Pogoda w Wyspy Cooka w miesiącu luty Wyspy Cooka

Dzienne temperatury maksymalne wynoszą około 29°C, rzadko spadając poniżej 28°C lub przekraczając 31°C. Najwyższa średnia dzienna temperatura maksymalna wynosi 29°C w dniu 22 lutego.

Dzienne temperatury minimalne wynoszą około 25°C, rzadko spadając poniżej 23°C lub przekraczając 26°C. Najwyższa średnia dzienna temperatura minimalna wynosi 25°C w dniu 20 lutego.

W celach poglądowych, w dniu 19 lutego, będącym najgorętszym dniem roku, temperatury w: Wyspy Cooka wynoszą zwykle od 25°C do 29°C, natomiast w dniu 9 sierpnia, będącym najzimniejszym dniem roku, słupek rtęci wskazuje od 20°C do 25°C.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę średnich temperatur godzinowych na przestrzeni kwartału z naciskiem na miesiąc luty. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a kolor wskazuje średnią temperaturę dla danej godziny i dnia.

© OpenStreetMap contributors

Porównaj Wyspy Cooka z innym miastem:

PorównajMapa

W miesiącu luty w Wyspy Cooka zachmurzenie zasadniczo pozostaje takie samo, a niebo jest pochmurne lub znacznie zachmurzone przez około 74% czasu przez cały miesiąc.

Najbardziej pogodny dzień miesiąca to 1 lutego, kiedy niebo jest bezchmurne, niemal bezchmurne, lub częściowo zachmurzone 26% czasu.

W celach poglądowych, w dniu 15 stycznia, będącym najbardziej pochmurnym dniem roku, prawdopodobieństwo wystąpienia pochmurnego lub znacznie zachmurzonego nieba wynosi 76%, natomiast w dniu 4 sierpnia, będącym najbardziej bezchmurnym dniem w roku, szansa wystąpienia bezchmurnego, niemal bezchmurnego nieba lub częściowego zachmurzenia wynosi 60%.

Dzień obfitujący w opady to dzień kiedy opad atmosferyczny lub równoważnik wodny takiego opadu wynosi przynajmniej 1 milimetr. W Wyspy Cooka w ciągu miesiąca luty szansa, że dzień bedzie obfitował w opady zasadniczo pozostaje taka sama, utrzymując się na poziomie około 46% przez cały miesiąc.

W celach poglądowych, najwyższe prawdopodobieństwo obfitych opadów ciągu roku wynosi 47% w dniu 13 lutego, natomiast najniższe prawdopodobieństwo to 16% w dniu 15 czerwca.

Opad deszczu

Aby przedstawić nie tylko sumę miesięczną ale również zmiany w ciągu miesiąca, schemat pokazuje skumulowany opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem stanowiącym środek tego okresu.

Średni opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni w ciągu miesiąca luty w Wyspy Cooka maleje, z poziomu 175 milimetrów na początku miesiąca, kiedy rzadko przekracza on 340 milimetrów lub spada poniżej 61 milimetrów, do poziomu 155 milimetrów na koniec miesiąca, kiedy rzadko przekracza on 294 milimetry lub spada poniżej 34 milimetry.

W ciągu miesiąca luty w Wyspy Cooka, długość dnia maleje. Od początku do końca miesiąca, długość dnia maleje o 32 minuty, co w ujęciu dziennym oznacza średni spadek o 1 minuta i 8 sekund i spadek o 7 minut i 56 sekund w kontekście tygodniowym.

Najkrótszy dzień miesiąca to 29 lutego, kiedy światło dzienne trwa 12 godzin i 31 minut, a najdłuższy dzień to 1 lutego, obejmujący 13 godzin i 2 minuty światła dziennego.

W ciągu miesiąca, w Wyspy Cooka słońce wstaje najwcześniej o godz. 06:21 w dniu 1 lutego, a najpóźniej 15 minut później o godz. 06:36 w dniu 29 lutego.

Słońce zachodzi najpóźniej o godz. 19:23 w dniu 1 lutego a najwcześniej 17 minut wcześniej, o godz. 19:06 w dniu 29 lutego.

W 2024 r. w Wyspy Cooka nie obowiązuje czas letni.

W celach poglądowych, w dniu 21 grudnia, będącym najdłuższym dniem roku, słońce wschodzi o godzinie 05:54 i zachodzi 13 godzin i 26 minut później, o godzinie 19:20, natomiast w dniu 20 czerwca, będącym najkrótszym dniem roku, wschód słońca ma miejsce o godzinie 07:15 a zachód 10 godzin i 50 minut później, o godzinie 18:06.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę wysokości wzniesienia słońca (kąta wzniosu słońca nad horyzontem) oraz azymutu (jego namiaru kompasowego) dla każdej godziny każdego dnia w okresie raportowania. Oś pozioma oznacza konkretny dzień roku, a oś pionowa daną godzinę dnia. Kolor tła wskazuje azymut słońca w danym dniu i o konkretnej godzinie tego dnia. Czarne izolinie to linie konturowe stałej wysokości wzniesienia słońca.

Poniższy rysunek obrazuje specyfikę kluczowych danych dotyczących księżyca za luty 2024 r. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a obszary kolorowe wskazują, kiedy księżyc jest widoczny nad linią horyzontu. Pionowe kreski w kolorze szarym (nów) i niebieskim (pełnia) wskazują główne fazy księżyca. Etykieta powiązana z każdym paskiem wskazuje datę i godzinę osiągnięcia danej fazy, a towarzyszące jej etykiety czasowe wskazują godziny wschodu i zachodu księżyca dla najbliższego przedziału czasu, w którym księżyc znajduje się ponad linią horyzontu.

