Pogoda w Timaru w miesiącu luty Nowa Zelandia

Dzienne temperatury maksymalne wynoszą około 20°C, rzadko spadając poniżej 15°C lub przekraczając 25°C.

Dzienne temperatury minimalne wynoszą około 12°C, rzadko spadając poniżej 8°C lub przekraczając 16°C. Najwyższa średnia dzienna temperatura minimalna wynosi 12°C w dniu 4 lutego.

W celach poglądowych, w dniu 17 stycznia, będącym najgorętszym dniem roku, temperatury w: Timaru wynoszą zwykle od 12°C do 20°C, natomiast w dniu 30 czerwca, będącym najzimniejszym dniem roku, słupek rtęci wskazuje od 3°C do 11°C.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę średnich temperatur godzinowych na przestrzeni kwartału z naciskiem na miesiąc luty. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a kolor wskazuje średnią temperaturę dla danej godziny i dnia.

Bunker Hill, Stany Zjednoczone (odległość: 11 676 kilometrów) i La Ensenada, Chile (8 581 kilometrów) są to odległe obce miejsca o temperaturach najbardziej zbliżonych do Timaru (zobacz porównanie).

© OpenStreetMap contributors

Porównaj Timaru z innym miastem:

PorównajMapa

W miesiącu luty w Timaru zachmurzenie zasadniczo pozostaje takie samo, a niebo jest pochmurne lub znacznie zachmurzone przez około 42% czasu przez cały miesiąc.

Najbardziej pogodny dzień miesiąca to 10 lutego, kiedy niebo jest bezchmurne, niemal bezchmurne, lub częściowo zachmurzone 59% czasu.

W celach poglądowych, w dniu 13 grudnia, będącym najbardziej pochmurnym dniem roku, prawdopodobieństwo wystąpienia pochmurnego lub znacznie zachmurzonego nieba wynosi 50%, natomiast w dniu 4 marca, będącym najbardziej bezchmurnym dniem w roku, szansa wystąpienia bezchmurnego, niemal bezchmurnego nieba lub częściowego zachmurzenia wynosi 59%.

Dzień obfitujący w opady to dzień kiedy opad atmosferyczny lub równoważnik wodny takiego opadu wynosi przynajmniej 1 milimetr. W Timaru w ciągu miesiąca luty szansa, że dzień bedzie obfitował w opady zasadniczo pozostaje taka sama, utrzymując się na poziomie około 25% przez cały miesiąc.

W celach poglądowych, najwyższe prawdopodobieństwo obfitych opadów ciągu roku wynosi 31% w dniu 30 grudnia, natomiast najniższe prawdopodobieństwo to 20% w dniu 1 kwietnia.

Opad deszczu

Aby przedstawić nie tylko sumę miesięczną ale również zmiany w ciągu miesiąca, schemat pokazuje skumulowany opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem stanowiącym środek tego okresu.

Średni opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni w ciągu miesiąca luty w Timaru zasadniczo pozostaje taki sam, utrzymując się na stałym poziomie około 51 milimetrów przez cały okres i rzadko przekraczając 106 milimetrów lub spadając poniżej 14 milimetrów.

W ciągu miesiąca luty w Timaru, długość dnia szybko maleje. Od początku do końca miesiąca, długość dnia maleje o 1 godzina i 21 minut, co w ujęciu dziennym oznacza średni spadek o 2 minuty i 53 sekundy i spadek o 20 minut i 14 sekund w kontekście tygodniowym.

Najkrótszy dzień miesiąca to 29 lutego, kiedy światło dzienne trwa 13 godzin i 11 minut, a najdłuższy dzień to 1 lutego, obejmujący 14 godzin i 32 minuty światła dziennego.

W ciągu miesiąca, w Timaru słońce wstaje najwcześniej o godz. 06:31 w dniu 1 lutego, a najpóźniej 39 minut później o godz. 07:11 w dniu 29 lutego.

Słońce zachodzi najpóźniej o godz. 21:04 w dniu 1 lutego a najwcześniej 41 minut wcześniej, o godz. 20:22 w dniu 29 lutego.

W 2024 r. w Timaru obowiązuje czas letni, natomiast stosowanie czasu letniego nie rozpoczyna się ani nie kończy w miesiącu luty, więc przez cały ten miesiąc obowiązuje czas standardowy.

W celach poglądowych, w dniu 21 grudnia, będącym najdłuższym dniem roku, słońce wschodzi o godzinie 05:46 i zachodzi 15 godzin i 33 minuty później, o godzinie 21:19, natomiast w dniu 20 czerwca, będącym najkrótszym dniem roku, wschód słońca ma miejsce o godzinie 08:11 a zachód 8 godzin i 50 minut później, o godzinie 17:01.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę wysokości wzniesienia słońca (kąta wzniosu słońca nad horyzontem) oraz azymutu (jego namiaru kompasowego) dla każdej godziny każdego dnia w okresie raportowania. Oś pozioma oznacza konkretny dzień roku, a oś pionowa daną godzinę dnia. Kolor tła wskazuje azymut słońca w danym dniu i o konkretnej godzinie tego dnia. Czarne izolinie to linie konturowe stałej wysokości wzniesienia słońca.

Poniższy rysunek obrazuje specyfikę kluczowych danych dotyczących księżyca za luty 2024 r. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a obszary kolorowe wskazują, kiedy księżyc jest widoczny nad linią horyzontu. Pionowe kreski w kolorze szarym (nów) i niebieskim (pełnia) wskazują główne fazy księżyca. Etykieta powiązana z każdym paskiem wskazuje datę i godzinę osiągnięcia danej fazy, a towarzyszące jej etykiety czasowe wskazują godziny wschodu i zachodu księżyca dla najbliższego przedziału czasu, w którym księżyc znajduje się ponad linią horyzontu.

