Pogoda zimą w: K’olīto Etiopia

Maksymalne dzienne temperatury wzrastają o 4°C, z 26°C do 30°C, rzadko spadając poniżej 24°C lub przekraczając 33°C.

Dzienne temperatury minimalne wzrastają o 3°C, z 11°C do 14°C, rzadko spadając poniżej 8°C lub przekraczając 16°C. Najniższa średnia dzienna temperatura minimalna wynosi 11°C w dniu 21 grudnia.

W celach poglądowych, w dniu 5 marca, będącym najgorętszym dniem roku, temperatury w: K’olīto wynoszą zwykle od 14°C do 30°C, natomiast w dniu 19 grudnia, będącym najzimniejszym dniem roku, słupek rtęci wskazuje od 11°C do 27°C.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę średnich temperatur godzinowych w okresie zimowym. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a kolor wskazuje średnią temperaturę dla danej godziny i dnia.

Miahuatlán de Porfirio Díaz, Meksyk (odległość: 14 394 kilometry); Marcala, Honduras (13 625 kilometry) i Fusagasuga, Kolumbia (12 422 kilometry) są to odległe obce miejsca o temperaturach najbardziej zbliżonych do K’olīto (zobacz porównanie).

© OpenStreetMap contributors

Porównaj K’olīto z innym miastem:

PorównajMapa

Zimą w: K’olīto zachmurzenie wzrasta, a odsetek czasu, kiedy niebo jest pochmurne lub znacznie zachmurzone wzrasta z 52% do 62%. Najniższe prawdopodobieństwo, że będzie pochmurno lub że wystąpi znaczne zachmurzenie wynosi 51% w dniu 23 grudnia.

Najbardziej pogodny dzień zimy to 23 grudnia, kiedy niebo jest bezchmurne, niemal bezchmurne, lub częściowo zachmurzone 49% czasu.

W celach poglądowych, w dniu 17 kwietnia, będącym najbardziej pochmurnym dniem roku, prawdopodobieństwo wystąpienia pochmurnego lub znacznie zachmurzonego nieba wynosi 78%, natomiast w dniu 22 grudnia, będącym najbardziej bezchmurnym dniem w roku, szansa wystąpienia bezchmurnego, niemal bezchmurnego nieba lub częściowego zachmurzenia wynosi 49%.

Dzień obfitujący w opady to dzień kiedy opad atmosferyczny lub równoważnik wodny takiego opadu wynosi przynajmniej 1 milimetr. W: K’olīto w okresie zimowym szansa, że dzień będzie obfitował w opady bardzo szybko wzrasta z 8% na początku tej pory roku do 23% pod koniec pory roku.

W celach poglądowych, najwyższe prawdopodobieństwo obfitych opadów ciągu roku wynosi 76% w dniu 13 sierpnia, natomiast najniższe prawdopodobieństwo to 5% w dniu 28 grudnia.

Opad deszczu

Aby przedstawić nie tylko sumę dla pory roku ale również zmiany w ciągu tej pory roku, schemat pokazuje skumulowany opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem stanowiącym środek tego okresu.

Średni opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni zimą w: K’olīto szybko wzrasta, z poziomu 16 milimetrów na początku pory roku, kiedy rzadko przekracza on 54 milimetry do poziomu 55 milimetrów na koniec pory roku, kiedy rzadko przekracza on 124 milimetry lub spada poniżej 1 milimetr.

Najniższa średnia kumulacja w okresie 31-dniowym wynosi 10 milimetrów w dniu 25 grudnia.

Zimą w: K’olīto, długość dnia zasadniczo pozostaje taka sama. Najkrótszy dzień zimy to 20 grudnia, kiedy światło dzienne trwa 11 godzin i 42 minuty, a najdłuższy dzień to 28 lutego, obejmujący 11 godzin i 59 minut światła dziennego.

Zimą w: K’olīto słońce wschodzi najwcześniej o godz. 06:24 w dniu 1 grudnia, a najpóźniej 22 minuty później o godz. 06:46 w dniu 30 stycznia.

Słońce zachodzi najwcześniej o godz. 18:08 w dniu 1 grudnia a najpóźniej 31 minut później o godz. 18:39 w dniu 28 lutego.

W 2024 r. w K’olīto nie obowiązuje czas letni.

W celach poglądowych, w dniu 20 czerwca, będącym najdłuższym dniem roku, słońce wschodzi o godzinie 06:12 i zachodzi 12 godzin i 33 minuty później, o godzinie 18:45, natomiast w dniu 21 grudnia, będącym najkrótszym dniem roku, wschód słońca ma miejsce o godzinie 06:34 a zachód 11 godzin i 42 minuty później, o godzinie 18:16.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę wysokości wzniesienia słońca (kąta wzniosu słońca nad horyzontem) oraz azymutu (jego namiaru kompasowego) dla każdej godziny każdego dnia w okresie raportowania. Oś pozioma oznacza konkretny dzień roku, a oś pionowa daną godzinę dnia. Kolor tła wskazuje azymut słońca w danym dniu i o konkretnej godzinie tego dnia. Czarne izolinie to linie konturowe stałej wysokości wzniesienia słońca.

