Pogoda w Timbuktu w miesiącu kwiecień Mali

Maksymalne dzienne temperatury wzrastają o 3°C, z 38°C do 41°C, rzadko spadając poniżej 34°C lub przekraczając 43°C.

Dzienne temperatury minimalne wzrastają o 4°C, z 23°C do 26°C, rzadko spadając poniżej 19°C lub przekraczając 29°C.

W celach poglądowych, w dniu 24 maja, będącym najgorętszym dniem roku, temperatury w: Timbuktu wynoszą zwykle od 28°C do 42°C, natomiast w dniu 7 stycznia, będącym najzimniejszym dniem roku, słupek rtęci wskazuje od 14°C do 28°C.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę średnich temperatur godzinowych na przestrzeni kwartału z naciskiem na miesiąc kwiecień. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a kolor wskazuje średnią temperaturę dla danej godziny i dnia.

Badin, Pakistan (odległość: 7 453 kilometry) jest to odległe obce miejsce o temperaturach najbardziej zbliżonych do Timbuktu (zobacz porównanie).

© OpenStreetMap contributors

Porównaj Timbuktu z innym miastem:

PorównajMapa

W miesiącu kwiecień w Timbuktu zachmurzenie stopniowo wzrasta, a odsetek czasu, kiedy niebo jest pochmurne lub znacznie zachmurzone wzrasta z 33% do 39%.

Najbardziej pogodny dzień miesiąca to 3 kwietnia, kiedy niebo jest bezchmurne, niemal bezchmurne, lub częściowo zachmurzone 67% czasu.

W celach poglądowych, w dniu 17 sierpnia, będącym najbardziej pochmurnym dniem roku, prawdopodobieństwo wystąpienia pochmurnego lub znacznie zachmurzonego nieba wynosi 54%, natomiast w dniu 16 czerwca, będącym najbardziej bezchmurnym dniem w roku, szansa wystąpienia bezchmurnego, niemal bezchmurnego nieba lub częściowego zachmurzenia wynosi 69%.

Opad deszczu

Aby przedstawić nie tylko sumę miesięczną ale również zmiany w ciągu miesiąca, schemat pokazuje skumulowany opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem stanowiącym środek tego okresu.

Średni opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni w ciągu miesiąca kwiecień w Timbuktu zasadniczo pozostaje taki sam, utrzymując się na stałym poziomie około 1 milimetrów przez cały okres i rzadko przekraczając 5 milimetry.

W ciągu miesiąca kwiecień w Timbuktu, długość dnia stopniowo wzrasta. Od początku do końca miesiąca, długość dnia rośnie o 26 minut, co w ujęciu dziennym oznacza średni wzrost o 53 sekundy i wzrost o 6 minut i 13 sekund w kontekście tygodniowym.

Najkrótszy dzień miesiąca to 1 kwietnia, kiedy światło dzienne trwa 12 godzin i 18 minut, a najdłuższy dzień to 30 kwietnia, obejmujący 12 godzin i 44 minuty światła dziennego.

W ciągu miesiąca, w Timbuktu słońce wstaje najpóźniej o godz. 06:06 w dniu 1 kwietnia, a najwcześniej 19 minut wcześniej o godz. 05:47 w dniu 30 kwietnia.

Słońce zachodzi najwcześniej o godz. 18:25 w dniu 1 kwietnia a najpóźniej 6 minut później o godz. 18:31 w dniu 30 kwietnia.

W 2025 r. w Timbuktu nie obowiązuje czas letni.

W celach poglądowych, w dniu 21 czerwca, będącym najdłuższym dniem roku, słońce wschodzi o godzinie 05:40 i zachodzi 13 godzin i 8 minut później, o godzinie 18:47, natomiast w dniu 21 grudnia, będącym najkrótszym dniem roku, wschód słońca ma miejsce o godzinie 06:36 a zachód 11 godzin i 8 minut później, o godzinie 17:44.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę wysokości wzniesienia słońca (kąta wzniosu słońca nad horyzontem) oraz azymutu (jego namiaru kompasowego) dla każdej godziny każdego dnia w okresie raportowania. Oś pozioma oznacza konkretny dzień roku, a oś pionowa daną godzinę dnia. Kolor tła wskazuje azymut słońca w danym dniu i o konkretnej godzinie tego dnia. Czarne izolinie to linie konturowe stałej wysokości wzniesienia słońca.

Poniższy rysunek obrazuje specyfikę kluczowych danych dotyczących księżyca za kwiecień 2025 r. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a obszary kolorowe wskazują, kiedy księżyc jest widoczny nad linią horyzontu. Pionowe kreski w kolorze szarym (nów) i niebieskim (pełnia) wskazują główne fazy księżyca. Etykieta powiązana z każdym paskiem wskazuje datę i godzinę osiągnięcia danej fazy, a towarzyszące jej etykiety czasowe wskazują godziny wschodu i zachodu księżyca dla najbliższego przedziału czasu, w którym księżyc znajduje się ponad linią horyzontu.