Za podstawę poziomu komfortu w kontekście wilgotności powietrza przyjęliśmy punkt rosy, jako że to od niego zależy czy pot paruje z powierzchni skóry, chłodząc tym samym ciało. Niższe punkty rosy odczuwane są jako bardziej suche, natomiast wyższe punkty rosy odczuwane są jako wyższa wilgotność. W przeciwieństwie do temperatury, która zwykle różni się znacząco między dniem a nocą, punkt rosy zmienia się wolniej, więc nawet jeśli w nocy temperatura może spaść, po parnym dniu można zazwyczaj oczekiwać parnej nocy.

Prawdopodobieństwo, że w Timaru w miesiącu luty danego dnia będzie parno zasadniczo pozostaje takie samo, utrzymując się na stałym poziomie około 0% przez cały miesiąc.

W miesiącu luty najwyższa szansa, że będzie parno wynosi 1% w dniu 4 lutego.

W celach poglądowych, w dniu 4 lutego, będącym najbardziej parnym dniem roku, warunki parności występują w 1% przypadków, natomiast w dniu 26 kwietnia, będącym najmniej parnym dniem roku, parność występuje w 0% przypadków.

W tej części przedstawiono średni godzinowy wektor wiatru (prędkość i kierunek) w terenie otwartym, na wysokości 10 metrów nad powierzchnią gruntu. Wiatr występujący w danym miejscu zależy w dużym stopniu od miejscowej topografii terenu i innych czynników, a wartości chwilowe prędkości i kierunku wiatru są o wiele bardziej zróżnicowane niż średnie godzinowe.

Średnia godzinowa prędkość wiatru w miesiącu luty w Timaru zasadniczo pozostaje taka sama, nie odbiegając od 15,6 kilometra na godzinę o więcej niż 0,2 kilometra na godzinę przez cały miesiąc.

W celach poglądowych, w dniu 7 października, będącym najbardziej wietrznym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 16,8 kilometra na godzinę, natomiast w dniu 25 kwietnia, będącym najspokojniejszym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 14,5 kilometra na godzinę.

Jeżeli chodzi o średni godzinowy kierunek wiatru, w Timaru w ciągu miesiąca luty wiatr wieje głównie z kierunku wschodniego, ze szczytowym udziałem w wysokości 36% w dniu 7 lutego.

Timaru znajduje się w pobliżu dużego zbiornika wodnego (np. oceanu, morza czy dużego jeziora). Ta część zawiera dane dotyczące średniej temperatury rozległej powierzchni tej wody.

Średnia temperatura wody powierzchniowej w Timaru w miesiącu luty zasadniczo pozostaje taka sama, utrzymując się na stałym poziomie około 16°C przez cały miesiąc.

Najwyższa średnia temperatura wody powierzchniowej w miesiącu luty wynosi 16°C w dniu 14 lutego.

W różnych miejscach na świecie sezon wegetacyjny jest definiowany inaczej, natomiast dla celów niniejszego raportu zdefiniowaliśmy go jako najdłuższy nieprzerwany okres z temperaturami powyżej zera (≥ 0°C) w ciągu roku (rozumianego jako rok kalendarzowy na półkuli północnej, lub okres od 1 lipca do 30 czerwca na półkuli południowej).

Sezon wegetacyjny w Timaru trwa zazwyczaj 10 miesięcy (313 dni), od około 3 sierpnia do około 12 czerwca i rzadko rozpoczyna się po 26 września lub dobiega końca przed 19 maja.

Miesiąc luty w Timaru przypada niezawodnie i całkowicie w trakcie sezonu wegetacyjnego.

Wskaźnik stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) stanowi miernik całorocznej akumulacji ciepła stosowany do przewidywania rozwoju roślin i zwierząt i jest definiowany jako całka ciepła powyżej temperatury progowej, z pominięciem nadwyżki wartości powyżej temperatury maksymalnej. W ramach tego raportu, stosujemy temperaturę bazową równą 10°C i limit górny w wysokości 30°C.

Średnia skumulowana stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) w: Timaru w miesiącu luty wzrasta, rosnąc o 156°C, z 570°C do 727°C w miarę upływu miesiąca.

Ta część opisuje łączne dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne docierające do powierzchni ziemi na terenie otwartym, z pełnym uwzględnieniem sezonowej zmienności długości dnia, wysokości górowania słońca nad linią horyzontu oraz pochłaniania promieniowania przez chmury i inne składniki atmosfery. Promieniowanie krótkofalowe obejmuje światło widzialne oraz promieniowanie ultrafioletowe.

Średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne w Timaru w miesiącu luty maleje, spadając o 1,2 kWh, z 6,7 kWh do 5,5 kWh, w miarę upływu miesiąca.

Dla celów niniejszego raportu, współrzędne geograficzne Timaru to: szerokość geograficzna -44,397°, długość geograficzna 171,254° i wysokość 14 m n.p.m.

Topografię w obrębie 3 kilometry od Timaru charakteryzują jedynie niewielkie różnice wysokości terenu, maksymalnie do 61 metrów, przy średniej wysokości nad poziomem morza wynoszącej 11 metrów. W obrębie 16 kilometrów różnice wysokości terenu są niewielkie i wynoszą (386 metrów). W obrębie 80 kilometrów występują bardzo znaczne różnice wysokości terenu (2 309 metrów).

Teren w obrębie 3 kilometry od Timaru obejmuje woda (46%) i użytki zielone (38%), w obrębie 16 kilometrów obejmuje woda (66%) i pola uprawne (16%), natomiast w obrębie 80 kilometrów obejmuje woda (52%) i użytki zielone (24%).