Poniższy rysunek obrazuje specyfikę kluczowych danych dotyczących księżyca zimą 2024 r. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a obszary kolorowe wskazują, kiedy księżyc jest widoczny nad linią horyzontu. Pionowe kreski w kolorze szarym (nów) i niebieskim (pełnia) wskazują główne fazy księżyca. Etykieta powiązana z każdym paskiem wskazuje datę i godzinę osiągnięcia danej fazy, a towarzyszące jej etykiety czasowe wskazują godziny wschodu i zachodu księżyca dla najbliższego przedziału czasu, w którym księżyc znajduje się ponad linią horyzontu.

Za podstawę poziomu komfortu w kontekście wilgotności powietrza przyjęliśmy punkt rosy, jako że to od niego zależy czy pot paruje z powierzchni skóry, chłodząc tym samym ciało. Niższe punkty rosy odczuwane są jako bardziej suche, natomiast wyższe punkty rosy odczuwane są jako wyższa wilgotność. W przeciwieństwie do temperatury, która zwykle różni się znacząco między dniem a nocą, punkt rosy zmienia się wolniej, więc nawet jeśli w nocy temperatura może spaść, po parnym dniu można zazwyczaj oczekiwać parnej nocy.

Prawdopodobieństwo, że zimą w: K’olīto danego dnia będzie parno zasadniczo pozostaje takie samo, utrzymując się na stałym poziomie około 0% przez cały okres.

W celach poglądowych, w dniu 16 kwietnia, będącym najbardziej parnym dniem roku, warunki parności występują w 0% przypadków, natomiast w dniu 1 stycznia, będącym najmniej parnym dniem roku, parność występuje w 0% przypadków.

W tej części przedstawiono średni godzinowy wektor wiatru (prędkość i kierunek) w terenie otwartym, na wysokości 10 metrów nad powierzchnią gruntu. Wiatr występujący w danym miejscu zależy w dużym stopniu od miejscowej topografii terenu i innych czynników, a wartości chwilowe prędkości i kierunku wiatru są o wiele bardziej zróżnicowane niż średnie godzinowe.

Średnia godzinowa prędkość wiatru zimą w: K’olīto stopniowo maleje, spadając na przestrzeni pory roku z 9,7 kilometra na godzinę do 8,5 kilometra na godzinę.

W celach poglądowych, w dniu 22 lipca, będącym najbardziej wietrznym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 10,1 kilometra na godzinę, natomiast w dniu 13 maja, będącym najspokojniejszym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 6,5 kilometra na godzinę.

Zimą najwyższa średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 9,9 kilometra na godzinę w dniu 16 grudnia.

Zimą wiatr w: K’olīto wieje głównie z kierunku północnego od 1 grudnia do 1 lutego i wschodniego od 1 lutego do 28 lutego.

W różnych miejscach na świecie sezon wegetacyjny jest definiowany inaczej, natomiast dla celów niniejszego raportu zdefiniowaliśmy go jako najdłuższy nieprzerwany okres z temperaturami powyżej zera (≥ 0°C) w ciągu roku (rozumianego jako rok kalendarzowy na półkuli północnej, lub okres od 1 lipca do 30 czerwca na półkuli południowej).

W K’olīto temperatury są na tyle wysokie przez cały rok, że omawianie sezonu wegetacyjnego w tym kontekście nie ma raczej sensu. Niemniej jednak, poniżej znajduje się wykres służący jako ilustracja rozkładu temperatur panujących w ciągu roku.

Wskaźnik stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) stanowi miernik całorocznej akumulacji ciepła stosowany do przewidywania rozwoju roślin i zwierząt i jest definiowany jako całka ciepła powyżej temperatury progowej, z pominięciem nadwyżki wartości powyżej temperatury maksymalnej. W ramach tego raportu, stosujemy temperaturę bazową równą 10°C i limit górny w wysokości 30°C.

Średnia skumulowana stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) w: K’olīto zimą bardzo szybko maleje, spadając o 2 497°C, z 3 102°C do 605°C w miarę upływu tej pory roku.

Ta część opisuje łączne dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne docierające do powierzchni ziemi na terenie otwartym, z pełnym uwzględnieniem sezonowej zmienności długości dnia, wysokości górowania słońca nad linią horyzontu oraz pochłaniania promieniowania przez chmury i inne składniki atmosfery. Promieniowanie krótkofalowe obejmuje światło widzialne oraz promieniowanie ultrafioletowe.

Średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne w: K’olīto zimą stopniowo wzrasta, rosnąc o tej porze roku o 0,5 kWh, z 6,6 kWh do 7,1 kWh.

Zimą najniższe średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne wynosi 6,6 kWh w dniu 5 stycznia.

Dla celów niniejszego raportu, współrzędne geograficzne K’olīto to: szerokość geograficzna 7,317°, długość geograficzna 38,083° i wysokość 1 781 m n.p.m.

Topografię w obrębie 3 kilometry od K’olīto charakteryzują jedynie niewielkie różnice wysokości terenu, maksymalnie do 96 metrów, przy średniej wysokości nad poziomem morza wynoszącej 1 778 metrów. W obrębie 16 kilometrów różnice wysokości terenu są niewielkie i wynoszą (988 metrów). W obrębie 80 kilometrów występują duże różnice wysokości terenu (2 547 metrów).

Teren w obrębie 3 kilometry od K’olīto obejmuje użytki zielone (60%) i pola uprawne (40%), w obrębie 16 kilometrów obejmuje użytki zielone (52%) i pola uprawne (47%), natomiast w obrębie 80 kilometrów obejmuje pola uprawne (59%) i użytki zielone (26%).