Pogoda latem w: K’olīto Etiopia

Maksymalne dzienne temperatury spadają o 2°C, z 25°C do 23°C, rzadko spadając poniżej 20°C lub przekraczając 28°C. Najniższa średnia dzienna temperatura maksymalna wynosi 22°C w dniu 31 lipca.

Dzienne temperatury minimalne wynoszą około 14°C, rzadko spadając poniżej 13°C lub przekraczając 16°C. Najniższa średnia dzienna temperatura minimalna wynosi 14°C w dniu 6 sierpnia.

W celach poglądowych, w dniu 6 marca, będącym najgorętszym dniem roku, temperatury w: K’olīto wynoszą zwykle od 14°C do 30°C, natomiast w dniu 20 grudnia, będącym najzimniejszym dniem roku, słupek rtęci wskazuje od 11°C do 27°C.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę średnich temperatur godzinowych w okresie letnim. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a kolor wskazuje średnią temperaturę dla danej godziny i dnia.

Miahuatlán de Porfirio Díaz, Meksyk (odległość: 14 394 kilometry); Marcala, Honduras (13 625 kilometry) i Fusagasuga, Kolumbia (12 422 kilometry) są to odległe obce miejsca o temperaturach najbardziej zbliżonych do K’olīto (zobacz porównanie).

© OpenStreetMap contributors

Porównaj K’olīto z innym miastem:

PorównajMapa

Latem w: K’olīto zachmurzenie stopniowo maleje, a odsetek czasu, kiedy niebo jest pochmurne lub znacznie zachmurzone spada z 61% do 55%.

Najbardziej pogodny dzień lata to 31 sierpnia, kiedy niebo jest bezchmurne, niemal bezchmurne, lub częściowo zachmurzone 45% czasu.

W celach poglądowych, w dniu 18 kwietnia, będącym najbardziej pochmurnym dniem roku, prawdopodobieństwo wystąpienia pochmurnego lub znacznie zachmurzonego nieba wynosi 78%, natomiast w dniu 23 grudnia, będącym najbardziej bezchmurnym dniem w roku, szansa wystąpienia bezchmurnego, niemal bezchmurnego nieba lub częściowego zachmurzenia wynosi 49%.

Dzień obfitujący w opady to dzień kiedy opad atmosferyczny lub równoważnik wodny takiego opadu wynosi przynajmniej 1 milimetr. W: K’olīto w okresie letnim szansa, że dzień będzie obfitował w opady bardzo szybko wzrasta z 55% na początku tej pory roku do 74% pod koniec pory roku.

W celach poglądowych, najwyższe prawdopodobieństwo obfitych opadów ciągu roku wynosi 76% w dniu 14 sierpnia, natomiast najniższe prawdopodobieństwo to 5% w dniu 29 grudnia.

Opad deszczu

Aby przedstawić nie tylko sumę dla pory roku ale również zmiany w ciągu tej pory roku, schemat pokazuje skumulowany opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem stanowiącym środek tego okresu.

Średni opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni latem w: K’olīto szybko wzrasta, z poziomu 131 milimetrów na początku pory roku, kiedy rzadko przekracza on 247 milimetrów lub spada poniżej 31 milimetrów, do poziomu 176 milimetrów na koniec pory roku, kiedy rzadko przekracza on 314 milimetrów lub spada poniżej 50 milimetrów.

Najwyższa średnia kumulacja w okresie 31-dniowym wynosi 185 milimetrów w dniu 18 sierpnia.

Latem w: K’olīto, długość dnia stopniowo maleje. Od początku do końca pory roku, długość dnia maleje o 16 minut, co w ujęciu dziennym oznacza średni spadek o 10 sekund i spadek o 1 minuta i 13 sekund w kontekście tygodniowym.

Najkrótszy dzień lata to 31 sierpnia, kiedy światło dzienne trwa 12 godzin i 15 minut, a najdłuższy dzień to 22 czerwca, obejmujący 12 godzin i 33 minuty światła dziennego.

Latem w: K’olīto słońce wschodzi najwcześniej o godz. 06:09 w dniu 1 czerwca, a najpóźniej 11 minut później o godz. 06:21 w dniu 13 sierpnia.

Słońce zachodzi najpóźniej o godz. 18:48 w dniu 14 lipca a najwcześniej 13 minut wcześniej, o godz. 18:35 w dniu 31 sierpnia.

W 2025 r. w K’olīto nie obowiązuje czas letni.

W celach poglądowych, w dniu 21 czerwca, będącym najdłuższym dniem roku, słońce wschodzi o godzinie 06:13 i zachodzi 12 godzin i 33 minuty później, o godzinie 18:46, natomiast w dniu 21 grudnia, będącym najkrótszym dniem roku, wschód słońca ma miejsce o godzinie 06:34 a zachód 11 godzin i 42 minuty później, o godzinie 18:16.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę wysokości wzniesienia słońca (kąta wzniosu słońca nad horyzontem) oraz azymutu (jego namiaru kompasowego) dla każdej godziny każdego dnia w okresie raportowania. Oś pozioma oznacza konkretny dzień roku, a oś pionowa daną godzinę dnia. Kolor tła wskazuje azymut słońca w danym dniu i o konkretnej godzinie tego dnia. Czarne izolinie to linie konturowe stałej wysokości wzniesienia słońca.