Za podstawę poziomu komfortu w kontekście wilgotności powietrza przyjęliśmy punkt rosy, jako że to od niego zależy czy pot paruje z powierzchni skóry, chłodząc tym samym ciało. Niższe punkty rosy odczuwane są jako bardziej suche, natomiast wyższe punkty rosy odczuwane są jako wyższa wilgotność. W przeciwieństwie do temperatury, która zwykle różni się znacząco między dniem a nocą, punkt rosy zmienia się wolniej, więc nawet jeśli w nocy temperatura może spaść, po parnym dniu można zazwyczaj oczekiwać parnej nocy.

Prawdopodobieństwo, że w Wyspy Cooka w miesiącu luty danego dnia będzie parno zasadniczo pozostaje takie samo, utrzymując się na stałym poziomie około 99% przez cały miesiąc.

W celach poglądowych, w dniu 2 lutego, będącym najbardziej parnym dniem roku, warunki parności występują w 99% przypadków, natomiast w dniu 7 sierpnia, będącym najmniej parnym dniem roku, parność występuje w 46% przypadków.

W tej części przedstawiono średni godzinowy wektor wiatru (prędkość i kierunek) w terenie otwartym, na wysokości 10 metrów nad powierzchnią gruntu. Wiatr występujący w danym miejscu zależy w dużym stopniu od miejscowej topografii terenu i innych czynników, a wartości chwilowe prędkości i kierunku wiatru są o wiele bardziej zróżnicowane niż średnie godzinowe.

Średnia godzinowa prędkość wiatru w miesiącu luty w Wyspy Cooka zasadniczo pozostaje taka sama, nie odbiegając od 21,2 kilometra na godzinę o więcej niż 0,4 kilometra na godzinę przez cały miesiąc.

W celach poglądowych, w dniu 28 lipca, będącym najbardziej wietrznym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 23,3 kilometra na godzinę, natomiast w dniu 13 marca, będącym najspokojniejszym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 20,5 kilometra na godzinę.

Jeżeli chodzi o średni godzinowy kierunek wiatru, w Wyspy Cooka w ciągu miesiąca luty wiatr wieje głównie z kierunku wschodniego, ze szczytowym udziałem w wysokości 62% w dniu 1 lutego.

Wyspy Cooka znajduje się w pobliżu dużego zbiornika wodnego (np. oceanu, morza czy dużego jeziora). Ta część zawiera dane dotyczące średniej temperatury rozległej powierzchni tej wody.

Średnia temperatura wody powierzchniowej w Wyspy Cooka w miesiącu luty zasadniczo pozostaje taka sama, utrzymując się na stałym poziomie około 27°C przez cały miesiąc.

W różnych miejscach na świecie sezon wegetacyjny jest definiowany inaczej, natomiast dla celów niniejszego raportu zdefiniowaliśmy go jako najdłuższy nieprzerwany okres z temperaturami powyżej zera (≥ 0°C) w ciągu roku (rozumianego jako rok kalendarzowy na półkuli północnej, lub okres od 1 lipca do 30 czerwca na półkuli południowej).

W Wyspy Cooka temperatury są na tyle wysokie przez cały rok, że omawianie sezonu wegetacyjnego w tym kontekście nie ma raczej sensu. Niemniej jednak, poniżej znajduje się wykres służący jako ilustracja rozkładu temperatur panujących w ciągu roku.

Wskaźnik stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) stanowi miernik całorocznej akumulacji ciepła stosowany do przewidywania rozwoju roślin i zwierząt i jest definiowany jako całka ciepła powyżej temperatury progowej, z pominięciem nadwyżki wartości powyżej temperatury maksymalnej. W ramach tego raportu, stosujemy temperaturę bazową równą 10°C i limit górny w wysokości 30°C.

Średnia skumulowana stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) w: Wyspy Cooka w miesiącu luty szybko wzrasta, rosnąc o 460°C, z 2 988°C do 3 448°C w miarę upływu miesiąca.

Ta część opisuje łączne dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne docierające do powierzchni ziemi na terenie otwartym, z pełnym uwzględnieniem sezonowej zmienności długości dnia, wysokości górowania słońca nad linią horyzontu oraz pochłaniania promieniowania przez chmury i inne składniki atmosfery. Promieniowanie krótkofalowe obejmuje światło widzialne oraz promieniowanie ultrafioletowe.

Średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne w Wyspy Cooka w miesiącu luty zasadniczo pozostaje takie samo, nie odbiegając od 5,9 kWh o więcej niż 0,2 kWh przez cały miesiąc.

Dla celów niniejszego raportu, współrzędne geograficzne Wyspy Cooka to: szerokość geograficzna -21,248°, długość geograficzna -159,785° i wysokość 0 m n.p.m.

Topografia terenu w obrębie 3 kilometry od Wyspy Cooka jest zasadniczo płaska, z maksymalną różnicą wysokości wynoszącą 0 metrów i średnią wysokością nad poziomem morza wynoszącą 0 metrów. W obrębie 16 kilometrów teren również jest zasadniczo płaski (0 metrów). W obrębie 80 kilometrów teren również jest zasadniczo płaski (0 metrów).

Teren w obrębie 3 kilometry od Wyspy Cooka obejmuje woda (100%), w obrębie 16 kilometrów obejmuje woda (100%), natomiast w obrębie 80 kilometrów obejmuje woda (100%).