Pogoda w Timbuktu w miesiącu styczeń Mali

Maksymalne dzienne temperatury wzrastają o 2°C, z 28°C do 30°C, rzadko spadając poniżej 24°C lub przekraczając 34°C. Najniższa średnia dzienna temperatura maksymalna wynosi 28°C w dniu 9 stycznia.

Dzienne temperatury minimalne wzrastają o 1°C, z 14°C do 15°C, rzadko spadając poniżej 10°C lub przekraczając 19°C. Najniższa średnia dzienna temperatura minimalna wynosi 14°C w dniu 7 stycznia.

W celach poglądowych, w dniu 24 maja, będącym najgorętszym dniem roku, temperatury w: Timbuktu wynoszą zwykle od 28°C do 42°C, natomiast w dniu 7 stycznia, będącym najzimniejszym dniem roku, słupek rtęci wskazuje od 14°C do 28°C.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę średnich temperatur godzinowych na przestrzeni kwartału z naciskiem na miesiąc styczeń. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a kolor wskazuje średnią temperaturę dla danej godziny i dnia.

Badin, Pakistan (odległość: 7 453 kilometry) jest to odległe obce miejsce o temperaturach najbardziej zbliżonych do Timbuktu (zobacz porównanie).

© OpenStreetMap contributors

Porównaj Timbuktu z innym miastem:

PorównajMapa

W miesiącu styczeń w Timbuktu zachmurzenie zasadniczo pozostaje takie samo, a niebo jest pochmurne lub znacznie zachmurzone przez około 38% czasu przez cały miesiąc.

Najbardziej pogodny dzień miesiąca to 25 stycznia, kiedy niebo jest bezchmurne, niemal bezchmurne, lub częściowo zachmurzone 64% czasu.

W celach poglądowych, w dniu 17 sierpnia, będącym najbardziej pochmurnym dniem roku, prawdopodobieństwo wystąpienia pochmurnego lub znacznie zachmurzonego nieba wynosi 54%, natomiast w dniu 16 czerwca, będącym najbardziej bezchmurnym dniem w roku, szansa wystąpienia bezchmurnego, niemal bezchmurnego nieba lub częściowego zachmurzenia wynosi 69%.

W ciągu miesiąca styczeń w Timbuktu, długość dnia stopniowo wzrasta. Od początku do końca miesiąca, długość dnia rośnie o 15 minut, co w ujęciu dziennym oznacza średni wzrost o 31 sekund i wzrost o 3 minuty i 35 sekund w kontekście tygodniowym.

Najkrótszy dzień miesiąca to 1 stycznia, kiedy światło dzienne trwa 11 godzin i 9 minut, a najdłuższy dzień to 31 stycznia, obejmujący 11 godzin i 24 minuty światła dziennego.

W ciągu miesiąca, w Timbuktu słońce wstaje najwcześniej o godz. 06:41 w dniu 1 stycznia, a najpóźniej 3 minuty później o godz. 06:44 w dniu 20 stycznia.

Słońce zachodzi najwcześniej o godz. 17:50 w dniu 1 stycznia a najpóźniej 17 minut później o godz. 18:07 w dniu 31 stycznia.

W 2025 r. w Timbuktu nie obowiązuje czas letni.

W celach poglądowych, w dniu 21 czerwca, będącym najdłuższym dniem roku, słońce wschodzi o godzinie 05:40 i zachodzi 13 godzin i 8 minut później, o godzinie 18:47, natomiast w dniu 21 grudnia, będącym najkrótszym dniem roku, wschód słońca ma miejsce o godzinie 06:36 a zachód 11 godzin i 8 minut później, o godzinie 17:44.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę wysokości wzniesienia słońca (kąta wzniosu słońca nad horyzontem) oraz azymutu (jego namiaru kompasowego) dla każdej godziny każdego dnia w okresie raportowania. Oś pozioma oznacza konkretny dzień roku, a oś pionowa daną godzinę dnia. Kolor tła wskazuje azymut słońca w danym dniu i o konkretnej godzinie tego dnia. Czarne izolinie to linie konturowe stałej wysokości wzniesienia słońca.

Poniższy rysunek obrazuje specyfikę kluczowych danych dotyczących księżyca za styczeń 2025 r. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a obszary kolorowe wskazują, kiedy księżyc jest widoczny nad linią horyzontu. Pionowe kreski w kolorze szarym (nów) i niebieskim (pełnia) wskazują główne fazy księżyca. Etykieta powiązana z każdym paskiem wskazuje datę i godzinę osiągnięcia danej fazy, a towarzyszące jej etykiety czasowe wskazują godziny wschodu i zachodu księżyca dla najbliższego przedziału czasu, w którym księżyc znajduje się ponad linią horyzontu.