Poniższy rysunek obrazuje specyfikę kluczowych danych dotyczących księżyca latem 2025 r. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a obszary kolorowe wskazują, kiedy księżyc jest widoczny nad linią horyzontu. Pionowe kreski w kolorze szarym (nów) i niebieskim (pełnia) wskazują główne fazy księżyca. Etykieta powiązana z każdym paskiem wskazuje datę i godzinę osiągnięcia danej fazy, a towarzyszące jej etykiety czasowe wskazują godziny wschodu i zachodu księżyca dla najbliższego przedziału czasu, w którym księżyc znajduje się ponad linią horyzontu.

Za podstawę poziomu komfortu w kontekście wilgotności powietrza przyjęliśmy punkt rosy, jako że to od niego zależy czy pot paruje z powierzchni skóry, chłodząc tym samym ciało. Niższe punkty rosy odczuwane są jako bardziej suche, natomiast wyższe punkty rosy odczuwane są jako wyższa wilgotność. W przeciwieństwie do temperatury, która zwykle różni się znacząco między dniem a nocą, punkt rosy zmienia się wolniej, więc nawet jeśli w nocy temperatura może spaść, po parnym dniu można zazwyczaj oczekiwać parnej nocy.

Prawdopodobieństwo, że latem w: K’olīto danego dnia będzie parno zasadniczo pozostaje takie samo, utrzymując się na stałym poziomie około 0% przez cały okres.

W celach poglądowych, w dniu 17 kwietnia, będącym najbardziej parnym dniem roku, warunki parności występują w 0% przypadków, natomiast w dniu 1 stycznia, będącym najmniej parnym dniem roku, parność występuje w 0% przypadków.

W tej części przedstawiono średni godzinowy wektor wiatru (prędkość i kierunek) w terenie otwartym, na wysokości 10 metrów nad powierzchnią gruntu. Wiatr występujący w danym miejscu zależy w dużym stopniu od miejscowej topografii terenu i innych czynników, a wartości chwilowe prędkości i kierunku wiatru są o wiele bardziej zróżnicowane niż średnie godzinowe.

Średnia godzinowa prędkość wiatru latem w: K’olīto stopniowo wzrasta, rosnąc na przestrzeni pory roku z 7,2 kilometra na godzinę do 8,5 kilometra na godzinę.

W celach poglądowych, w dniu 23 lipca, będącym najbardziej wietrznym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 10,1 kilometra na godzinę, natomiast w dniu 14 maja, będącym najspokojniejszym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 6,5 kilometra na godzinę.

Latem najwyższa średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 10,1 kilometra na godzinę w dniu 24 lipca.

Jeżeli chodzi o średni godzinowy kierunek wiatru, w: K’olīto latem wiatr wieje głównie z kierunku południowego, ze szczytowym udziałem w wysokości 69% w dniu 31 sierpnia.

W różnych miejscach na świecie sezon wegetacyjny jest definiowany inaczej, natomiast dla celów niniejszego raportu zdefiniowaliśmy go jako najdłuższy nieprzerwany okres z temperaturami powyżej zera (≥ 0°C) w ciągu roku (rozumianego jako rok kalendarzowy na półkuli północnej, lub okres od 1 lipca do 30 czerwca na półkuli południowej).

W K’olīto temperatury są na tyle wysokie przez cały rok, że omawianie sezonu wegetacyjnego w tym kontekście nie ma raczej sensu. Niemniej jednak, poniżej znajduje się wykres służący jako ilustracja rozkładu temperatur panujących w ciągu roku.

Wskaźnik stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) stanowi miernik całorocznej akumulacji ciepła stosowany do przewidywania rozwoju roślin i zwierząt i jest definiowany jako całka ciepła powyżej temperatury progowej, z pominięciem nadwyżki wartości powyżej temperatury maksymalnej. W ramach tego raportu, stosujemy temperaturę bazową równą 10°C i limit górny w wysokości 30°C.

Średnia skumulowana stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) w: K’olīto latem bardzo szybko wzrasta, rosnąc o 725°C, z 1 617°C do 2 342°C w miarę upływu tej pory roku.

Ta część opisuje łączne dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne docierające do powierzchni ziemi na terenie otwartym, z pełnym uwzględnieniem sezonowej zmienności długości dnia, wysokości górowania słońca nad linią horyzontu oraz pochłaniania promieniowania przez chmury i inne składniki atmosfery. Promieniowanie krótkofalowe obejmuje światło widzialne oraz promieniowanie ultrafioletowe.

Średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne w: K’olīto latem zasadniczo pozostaje takie samo, nie odbiegając o tej porze roku od 5,7 kWh o więcej niż 0,3 kWh.

Latem najniższe średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne wynosi 5,4 kWh w dniu 12 lipca.

Dla celów niniejszego raportu, współrzędne geograficzne K’olīto to: szerokość geograficzna 7,317°, długość geograficzna 38,083° i wysokość 1 781 m n.p.m.

Topografię w obrębie 3 kilometry od K’olīto charakteryzują jedynie niewielkie różnice wysokości terenu, maksymalnie do 96 metrów, przy średniej wysokości nad poziomem morza wynoszącej 1 778 metrów. W obrębie 16 kilometrów różnice wysokości terenu są niewielkie i wynoszą (988 metrów). W obrębie 80 kilometrów występują duże różnice wysokości terenu (2 547 metrów).

Teren w obrębie 3 kilometry od K’olīto obejmuje użytki zielone (60%) i pola uprawne (40%), w obrębie 16 kilometrów obejmuje użytki zielone (52%) i pola uprawne (47%), natomiast w obrębie 80 kilometrów obejmuje pola uprawne (59%) i użytki zielone (26%).