Za podstawę poziomu komfortu w kontekście wilgotności powietrza przyjęliśmy punkt rosy, jako że to od niego zależy czy pot paruje z powierzchni skóry, chłodząc tym samym ciało. Niższe punkty rosy odczuwane są jako bardziej suche, natomiast wyższe punkty rosy odczuwane są jako wyższa wilgotność. W przeciwieństwie do temperatury, która zwykle różni się znacząco między dniem a nocą, punkt rosy zmienia się wolniej, więc nawet jeśli w nocy temperatura może spaść, po parnym dniu można zazwyczaj oczekiwać parnej nocy.

Prawdopodobieństwo, że w Timbuktu w miesiącu kwiecień danego dnia będzie parno stopniowo wzrasta, rosnąc z 1% do 3% w ciągu miesiąca.

W celach poglądowych, w dniu 13 sierpnia, będącym najbardziej parnym dniem roku, warunki parności występują w 90% przypadków, natomiast w dniu 1 stycznia, będącym najmniej parnym dniem roku, parność występuje w 0% przypadków.

W tej części przedstawiono średni godzinowy wektor wiatru (prędkość i kierunek) w terenie otwartym, na wysokości 10 metrów nad powierzchnią gruntu. Wiatr występujący w danym miejscu zależy w dużym stopniu od miejscowej topografii terenu i innych czynników, a wartości chwilowe prędkości i kierunku wiatru są o wiele bardziej zróżnicowane niż średnie godzinowe.

Średnia godzinowa prędkość wiatru w miesiącu kwiecień w Timbuktu stopniowo maleje, spadając z 16,4 kilometra na godzinę do 15,0 kilometra na godzinę w ciągu miesiąca.

W celach poglądowych, w dniu 24 stycznia, będącym najbardziej wietrznym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 17,3 kilometra na godzinę, natomiast w dniu 1 października, będącym najspokojniejszym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 11,9 kilometra na godzinę.

Jeżeli chodzi o średni godzinowy kierunek wiatru, w Timbuktu w ciągu miesiąca kwiecień wiatr wieje głównie z kierunku północnego, ze szczytowym udziałem w wysokości 63% w dniu 29 kwietnia.

W różnych miejscach na świecie sezon wegetacyjny jest definiowany inaczej, natomiast dla celów niniejszego raportu zdefiniowaliśmy go jako najdłuższy nieprzerwany okres z temperaturami powyżej zera (≥ 0°C) w ciągu roku (rozumianego jako rok kalendarzowy na półkuli północnej, lub okres od 1 lipca do 30 czerwca na półkuli południowej).

W Timbuktu temperatury są na tyle wysokie przez cały rok, że omawianie sezonu wegetacyjnego w tym kontekście nie ma raczej sensu. Niemniej jednak, poniżej znajduje się wykres służący jako ilustracja rozkładu temperatur panujących w ciągu roku.

Wskaźnik stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) stanowi miernik całorocznej akumulacji ciepła stosowany do przewidywania rozwoju roślin i zwierząt i jest definiowany jako całka ciepła powyżej temperatury progowej, z pominięciem nadwyżki wartości powyżej temperatury maksymalnej. W ramach tego raportu, stosujemy temperaturę bazową równą 10°C i limit górny w wysokości 30°C.

Średnia skumulowana stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) w: Timbuktu w miesiącu kwiecień bardzo szybko wzrasta, rosnąc o 539°C, z 1 231°C do 1 770°C w miarę upływu miesiąca.

Ta część opisuje łączne dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne docierające do powierzchni ziemi na terenie otwartym, z pełnym uwzględnieniem sezonowej zmienności długości dnia, wysokości górowania słońca nad linią horyzontu oraz pochłaniania promieniowania przez chmury i inne składniki atmosfery. Promieniowanie krótkofalowe obejmuje światło widzialne oraz promieniowanie ultrafioletowe.

Średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne w Timbuktu w miesiącu kwiecień zasadniczo pozostaje takie samo, nie odbiegając od 7,1 kWh o więcej niż 0,1 kWh przez cały miesiąc.

Najwyższe średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne w miesiącu kwiecień wynosi 7,2 kWh w dniu 15 kwietnia.

Dla celów niniejszego raportu, współrzędne geograficzne Timbuktu to: szerokość geograficzna 16,773°, długość geograficzna -3,007° i wysokość 274 m n.p.m.

Topografia terenu w obrębie 3 kilometry od Timbuktu jest zasadniczo płaska, z maksymalną różnicą wysokości wynoszącą 22 metry i średnią wysokością nad poziomem morza wynoszącą 266 metrów. W obrębie 16 kilometrów teren jest zasadniczo płaski (47 metrów). W obrębie 80 kilometrów różnice wysokości terenu są niewielkie i wynoszą (319 metrów).

Teren w obrębie 3 kilometry od Timbuktu obejmuje goła gleba (84%) i użytki zielone (16%), w obrębie 16 kilometrów obejmuje goła gleba (73%) i użytki zielone (21%), natomiast w obrębie 80 kilometrów obejmuje goła gleba (58%) i użytki zielone (36%).