Za podstawę poziomu komfortu w kontekście wilgotności powietrza przyjęliśmy punkt rosy, jako że to od niego zależy czy pot paruje z powierzchni skóry, chłodząc tym samym ciało. Niższe punkty rosy odczuwane są jako bardziej suche, natomiast wyższe punkty rosy odczuwane są jako wyższa wilgotność. W przeciwieństwie do temperatury, która zwykle różni się znacząco między dniem a nocą, punkt rosy zmienia się wolniej, więc nawet jeśli w nocy temperatura może spaść, po parnym dniu można zazwyczaj oczekiwać parnej nocy.

Prawdopodobieństwo, że w Timbuktu w miesiącu styczeń danego dnia będzie parno zasadniczo pozostaje takie samo, utrzymując się na stałym poziomie około 0% przez cały miesiąc.

W celach poglądowych, w dniu 13 sierpnia, będącym najbardziej parnym dniem roku, warunki parności występują w 90% przypadków, natomiast w dniu 1 stycznia, będącym najmniej parnym dniem roku, parność występuje w 0% przypadków.

W tej części przedstawiono średni godzinowy wektor wiatru (prędkość i kierunek) w terenie otwartym, na wysokości 10 metrów nad powierzchnią gruntu. Wiatr występujący w danym miejscu zależy w dużym stopniu od miejscowej topografii terenu i innych czynników, a wartości chwilowe prędkości i kierunku wiatru są o wiele bardziej zróżnicowane niż średnie godzinowe.

Średnia godzinowa prędkość wiatru w miesiącu styczeń w Timbuktu zasadniczo pozostaje taka sama, nie odbiegając od 17,2 kilometra na godzinę o więcej niż 0,1 kilometra na godzinę przez cały miesiąc.

W celach poglądowych, w dniu 24 stycznia, będącym najbardziej wietrznym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 17,3 kilometra na godzinę, natomiast w dniu 1 października, będącym najspokojniejszym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 11,9 kilometra na godzinę.

Najwyższa średnia dobowa prędkość wiatru w miesiącu styczeń wynosi 17,3 kilometra na godzinę w dniu 24 stycznia.

W miesiącu styczeń w Timbuktu wiatr wieje głównie z kierunku wschodniego od 1 stycznia do 18 stycznia i północnego od 18 stycznia do 31 stycznia.

W różnych miejscach na świecie sezon wegetacyjny jest definiowany inaczej, natomiast dla celów niniejszego raportu zdefiniowaliśmy go jako najdłuższy nieprzerwany okres z temperaturami powyżej zera (≥ 0°C) w ciągu roku (rozumianego jako rok kalendarzowy na półkuli północnej, lub okres od 1 lipca do 30 czerwca na półkuli południowej).

W Timbuktu temperatury są na tyle wysokie przez cały rok, że omawianie sezonu wegetacyjnego w tym kontekście nie ma raczej sensu. Niemniej jednak, poniżej znajduje się wykres służący jako ilustracja rozkładu temperatur panujących w ciągu roku.

Wskaźnik stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) stanowi miernik całorocznej akumulacji ciepła stosowany do przewidywania rozwoju roślin i zwierząt i jest definiowany jako całka ciepła powyżej temperatury progowej, z pominięciem nadwyżki wartości powyżej temperatury maksymalnej. W ramach tego raportu, stosujemy temperaturę bazową równą 10°C i limit górny w wysokości 30°C.

Średnia skumulowana stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) w: Timbuktu w miesiącu styczeń szybko wzrasta, rosnąc o 326°C, z 0°C do 326°C w miarę upływu miesiąca.

Ta część opisuje łączne dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne docierające do powierzchni ziemi na terenie otwartym, z pełnym uwzględnieniem sezonowej zmienności długości dnia, wysokości górowania słońca nad linią horyzontu oraz pochłaniania promieniowania przez chmury i inne składniki atmosfery. Promieniowanie krótkofalowe obejmuje światło widzialne oraz promieniowanie ultrafioletowe.

Średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne w Timbuktu w miesiącu styczeń stopniowo wzrasta, rosnąc o 0,6 kWh, z 5,0 kWh do 5,6 kWh, w miarę upływu miesiąca.

Dla celów niniejszego raportu, współrzędne geograficzne Timbuktu to: szerokość geograficzna 16,773°, długość geograficzna -3,007° i wysokość 274 m n.p.m.

Topografia terenu w obrębie 3 kilometry od Timbuktu jest zasadniczo płaska, z maksymalną różnicą wysokości wynoszącą 22 metry i średnią wysokością nad poziomem morza wynoszącą 266 metrów. W obrębie 16 kilometrów teren jest zasadniczo płaski (47 metrów). W obrębie 80 kilometrów różnice wysokości terenu są niewielkie i wynoszą (319 metrów).

Teren w obrębie 3 kilometry od Timbuktu obejmuje goła gleba (84%) i użytki zielone (16%), w obrębie 16 kilometrów obejmuje goła gleba (73%) i użytki zielone (21%), natomiast w obrębie 80 kilometrów obejmuje goła gleba (58%) i użytki zielone (36%).