo, utrzymując się na stałym poziomie około 0% przez cały okres.

Latem najwyższa szansa, że będzie parno wynosi 1% w dniu 18 sierpnia. Latem najniższa szansa, że będzie parno wynosi 0% w dniu 13 czerwca.

W celach poglądowych, w dniu 21 kwietnia, będącym najbardziej parnym dniem roku, warunki parności występują w 1% przypadków, natomiast w dniu 13 czerwca, będącym najmniej parnym dniem roku, parność występuje w 0% przypadków.

W tej części przedstawiono średni godzinowy wektor wiatru (prędkość i kierunek) w terenie otwartym, na wysokości 10 metrów nad powierzchnią gruntu. Wiatr występujący w danym miejscu zależy w dużym stopniu od miejscowej topografii terenu i innych czynników, a wartości chwilowe prędkości i kierunku wiatru są o wiele bardziej zróżnicowane niż średnie godzinowe.

Średnia godzinowa prędkość wiatru latem w: Kemisē szybko maleje, spadając na przestrzeni pory roku z 9,6 kilometra na godzinę do 6,3 kilometra na godzinę.

W celach poglądowych, w dniu 25 maja, będącym najbardziej wietrznym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 9,7 kilometra na godzinę, natomiast w dniu 25 sierpnia, będącym najspokojniejszym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 6,2 kilometra na godzinę.

Latem najniższa średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 6,2 kilometra na godzinę w dniu 25 sierpnia.

Latem wiatr w: Kemisē wieje głównie z kierunku wschodniego od 1 czerwca do 3 lipca i zachodniego od 3 lipca do 31 sierpnia.

W różnych miejscach na świecie sezon wegetacyjny jest definiowany inaczej, natomiast dla celów niniejszego raportu zdefiniowaliśmy go jako najdłuższy nieprzerwany okres z temperaturami powyżej zera (≥ 0°C) w ciągu roku (rozumianego jako rok kalendarzowy na półkuli północnej, lub okres od 1 lipca do 30 czerwca na półkuli południowej).

W Kemisē temperatury są na tyle wysokie przez cały rok, że omawianie sezonu wegetacyjnego w tym kontekście nie ma raczej sensu. Niemniej jednak, poniżej znajduje się wykres służący jako ilustracja rozkładu temperatur panujących w ciągu roku.

Wskaźnik stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) stanowi miernik całorocznej akumulacji ciepła stosowany do przewidywania rozwoju roślin i zwierząt i jest definiowany jako całka ciepła powyżej temperatury progowej, z pominięciem nadwyżki wartości powyżej temperatury maksymalnej. W ramach tego raportu, stosujemy temperaturę bazową równą 10°C i limit górny w wysokości 30°C.

Średnia skumulowana stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) w: Kemisē latem bardzo szybko wzrasta, rosnąc o 1 341°C, z 1 871°C do 3 212°C w miarę upływu tej pory roku.

Ta część opisuje łączne dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne docierające do powierzchni ziemi na terenie otwartym, z pełnym uwzględnieniem sezonowej zmienności długości dnia, wysokości górowania słońca nad linią horyzontu oraz pochłaniania promieniowania przez chmury i inne składniki atmosfery. Promieniowanie krótkofalowe obejmuje światło widzialne oraz promieniowanie ultrafioletowe.

Średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne w: Kemisē latem stopniowo maleje, spadając o tej porze roku o 0,8 kWh, z 7,1 kWh do 6,3 kWh.

Latem najniższe średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne wynosi 5,4 kWh w dniu 27 lipca.

Dla celów niniejszego raportu, współrzędne geograficzne Kemisē to: szerokość geograficzna 10,717°, długość geograficzna 39,870° i wysokość 1 438 m n.p.m.

Topografię w obrębie 3 kilometry od Kemisē charakteryzują bardzo znaczne różnice wysokości terenu, maksymalnie do 340 metrów, przy średniej wysokości nad poziomem morza wynoszącej 1 470 metrów. W obrębie 16 kilometrów występują bardzo znaczne różnice wysokości terenu (1 872 metry). W obrębie 80 kilometrów również występują ogromne różnice wysokości terenu (3 452 metry).

Teren w obrębie 3 kilometry od Kemisē obejmuje pola uprawne (66%) i użytki zielone (32%), w obrębie 16 kilometrów obejmuje pola uprawne (77%) i użytki zielone (14%), natomiast w obrębie 80 kilometrów obejmuje pola uprawne (54%) i krzewy (29%).